نمایش نسخه قابل چاپ
سلام. الان ٤ روز هست که همسرم قهر کرده و نمیدونم که چطور میتونم از دلش در بیارم . چند شب پیش با هم بحث کردیم و ایشون دلخور شد . تا الان هرکاری کردم نتونستم از دلش در بیارم. اصلا با من حرف نمیزنه . من تو این مدت باهاش مهربون بودم و چندین بار سعی کردم که باهاش صحبت کنم و بفهمم که مشکل چی هست. الان که روز چهارم هست شرایط بدتر هم شده. دیگه جواب اره یا نه هم به سختی بهم میده!
وقتی که نتونیم باهم صحبت کنیم چطور میتونیم مشکلمونو حل کنیم؟ :325:
لطفا کمکم کنین. :sad:
سلام خوش اومدین
مشکلتون چی بود؟چراقهرکردن؟
چندساله ازدواج کردین؟
همیشه اینجوری هستن؟یا فقط الان؟
بیشترتوضیح بدین
با سلام
يك جوري گفتي قهر طولاني فكر كردم 4 ساله . اما اگر موضوع قهر را بدانيم بهتر است . اما خيلي جوش نزن يك كم زمان بهش بده 2-3 هفته اي خودش مياد اگر موضوع جدي نباشد
چه عجب یه بار یه خانم قهر کرد و اقا داره ناز میکشه و ناراحته......... اونقد از شکست و ناراحتی خانم ها اینجا خوندم دیگه داشتم از خانم بودن خودم اامید میشدم ............ چه خوب یک خانمی هست که اینجور باشه
دوست عزیز. شما قهر خانم ها رو زیاد جدی نگیر............ بیشتر سمتش برو و نازشو بکش از حالت قهر درمیاد بالاخره..........
یک ساله که ازدواج کردیم. معمولا احساساتش رو با من در میون نمیزاره. خیلی وقتها اصلا نمیدونم که چرا قهر کرده . مشکلمون هم به نظر من چیز مهمی نبود. ولی الان شده ٦ روز که قهر هست. نمیدونم دقیقا مشکلش چیه چون که به من نمیگه. حرف هم که نمیزنه. من هم ١٠ بار عذر خواهی کردم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط paiize
٢-٣ هفته قهر که خیلی زیاده. نمیخوام به اونجا کشیده بشه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط hamedirani93
نازشو تا دلت بخواهد کشیدم. فایده نداشت. دیگه نمیدونم چیکار کنم. خسته شدم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط برنده 1988
کلا تو خونه ما بر عکس هست. من باید هی نازشو بکشم و مراقب باشم که قهر نکنه. من هستم که نیاز به محبت دارم همیشه. شاید هم بخاطر این باشه که زیاد بهش محبت میکنم. نمیدونم. کلا هم که از دلخوریاش بهم نمیگه.
گاهی وقتا فکر میکنم شاید مشکل ی چیزه دیگه باشه...
خب یعنی الان نمیدونی مشکل چی هست؟؟؟
تاندونی که نمیتونی رفعش کنی
بایدمسله اصلی روپیداکنی که چراایشون شش روزه قهرکردن!!
حتما بی دلیل نیست
درود دوست عزیز
همین اول خدمت بانو برنده 1988 باید عرض کنم اتفاقا باید به خانوم بودن خودتان بسیار زیاد افتخار کنید :72: ایراد از ما آقایون هستش و ضعفی که داریم باعث میشه بانوان محترم به زحمت و سختی بیوفتن.
مهمترین مسئله بنظر من بشخصه تفاوت دیدگاه بین ما آقایون و بانوان هستش که واقعا هم تفاوت های زیادی داریم در اکثر موارد.و بهترین کار برای حل این فاصله و تفاوت ها اینه که باهم حرف بزنیم طریقه درست ارتباط برقرار کردن با همدیگه را اموزش ببینیم و بکار بگیریم صبور باشیم.این فقط مشکل شما نیتس خود من هم بعضی وقتها واقعا حرفها و رفتار همسرم را بعنوان یه بانو درک نمیکنم یا درکش سخته برام(البته با اومدن به سایت همدردی خیلی بهتر شدم) با قهر کردن و حرف نزدن یا بحث های همراه با سرو صدای بلند و توهین چیزی درست نمیشه.
