چرا کار من به مجادله با برخی افراد می رسد

موضوع به بحث طلاق و متارکه بنده مربوطه و البته به مرور زمان ، بقیه حوادثی که در خصوص زندگی بنده پیش بیاد رو همینجا می نویسم . اما در خصوص این تاپیک جدید :

کاربر عزیز فرشته مهربان ، بجای بحث در انجمن آزاد تمایل دارم که بجای اعتراض به قوانین تالار و بجای اعتراض به تذکرات شما ، موضوع رو روی خودم متمرکز کنم و به بحث طلاق خودم گره بزنم . اینجوری برای من بهتر خواهد بود . اگر بعدش خواستید ، خودتون برید قوانین تون رو تغییر بدین! برای من متمرکز بودن روی مسائل خودم در اولویت هستش . . .

طبق گفتگوی خودمون و به توصیه کاربر عزیز فرشته مهربان این تاپیک رو ایجاد کردم . خوشحال میشم هم شما و هم دوستان دیگه مشارکت کنن . لطفاً با مطالعه سئوال زیر وارد بحث بشید

من با افراد بسیار زیادی مشکل ارتباطی دارم :

چرا کار من به مجادله با برخی افراد می رسد ؟

آقای بهزاد،

من کارشناس نیستم و طبیعیه که نمی تونم به شکل کارشناسی و تخصصی و سیستماتیک موضوع شما را بررسی کنم.
اگر چیزی به نظرم برسه و احساس کنم به تاپیکتون کمک می کنه حتما براتون می نویسم.

اولین نکته ای که به نظرم رسید اینه که این کار شما اشتباه هست که پیامهای خصوصی را عمومی می کنید.
درسته که موضوع چندان خصوصی ای نبوده و مشکلی در عمومی کردنش به طور کلی نیست، اما رفتار درستی نیست.

علتش را فکر می کنم این باشه که شما وسواس و دقت زیادی دارید.
می خواهید هر چیزی را خیلی دقیق شرح بدید. مثلا در اولین تاپیکتون هم نامه ای که به دادگاه نوشته بودید را با حذف اسامی منتشر کردید.
در عین حال که نامه را کامل می گذارید، اما به دیگران اجازه نمی دید برداشت خودشون را داشته باشند و اصرار دارید که ببینید! حالا اون برداشتی که من دارم را داشته باشید.

در واقع این شفافیتتون اصراری هست برای قانع کردن دیگران که مثل شما فکر کنند.

کمی تدبیر و سیاست در کنار این شفافیت لازمه.
کمی انعطاف در کنار بیان نظراتتون لازمه.

یه تمرین که به نظر من می رسه این هست که هر وقت پستی را می خونید، دنبال این نباشید که چطوری جواب بدم و قانعش کنم که اشتباه می کنه.
به این فکر کنید که این حرف چطور می تونه درست باشه. سعی کنید بهش فکر کنید و دنبال جوابی برای خودتون باشید که صحیح بودن اون حرف یا جنبه دیگه ای از موضوع را بهتون نشون بده.

کابر عزیز شیدا

این دو جمله شما بسیار درست بود :

کمی تدبیر و سیاست در کنار این شفافیت لازمه. کمی انعطاف در کنار بیان نظراتتون لازمه.

در کل از نظر من فرمایشات شما بسیار خوب بود و در مورد من مصداق داره! حالا به من کمک کنید تا مکانیزم این رفتار خودم رو بفهمم تا شاید بتونم حلش کنم . بعلاوه دقیقاً به بنده بگید که چی میشه که طرف مقابل تمایل پیدا میکنه به من پرخاش کنه . . .

سلام.

شما منبع تمام اخلاقیات بد و اشتباه نیستین و همین طور سرشار از تمام خوبی ها. در کنار خوب بودن بعضی از اخلاق و رفتارتون دارای یک سری عیوب هم هستین.

به نظر من شما فردی قاطع هستین و خوب این خیلی خوبه اما داشتن انعطاف پذیری هم لازمه ی ارتباطه. شما در ارتباط سعی میکنید هیچ گونه امتیازی رو به طرف مقابل ندین.

فکر کنم شما نه تنها با همسرتون بلکه با خیلی های دیگه هم باید دچار مشکلات ارتباطی باشید. من تایپیک قبلی شما رو خوندم و با وجود اینکه در مورد طلاق بود خواستم در مورد نحوه ی

صحبت شما ، یه پست بدم که بعد از فرستادن پشیمون شدم و متاسفانه فراموش کردم که برای پاک کردنش اطلاع بدم فقط متنشو پاک کردم که لازم بود عذر خواهی کنم .احساس کردم

شاید بگید بی ربطه.

ببینید روحیه ی هر آدمی باعث رفتارش میشه. اگه ناراحت نمیشید من صرفا از نحوه ی صحبت شما فردی رو میبینم با نگاه از بالا به افراد دیگه ناشی از وجود عدم اعتماد به حرف افراد دیگه

به علت خود برتر بینی .

این چیزها خیلی عالیه و شاید برای من که تقریبا روحیه ای 180 درجه مخالف شما دارم به علت شرایط جامعه، شرایط شغلی و زیرآب زنی و نامردی های موجود در جامعه آرزو باشه اما

فکر نمیکنم که برای تمام ابعاد زندگی و برای شرایط مختلف زندگی و انواع و اقسام ارتباطاتی که ما در جامعه داریم اینقدر سخت گیری و عدم اعتماد لازم باشه.

احساس میکنم چیزی که شما درک نمیکنید اینه، این که کجا چه ارتباطی صحیح هست. اینکه کجا لازمه ما بخشنده و مهربان باشیم و کجا قاطع باشیم سوال پیش روی شماست.

دوست داشتم در مورد نقش های رفتاری افراد در مقابل همدیگه چیزی بنویسم همون مثلث معروف کارپمن یعنی نقش های قربانی و ناجی و آزار دهنده. شما در مقابل همسرتون به نظر من

نقش یک زجر دهنده رو داشتین و همسرتون قربانی که این خودش به زندگی شما آسیب زده. میدونم از روی چند تا پست نباید قضاوت کرد ولی خوب من هم شما و همسرتون رو در همین

حد شناختم.

امیدوارم خودتون برای مطالعه مباحث روانشناسی اقدام کنید. شاید مباحث تحلیل رفتار متقابل و والد درون برای شما کمک کننده باشه.

راستی امیدوارم از رک گویی من ناراحت نشید. دوست داشتم یه مدل دیگه بنویسم ولی گفتم رک و پوست کنده و اصل نظرمو بگم بهتره.

موفق باشید. من هم دوست دارم اندازه ی شما در بعضی شرایط قاطع باشم.:72:

دوست عزیز کاربر تیام

نظرات شما اونقدر در مورد من درست بود که شگفت زده شدم!!!!

بله من با افراد بسیار زیادی مشکل ارتباطی دارم . راستی شما نوشتی که «سخت گیری و عدم اعتماد» . بله!!! من مملو از سخت گیری و عدم اعتماد هستم!!!!!!!

جمله زیر رو که نوشتید واقعاً عجیب و صحیح بود :

احساس میکنم چیزی که شما درک نمیکنید اینه، این که کجا چه ارتباطی صحیح هست. اینکه کجا لازمه ما بخشنده و مهربان باشیم و کجا قاطع باشیم سوال پیش روی شماست.

در خصوص اون مدل های رفتاری. بله من واقعاً همسرم رو زجر داده بودم ولی اون زجر به شکل خیلی خاصی بود و درک اینکه چطوری بوده کار آسونی برای عموم نیست ولی ظاهراً شما متوجه موضوع شدی!!! راستی!!! همسرم به شدت معتقد بود که قربانی هست!!!!! همیشه نقش قربانی رو بازی می کرد در حالی که رفتارهاش بسیار زشت و حماقت بار بود . . .

من عاشق رک گویی هستم و از رک گویی شما صمیمانه سپاسگذاری می کنم . پست شما آنچنان دقیق به وسط خال زد که تمایل دارم بیشتر در مورد من بنویسید . . .

جناب بهزاد

خوشحالم بخاطر رویکردتون در این تاپیک و اینکه به خودتون می پردازید و اعلام کردید که اولویت خودتون هستید . بله درست هست اولویت اول کمک شما به خودتون هست و ان شاء الله ما هم بتوانیم کمک مفید داشته باشیم .

با اجازه پست اول را ویرایش می کنم بخاطر اینکه مضمون پیامهای ما باعث انحراف تاپیک از موضوع اصلی نشود و دوستان متوجه اصل هدف شما و منظور شما بشوند و تصور نکنند که موضوع قوانین تالار و اعتراضات شماست .

همچنین از رزا عزیز پیشاپیش عذرخواهی می کنم که ناچارم پستشون را بخاطر اینکه تاپیک جهت منظور نظر جناب بهزاد را در پیش بگیرد حذف کنم .

پست شما درپاسخ رزا هم چوندرهمان مسیر است را حذف می کنم که ظرفیت تاپیک اینجوری هدر نره و جهت مشاوره ای اش حفظ شود


در راستای خواست شما در این تاپیک ابتدا تقاضا می کنم لینکهای زیر را بخوانید :

خطاهای شناختی و مشکلات ما


زودرنجی چه بلایی بر سر ما می آورد؟!



انرژی احساسی صلح آمیز


مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!


( تأثیر ابراز احساس ) وقتی می فهمم اشتباه کردم خیلی خوشحال می شوم چون .......

پیشنهاد می کنم نذارید تاپیکتون به شکل مکالمه و چت پیش بره.
همین که زیر پستها تشکر می زنید مشخص می شه که خوندید. لایک هم که برای موافقتتون می تونید استفاده کنید.

بهتره پستها و نظرات را بخونید و بعد از چند پست یه جواب بنویسید.

می دونید، همین که برای هر پست جواب می نویسید باز از همون شفافیت و وسواس می آد.
به نظر شما هر چیزی باید کامل و دقیق و خط به خط انجام بشه !!! هر پستی باید به شکل مشخص جواب داده بشه و ...

همین جا تمرین کنید.
لازم نیست به همه جواب بدین. لازم نیست همه را قانع کنید و همه چیز کامل باشه.
می تونید هر دو سه پست، یک جواب کلی بنویسید و فقط نکته هایی که مهمه یا لازمه ادامه داده بشه جواب بدین.

شما قصد آزار رسوندن به دیگران را ندارید. قلب پاک و ساده ای دارید.
اما اصرارتون برای این که همه چیز پرفکت باشه (اون هم طبق تعریف خودتون ) و دقت و وسواستون، باعث می شه بقیه اذیت بشن
و نتونید تعامل خوبی داشته باشید.

یه کم از دید دیگران به موضوع نگاه کردن، کمکتون می کنه بهتر بشید.
تاپیکهای بقیه را بخونید و به نگاهشون فکر کنید.
ببینید بعضیها چقدر راحت زندگی می کنند. راحت از خیلی مسائل می گذرند. سخت نمی گیرند.

من خودم این استفاده را از تاپیکهای بقیه کردم. چون منم سخت گیر و رک و دقیق هستم. ویژگیهایی که خیلی آزار دهنده است.
اگر دقیق بهش نگاه کنید، می بینید فقط زندگی خودتون را خراب و سخت می کنه. آرامش خودتون کمتر می شه.

این کاری که می گم با یک هفته دو هفته و با یه تصمیم عملی نمی شه.
باید واقعا بخواهید و مصر باشید تا بتونید بعد از چندین ماه، یک کمی بهبود را حس کنید.

یه کم هم تمرین مهربانی زبانی و عملی کنید.
درسته که توی قلبتون از خیلیها مهربون ترید. اما وقتی عملا و زبانا مهربون می شید، راحت تر می تونید ارتباط برقرار کنید.
منعطف باشید.
خطاهای کوچیک افراد را ببخشید. کم کم می تونید به بخششهای بزرگتر نزدیک بشید.
بپذیرید که آدمها اشتباه می کنند. آدمها متفاوتند. شخصیتهای آدمها با هم فرق داره. همه مثل هم و همه مثل من فکر نمی کنند.

این تاپیک را بخونید.
به نظرم شما هم از اون خوبهایی هستید که از زندگی لذت نمی برید.

خوب هایی که از زندگی لذت نمی برند (تیپ شخصیتی کمال گرا)

یه تاپیک دیگه هم هست در مورد انواع شخصیت. اون را هم پیدا کردم براتون می ذارم. اینطوری می تونید شخصیتهای دیگه را هم بشناسید.
تفاوتها را بدونید و کم کم بپذیرید. اونوقت راحت تر با بقیه کنار می آیید.

دوست عزیز کاربر فرشته مهربان

حالا که نوشتید «با اجازه پست اول را ویرایش می کنم» من دیگه بابت ویرایش اون از شما ناراحت نمیشم!!! لینک هایی رو که گذاشتید می خونم و توجه کنید که کاربر تیام ، به وسط خال زدن و دارن به اصل مشکلات من پی می برن . لطفاً اگر ممکنه دوستان دیگه هم مثل ایشون به عمق برن و کمک بفرماین . من اونقدر هم که بعضی از دوستان فکر می کنن مدعی نیستم!!!!!!!

درود

شما قدم اول رو درست برداشتین،یعنی پذیرفتین که مشکلی هست.طبعا همه ما در طول زندگی دچار اشتباهاتی میشیم و اونها رو تکرار میکنیم.

قدم بعدی شناخت صحیح مشکل و بعد اصلاح فکر و رفتاره.

به نظر من توی این راه کمک گرفتن از یه متخصص بهترین راهه.کسی که در این زمینه تحصیل و کار کرده.البته فکر میکنم شما به روانشناس اعتقاد ندارین.

ولی من اگه جای شما بودم به برای شروع این کار رو میکردم.به یه روانشناس بالینی مراجعه میکردم و حرفاشو میشنیدم(البته بدون پیشداوری و تلاش برای اثبات عقاید خودم)

در کل طبق تجربه خودم،میتونم بگم یکی از راههای اصلاح،خوب شنیدنه.

یه وقتایی ما سالها طبق یک رویه و با یه سری از عقاید پیش میریم و در نهایت متوجه میشیم یه جای کارمون عیب داره.از نتیجه ای که میگیریم راضی نیستیم.

ممکنه تقصیر رو گردن اطرافیان بندازیم و خودمون رو تبرئه کنیم(مثلا پدر و مادر)

و یا ممکنه در صدد اصلاح خودمون بربیایم.شرطش اینه که از تغییر و عوض کردن معادله های زندگیمون نترسیم.

شنیدن،وقتی شما میبینین اکثر اطرافیان به وجود اشتباهاتی در رفتار شما اذعان دارن،بهتون کمک میکنه.بشنوید ولی سعی نکنید جواب کوبنده ای به طرف بدین و خودتون

رو اثبات کنین.فقط بشنوین و تامل کنید.

مثلا میتونین برگردین و جوابهایی که دوستان توی تاپیکهای قبلی دادن،حتی جوابهای تند و اعتراض هاشون رو دقیق بخونین.نکاتی که به نظرتون ممکنه درست باشن رو یادداشت کنید.

ببینین در نهایت فقط خودتون هستین که میتونین به خودتون کمک کنین.به حرفها و رفتارهاتون فکر کنین.شما به عنوان یک انسان از پرخاش دیگران آزرده میشین،خودتون رو

مستحق همچین رفتارهای غیرمنصفانه نمیبینین،خوب بقیه هم همینطورن.خوب شنیدن و آروم و دوستانه صحبت کردن رو از همین الان تمرین کنید.

من متخصص نیستم،فقط میتونم یه سری حدس در مورد شما بزنم.

مثلا احساس میکنم خیلی کنترل گر هستین.میدونین شما با یه لحن کنترل کننده با بقیه حرف میزنین.اونها طبیعتا آزرده میشن،حس میکنن از طرف شما تحت فشارن.

حتی اگه حرفاتون درست و منطقی باشه صحبت با این لحن طرف مقابل رو به مقابله و پرخاش به شما برای اثبات خودش میکشونه.

احساس ضعف و حماقت میکنه و حس میکنه اعتماد به نفسشو از دست میده،غرور و شخصیتش خورد میشه،نسبت به شما حس بدی پیدا میکنه و عکس العمل نشون میده.

لحنتون رو اصلاح کنید.

همین الان نوشته هاتون توی تاپیکهای دوستان رو بخونین و بعضی کلمات رو توی ذهنتون با کلمات مناسب تر جایگزین کنید.

و یه چیز دیگه.همیشه احتمال بدین که دارین اشتباه میکنین.خیلی مطمئن و تا این حد قاطعانه حرف نزنید.وقتی قصد راهنمایی به کسی رو دارین،این رو بگین که

احتمال داره اشتباه کنید و حرف شما صد در صد نیست.

یه کم فروتن باشین.باور کنید خیلی وقتها فروتنی و قبول اینکه ما همه چیز رو نمیدونیم و اشتباه میکنیم،یه بار سنگین رو از روی دوش آدم برمیداره و آدم رو سبک میکنه.

اینکه فکر کنین اکثر آدمهای اطرافتون اشتباه میکنن یا نمیفهمن،یا بیشتر قوانین نا عادلانه هست،فقط خشمتون رو بیشتر میکنه و فقط اذیت میشین.

در این موارد پذیرش بهترین راهه.

به قول فرشته مهربان از همین تالار شروع کنین.این که اثبات کنین قوانین ناعادلانه هست و در حق شما بی انصافی شده کمکی بهتون نمیکنه.تصور کنین این

قوانین به هر حال وجود داره.حالا من از این تالار با قوانینی که داره چطور میتونم برای بهتر شدن کمک بگیرم.

کلا حس میکنم دارین زندگی رو برای خودتون و اطرافیان سخت میکنین.رابطتون با خانواده چطوره؟شرایط کودکی و نوجوانیتون به چه صورت بوده؟چند تا دوست صمیمی دارین؟

تا چه حد برای اطرافیان کمک کننده و تکیه گاه و همدم و آرامش بخش هستین؟

خودتون فکر میکنین دلیل رفتارهای پرخاش گرانه و تمایل به تحقیر بقیه از کجا سرچشمه میگیره؟

جواب این سوال ها رو پیدا کنید.آدمهای اطراف،اعضای خانواده،دوستان و تا حدی اعضای این تالار میتونن بهتون کمک کنن.

و نکته آخر ،یاد خدا و کمک گرفتن از اون برای همه چیز و توکل،به همه ما برای بهتر شدن کمک میکنه.از خدا بخواین بهتون آرامش،صبر و تواضع بده.

موفق باشین:72:

و همچنین :

<::>کلید طلایی تفکر >>>

* چگونه می توانم فردی صبور باشم!!!

چطور احساسات ناخوشایند را مهار کنیم؟

چگونه خشم و عصبانيت مان را كنترل كنيم؟

چگونگي كنترل و تعديل احساسات زجر آور

*:* کنترل احساساتتان را در دست بگیرید *:*

مهارت گوش دادن و مهارتهای ارتباطی(به همراه لینک مقالات برگزیده)

آرامش و نحوه مواجهه افراد با مسائل و مشکلات زندگي

انتخاب صحیح، شیوه حل مسئله و تعارضهای ما

تنظیم هیجانات، بهبود روابط


چگونه میتوانم به جای سرکوب احساس مهار احساس داشته باشم؟


بی ثباتی احساسی ارتباطات انسانی را تخریب می کند


خوب هایی که از زندگی لذت نمی برند (تیپ شخصیتی کمال گرا)


آنها كه از خودشون راضي نيستند، بخونند!(شخصيت كمالگرا)


درمان شخصیت کمالگرا (شخصیت وسواسی)

بالاخره!

سرانجام بعد از حدود یکماه تاپیکی شده که داره واقعاً به من کمک میکنه . باشه از حالت چت و گفتگوی سریع خارجش میکنم و بیشتر میشنوم تا حرف بزنم . چون پست هایی که می نویسید واقعاً میتونه به من کمک کنه!!!

اما کاربر عزیز آنیتا مواردی رو مطرح کرد که باید به اونها بپردازم:

1) حدس های شما همه اش درست بود!! من بسیار کنترل گر هستم . با اینکار دیگران آزرده میشن،حس میکنن از طرف من تحت فشارن . بعدش رو هم که درست پیش بینی کردید . . .

2) این چیزی که نوشتید مطلقاً درسته : احساس ضعف و حماقت میکنه و حس میکنه اعتماد به نفسشو از دست میده،غرور و شخصیتش خورد میشه،نسبت به شما حس بدی پیدا میکنه و عکس العمل نشون میده. همسرم از این موضوع فوق العاده در رنج بود . . .

3) درست گفتید . شخصیتی فوق العاده کمال گرا دارم و اکثر اوقات به خاطر نا کامل بودن دنیای خارج ، خشم سراسر وجودم رو میگیره . . .

4) رابطه ام با خانوادم خوبه ولی همشون رو نابود کردم!!!!! من اونا رو دوست دارم و اونها من رو ولی تقریباً همشون رو به خاطر یک چیزی با بحث های پی در پی و بی پایان ، آزار می دم . . .

5) شرایط کودکی و نوجوانی من مساله و شکل خاصی رو نداشته و خوب و طبیعی بوده . ولی از وقتی سری توی سرا درآوردم با افراد بسیار زیادی به مشکل خوردم!

6) یکی دو دوست صمیمی بیشتر ندارم که اونها رو هم با بحث ها و تحلیل های بی پایان نابود کرده ام!!!!

7) پرسیدید : تا چه حد برای اطرافیان کمک کننده و تکیه گاه و همدم و آرامش بخش هستین؟ خوب جواب به این سوال خیلی سخته. من به خانوادم کمک می کنم ولی بعضی وقتها هم در مشکلات اونقدری که لازمه توجه نمی کنم . بعضی وقتها زیادی کمک می کنم و بعضی وقت ها به قدر کافی کمک نمی کنم . در کل افراط و تفریط دارم . . .

8) پرسیدید : خودتون فکر میکنین دلیل رفتارهای پرخاش گرانه و تمایل به تحقیر بقیه از کجا سرچشمه میگیره؟ خوب دلیلش خشم درونی از دیگران هست به دلیل حماقت ها ، اشتباهات ، اعتراف نکردن به خطاها ، لجاجت ها ، کوته بینی ها ، پرخاش گری ها ، خیانت ها و هر کار بد دیگه ای که دیگران بکنن!

کلاً هر نقصانی در هر چیزی من رو خشمگین میکنه . اولش آرام میگم تا اصلاح بشه . بعدش توضیح میدم تا روشن بشه . بعدش بحث میکنم تا تغییر ایجاد بشه و بعدش کم کم ممکنه وارد فضای منفی هم بشیم ، یعنی کار به مجادله ، پرخاش ، تحقیر ، توهین ، قهر ، اصرار چند ماهه و چند ساله بر مواضع و غیره میکشه . . .

خیلی خوشحال شدم که موضوع من به بهبود اوضاع آقای بهزاد کمک کرد. من شدیدا اعتقاد دارم که توی هر اتفاقی یه حکمتی هست و حکمت حضور من در این جا حتی اگر به خود من کمک چندانی نشه کمک به یه دوست دیگه ست.

سلام
ادم واسه خودش یه مواضعی یه حدودی تعیین می کنه. درست و غلط هایی تعیین می کنه که در حالت کلی صادق هستن (در مواردی همین درست ها و غلط ها هم جابه جا میشن)
هر کسی یه راستایی داره این حدودش. مثلا بعضی ها بر اساس مذهب زندگی می کنن. بعضی ها بر اساس اصول اخلاقی و انسانی بعضی ها بر اساس اهداف شخصیشون و ... .