باید به شما بعنوان یک همجنس تبریک بگم :72: اینکه وارد سایت همدردی شدید اینکه متوجه مشکلتان شدید و قصد دارید بصورت اصولی این مشکل را حل کنید این خیلی خوبه در وجود آقایون این موضوع کمتر دیده میشه.
مقالات بخش مهارت های ارتباطی را مطالعه کنید.چند موردش را برای شما در این پست قرار میدم لطفا بخوانید +بکار ببرید و صبور باشید
کارگاه آموزشی - آداب گفتگو را با هم یاد بگیریم
این مقاله را حتما بخوان نکات کاربردی در زندگی متاهلی
(:) نکته های کاربردی عمومی >>>
لینک های مهارت های ارتباطی و رفتار جراتمندانه
چگونه منفعل نباشیم؟
اینا هم تاپیک های she هستش.
مشاوره تخصصی با جناب sci
کارگاه آموزشی - رفتار جرات مندانه
پ.ن:یکسال زمان زیادی نیست برای اینکه زن و شوهر به همدیگه آشنا بشن و دیدگاه های خودشان را به هم نزدیک کنند نیاز به زمان دارید.پیشنهاد من اینه از مقالات سایت استفاده کنید تایپیک ها را مطالعه کنید تا بهتر با اخلاق و رفتارهای خاص بانوان اشنا بشید اینجوری خیلی بهتر میتوانید با همسرتان رابطه صحیح و درست برقرار کنید.
سلام
من واقعا متاسفم که ایشون چنین رفتاری دارم. و باید بگم شما رو درک می کنم . خونه ما برعکسه. این شوهرمه که مدام قهره اونم یهویی. و نم که مدام باید نازشو بکشم. شما به اندازه ی خانمها حساس نیستید مشکل شما واقعا قابل حله. چون خانم قهر کرده . و نه ی مرد. وقتی مردا قهر می کنن بدتره. بشینین کنارش دستاشو بگیرین نوازشش کنین.
خال قزی جان دیگه دیر شده. به من گفته که میخواد جدا بشه. من هرچقدر تلاش کردم منصرفش کنم نتونستم. دیگه نمیدونم چکار کنم. تو این مدت چند جلسه پیش مشاور رفتیم و اون یسری چیزا رو گفت که انجام بدیم. ولی قبل اینکه اصلا اجراشون کنیم خانومم گفت که میخواد جدا بشه.
به من میگه که دیگه نمیتونه بهم اعتماد کنه. چون که من سه هفته پیش میون bahs هلش دادم. خیلی یواش بود. فقط ی قدم عقب رفت.
همه زوج ها باهم دعوا میکنن. ولی کار نباید به اینجا بکشه. من از این ناراحتم که حتی یک هفته هم اجازه نداد تا توصیه های مشاور رو انجام بدیم.
ما برای به هم رسیدن خیلی بدبختی کشیدیم حالا به این راحتی زاد زیره همه چیز. من عاشقشم و نمیخوام جدا بشم. ای خدااااا
برادر خوبم بهتون توصیه میکنم که یه مدت توی همدردی باشید . مشکل شما از عدم شناخت روحیات خانمها ناشی میشه .همینطور عدم شناخت همسرتون از روحیات اقایون . قهر درسته کار خوبی نیست و از بی مهارتی ناشی میشه ولی میتونه نشونه این باشه که خانمتون از چیزی ناراحته . چیزی که به نظر شما بی اهمیته ولی در نظر یک خانم شاید خیلی مهم باشه .یا اینکه ایشون نیاز به توجه و محبت از طرف شما داره و چون شما در مواقع عادی توجه کافی ندارید ایشون با قهرشون سعی میکنه این توجه و محبت رو به دست بیاره .
یادم میاد اوائل ازدواجمون زیاد قهر میکردم وقتی از چیزی ناراحت میشدم نمیتونستم بطور صریح و واضح به همسرم بگم که از فلان موضوع ناراحتم فکر میکردم اون خودش باید بدونه یا حداقل اگه نمیدونه باید علت ناراحتیم رو بپرسه ولی اون مثل شما نه میدونست ونه میپرسید فقط سعی میکرد اون جو قهر و ناراحتی رو از بین ببره بدون اینکه علت ناراحتی رو جستجو کنه . حل نشدن مشکل اصلی باعث میشه با اینکه فرد ممکنه از حالت قهر خارج بشه ولی علت ناراحتی سر جاشه و بعدا دوباره خودش رو نشون میده .
همسرتون یا میخواد شمارو بترسونه یا نمیدونه چه تصمیمی بگیره درمقابل رفتار شما ، کمتر خانونی هس که از جدایی خوشش بیاد ،شما ببین کجاها و سر چه موضوعاتی نظرشونو نادیده گرفتید یا بهشون بی تفاوت بودید، ممکن نیس فقط بخاطر یه هول دادن کوچیک باشه ، دلخوریهایی هس که تو این مدت تل انبار شده و یه دفعه بروزش داده .
باهش صحبت کنید ، بپرسید من کجاها اشتباه کردم ، بهم بگو تا خودمو اصلاح کنم...
خوندن این مقاله هم خالی از لطف نیسhttp://www.hamdardi.net/thread-35816.html
سلام. الان دیگه میدونم که کجاها اشکال داشتم و کجاها آزارش دادم. ولی دیگه فرصتی بهم نمیده. خیلی تلاش کردم که باهاش صحبت کنم.
دیگه کار از کار گذشته انگار. نامزدم دیگه نمیخواد که منو بپذیره. منم دیگه نمیخوام که بیشتر از این اذیت بشه. حیف که زودتر حواسم نبود و از دستش دادم. دیگه میخوام با این موضوع کنار بیام.
دیگه شورشو بقران در اوردند فقط میگی زندگی شده بازی ادم چ غلطی میکنه داماد میشه
میفهمم دوست عزیز چی میگی کاملا درکت میکنم اینا فکر میکنن جدا شن شاهزاده سوار بر اسب سفید میاد میگرنشون
با احساسات یک جوون وزندگیشو ابروش بازی میکنن
نگفتید چندسالتونه و خانمتون چندسالشه؟؟؟
یعن چی که دیگه از دستش دادید؟ یعنی چند روز طلاق گرفت؟ ..........نقل قول:
نوشته اصلی توسط Confuseed
اولا وقتی شما نمیدونید مشکل همسرتون با شما چیه چرا بی جا معذرت خواهی میکنید؟
ولی اینو میدونم نه زنها اونجورین که روی چیز الکی قهر کنن و بعد بگن طلاق ، نه مردا اونجوری که همینجوری بدون اینکه بدونن خانمشون چرا قهر کرده واسه دل اون برن ناز کشی.
دوم اینکه چو ن خودشون با شما حرف نمیزنن بهتره خانواده اش ردر جریان مشکلتن تصمیمی که دخترشون گرفتن قرار بدین تا از طریق اونا هم به اصل مشکل پی ببرید و هم راه حلش
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Confuseed
سلام برادر گرامی
چقدر زود ناامید می شید.شما باید یک مرد محکمی باشید! خانم ها از مرد ضعیف خوششون نمیاد.از مردی که زود کوتاه میاد بدشون میاد. در مقابل یه قهر زود کوتاه نیاید و زود به این قهرش راضی نشید. راه های دیگر را امتحان کنید.
با شما صحبت نمی کنه خب چرا حرفهایتان را از طریق نامه به ایشون نمی زنید؟
چرا ازش نمی خواهید که او هم حرف هایش را برای شما بنویسد؟نامه خوبیش اینه که مجبور میشه همه حرفهای شما را بخونه و فرصت داره روش فکر کنه! و این خیلی خوبه.
اما تو صحبت کردن ممکنه رو حرفاتون فکر نکنه و زود بخواد جواب بده و زود قضاوت کنه...
به نظرم یه نامه محبت آمیز بنویسید و نامه طوری باشه که آخرش برگشت و برنگشتن به اختیار خودش باشه.نه اینکه فکر کنه می تونه خیلی هم ناز کنه. منظورم اینه که یه ذره هم بترسه شما را از دست بده.