بر هر اساس و راستایی یک شخص مواضع و خطوط و حدودی داره. اما برای خودش.
به نظرم شما این درست و غلط هاتونو این مواضع شخصیتون رو می خواین دیگران هم برای خودشون رعایت کنن. اما هر انسانی راه و عملکرد شخص خودش رو داره. شما درست می دونین برای خودتونه. این "درست " برای یکی دیگه ممکنه اصلا جور درنیاد. در نظر بگیرین که افکار شما بر اعمال شخص شما می تونه نسلط داشته باشه. نه بر هیچ موجود دیگه ای.

فرض کنین شما یه خونه دارین. این خونه ی شماست (افکار و حدهای غیر قابل تغییرتون).
هر انسانی هم توی خونه ی خودش نشسته (افکار خودش)
شما نمی تونین کسی رو مجبور کنین بیاد تو خونه اتون. بتونین هم نمی تونین همه ی ادم ها رو مجبور کنین.

الان چی نیازه؟ پذیرش
الان نیازه یه کم از خونه ی خودتون بالا تر برین. دلتونو بزرگ کنین. پذیرش داشته باشین که هر کسی منحصر به فرده
فکر کنین خونه اتون (افکارتون) یه بالکن خوشگل داره. گاهی برین تو بالکن خونه ی افکارتون. هنوزم تو خونه ی خودتون هستین و امنه جای شما. اما از اونجا می تونین ببینین کلی خونه هست. همه ی خونه هام واسه صاحبشون قشنگه. اینجا می تونین پذیرش رو تمرین کنین. یه نفس عمیق بکشین. به خودتون بگین هم شما قشنگین هم بقیه.

پذیرش رو بالا ببرین بعد می بینین هیچی قطعیت نداره. یه اصول کلی داریم هر کدوم از ما برای زندگی و رعایت می کنیم. اما همین اصول کلی در زمان و در شرایطی زیرسوال می رن. پذیرش اگه داشته باشیم نرم می شیم. نرمش داشته باشیم راه درستی که فکر می کنیم رو می ریم. اما اگه کسی راهی رو رفت که به نظر ما درست نبود حرص نمی خوریم حرصش هم نمی دیم. بتونیم کمکش می کنیم کنارش هم هستیم.

ببینین زیبایی دنیا در گوناگونیش هست. اگه همه ی رنگ ها فقط یک رنگ بودن. اگه همه ی فکر ها فقط یک فکر بودن چیزی زیبا نبود.
شما تو خونه ی خودتون بشینین. اما گاهی هم دیدتون رو دلتون رو پذیرشتون رو بزرگ تر کنین. بگین خونه ی من اینجاست. اما هر کسی جای خودشو داره. هر کسی افکار خودشو داره. خونه های زیادی هستن. و من کنار همه ی اونا تنوع و زیبایی رو تجربه می کنم. در حالی که در خانه ی امن خودم هم هستم.

از هر ادمی یه چیزی میشه یاد گرفت. خونه اتون هم قشنگ تر می شه (افکارتون) پذیرشتون هم بیشتر میشه. ارام تر میشین. شاد تر هم خواهید بود
موفق باشید :72:


------

maryam 020 جان
نمی دونم مشکلت چی بوده اما پیگیر مشکلت باش اگه نیاز داری حلش کنی
حالا با مشاوره خصوصی اینجا با مشاوره حصوری یا هر کار که نیاز می بینی

سلام اقا بهزاد بهتون تبریک میگم این یه تایپک سازنده ست نه تنها برای شما بلکه برای همه ما میتونه سازنده باشه . هیچ کس بی نقص نیست . مهم اینه که متوجه اون باشیم و سعی در باز سازی خودمون داشته باشیم . شما قدم اول رو برداشتید . موفق باشید .

آقای بهزاد

اگر فرض کنیم شما بیمار نباشید،به نظر من در رده ی اول مشکل شما عدم فرهنگ پذیریه. فرهنگ رایج در جامعه با رفتارها و طرز تفکر شما فاصله ی بسیار زیادی داره قرار نیست جامعه مثل

شما باشه این شمایید که دور افتادین. در واقع مشکل اصلی شما اینه که توانایی درک رفتار افراد جامعه به معنای واقعی رو ندارید و صرفا با توجه به طرز فکر خودتون دارید با افراد رفتار میکنید

البته همه این طور هستند ولی این طرز فکر شما کمی دور از واقعیتهای موجوده.

مثلا شما اگر برای انجام کار اداری به فردی مراجعه کنید قطعا در برخورد با اون فرد به این فکر میکنید که قصد پایمال کردن حق شما رو داره یا عمدا داره کاری میکنه که به مشکل شما

نرسه یا حلش نکنه.رفتار شما گرفتن جبهه و انجام رفتاری خشونت امیز و ابراز احساس ناراحتی تون به بدترین شکل ممکن خواهد بود. شما مدام در حال این فکر هستید که همه میخواهند

حق من رو بخورند و من باید از خودم دفاع کنم.

اگه چنین مشکلی دارین لطفا در مورد کیفیت و کمیت اون توضیح بدین و اینکه فقط به خانواده تون اعتماد دارید یا افراد دیگه ای هم هستند؟ در خانواده مشخصا چه کسی و چرا؟

اما میشه از نگاه دیگه ای هم به شخصیت شما و مشکلاتتون هم گریزی زد. شما در جواب پست خانم آنیتا فرمودین دوران کودکی خاصی نداشتین، اما باید این رو بدونید اتفاقا به نظر من

شما یه فرد خاص بودین. دارای مشکلات زیادی بودین و با توجه به این که فرمودین از زمانی که سری از سرها درآوردین مشکلاتتون شروع شده، میشه گفت گویا خودتون زیاد شناختی رو

خودتون ندارید. ببینید شما همین جوری الکی و ژنتیکی فردی نشدید که به دیگران اعتماد نداره، از دوران کودکی زمینه ای داشتین و بعد از بزرگسالی متاسفانه تشدید شده.

متاسفانه از سن 24 تا به حال هم دچار مشکلات زیادی شدین که من نمیدونم چی شده وچی به شما گذشته اما قطعا فقط بحث طلاقتون نیست که شما رو اینقدر خشمگین کرده.

شما قرص خاصی مصرف میکنید؟

در مورد حس تنفرتون هم بگید. چقدر اهل کمک به اطرافیان هستین؟ شما جز افرادی هستین که به هر قیمتی اول خودشون رو میبینن و بعد در صورت اضافه ماندن به دیگران هم کمک میکنن

یا نه به هیچ عنوان حاضر به کمک کردن به دیگران نیستین. دیگران منظور اعضایی به غیر خانواده. مثلا همکار یا همکلاسی یا مثلا همسایه.

ببینید کمک کردن به دیگران بدون توجه به منافع شخصی خود و فقط کمک کردن منظوره.نه اینکه قبلش فکر کنید اگه من به فلانی کمک کنم اون هم به من کمک خواهد کرد.کلا کمک از روی

محبت.

راستی یک سوال مهم دیگه هم داشتم. واقعا واقعا چقدر از وضعیت شخصیت خودتون ناراحتید؟ از 1 تا 20 یک عدد بدین. از این که مدام در حال درگیری هستین و تعداد دوستان کمی دارین

واقعا چقدر ناراحتید. علاقه تون به تنهایی چی؟ ترس از تنها ماندن بابت رفتارهاتون هم دارید یا نه اصلا براتون مهم نیست که همه تنهاتون بذارن؟

سلام دوست عزیز کاربر تیام

بخش اول فرمایشات شما در مورد من مصداق نداره ، لطفاً توجه بفرمایید که من نه در این تاپیک و نه در 2 تاپیک قبلی که ایجاد کرده بودم از صداقت فاصله نمی گیرم . موضوعی که در اوایل پست تون فرمودید در مورد من بصورت زیر هستش :

در مجموع این جمله شما تا حدی درست بود : توانایی درک رفتار افراد جامعه به معنای واقعی رو ندارید . در کل من تمایل زیادی به اون چیزی که اسمش رو «فرهنگ پذیری» هم گذاشتید ندارم . اما با کسی دنبال جنگیدن هم نیستم ! شاید به نظر تون برسه که دارم تناقض گویی می کنم یا شاید فکر کنید که دارم از خودم دفاع می کنم . نه! اینجوری نیست!!!

برای مشخص شدن موضوع شما مثال زیر رو زدید :

مثلا شما اگر برای انجام کار اداری به فردی مراجعه کنید قطعا در برخورد با اون فرد به این فکر میکنید که قصد پایمال کردن حق شما رو داره یا عمدا داره کاری میکنه که به مشکل شما نرسه یا حلش نکنه.رفتار شما گرفتن جبهه و انجام رفتاری خشونت امیز و ابراز احساس ناراحتی تون به بدترین شکل ممکن خواهد بود. شما مدام در حال این فکر هستید که همه میخواهند حق من رو بخورند و من باید از خودم دفاع کنم.

نه! من اینطور نیستم! من در برخورد اول خوشبین هستم و مثبت فکر می کنم . به هیچ وجه هم جبهه گیری ندارم و اصلاً تمایلی ندارم با هر کسی که باش به مشکل خوردم ، شروع کنم به جدل و جبهه گیری. برای افرادی که با من نسبت نزدیک ندارن هم به هیچ عنوان ابراز ناراحتی شدید نمی کنم ، اصلاً شاید ابراز ناراحتی لطیف هم نکنم!!

داخل خانواده به پدر و مادرم اعتماد دارم و از میان دوستان هم فقط به یکی از اونها اعتماد دارم . ولی خوب اعتماد به پدر و مادر قابل مقایسه با اعتماد به دوست نیست . مساله اعتماد نداشتن رو ظاهراً خوب بیان نکردم!

من به این اعتماد ندارم : سخنان افراد حکیمانه و از روی تدبیر باشد . مثلاً به مشاوران اعتماد ندارم! لطفاً مدیران محترم این بخش رو به خودشون نگیرن. مطمئن هستم بیشتر مشاوران در زندگی شخصی شون مشکلات روانشناختی شدید دارن! با خوندن تئوری های غربی نمیشه به جامعه ایرانی مشاوره صحیح داد . بعلاوه خیلی از مشاورها بی سواد یا کاسب هستن . خیلی از مشکلات نسل حاضر هم بخاطر مباحث فمنیستی و به خاطر مشاوران ضعیف شکل میگیره . . .

مثلاً من اونقدر به همسرم در ابتدای زندگی اعتماد کرده بودم که مهریه اش رو از 14 به 1000 افزایش دادم و بعدش خونه خودم رو به نام برادر خانومم خریدم . درسته که در اعتماد کردن افراط کردم و هزینه بدی هم دادم ولی به هیچ وجه هم بی اعتماد نیستم . حتی امروز هم که به فکر ازدواج مجدد هستم نسبت به خانم ها بدبین نیستم. بهتر بود بجای اینکه بگم «نمیتونم به افراد اعتماد کنم» می گفتم : «اصلاً نمیتونم اعتماد کنم که سخنان افراد حکیمانه و از روی تدبیر باشد»

من در عمرم قرص برای مسائل روحی و روانی نخوردم . من به هیچ عنوان جزء افرادی نیستم که به هر قیمتی اول خودشون رو میبینن و بعد در صورت اضافه ماندن به دیگران هم کمک میکنن . به همکاران ، دوستان و افراد دیگه بعضاً لطف های بزرگ می کنم . بعضاً تا حدی خوبی می کنم که طرف فکر میکنه احمق هستم . ولی بعدش اگر رفتار زشتی بکنه ، از دماغش در میارم!

بله خیلی از وقت ها بدون منفعت مادی ، کمک می کنم . مثلاً در همین وبسایت . در حالی که مدیر تالار گفت اگر راهنمایی بکنی مسدود میشی و خیلی از دوستان به من پرخاش هم کردن ، من وقت خودم رو که خیلی براش ارزش قائل هستم گذاشتم و تلاش کردم به بعضی از مراجعین کمک کنم و تجاربم رو به اونها بگم . مراجعه کننده آقا و خانوم هم برام فرقی نداشت . . .

محبت کردن من شکل بسیار خاص و پیچیده ای داره . یک کاربری بود به نام تقدیر . من واقعاً نسبت به ایشون محبت قلبی داشتم و داشتم تلاش می کردم با عقل و تدبیر ، زندگی ایشون به بهترین شکل مدیریت بشه . ولی در بعضی مواقع لحن من با خود ایشون تند می شد . ولی همان لحن تند هم از روی محبت بود!!!!!

فرمودید که : راستی یک سوال مهم دیگه هم داشتم. واقعا واقعا چقدر از وضعیت شخصیت خودتون ناراحتید؟ اصلاً از شخصیت خودم ناراحت نیستم . اعتقاد دارم که مشکلاتی در شخصیت من هست که باید برطرف بشه ولی هیچگونه ناراحتی از خودم ندارم . اگر قرار باشه برای نمره قبولی از 1 تا 20 به شخصیت خودم نمره بدم، به خودم نمره خوبی میدم ولی نه نمره کامل . . .

ببینید! درگیر بودن من با افراد هم به اون میزان که فکر کردید نیست . هست ولی نیست!!!! روی برخی مسائل درگیرم ولی نه روی همه مسائل . مثلاً روی اون بحثی که بود در خصوص خیانت کردن همسرم و اینجور مسائل . شدیداً با بعضی دوستان اختلاف نظر بود . . .

به تنهایی علاقه بسیار زیادی دارم ولی از مردم هم گریزان نیستم . اگر دلیل تنها موندنم این باشه که دیگران «حرف حق رو نپذیرفتن» اصلاً از تنهایی ناراحت نمیشم. ممکنه دوباره برم و تلاش کنم به عنوان 2 انسان با هم رابطه خوبی داشته باشیم ولی روی اختلاف نظری که بوده نظرم عوض نمیشه . . .

سلام

تاپیک در مورد شخصیت شناسی که گفتم این دو لینک هست:

تیپ های شخصیتی ( نظریه شخصیتی گورجیوف)


چه همسری مناسب کدام شخصیت >>>


تاپیک اول مقدمه ی خوبی داره:

نقل قول:

---

شخصیت افراد مختلف طبق نظریه ی روانشناسی گورجیوف به ۹ دسته یا تیپ تقسیم میشود که از ان ها به عنوان تیپ های شخصیتی یاد میشود .

هیچ تیپ شخصیتی بهتر یا بدتر از تیپ های دیگر نیست در واقع تیپ ها مثل ۹ اتاقی است که ما وقتی بدنیا می اییم بخاطر شرایط بیولوژیکی ،فیزیولوژیکی ، ژنتیکی ، بیوشیمیایی و محیطی که در ان بدنیا می اییم در یکی از ان ها قرار میگیریم البته این اتاق موقت است تا وقتی که به سن بیست سالگی برسیم و در سن بیست سالگی ما ساکن دائم یکی از این اتاق ها هستیم. طبق گفته ی گورجیوف تیپ شخصیتی هیچکس عوض نمیشود بلکه در خود این اتاق دو ضلع وجود دارد دو ضلع سالم و ناسالم و البته بین این دو، ضلع میانه ای هم وجود دارد .

هدف ما این است که در ان اتاق از ضلع ناسالم به سمت میانه و سپس به ضلع سالم برسیم.

---

سلام

آقای بهزاد گرامی، هدف من از طرح پست قبلی شناخت بیشتر از شخصیت شما بود، که به صورت خیلی کامل و عالی پاسخ دادین اما احساس کردم که لازم هست مطلبی رو خدمت شما

عرض کنم.

ببینید دوست عزیز اگر من از واژه ی فرهنگ پذیری استفاده کردم و به شما پیشنهاد این رو دادم که فرهنگ پذیر تر باشید، منظورم اون فرهنگ که فکر میکنم شما برداشت کردین نیست، مثلا

به شما بگم که برای فرهنگ پذبری باید نماز جمعه به مصلی تشریف ببرید!!! یا لباس خاصی بپوشید و یا سایر مسائلی از این دست که خوب تو جامعه ما بیشتر رایجه حالا به خاطر دین و

مذهب و .... منظور من به هیچ وجه اینها نبود و باید بگم که اسمش در جامعه شناسی، فرهنگ پذیری هست و یکی از مدیران تو همین تالار من رو با این بحث آشنا کردن.

بهتره منظورم رو به نحو دیگه ای توضیح بدم.

فرض کنید در اطرافیان نزدیک شما فردی با اعتماد به نفس پایین داره زندگی میکنه که شما به عنوان کسی که نه روانشناسید نه جامعه شناس و نه تخصص خاصی در این زمینه دارید، با

توجه به اینکه رفتارشناسی این نوع افراد، در نگاه اشخاص بی اطلاع امکان نداره درک بشه، در مورد این فرد طرز نگاه خاصی خواهید داشت مثلا شما فکر میکنید این فرد شخصی با سطح

هوشی پایین، دست و پا چلفتی، گیج و منگ، نا توان در اداره ی امور خودش، تنبل، با رفتارهای ناگهانی یا متناقض نما و رفتارهای عجیب، با عصبانیت ها یا مهربانیت های بی موقع و ....

هست . خوب این طرز نگاه شما و در واقع فرهنگ رایج جامعه به این فرد هست.

اما از نگاه جامعه شناختی و با نگاه علمی، این فرد شخصی با قابلیت های زیاد ، استعدادهای فراوان، سطح هوشی قابل قبول ، توانمندی در حد مطلوب و ... خواهد بود.فقط به علت کمبود

اعتماد به نفس چنین عملکردی داره و باعث شده برخی از استعداداش تلف بشه و از نقطه نظر جامعه هم فردی سطح پایین تلقی بشه. اصول روانشناسی نه تنها این فرد رو طرد نمیکنه و

اون رو پایین تر از افراد دیگه نمیدونه بلکه کاملا درکش میکنه و با نگاه علمی به کمکش میاد و اون رو به اغوش جامعه بر میگردونه.

این فرد در بین افراد با سطح درک و سواد بالا زندگی نمیکنه بلکه تو شرایطی داره زندگی میکنه که نگاه جامعه به اون مطلوب نیست. پس باید خودش رو بالاتر بکشه و مطابق فرهنگ و نگاه

جامعه عمل کنه.

ببینید من اگه این مثال رو گفتم قصدم روشن گری شرایط شما برای خودتون بود. امیدوارم که از طرز صحبت من دلخور نشید. من به هیچ عنوان به این فکر نمیکنم که به اصلاح مچ شما رو

بگیرم. من به تک تک سوال هایی که از شما پرسیدم فکر کردم و اکه دقت کنید من فقط به دنبال بحث خاصی بودم که جوابم رو گرفتم.

به نظر من هیچ فردی و رفتارهاش رو نمیشه با کلام و چند تا جمله توضیح داد ولی تک تک رفتارهای هر فرد نشون دهنده ی طرز فکر اون فرده.

ببینید دوست عزیز، همون طور که فردی با اعتماد به نفس پایین رفتارهایی رو انجام میده که از نظر شخصی دیگه ممکنه بسیار بد و لایق مردن باشه، رفتارهای هر فردی با مشکلات دیگه هم

به همین مقدار برای عموم جامعه پذیرفتنی نیست.

امیدوارم شما خودتون بیشتر از خودتون بگید و عقایدتون رو برای افراد حاضر در تالار روشن تر کنید تا بتونن مشارکت بیشتری داشته باشن. چون اینجا کسی شما رو نمیشناسه و شما

خودتون باید در مورد چیزهایی که فکر میکنید در رفتارتون مشکل داره صحبت کنید تا براتون راه حل ارائه بشه.

اما حرفی دیگه دارم

آقای بهزاد عزیز، آیا تا به حال شخص بی سواد یا کم سوادی رو دیدید که بتونه یک نوع غده ی سرطانی خاص رو در اعماق مغز خودش تشخیص بده و بدون مراجعه به پزشک و بدون mri و

نخوردن دارو بتونه درمانش کنه؟ اگه شما سراغ دارید بدونید اون فرد باید ما فوق بشر باشه!!!! من که سراغ ندارم.

دوست عزیز من خودم روانشناس یا روانکاو نیستم اما این رو میدونم که افراد مختلفی عمر و زندگی خودشون رو به پای دروس علوم روانشناسی گذاشتن و دکتری گرفتن و قطعا اطلاعاتشون

در این باره از من نوعی که صرفا بابت علاقه و حل مشکلات شخصی خودم به سراغ این علوم فوق العاده سخت و پیچیده و با دانش تخصصی خاص خودش و نا آشنا برای من به واسطه ی

اینکه تمام دوران تحصیل رو سرگرم حساب کتاب تیر و ستون و زلزله بودم ، بیشتره. و باید بدونید ریشه ی روانشناسی در عصب شناسی نهفته هست و خوب بسیاری از رفتارهای ما رو

هورمون ها و مواد موجود در مغزمون دیکته میکنن و در صورتی که مشکلات رفتاری ما ناشی از عملکرد اشتباه این مواد باشه با مصرف داروی مناسب و در زمان مناسب و کوتاه ترین مدت

ممکن مشکلات ما حل خواهد شد و در صورتی که علل رفتار ما شناختی باشه با یادگیری طرز تفکر درست و اون هم با چندین جلسه صحبت حل میشه و مغز من ایرانی و مغز فرد

آمریکایی نداریم مشکلات ما چندان عجیب نیستن که قرار باشه اگه علومی منطبق به ایران نباشه حل نشه!!! فردی که افسردگی خفیف داره و برای انجام کارهای روزمره ی خودش انگیزه

نداره در همه جای دنیا یک نوع رفتار رو داره و شناخت اون برای روانشناس هم کار خاص و شاقی نیست درمانش هم یکسان. پس کسی که به روانشناس مراجعه میکنه صرفا بیمار روانی با

مغز معیوب و غیر قابل درمان و دیوانه نیست بلکه بسیاری از افراد با سطح علمی بالا و دوستدار خودشون، هستن که به دنبال سلامتی خودشون به این گونه پزشکان هم مراجعه میکنن و نه

تنها به خودشون بلکه به اطرافیانشون هم لطف بزرگی میکنن . چنین افرادی قدر عمر و لحظات زیبای زندگی خودشون رو میدونند

و با عرض معذرت بابت پست طولانی و خسته کننده ی من. به علت مشغله ی کاری نتونستم کامل جواب پست قبلیتون و دیدگاه کلی خودم رو در مورد شما بگم و سوال هایی هم در ذهنم

بود مخصوصا در مورد طرز محبت خاصتون و حرفی که در مورد از دماغ در اوردن بود که نتونستم بپرسم. امیدوارم بتونم فردا هم با شما هم صحبت باشم.

موفق و موید باشید.

باسلام به آقا بهزاد و همه دوستان
میخواستم بگم آفرین به شما و خوش به حالتون.:104::104:تصمیم گرفتین روی خودتون متمرکز بشین.به نظر من این بزرگترین قدم برای شروع موفقیته
توی یکی از پستای تاپیکم گفتم اخلاقتون مثل همسرمه. اما الان میبینم نه انگار.چون شما شروع کردید به خودبینی و خودیابی اما همسر من هنوز سر جاش ایستاده و معتقده لزومی نداره تغییر کنه و همه ایرادارو از من میبینه.حتی الان که زندگیش داره به آخر میرسه

من احساس میکنم شما باوجود برون ریزی هایی که همه متوجه می شن اتفاقا درون حساس و شکننده ایی دارید.اون درونتون آسیب دیده ناراحت شده و غصه خورده(حالا به هر دلیلی که خودتون باید پیداش کنید)و بعد این ضربه رو به صورت خشم بروز میده که البته این خشم الان تبدیل شده.یعنی شاید شما احساس خشم نداشته باشید اما این حس خودشو به چیز دیگه ایی تو رفتارتون تبدیل کرده مثل تحکم مثل رفتاری که نتیجش پایین آوردن اعتماد به نفس بقیه است.یا عدم اعتماد.