به نظر من تاپیک زیر و لینکهای معرفی شده در آن می تونه به شما کمک کنه:
حتما به ما اطلاع بدین.
یه مشکل کوچیک را الکی الکی بزرگش نکنید. مطمئنم چیزی نیست و درست میشه.
منتظریم.
موفق باشید :72:
آقای عزیز فکر نمیکنید همسرتون شاید هم بیشتر به خاطر همین زود کوتاه اومدن و ضعف شما و اینکه نمیتونه بهتون به عنوان یه مرد قوی تکیه کنه هم ناراحت باشه؟ چرا اینقدر اعتماد به نفستون پایینه؟ چرا فکر میکنید شاید کاری کردید که همسرتون ناراحته و این شمایید که باید پا پیش بذارید برای آشتی؟ نمیگم نه ولی همیشه هم خوب نیست.
نمیدونم شاید هم کر کردید و نمیخواید بگید.
دوست عزیز فکر کنم گفته بودید یه ساله که ازدواج کردید. الان میگید نامزدتون میخواد جدا شه!!!!!!
خیلی وقتا خانما یه حرفی میزنن ولی اصلاً منظورشون اون نیست که میگن. الان که خانمتون میگه میخوام جدا شم میخواد شما رو محک بزنه ببینه چقدر دوستش دارید. اگه واقعاً عاشقش هستید، اینقدر منفعلانه برخورد نکنید. همه چی رو به هم بریزید و بگید من تو رو میخوام طلاق هم نمیدم. چون دوستت دارم.
یه خانمی با همسرش دعواش شده بود. خانمه وسط دعوا بلند شد که خونه رو ترک کنه ولی اصلاً هدفش واقعاً ترک کردن خونه نبود. میخواست بدونه چقدر واسه همسرش مهمه، و متاسفانه اون آقا با اینکه خیلی همسرش رو دوست داشت ولی با اقدام منفعلانه اش جلوی خانمش رو نگرفت. اونم رفت و اوضاع خیلی بد و خراب شد. موضوعی که خیلی سطحی بود بیخ پیدا کرد.
خواهش میکنم یه بار هم که شده، مردونه، با صلابت، جدی و به قول معروف "زعفرونی" برید جلو و بگید دوستش دارید و حاضر نیستید از دستش بدید. هرکاری هم لازم باشه واسه درست کردن ماجرا میکنید.
سلام. ممنون بابت پاسختون. یک هفته پیش گفت که میخواد جدا بشه. تو این هفته من باهاش صحبت کردم. ولی همونطور که گفتم روی تصمیمش ایستاده. وقتیکه رفتم باهاش صحبت کردم گریه میکرد و اذیت میشد. کلا دختر حساسی هست و روحیش خراب میشه و استرس میگیره. بخاطره همین زیاد پیشش نرفتم تا بیشتر اذیت نشه. بهم میگه که با این قضیه کنار بیام و اون تصمیمشو گرفته. میگه ٣ هفته روش فکر کرده. میگه فکر عواقب این کار رو هم کرده. اگه من باز ادامه بدم بیشتر اذیت میشه. وگر نه که من تا ابد ادامه میدادم تا رضایتشو بدست بیارم. دلم نمیاد عذاب بکشه. حالا شما اسمشو میتونین بزارین ضعف یا محکم نبودن. ولی من نمیتونم اشکشو و استرس و ناراهاتیشو ببینم.
راستشو بخواین نمیدونم چیکار کنم. حسابی سر در گم هستم. حتی نمیخواد که به خانواده ها هم بگیم چون اونا که باهاش صحبت کنن باز حال همسرم بد میشه. ولی به دو تا از دوستامون گفتیم.