در هر صورت میخواستم بگم به اون کودک حساس و شکننده درونتون البته اگر درست گفته باشم یه سری بزنید
و حالا بعد این که این تاپیک رو دیدم میخوام که به تاپیک منم سر بزنید و نظر بدین

یه سوالی که ازتون داشتم اینه که چی شد تصمیم گرفتین به خودتون بپردازین.یعنی چی شد که احساس کردین باید خودتون رو تغییر بدین؟
ببینید اینو به خاطر همسرم میپرسم اما فکر نکنید قصد تغییرشو دارم چون من خودمو بتونم تغییر بدم شاهکار کردم و میدونم فقط خودم در کنترل خودم هستم.اما الان میبینم اگر همسرم کمی از موضعش کوتاه بیاد و بپذیره که یکسری تغییرات بکنه زندگیمون نجات پیدا میکنه.میخوام ببینم آیا من میتونم کاری انجام بدم که به این نتیجه برسه که شاید اونم باید تغییر بکنه؟
ببخشید خیلی شد

سلام دوست عزیز کاربر تقدیر

حتماً نظرم رو در تاپیک شما در مورد آخرین موضوعات تون مینویسم . اما در مورد فرمایشات شما در مورد مشکلات من :

ممکنه که شوهر شما هم به تغییر خودش علاقه داشته باشه و ممکنه که حتی این تغییر رو آغاز کرده باشه ولی قرار نیست که به شما بگه!!! پس غرورش رو چیکار کنه!!!!!

اگر ادعا کردن نباشه ، من خودم رو آدم با وجدانی میدونم و این جمله شما به همین دلیل درسته : درون حساس و شکننده ایی دارید. بقیه پیش بینی شما در خصوص خشم و تحکم هم فکر کنم درست باشه!

در پاسخ به سوال شما در خصوص انگیزه پرداختن به خود : خوب آیا واضح نیست که من به مشکلات جدی خورده ام؟؟ واضحه!! پس اگر عقل در کله من باشه باید به فکر اصلاح خودم باشم و نه به فکر اصلاح دنیای بیرون . . .

بله شما میتونی کاری کنی که شوهرتون هم به همین نتیجه برسه و بره عمیقاً فکر کنه . راهش اجرای دستورات همون لینکی هست که بارها و بارها به شما و دیگر دوستان توصیه کرده بودم . باور کنید راهی به غیر از اون من سراغ ندارم و البته همون راه رو هم خیلی موثر می بینم . . .

سلام
من تمام تایپیک های شمارو از ابتدا تا به اینجا دنبال کردم.
خوشحالم که متوجه شدید اشکالی در رفتار شما سرنوشت شش سال زندگی مشترک شما و همسرتون و به اینجا کشونده.
از نظر منم کار همسر و خانواده ی همسر شما خیانت و سوء استفاده از اعتماد شما بوده. اما دلیل این خیانت خیلی مهمه و نباید به راحتی از کنارش عبور کنید که خوشبختانه شما متوجهش شدید و در جهت اصلاح و تعدیل رفتارهای اشتباه خودتون قدم برداشتید.

چیزی که من با توجه به تعریف ها و واکنش های شما نسبت به صحبت های دوستان متوجه شدم اینه که شما همیشه یا در اکثر مواقع در تعامل با دیگران و حل مشکلات ارتباطی تون با اشخاص ، حالا میتونه خانومتون باشه یا دوستتون یا هر کس دیگه ای ، برخورد و عقیده و طرز تفکر خودتون و بالاتر و برتر از دیگران میدونید و فکر میکنید که دیگران قدرت درک و تحلیل درست مسائل و ندارن و نمیتونن درست و عاقلانه فکر و رفتار کنن. این میتونه ناشی از نخبه بودن و تحصیلات بالای شما هم باشه که باعث شده این تصور براتون ایجاد بشه و خودتون و از نظر فکری بالاتر از دیگران بدونید.

دوست خوبم انسان به واسطه ی اجتماعی بودن ناگزیر به تعامل با دیگرانه و این دیگران همیشه و در همه حال مثل ما فکر نمیکنن. هر کسی برای خودش یه خط فکری رو دنبال میکنه و مطلقا هم نمیشه گفت که درسته یا غلط . مهم اینه که ما روی افکار و تصورات خودمون تعصب بیجا نداشته باشیم و برای تفکر دیگران هم در جایگاه خودش ارزش قائل بشیم.
دنیا پر از آدم های مختلف با تفکرات گوناگونه ، ما نمیتونیم انتظار داشته باشیم همه مثل ما فکر کنن یا بر طبق انتظارات ما رفتار کنن. اینطوری فقط باعث ناراحتی دیگران و خشمگین شدن بیهوده و غیر منطقی خودمون میشیم.
کاربر مینوش در این مورد مثال های زیبایی زدن.
کمال گرا بودن و در جهت کامل تر شدن ، قدم برداشتن خیلی خوبه اما به شرطی که باعث رنجش اطرافیان و اذیت کردن خودمون نشیم. در ضمن همیشه هم این احتمال و در نظر بگیرید که ممکنه تفکر شما هم اشتباه باشه. هیچکس در بالاترین جایگاه علمی و فکری هم که ایستاده باشه نمیتونه ادعا کنه که همیشه و در تمام مسائل زندگی درست فکر و رفتار میکنه و اطرافیان هم همیشه در اشتباه نیستن. حتی در تعامل با کم خردترین آدم ها هم چیزی برای یاد گرفتن وجود داره.
برای هیچ آدمی قابل قبول نیست که تحت سلطه و استبداد فکری دیگران قرار بگیره. این برخورد و طرز تفکر بسیار باعث رنجش اطرافیانمون میشه. خواهشا سعی کنید در جهت تعدیل این طرز فکرتون اقدام جدی داشته باشید.
انعطاف پذیری و پذیرش و درک دیگران خیلی به شما در تعاملاتتون کمک میکنه
سعی کنید تمام عقاید و نظرات مخالف و موافق دیگران و در آرامش بشنوید و چنانچه درست میبینیدش قبول کنید و چنانچه که گمان میکنید اشتباهه با احترام به عقیده ی دیگران خط فکری خودتون و همچنان دنبال کنید.

برادرم همیشه یه جمله ای میگه که از یه فیلسوف و ریاضیدان معروفه . جمله ش اینه که :
هرگز حاضر نیستم به خاطر عقایدم بمیرم ، چرا که ممکن است عقایدم اشتباه باشند

خانومتون در رابطه با شما دچار اشتباه بزرگی شدن و منم به هیچ وجه کار ایشون و خانواده شون و تایید نمیکنم و کار ایشون از نظر منم به معنی خراب کردن تمام پل های پشت سر برای بازگشت و ادامه ی زندگی بوده ، اما با تعاریفی که شما از خودتون داشتید و نکاتی که دوستان و خودم در رابطه با شما متوجهش شدم باید بگم که خانومتون در زندگی با شما بسیار از نظر روحی و عاطفی تحت فشار بوده و رفتارهای اشتباهش چه در زندگی با شما و چه در به اجرا گذشتن مهریه و جدایی از شما ، ناشی از همین فشار شدید روحی و عاطفی بوده.
مسلما اگه کمی در زندگی متعادل تر و مهربانتر با ایشون برخورد میکردید به هیچ وجه شاهد این اتفاقات ناخوشایند در زندگیتون نبودید. چون من یک زنم و جنس خانوم هارو خیلی خوب میشناسم. خانوم ها با کوچکترین محبت و کمترین احترامی که از شریک زندگیشون ببینن قلبشون نسبت به اون آدم سرشار از عشق و عاطفه میشه و تمام تلاششون و میکنن که در نظر مردشون بهترین باشن و در جهت خواسته های شوهرشون حرکت کنند. شما سه بار در زندگی مشترکتون با ایشون به مرزی رسیدید که ایشون و بردید و تحویل خانواده ش دادید و گفتید که ادامه ی زندگی ما به صلاح هیچکدوممون نیست. میدونید این چقدر برای خانومتون سخت بوده ؟ شما فقط رفتارهای اشتباه ایشون و می دیدید و حتی به ذهنتون خطور نکرد که منم عیب هایی دارم که زندگی با همسرم و داره به بن بست میکشه.
قهرهای طولانی مدت به خاطر اشتباه های کوچیک خانومتون ، میدونید چقدر آزارش میداده ؟ من اصلا معنی قهر کردن و نمیفهمم ، با اینکه یه زنم هیچوقت در تعامل با عشق زندگیم از این شیوه استفاده نکردم و نمیکنم. قهر کردن خودش یه ضعف رفتاریه. آدم ها باید بتونن مشکلاتشون و با گفتگو و از راه منطق حل و فصل کنند.
باید روش گفتگوی درست و همراه با محبت و احترام به همدیگه رو یاد بگیرن.
اینکه خانومتون جاهایی بهونه گیر میشده و مثل همون ماجرایی که تعریف کردین سر گذاشتن آچار تو کشوی نامناسب بحث میکرده یا غر میزده تا حد زیادی ناشی از نارضایتیش از تعاملات دیگه ش با شما بر سر مسائل دیگه ی زندگی بوده. البته همه ی خانوم ها گاهی از این رفتارها میکنن اما اگه همسرشون در زندگی با احترام و مهربونی باهاشون برخورد کرده باشه این رفتارو خیلی کم بروز میدن و صد البته خیلی ملایم تر
به هر حال امیدوارم اگه تصمیم گرفتید به زندگی قبلی برگردید یا زندگی تازه ای و شروع کنید حتما این موارد رو در نظر داشته باشید و برطرف کنید. براتون آرزوی موفقیت و خوشبختی میکنم.

تمایل نداشتم که در این وبسایت مطلبی بزارم ، حتی در تاپیک خودم . دلیلش هم رفتار سخیف مدیران تالار هست . حوصله ندارم به رفتارهای سخیف مدیران بپردازم و حیف از وقت که بخوام صرف این افراد کنم . اما امروز بعد از حدود 1 ماه سری به این تاپیک زدم . دیدم بی ادبی هست از دوستی مثل شما تشکر نکنم . لطف کردید که تمام مطالب من رو خوندید و لطف کردید که نظرتون رو گذاشتید . متاسفانه در کنار گردانندگان این تالار ، اکثریت اعضای تالار هم افرادی کودک و کوته فکر هستن . اکثریت شون اعتقاد داشتن که خیانتی در کار نبوده . اکثریت شون نگاه شون به زندگی شبیه به تفکرات فمنیستی هست و افرادی سطحی و پایین هستن . . .

دوست عزیز مریم ، از نظرات شما تشکر می کنم و موافقم . مختصری از وقایع جدیدتر می نویسم :

با دختر خانمی به قصد ازدواج آشنایی ایجاد کردم ولی احساس کردم که علیرغم تمام نقاط مثبت و ظاهر زیبای ایشون ، بهتره که این رابطه جلوتر نره و فعلاً تمایلی ندارم فرد دیگری رو بررسی کنم و شاید 2 یا 3 ماه به کارهای خودم برسم . . .

در همین بین دادخواست ازدواج مجدد من رد شد . خانمم گفت که حاضر به تمکین هست و به همین دلیل دادخواست من رد شد . چهارشنبه حکم تمکین اجرا خواهد شد و اگر ایشون به همراه مامورین دادگاه به خانه من نیاد ، عملاً نشوز ثابت میشه و اینبار اجازه ازدواج مجدد برای من داده میشه . . .

خانمم روی مهریه اجرائیه گرفت و 10 روز فرصت دارم 35 سکه رو بپردازم و بعدش هم باید ماهی یک سکه بدم . . .

رخداد دیگه ای نبوده که بنویسم ، به تدریج بقیه داستان رو بعد از وقوع می نویسم . باز هم برای این وبسایت و مدیرانش و اکثریت کاربرانش متاسفم. اگر مطلبی نوشتم به خاطر اون دسته از دوستانی بود که با مطالب من همراه بودن و با عقل و وجدان می خوندن و می نوشتن . اگر حساب کاربری من مسدود شد دوستان خوبم رو به خدا می سپارم . . .

دوست عزیز شما که در همین تایپیک هم باز از بالا به دیگران نگاه کردین و اونهارو کوته فکر و سطح پایین خوندین. سعی کنید با این دید به دیگران نگاه نکنید ، دلیل اینکه بعضی از دوستان عنوان میکردن که خیانتی در کار نبوده به نظر من طرز برخورد شما با اونها و تعریف هایی که از زندگی مشترکتون داشتین باعث شده چنین نظری بدن. چون کاربرهای خانوم در اینجا با خانومتون شدیدا همذات پنداری کردن و به همین خاطر هم با وجود اینکه میدونن کار خانومتون اشتباه بوده کمی غیر منصفانه نظر دادن. دقیقا میخوام بگم که نوع برخورد شما با دیگران و این نگاه از بالا به اونها در شما باعث میشه دیگران نخوان شمارو درک کنن و به نوعی با لجبازی و مخالفت به این برخورد شما عکس العمل نشون بدن. همونطور که نوشته بودین خانومتون هم در زندگی با شما زیاد این رفتارو (لجبازی) از خودش نشون میداده.
گفتین که دوست دارید اشتباهاتتون و در رابطه با خانومتون بدونید و من هم به این دلیل تا جایی که فهمیدم خواستم شمارو متوجه این اشتباهات بکنم. اینکه برای اصلاح و تغییر دیدگاه و رفتارتون قدمی بردارید یا خیر بستگی به نظر و تمایل خودتون داره.
بله به نظر من هم وارد شدن به یه رابطه ی دیگه اونم ازدواج برای شما کمی زوده و تصمیم درستی گرفتید. چون هنوز به نوعی درگیر رابطه ی قبلی هستید چه از نظر احساسی ، چه از نظر قانونی. البته شاید عنوان کنید که دیگه احساسی در میون نیست. اما خشم ، نفرت و احساس مورد خیانت واقع شدن هم به اندازه احساس عشق و علاقه میتونه روی انتخابتون تاثیر گذار باشه. دوما هنوز ایرادات رفتاری خودتون و اصلاح نکردین و این کار زمان بری هست.
اگه با همین تفکرات و رفتارها وارد زندگی دیگه ای بشین اون زندگی نیز برای شما محکوم به شکست خواهد بود.
در مورد وقایع جدیدی هم که عنوان کردید نظر خاصی ندارم. باید صبر کنیم ببینیم چه اتفاقاتی رو پیش رو دارید....

کاربر عزیز مریم ، چقدر جالب نوشتید : باعث میشه دیگران نخوان شمارو درک کنن و به نوعی با لجبازی و مخالفت به این برخورد شما عکس العمل نشون بدن

از صحبت های خوب شما تشکر می کنم . دیروز 4 شنبه حکم تمکین اجرا شد و خانومم برگشت!!!!!

اول کار باز هم شاخ و شونه کشید ولی نهایتاً قول داده که خونه و مهریه رو ظرف یک یا دو ماه به من واگذار کنه

فردا چهارشنبه ساعت 12 میرم دنبال خانومم تا مهریه رو کنسل کنه . باید «اقرارنامه بذل مهریه» رو در یکی از دفاتر اسناد رسمی امضاء کنه و هزار و یک سکه بهار آزادی رو از معادلات حذف کنه . . .

این گام اول خواهد بود و ماجرا ادامه خواهد داشت . مرحله بعدی واگذاری مسکن به من هست که قبول کرده بعد از بذل مهریه انجام بده . . .

اگر دوستان نظری دارن ، استفاده می کنم

سلام شما تصمیم دارین دوباره با خانمتون زندگی کنین؟

سلام دوست عزیز

تصمیم گیری دشواری هست . تصمیم من مطلقاً به رفتار اون بستگی داره . اول باید خونه رو پس بده و مهریه رو صفر کنه ، بعدش هم باید عذرخواهی کنه . باید از دل عذرخواهی کنه که البته بعید میدونم . . .

امروز خانومم رو دیدم . شرط و شروط غیر منطقی داشت و مهریه رو نبخشید . من هم راهیش کردم برگرده خونه باباش . . .

خوب من متوجه شدم که خانومم اصلاً از کارهایی که کرده پشیمون نیست و همچنان از خانوادش طرفداری میکنه و نسبت به من هیچ احترامی نداره و حرمتی قائل نیست .

متوجه شدم که تا آخر عمرش هم حاضر نخواهد بود خونه رو پس بده یا مهریه رو ببخشه . . .

ناچاراً به سیکل دادگاه کشی برمی گردیم . مثل یک کلاهبردار اقدام کرد و صرفاً برای ناشزه نشدن برگشته بود و ظاهراً تمایل واقعی برای سازش نداره . دادخواست منع از تحصیلش رو به دادگاه دادم و به هر حال ظرف یک ماه آینده نشوزش رو هم اثبات می کنم . چون عملاً تمکین نداره و در خونه من نیست . . .

همچنان وقتی باش تندی می کنم میره و با برادراش تماس میگیره و من رو تهدید میکنه . البته اگر با برادرانش روبرو بشم شاید فکشون رو خرد کنم . البته لات بازی در شان من نیست و میدم شون دست قانون . اگر هر توهینی هم که لیاقتشون هست به اونها بکنم باز هم من بازنده هستم! چون اونها در حدی نیستن که بخوام باشون همکلام بشم . . .

عجیبه! خانومم بچه نیست ولی اثری از عقل در رفتارهاش نیست . 8 ماهه که میگذره و اون همچنان میخاد بجنگه . . .

سلام واقعن خسته نشدین از اینهمه عصبانت؟خیلی راحتتر از این هم میشه زندگی کرد .شما که ادم با استعدادی هستید چرا نمیرین دنبال ادامه تحصیلتون ؟بگذرید برین دنبال زندگیتون .مگه ما چقدر عمر میکنیم چقدر جوانی وشادابی داریم؟چشم باز میکنید میبینید همش با جنگ ودعوا گذشت.

برادر خوبم میدونم که این حرفم رو هم قبول ندارید . طبیعیه که همسرتون از کارش پشیمون نباشه . چون شما هم از رفتارهای گذشته تون اصلا پشیمون نیستید . تا وقتی که نتونید خودخواهی خودتون رو مغلوب کنید هیچ کاری از پیش نخواهید برد . حداقل همسرتون مثل شما به این زودی و قبل از اتمام رابطه قبلی به فکر ازدواج نیافتاده . پیشنهاد میکنم فعلا برای اصلاح زندگیتون تلاش نکنید . فقط روی خودتون کار کنید و اخلاق و رفتار خودتون رو اصلاح کنید . البته من نمیگم همسرتون اصلا مشکلی نداره و فقط شما مقصرید . ولی ما به ایشون دسترسی نداریم و امیدواریم شما با مهارتهای رفتاری ایشون رو هم به اصلاح وادارید . نه با زور و تحکم .برادر خوبم اگر برادر خودمم الان این مطلب رو میخوند حتما اینو بهش میگفتم که جواب های هویه . و گریزی نیست . احساسات زن لطیفه و به غیر از محبت هیچ چیز دیگه ای کار ساز نیست .

از نظرات دوستان تشکر می کنم

دیگه تمایلی ندارم برای ادامه تحصیل به خارج از کشور برم و در همین تهران یک دانشگاهی پیدا می کنم و عضو هیئت علمی میشم . کنارش کارهای دیگه هم میکنم و الان هم مشغولم . انرژی کافی برای مهاجرت ندارم و خستگی این مشکلات موجب شده که بخام ایران بمونم . . .

به هیچ عنوان نمیخام خانومم مهریه رو ببخشه یا خونه رو پس بده . حداقل خودم چنین موضوعی رو مطرح نمی کنم . اصولاً درخواست کردن از خانم ها ، عاقلانه نیست . خانومم بعد از اجرای حکم تمکین که برگشته بود ، 30 مرتبه حرفش عوض شد! حالا من متوجه شدم با طرح موضوع پس دادن خونه یا صفر کردن مهریه ، فقط شان خودم رو پایین آوردم . هزینه اعتماد رو تا حالا دادم . از این به بعد هم این هزینه رو می پذیرم و جزئی دائمی از زندگی خودم میدونمش و می پذیرمش . اینجوری هم واقع بینانه هست و هم آرامتر خواهم بود .

زن موجود ضعیفی هست . در این شرایط هم که ترسش فعال شده ، هرگز ابزارهای در دستش رو زمین نمیزاره . حالا این ابزارها به هر طریقی که بدستش اومده باشه فرقی براش نداره . فقط این رو میدونه که نباید ابزارش رو از دست بده . من هم این موضوع رو پذیرفتم . . .

روز اول خانومم گفت که خونه و ومهریه که چیزی نیست! تمام اون چیزهایی رو که داره و ارثی رو که بش خواهد رسید هم به من میبخشه! فقط شرطش این بود که باش زندگی کنم و طلاقش ندم . اما روزهای بعد بصورت مداوم موضعش عوض می شد . تا جایی که دیگه حال من به هم خورد . بش گفتم تو تا آخر عمرت هم چیزی رو به من نمی بخشی . اون هم گفت بله! درست فهمیدی! نمیدونم خانوادش بجاش تصمیم گرفتن یا خودش هم همین رو میخاد . به هر حال خانوم من شصیت مستقلی نداره و خودش از خانوادش جدا نیست . به اونها اعتماد داره و به من بی اعتماده .

یکی از شب هایی که پیشم بود گفت میترسم شب از من اثر انگشت بگیری و مهریه رو از چنگم در بیاری . این حرفش از فحش ناموسی بدتر بود . . .

من آخرین حرفم این بود که نمیخام چیزی رو پس بدی . حالا موضعش رو عوض کرده و مثل فاتح یک نبرد شرط و شروط میزاره! میگه باید با یکی از اقوام بیای دنبالم تا برگردم! من هم بش گفتم این یک آرزو و رویاپردازی هست . . .

گرفتاری واقعی اینه که من ایشون رو دوستش دارم!!!!! با کارهایی که کرده باید 3 طلاقش می کردم . چه طلاقش بدم و چه زندگی بکنیم نمیخام چیزی پس بده . بجاش پشت دستم رو داغ کردم که به هیچ کس اعتماد نکنم . . .

وقتی برگشت دید من یک خونه گرفتم و 35 سکه هم در کشو گذاشتم . یعنی دادخواست های اون نقداً توسط من اجرا میشن . متاسفانه روی طمع افتاد و خواست که سکه ها رو بش بدم . رفتم دادخواست تعدیل اقساط مهریه دادم و حاضر نیستم بیشتر از 14 سکه بش بدم . شاید با وجودی که میتونم پرداخت کنم ولی یک یا 2 ماه برم زندان تا نهایتاً پیش قسط مهریه و اقساطش شدیداً کاهش پیدا کنه . . .

موضوع پول و سکه نیست . من در شروع زندگی مهریه ایشون رو از 14 به 1001 افزایش دادم و خونه رو هم به نام برادرش گرفتم . ولی الان خانومم و خانوادش پیش من رسوا شدن و نمیتونم بزارم بیشتر سوء استفاده کنن . خانومم مثل کلاهبردارها رفتار میکنه . یاد گرفته که از من سوء استفاده کنه . فقط برای ناشزه نشدن برگشته بود! بش گفتم که نامزد کردم و ایشون هم متوجه شد که واقعیت داره . درسته که خانومم رو دوست دارم ولی دوست داشتن برای زندگی کردن کافی نیست!

دوباره به دادگاه مراجعه کردم و درخواست بازرسی از محل رو دادم تا مشخص بشه که ایشون در تمکین نیست تا گواهی نشوز بدن . . . دادخواست منع تحصیلش رو هم دادم . چه زندگی بکنیم چه بزارمش خونه باباش عمرش بگذره ، به هر حال راضی نیستم درس بخونه . . .