تاجایی که امکان داره حل کنید اگرنه باید با خانواده هماهنگ شه یا میخای یک مشاوره برو قبل هرکاری
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Confuseed
من عذر میخوام اگه تند نوشتم ولی واقعا حرصم میگیره میبینم توی همین تالار یکی هر نوع مشکل توی زندگیش داره که فقط داشتن یدونه از اونا دلیل خوبی برای طلاق هست ولی با چنگ و دندون میجنگه تا زندگیش حفظ بشه و آخرین راه رو طلاق میدونه،بعد همسر شما سر چیزهایی که اصلا مشکل نیست راحت میگه طلاق،احتمال میدم زیادی توی خانواده و کنار شما هر سازی زده همه رقصیدن ،ولی همسر شما قطعا نمیدونه چه بلایی داره سر زندگی خودش و شما میاره ،این مشکل رو که حل کردید سعی کنید همسرتون رو ببرید پیش یه مشاور تا این حساسیت بیش از حد رو کنترل کنه
1.برادر گرامی حالا که با شما صحبت نمی کنند چرا براشون نامه نمی نویسید ؟2.بعد لطفا سن و تحصیلات خودتون و خانومتون را هم بگید.؟3.خودتون چی فکر می کنید؟ یعنی فکر می کنید چرا همسرتون می خواد از شما طلاق بگیره؟ دلایلی که فکر می کنید را بنویسید.4.قبلا آیا رابطه عاطفی خوبی با هم داشتین؟
لطفا این سوالات را کامل بگید تا راهنمایی های درستی بشید.
سلام. ممنون بابت نظرتون. نامه تا بحال براش ننوشتم ولی دو سه تا ایمیل بلند براش نوشتم. جوابشم تقریبا همیشه این بوده که "من تصمیمم رو گرفتم. تلاش کن بپذیری" .
جفتمون هم سن هستیم . ٣٠ سال. هر دو تحصیلات عالیه داریم و هر دو شاغل هستیم.
دلایلی که بهم میگه اینهاست: میگه دیگه نمیتونم بهت اعتماد کنم چون زود عصبانی میشی. میگه در مواجهه با دیگران از من حمایت نمیکنی. و اینکه زیاد کنترلش میکنم.
ما ٥ جلسه پیشه مشاور رفتیم, دو جلسه همسرم خصوصی رفت, یک جلسه من خصوصی رفتم و دو جلسه هم با هم رفتیم. ظاهرا حرفهای مشاور تو جلسه خصوصیش خیلی رو تصمیمش اثر گذاشته. مشاور بهش گفت که جدا بشین . مشاور بعد از تنها دو جلسه به همسرم گفت که جدا بشین از هم!!!! در حالیکه به من میگفت رابطاتون مشکله حادی نداره!!! خلاصه پیشه مشاوره خوبی نرفتیم. هر چند که مشاور بعد جلسه پنجم بهمون گفت که برین چیزائی که بهتون گفتم رو اجرا کنین. ولی همسرم حتی حاضر نشد یک هفته امتحان کنیم و بهم گفت که میخاد جدا بشه.
ظاهرا برای این تصمیمش با کسی مشورت نکرده. نمیخواد با هیچکس در مرده جزئیات صحبت کنه. راحت نیست. حتی نمیخواد با مادرش مشورت کنه. حرف من رو هم که گوش نمیده.
در طول مدتی که باهم آشنا هستیم شاید من سه بار عصبانی زیاد شده باشم. حالت عصبانی شدن من هم فقط اینه که صدامو بالا میبرم. نه فحش میدم و نه درگیری فیزیکی. حد اکثر این بوده که دستشو گرفتم. بقیه مواردی هم که میگه درسته ولی زیاد نبوده . من همیشه دوسش داشتم و تلاش میکردم که اینو بهش نشون بدم.
رابطه عاطفیمون خوب بود اوایل ولی بخاطر همین مسایل این اواخر مثل قبل نبود. مشکلاتی که ما داشتیم به هیچ وجه در حد جدا شدن نبود.
- - - Updated - - -
سلام. ممنون بابت نظرتون. نامه تا بحال براش ننوشتم ولی دو سه تا ایمیل بلند براش نوشتم. جوابشم تقریبا همیشه این بوده که "من تصمیمم رو گرفتم. تلاش کن بپذیری" .
جفتمون هم سن هستیم . ٣٠ سال. هر دو تحصیلات عالیه داریم و هر دو شاغل هستیم.
دلایلی که بهم میگه اینهاست: میگه دیگه نمیتونم بهت اعتماد کنم چون زود عصبانی میشی. میگه در مواجهه با دیگران از من حمایت نمیکنی. و اینکه زیاد کنترلش میکنم.