در این شرایط احتمالاً میره و حکم تقسیط مهریه رو به اجرا میزاره . حکم تقسیط 3 ماهه که قطعی شده بود ولی ایشون نرفته بود تا سکه هاش رو بگیره . ولی با اقدامات من و در پاسخ به اونها احتمالاً میره حکم رو به اجرا میزاره . من سکه دستش نمیدم و اگه لازم باشه زندان میرم تا پول یا مفت به این بنده خدا ندم . بعد از تعدیل مجدد و کاهش احتمالی ، حکم نهایی رو قبول میکنم . . .

فکر کنم خانومم موفق بشه و این باقی مانده عشق وعلاقه رو در وجود من خشک کنه . بعدش با خیال راحت اقدامات قانونی رو انجام میدم و دریک مسیر زندگی جدید بدون ایشون حرکت می کنم. خواستم که بدهکار وجدانم و قلبم نباشم! خوب من هم اشتباهاتی داشتم و گفتم یک فرصت مجدد به هر دو مون بدم . من نخواستم که چیزی پس بده! ولی ظاهراً ایشون این امکان رو فراهم نمیکنه که در یک حالت شرافتمندانه یک فرصت مجدد به زندگی مون بدیم. اگر روی این رفتارش اصرار کنه ، طبیعتاً میل و تلاش و از خود گذشتگی یک طرفه من هم حدی داره . بعد از تلاش در این مسیر دیگه بعدها وقتی به گذشته نگاه می کنم ، به خودم نمیگم که اگر فرصت میدادی درست میشد . . .

***************************

عاقلانه و منطقی این بود که با کارهای زشتی که خودش و خانواده بی وجودش کرن ، مستقیماً میزاشتمش کنار . ولی همیشه تصمیمات عاقلانه روح انسان رو راضی نمیکنه! اون بنده خدایی رو که نامزد کرده بودم به دلیلی که به خانوم فعلیم ربطی نداره گذاشتم کنار . البته در فکرم این بود که اگر نامزد جدیدم رو عقد کردم ، خانوم قبلی رو هم نگهدارم . به هر حال دیگه تمایلی به ازدواج مجدد ندارم . شاید اگر این قضایا طولانی شد برم به فکر صیغه و اینجور چیزا باشم . نمیدونم! فعلاً تصمیم خاصی ندارم . . .

به خانومم گفتم که در این 8 ماه یکبار با یک دختری دوست شدم ولی این دوستی ها رو در شان خودم ندیدم و رفتم دنبال روابط رسمی و شرعی . در این دوستی ها رابطه عمق نداره و شرافتمندانه برگزار نمیشه! نامزدیم رو هم بش گفتم . بیشتر نگران بود که این مساله رو دقیقاً چند نفر میدونن . بش گفتم فقط نزدیکان درجه اولم میدونن . باز هم حاضره برگرده!!

بش گفتم که اگر در تمکین نباشه دیر یا زود و ناچاراً براش جایگزین پیدا میکنم . ظاهراً چندان نترسید ولی میدونه که زن و دختر برای من در دسترس هست . شرعی و غیر شرعی! این رو باور داشت . . .

میدونه که من خالی نمی بندم و دروغ نمیگم . یک بار خواست کل کل کنه و گفت که من هم در این 8 ماه اس ام اس های عاشقانه داشتم. من زدم توی دهنش و اون بعداً اعتراف کرد که مطلقاً به من وفدار بوده و دست هیچ مردی به اون نخواهد رسید و بعد از من قصد ازدواج نداره . دروغ یا راستش رو نمیدونم ولی همین که این حرفها رو زد برای من دلچسب بود!!!!!!!!

من راضی نیستم که بره با یک نفر دیگه . چه با من زندگی بکنه چه نکنه طلاقی در کار نیست . من آزادش نمیکنم که بره . امروز میگه نمیرم با کس دیگه . شاید دروغ میگه! شاید هم اگر راست میگه بعدها نظرش عوض بشه . پس من آزادش نمیکنم . چون اگر بره با یک نفر دیگه ، روح من مچاله میشه . . .

گرفتاری واقعی اینه که من یک رابطه روحی عمیق با خانومم دارم . 6 سال کم نیست . اولش گفت تو به من خیانت کردی ولی خودش هم میدونه که چون در تمکین نبوده من این کارها رو کردم . البته قبل از هر ارتباطی من مردادماه بش اس ام اس دادم که دارم میرم به فکر روابط جدیدی باشم و تو رو دیگه طلاق دادم و فقط روی کاغذ زنم هستی. جوابی نداد! البته اون موقع تصمیم من همین بود و بعدش هم اقداماتم همین رو نشون داد . . .

بعد از دوستی با یک دختری دیدم که دوستی در شان من نیست و بعد از 2 بار دیدن و 1 بار رابطه جنسی ، گذاشتمش کنار. البته به این دختره گفته بودم که مطلقاً باش ازدواج نمیکنم و دوستی مون هم هر لحظه ممکنه قطع بشه . بعدش رفتم و یک بنده خدایی رو که روی کاغذ از خانومم حسابی بهتر بود رو نامزد کردم . اینبار دلم برای بی عقلی های خانومم تنگ شد! این نامزد جدید انقدر دختر خوبی بود که من دوست داشتم یک مقدار مثل خانوم قبلیم حماقت داشته باشه!!!!!!

زندگی بسیار شگفت انگیز هست . من در اجرای حکم تمکین انتظار نداشتم که خانومم برگرده . ولی برگشت و آتش زیر خاکستر رو شعله ور کرد . کار خاصی نکرد بجز حماقت و جنگیدن! ولی به هر حال حس عمیق دوست داشتن من مجدداً زنده شده بود . . .

با سلام
به نظر ، تاپیک در راستای عنوان حرکت نمی کند و به حاشیه روی دارد.
موضوع:

چرا کار من به مجادله با برخی افراد می رسد

*هشدار*

اشتباه پشت اشتباه

راه حل مشکلات قبلی بوجود آوردن مشکلات جدید نیست.

شمارو نمیدونم ولی من سزای هیچ اشتباهی و حتی سزای خیانت یک همسر(چه زن چه مرد ) و خیانت جنسی و عاطفی نمیبینم.

بنظرم با اینکارتون نه تنها انتقام نگرفتین و خیالتون راحت نشد بلکه بیشتر از قبل داغون شدین

بیشتر از قبل آرامشتون و از دست دادین

درحال حاضر با این دست اقداماتتون جایگاهتون و در حد همسر پایین آوردین.

مراقب باشین که جایگاه اشتباهاتتون از جایگاه اشتباهات همسر پایینتر نیاد.

خوب بود که تو بازی زندگی حتی اگه ناجوانمردی و بی وفایی دیدیم ما این دست راه های اشتباه و انتحاب نکنیم تا همیشه و تو تمام مراحل زندگی بتونیم سرمون بالا بگیریم و با افتخار بگیم ما راه درست و انتخاب کردیم مثله بازیکن قبلی به بیراهه نرفتیم.

فرض کنین، از همسر هم طلاق بگیرین و زندگی دومی و آغاز کنین، حتما همسر جدید درمورد گذشتتون تحقیق میکنن، اگه متوجه این دست راه هایی که انتخاب کردین بشوند متاسفانه برای وجهه خودتون بسیار بد است.

پس بهتره بیشتر از اینها مراقب راه هایی باشین که انتخاب میکنین. کار شما به مجادله میرسه چون در تصمیماتتتون بسیار احساسی عمل میکنین.خیلی عجله میکنین.

هیچوقت در حالت عصبانیت و ناراحتی تصمیم گیری نکنین چون مطمعن باشین پشیمون میشین، وقتی عصبانی هستید سکوت کنین و تا آرومتر نشدین صحبت نکنین. یا اقدامی انجام ندهید.

همیشه روی اقداماتی که میخواهید انجام دهید خوب فکر کنید، شرایط و حتما در آینده هم بررسی کنین.

مثلا مواردی که من متوجه شدم بدون فکر و در لحظه انجام دادین اون هم در لحظاتی که سرشار از احساسات مثبت و منفی بودین اینهاست :

1. تبدیل مهریه چهارده سکه ای به هزار سکه
2. بنام زدن خانه خود بدون درنظر گرفتن شرایط آینده
3. کتک زدن همسر
4. وارد روابط دوستی شدن ، برقراری رابطه جنسی، نامزد کردن و پشیمانی بعد از آن.
وخیلی موارد دیگر که شاید یا من دقت نکردن و فراموش کردم یا شما اینجا بازگو نکردین.بهرحال شما در زندگیتون خیلی کارهایی و انجام میدهید و تصمیماتی میگیرین که بعد از مدتی پشیمان میشین، انسان وقتی تصمیمی و میگیره که کامل از روی عقل و فکر باشه، و درست به تمام جوانب مثبت و منفی آن فکر کرده باشه هیچوقت از تصمیمش پشیمان نمیشه.


ببنین شما بهتره بخاطر گرفتن انتقام از همسرتون خودتون و نابود نکنین، برین با همسر صحبت کنین، درحال حاضر که هردو اشتباهات زیاد و همسطحی داشتین بهتره باهم صحبت کنین و به یک تصمیم واحدی برسین، آروم صحبت کنین تا همسرهم منطقی جواب بدهند و لجبازی نکنن.

بهشون بگین هردو انسان عاقل و بالغی هستیم مگه چند سال قراره عمر کنیم ، اول از خودتون شروع کنین، تا به ایشون این اطمینان و بدین که برای صلح اومدین نه جنگ اعصاب، بگین قبول من هم اشتباهاتی داشتم، چند تا از اشتباهاتتون و بگین . شما هم خب اشتباهاتتی داشتین، یجورایی اگه به این نقطه رسیدیم هردو اشتباه کردیم. من میخوام عوض بشم و اشتباهاتم و بشناسم، میخوام برم پیش مشاور و خودم و اصلاح کنم ( میتونین بگردیم و یک مشاور خوب پیدا کنین و ازشون وقت بگیرین ) بعد وقتی که گرفتین با روزشو و نام مشاور و آدرسش و روی کاغذی بنویسین و به همسرتون بدین و بگین اگه خواستین شما هم وقت بگیر و بیاین باهم بریم. اینطوری وقتی ببینن شما تو تصمیماتتون و حرفاتون جدی هستین شاید بیشتر باورتون کنن، و مطمعن بشن بخاطر پول و خانه نیست که باهاشون مهربون شدین بخاطر اصلاح زندگیتونه!

اگه قبول کردن که هیچ، ، باهم راه سختی و درپیش دارین و امیدوارم زندگیتون اصلاح بشه.
ولی اگه قبول نکردن باشون بگین پس لجبازی نکنن، در حد توانتون سرمایه ای و در احتیار ایشون قرار بدین و ازشون بخواین در ازای این سرمایه مهریه و خانه و بهتون برگردونن.

بهرحال یکی این وسط باید کوتاه بیاد، اینجوری که نمیشه زندگی کرد، یا باهم سعی کنین زندگی و بسازین، یا از هم جدا بشین و سعی کنین ایندفعه عاقلانه انتخاب کنین و زندگی جدیدی بسازین، تا هردو به آرامش برسین.

با این راههایی که پیش گرفتین آرامش و هیچوقت نمیتونین تجربه کنین نه شما نه همسرتون. کاش اون لحظه که همسرتون گفتن غیر از شما به مرد دیگری فکر نمیکنن، شما هم ابراز پشیمانی میکردین و ازشون میخواستین ببخشنتون و یجوری غرورتون و کنار میذاشتین و سعی مگردین ایشون نرم تر کنین و اعتمادشون و جلب کنین.

میدونم ایشون اشتباهات زیادی داشتن، اما این اشتباهات هم بهرحال دلیلی داشته بی دلیل و یک شبه رخ نداده، درست مانند اشتباه شما، شما هم دلیلی برای خود میارین خب همسر هم دلیلی داشتن، هردوتون هم اشتباه میکنین، اشتباه دیگری که دلیل بر اشتباه ما نیست هر انسانی مسول اشتباه خودشه، دلیل نمیشه چون یکی اشتباه کرد پس راه برای اشتباه ما هم باز شده .