ما ٥ جلسه پیشه مشاور رفتیم, دو جلسه همسرم خصوصی رفت, یک جلسه من خصوصی رفتم و دو جلسه هم با هم رفتیم. ظاهرا حرفهای مشاور تو جلسه خصوصیش خیلی رو تصمیمش اثر گذاشته. مشاور بهش گفت که جدا بشین . مشاور بعد از تنها دو جلسه به همسرم گفت که جدا بشین از هم!!!! در حالیکه به من میگفت رابطاتون مشکله حادی نداره!!! خلاصه پیشه مشاوره خوبی نرفتیم. هر چند که مشاور بعد جلسه پنجم بهمون گفت که برین چیزائی که بهتون گفتم رو اجرا کنین. ولی همسرم حتی حاضر نشد یک هفته امتحان کنیم و بهم گفت که میخاد جدا بشه.
ظاهرا برای این تصمیمش با کسی مشورت نکرده. نمیخواد با هیچکس در مرده جزئیات صحبت کنه. راحت نیست. حتی نمیخواد با مادرش مشورت کنه. حرف من رو هم که گوش نمیده.
در طول مدتی که باهم آشنا هستیم شاید من سه بار عصبانی زیاد شده باشم. حالت عصبانی شدن من هم فقط اینه که صدامو بالا میبرم. نه فحش میدم و نه درگیری فیزیکی. حد اکثر این بوده که دستشو گرفتم. بقیه مواردی هم که میگه درسته ولی زیاد نبوده . من همیشه دوسش داشتم و تلاش میکردم که اینو بهش نشون بدم.
رابطه عاطفیمون خوب بود اوایل ولی بخاطر همین مسایل این اواخر مثل قبل نبود. مشکلاتی که ما داشتیم به هیچ وجه در حد جدا شدن نبود.
احساس میکنم همسرتون آدم غیرقابل نفوذی هست. از اول آشناییتون این خصیصه رو توش ندیده بودین؟ مثلاً قهرهای الکی سر مسایل الکی؟
خوب وقتی به خانواده ها هم نمیخواد بگه چیکار میخواید بکنید؟ یعنی برید محضر جدا شید و هر کی بره خونش؟
الان تو چه مرحله ای هستید؟ خونه رو ترک کرده؟ آهان راستی نامزد هستید، درسته؟
به نظر من به پدر و مادرش باید بگید. این کارایی که حالش بد میشه و استرس میگیره و این حرفا میتونه یه جورایی راه فرار باشه واسه فرار از حل مشکل. یا فرار از مواجه شدن با مشکل. خوب شما که نمی تونید همینطوری بدون گرفتن جواباتون راهتون رو بکشید و برید! توقع زیادیه از شما.
به نظر من کوتاه نیاید. عصبانی باشید و یه کاری بکنید
دلایلی که بهم میگه اینهاست: میگه دیگه نمیتونم بهت اعتماد کنم چون زود عصبانی میشی. میگه در مواجهه با دیگران از من حمایت نمیکنی. و اینکه زیاد کنترلش میکنم. دلایلی که عنوان کردید رو میشه بیشتر و با مثال توضیح بدید ؟ مثلا کجاها شما زود عصبانی میشید . کجاها باید از ایشون حمایت میکردید و نکردید ؟ چرا و چگونه کنترلش میکنید ؟ برادر خوبم قهر کردن گرچه کار درستی نیست و نشانه ضعف مهارتی شخص هست ولی میتونه دلایل متعددی داشته باشه و نشانه این هست که همسرتون از چیزی ناراحته . تعجب اوره که شما نمیدونید از چی ناراحته . خوب اگه نمیدونید باید ازش بپرسید و مشکل رو حل کنید نه اینکه فکر کنید اگه ایشون از حالت قهر خارج شد همه چیز حل شده و دیگه مشکلی نیست . اینطوری همه مشکلات ریز و پیش پا افتاده که از نظر شما اصلا مشکل نبودند ولی از نظر همسرتون مهم بودند روی هم جمع میشن و موجب میشن که شما روز به روز از هم دورتر بشید . به نظر میرسه همسر شما فرد احساساتی و درونگرایی ست و زمانی که از موضوعی ناراحته نمیتونه دقیق و واضح با شما در میون بگذاره و انتظار داره خود شما متوجه بشید . در این جور مواقع به جای اینکه التماس کنید یا نازش رو بکشید اول از همه علت ناراحتیش رو جویا بشید و مشکل رو حل و فصل کنید .