شما بزرگواری کنین، گذشت داشته باشین، مطمعن باشین جواب گذشتتون و میبینین، برین باهاشون صحبت کنین و یک راه درست انتخاب کنین، بالاخره یا همدیگر و میخواین یا نمیخواین.

اگه نمیخواین راهش اذیت و آزار هم نیست.

ببینین براشون چقدر مهم بوده که کسی ازخیانت شما فهمیده یا نه!
ببینین بشما گفتن هیچ مردی و غیراز شما در زندگیشون نمیپذیرن .

اینا یعنی شما و زندگیشون براشون مهم هستین فقط غرورشون و اتفاقاتی که افتاده باعث شده به شما بی اعتماد بشن، شما کمکشون کنین راه درست و بشناسن.

تو این شرایط ازدواج مجدد و صیغه و امثال اینها برای شما مثله یک مسکن عمل میکنه، موقتیه، دایمی نیست، مراقب این مسکن ها باشین که هیچوقت آرامش دایمی براتون نخواهند داشت .

اول مشکل الانتون و حل کنین و پرونده اشو برای همیشه ببندین بعد بسته به نتیجه مشکل قبلی دنبال این دست راه حل ها باشین.

چون بنظر شخصی من که دختر خوب از خانواده خوب با یک مرد متاهل نه دوست میشه نه نامزد میکنه، نه رابطه جنسی برقرار میکنه، البته اگه دنبال ازدواج خوب و درست باشین . حتی اگه بهشون گفته باشین که همسرتون سر ناسازگاری داشته باز هم تا شما همسر اول و طلاق نداده باشین دختر از خانواده خوب همچین کاری نمیکنه. تازه مطلقه هم باشین کلی تحقیق میکنن تا جواب مثبت بدهند به این زودی ها با یک مرد متاهل رابطه دوستی و جنسی برقرار نمیکنن.

مگه اینکه بخاطر پول یا موقعیت اجتماعی خوبتون بخواهند جواب مثبت دهند که مطمعنا شما اینو نمیخواین ، من اطراف م پر از دختر خوب و خانواده داره، هیچکدومشون همچین ریسکی و نمیکنن حتی اگه پسر میلیارد ر باشه! !!

سلام.

این نکته به ذهنم رسید که بهتون بگم، هیچ کس نمیدونه تو ذهن شما چی میگذره و همه با توجه به رفتاری که از شما میبینن دارن نسبت به شما قضاوت میکنن.

همسرتون دیده شما کمی مهربون تر از سابق شدین و دقیقا نمیدونه تو ذهن شما چی میگذره مدتها باید بگذره که بتونه شما رو محک بزنه و باورتون کنه.

شما تنها چیزی که ازش میخواید اینه که مالتون رو بهتون پس بده و متاسفانه بابت علاقه ای که به شما داره اون هم دو دستی چسبیده بهش تا شما رو نگه داره. در واقع دو دستی چسبیده

به شما. مطمئن باشید اگه شما رو نمیخواست مالتون رو پرت میکرد تو صورتتون و میرفت و این قتلهای خانوادگی که تو روزنامه ها میخونید از آسمون نیموده و همیشه توش فردی فرد دیگه ای

رو آزار داده و قربانی هم از فرت تنفر و بیچارگی انتقام گرفته. اینها واقعیته و واقعیت زندگی شما اینه که همسرتون شما رو دوست داره و مطمئنا از همه ی ابزارهای توی دستش برای نگه

داشتن شما استفاده میکنه. نکته ی عجیب ماجرا اینه که گویا شما هم همسرتون رو دوست دارید.

اما در راستای تایپیکتون میشه یک آدم بد و یک آدم خوب رو توصیف کنید.

سلام من مطالب شما رو خوندم و برای من بسیار مفید بوده اما یک سوال دارم (و اصلا قصد جسارت ندارم) شما واقعا تحصیل کرده هستید؟ بسیاری از حرفها و رفتارهای شما سطحی وبی ادبانه است. شما در بسیاری موارد ادب و شرافت رو رعایت نکردید ،متاسفم که اینو میگم و فقط یک انتقاد دوستانه است : شما خود خواه و گستاخید:324:
اگر قبول دارید این شرایط نتیجه رفتار بد شماست لااقل این دم اخری با مدارا و صبوری چند راه برای پشیمانی و برگشت باقی بگذارید ،فکر میکنم چند سال دیگه هردو شما تمایل به بازگشت پیدا کنید از این رفتار خود شرمنده بشید.کمی اینده نگر باشید لطفا من کسایی رو میشناسم که از همسرشون جداشدن اما هنوز با برادر همسرشون دوستن یا حتی باهمسر سابقشون .
عجول نباشید واحساساتی عمل نکنید.

سلام
این پست آخرتون مثل افتادن پرده از روی درونتون بود.
آقای بهزاد به نظر شخصی من(که فقط از روی نوشته هاتونه و ممکنه نادرست باشه چون راه اطلاع من مجازی و محدود بوده) شما اتفاقا آدم خیلی احساساتی هستین.و اینو خودتون میدونید. و میترسید و بابت ترستون هم خشونت رو بکار میبرید.حالا اگه تو این وانفسا همچین اتفاقات بدی هم براتون بیفته ترستون خیلی بیشتر میشه و شما تلاشتون برای خشونت و وانمود کردن به خونسردی و منطقی بودن بیشتر میشه.
البته یه سری عقاید عصر حجری (اینو از عمد برای تضاد با فمنیستی میگم) هم قاطی ماجرا هست.

*شما بابت هر موضوعی مثل رفتار خانومتون برای اون آچار (که البته به نظر منم زشت بود) ناراحت میشید.چون میترسی که اونقد که باید مورد احترام نبوده باشی.و این زنگ خطر تو رو وادار به واکنش میکنه.

*میترسی احترامت از بین بره.میترسی از احساساتت سوءاستفاده بشه.
وقتی کسی انگشت اتهام رو به طرفت میگیره خیلی دلخور میشی.چون قبلش خودت،خودتو بارها محاکمه کردی.درسته حرفم؟وقتی اتفاقی میفته خیلی ذهنت درگیر نمیشه که آیا کارت درست بوده یا نه؟آیا رفتاری که داشتی شرافتمندانه بوده یا نه؟اگه به نظرت کارت غلط بوده خودت عذاب وجدان نمیگیری؟آیا بخاطر همین ،سرزنشهای بقیه رو مثل یه بی انصافی بزرگ نمیبینی؟

آقای بهزاد خودتو با همه ضعفهات باید دوست داشته باشی و قبول کنی.این مرحله اوله و خیلی مهمه.با همه ضعفهات خودتو دوست داشته باشی اونوقت اگه کسی دست گذاشت رو نقطه ضعفت دردت میگیره اما مثل قبل آزار دهنده نیس.چون تو خودتو با همه اینا دوست داری.

جناب بهزاد فقط تو مملکت خودمون بیشتر از 70میلیون آدم هست.با طرز فکرا و روحیات مختلف.دزد هست.کلاهبردار هست.بی وجدان هست.باشرف و خوب هم هست.اینجوریه کاریشم نمیشه کرد.همین ماها که میاییم و چوب نصیحت دستمون میگیریم خودمون ممکنه تو زندگیای واقعیمون خیلی بدتر از شما رفتار کنیم.فقط یه ماسک زدیم.ولی از همه مهمتر اینه که خدا از همه چی باخبره.

خب وقتی اون دوست داشتن انجام بشه.و ترس کنار بره.راحت میشی و دیگران رو کمتر تحت فشار میذاری.ببین از صحبتهات خصوصا تو اون تاپیکت خیلی حرفایی بود در مورد اینکه آدمی هستی که دیگران رو میخوای کنترل کنی.مثه آدمی که میخواد ماسه های توی دستش نریزه برای همین دستشو محکم مشت میکنه.اما همین کارش باعث میشه اون ماسه ها بریزن.
خیلی جاها نوشتی با تحکم نوشتی مرده که محل زندگی رو تعیین میکنه.احترام تو باید حفظ بشه.
من اینا رو میذارم پا حساب ترست از اینکه نکنه اقتدارت زیر سوال بره؟؟؟؟؟
اما اقتدار مرد به اینا نیس.البته خصوصا تو جامعه الان نمیشه الکی وبدون فکر اعتماد کرد اما حداقل تجربت بهت نشون داد این روش برای حفظ اقتدارت مناسب نیس.اصلا اقتدار به این چیزا نیس.

من فکر میکنم روح و قلب شما الان خیلی جریحه دار شده.و قیافتون این شکلیه:47: اما پشت ماسکی از خشونت و منطقیت و اینا قایمش میکنید.
میدونید اگه از اول تو نقش یه مرد مظلوم مینوشتید الان یه عالمه همدری مهر و محبت سمتتون سرازیر شده بود.
اما به هیچ کردم این ماسکهای مظلومیت یا خشونت و قاطعیت دلخوش نکنید.به درون خودتون که بهزاد ناراحتی هست برسید و زخمهای خودتونو التیام بدید.بدون قضاوت خودتونو دوست داشته باشید.
تازه بعد این مرحله هست که میتونید به واکاوی نقاط ضعفتون بپردازید.

حقیقت اینه که شما در کنار اشتباهاتون خیلی کارای مثبتیم انجام دادید که خیلیا انجامش نمیدن.حتی کسایی که سرزنشتون میکنن.

خیلی طولانی شد.حرفمو اینجا تموم میکنم و بهتون پیشنهاد میدم این تاپیک بازی ها رو بخونید.خصوصا اگه درست یادم مونده باشه قسمتی که یکی از طرفین مظلوم نمایی میکنه.

http://www.hamdardi.net/thread-9560.html

کمک کردن.و نوشتن برای آدمهای اینجا و ... قطعا نتیجه خوبی براتون خواهد داشت که جبران وقت رو خواهد کرد.هرچند که ممکنه الان نبینیدش.برای من که این اتفاق افتاده و نتیجش رو بیرون این سایت گرفتم

کاربر عزیز ، دختر بیخیال

ارزیابی خیلی مفیدی رو برای من نوشتید . خیلی تشکر می کنم . حرف هایی رو که زدید در عمل دنبال خواهم کرد و حرف های شما کاملاً بجا و درست بود .

کاربر عزیز شکوه ، از اینکه نظر گذاشتید تشکر می کنم و درست هم فرموده بودید . فقط این جمله شما رو متوجه نشدم : اما در راستای تایپیکتون میشه یک آدم بد و یک آدم خوب رو توصیف کنید.

دوست عزیز آقای نجار ، من از انتقاد شما اصلاً ناراحت نشدم و شاید شما درست هم گفته باشید! اما بقیه توصیه ها و نظرات شما رو کاملاً درست میدونم و در عمل پیگیری می کنم . من همین الان هم تمایل شدید دارم که زندگی قبلیم با خانومم احیا بشه . . .

- - - Updated - - -

دوست عزیز ، بهار زندگی

گفته های شما هم تقریباً 100 درصد مصداق داشت! چیز زیادی نیست که اضافه کنم و از اینکه نظر گذاشتید تشکر می کنم

کلا دوست داشتم بگید به نظرتون یه شوهر خوب باید چه ویژگی هایی باید داشته باشه؟ به نظرتون خانم ها به کی میگن همسر خوب؟

یه مرد تو اجتماع ایران باید چه ویژگی هایی داشته باشه؟ یعنی کلا شما به کی میگید خوب و اجتماعی؟

چه سوالی ! باشه جواب من ابنه :

ویژگی های شوهر خوب : 1) محبت به همسر 2) احترام 3) توجه به نیازهای اصلی همسر و نیم نگاهی به تفریحات همسر 4) ترجیحاً وفاداری جنسی (احساساتی نشید! من کاملاً این رو رعایت می کنم ولی چند همسری برای مردان در کل ممنوع نیست) 5) خیلی موارد دیگه که در ذهنم نیست!

خوب و اجتماعی بودن رو خیلی نمیدونم چی بگم . من آدم اجتماعی نیستم . بیشتر ترجیح میدم تنها باشم یا با همسرم باشیم و کمتر علاقه به دید و بازدید و مسافرت دارم . . .