نمیدونم چرا هر چی تاپیک هاتونو میخونم، حس میکنم شما یک چیزایی و نمیخواین بگین.حالا یا خودتون دقیقا نمیدونین مشکل چیه؟ یا اینکه میدونین و نمیخواین بگین.
یک مشاور یا یک زن بخاطر سه بار عصبانیت شما که اونم به کتک نرسیده و فقط صداتونو بردین بالا به طلاق فکر نمیکنن..
الان مشاور به همسرتون گفتن جدا بشن.
ا زطرفی همسرتون که حتما بخوبی به مشکلات یک زن مطلقه اگآه هستن، میخواین حدا بشن.
یک جایی هم شما گفتین با پیش مشاور رفتن فهمیدین کجاها اشتباه کردین و حالا میخواین همه چیو درست کنین .
ببینین من با خوندن تاپیکتون حس میکنم شما یجوراییی از خط قرمز همسرتون رد شدین، برای همین ایشون اجازه فرصت دوباره بهتون نمیدن.
برا ما که واضح توضیح ندادین، باز خودتون بهتر میدونین مشکلتون چیه! بسته به اشتباهاتی که کردین، اگه واقعا زندگیتونو دوست دارین بهتره تسلیم نشین. و تمام تلاشتونو بکنین تا ایشونو راضی کنین.
تاپیک خانوم سوده82 و بخونین، ببنین چقدر تلاش میکنن برای بدست آوردن همسرشون ،واقعا من یکی اولش که تاپیکشونو خوندم فکر نمیکردم، اینقدر پیشرفت کنن همسر ایشون هم اولش مثله همسر شما حاضر به بخشش یا حتی حرف زدن نبودن. اما الان کم کم دارن آرومتر میشن و باهاشون سازش بیشتری دارن.همه ی اینها هم بخاطر تلاش های خوب و سازنده خود خانوم سوده بوده.
ایشون خودشون میرفتن تاپیک های مشابه خودشون و پیدا میکردن میخوندن ، بعد نظرات کارشناسانه و میخوندن و بکار میبردن! حتی خودشون تونستن با این کارشون یکی از مدیران به تاپیکشون بیارن و ازشون بخواین راهنماییشون کنن. میدونین جرا؟
چون زندگیشون براشون ارزش داشت.
چون همسرشون براشون ارزش داشت.
چون دوست نداشتن زندگیشون براحتی از دست بدن.
پس اشتباهانشونو پذیرفتن و حتی بدون همکاری همسرشون سعی کردن اصلاحشون کنن.
شما هم همینطور اگه واقعا قصد ادامه دارین نمیخواین زندگیتون نابود بشه بهتره خودتون تلاش بیشتری داشته باشین مثله خانوم سوده عزیز. بهتره خودتون اشتباهات خودتون و بپذیرین و اصلاحشون کنین، همسرتون میترسن شما نتونین هیچوقت اشتباهاتتون و اصلاح کنین و ممکن دوباره بهمین نقطه برسین برای همین با حرف خالی بدون عمل ایشون راضی نمیشن، شما باید در عمل نشون بدین که میخواین جبران کنین و اشتباهاتتونو پذیرفتین.
بهتره تاپیک های خانوم سوده هم بخونین.
من فكر ميكنم خانم شما اصلن به شما علاقه نداره و دنباله بهانه ميگشته كه از شما جدا بشه من ميگم اصلن بهش اهميت ندين بگين باشه برو طلاقتو بگير اونوقت مجبوره بره به خانواده اش بگه اخر سر بايد دو سال تلاش كنه طلاق بگيره و ميشه يه دختر سي وچند ساله در هر حال اونه كه شما رو از دست ميده تا وقتي زيادي به كسي توجه ميكنين هوا ورش ميداره شما بايد كاملا بي اهميت باشين من مطمعنم اگر خودشم بخواد خانواده اش مانع از جداييتون ميشن. قاطع و بي رحم باشين