از کجا بفهمم این زندگی ارزش ادامه دادن داره یا نه؟!

سلام دوستان.
من یه ساله عضو این تالارم و مشاوره گرفتم.

اگه نام کاربری قبلیمو سرچ کنید تاپیک هام میاد: "الهام20"

خلاصه اینکه: من و شوهرم 21 و 23 سالمونه.3سال و نیمه نامزدیم.همسایه دیوار به دیواریم.
قبلش دو سال دوست بودیم.

خونواده ها مخالفت نداشتن ولی از روزی که ازدواج کردیم همش بحث بود و دعوا. بین ما.بین خونواده هامون.بین ما با خونواده هامون.
حتی خونه همدیگه نمیرفتیم یه سال.نامزدم میومد اتاقم تو پیلوت میخوابید و میرفت...
خیلی بحثا پیش اومد.
بین شوهرم و مادرم.بین مادرم و مادر شوهرم...
تو تاپیکهای قبلیم خیلیاش هست.

اینجا مشاوره گرفتم.با شوهرم حرف زدم.التماس کردم.خودم پیشقدم شدم.تا اینکه امسال عید با خونواده های همدیگه اشتی کردیم.
من بخشیدم و از اول شروع کردم.بدون کینه.از ته دلم راضی بودم که برم.
ولی شوهرم هنوزم از خونوادم متنفره.قفط میاد و میر.به خاطر من.حاضر نیست به چشمای کسی نیگاه کنه.اصن نمیخواد گرم بگیره...
همین که اومد نمیخوام نا شکری کنم.

ولی مشکل من یه چیزه:که من تو این سه سال مچاله شدم.افسرده شدم.عصبی شدم.شاید حتی دیوونه شدم.حساس شدم.... یه جورایی من شکستم.

نمیدونم شوهرم دوسم داره یا نه؟ از کحا بفهمم؟
یه نشونه بززرگ لازم دارم که احساس کنم دوسم داره ولی پیدا نمیکنم.

یه جورایی عقده ای شدم.همش دوست دارم یه بحثی پیش بیاد ببینم که منو به همه ترجیح میده.دوست دارم ببینم به من یه جور دیگه محبت میکنه..دلم نمیخواد ببینم کسیو بیشر از من دوست داره.دوس دارم حواسش به من باشه.بخواد وقتشو با من بگذرونه.
من تو خونوادشون یه چییییز دیگه باشم واسش خلاصه...
ولی نیستم.نمیگم دوسم نداره ولی میگم کم دوسم داره.
من میدونم توقعاتم بیجاست.

میدونم بچه گانست.به من میگه تو حسودی.به همه خونوادم حسودی میکنی.
ولی من فک میکنم رفتار اونه که باعث شده من دچار این کمبودها شم.
1.از کجا بفهمم اینا حساسیت منه یا بی مهارتی های اون؟

2.از کجا بفهممم عاقبت این زندگی چیه؟
خوب میشه.یه هفته دو هفته باهام خوب میشه.بعد یه قدم که کج ورمیدارم میشه همین قبلی.
مثلااین بار که تصمیم گرفته بود خوب شه . رفتیم عروسی دوستم.عروس کشون نیومد که سرم درد میکنه.(هر جا با ما میاد یا سرش درد میکنه یا خوابش میاد یا...)بعد از عروس کشون هم بزن و برقص ادامه داشت و دوستم کلی التماس که بیاین.
گفت نمیایم.
رفتیم خونه اس داد از دلم دربیاره.
منم گفتم چرا با خونوادم اینطوری رفتار میکنی؟ گفنم هرجا میای یا مریضی یا... چرا از همه متنفری؟
با ملایمت ج داد که نه عزیزم اشتباه میکنی و ...
گفتم نه دیگه با خونوادت خوبی به ما که میرسی میشی یه ادم دیگه.من انقد زور میزنم تو قاطی ما شی و ...
گفت بحثو ادامه نده چون سر دراز داره.هر کسی با خونوادش یه جور دیگه ست.من فقط سرم درد میکرد همین.

گفتمبازم مرسی که خواستی از دلم دربیاری.

5دقیقه بعد دیدم تو وایبر با پسر عموها و دختر عمه هاش بگو و بخن و جوک و ...
گفتم سرت خوب شده مثه اینکه خداروشکر.گفت اره مرسی!!

منم خیلی عصبانی شدم ازش.انگار یخواست حرصم بده.
این یه مثال بود فقط.که بگم مثلا الان:
اگه دوسم نداره چرا خواست از دلم در بیاره؟
اگه دوسم داره چرا نذاشت بگو بخنداشو یه شب دیگه که من باورم شه سرش درد میکنه و حال نداره و ناراحته؟! اصن مشخص بود میخواد حرصم بده.چون تا گفتم سرت خوب شده مثه اینکه دیگه دور ورداشت هی جوک فرستاد .هی نمک ریخت.اوووو.اصن تابلو بود منظور داره.

3.من چقد دیگه میتونم با یه بچه زندگی کنم؟ ضمن اینکه خودم بچه م و یه مرد لازم دارم.یکی که درک کنه.نه کسی که باهام لج کنه.ضایعم کنه.حرصم بده.از نقطه ضعفام سو استفاده کنه...

پیر شدم.هرجا میاد باهامون کوفتمون میکنه.
جلو خونوادم خجالت میکشم از کاراش.من خیلی با خونوادش خوب شدم.قاطی شدم.ولی اون سه ساعت میاد میشینه یه کلمه م نمیگه.

ارزش داره جوونیم به این زندگی بگذره؟
یا بعضی وقتا تو بحثا راحت میگه نمیخوای که نخواه.برو.من همینم که میبنی.تا گریه کنم و التماس کنم و... شااااید راضی شه

دوست دارم یه بارم اون منتمو بکشه.اون زور بزنه از دلم در بیاره.واسه راضی شدنم تلاش کنه.نهایت زورش همون اس ام اسی بود که گفتم.

یا یه جا میخوام برم باهاش اصن واسش مهم نیست برم یا نرم.کاملا میفهمم نرم خوشحالترم میشه.
خخودم میندازم خودمو میرم.
دوست دارم بیاد زنگ درمونو بزنه پبیاد پیشم بشینه بیاد خبرمونو بگیره.

دوست دارم ازون کلمه های عشقولانه که به خواهرزادش میگه به منم بگه.ولی به من میگه تو اون بچه م حسودی میکنی با این هیکلت.

بهم توهین میکنه.مسخرم میکنه.خوردم میکنه.لج میکنه.حرصم میده.


میخوام دیگه دوسش نداشته باشم.میخوام بتونم باهاش مثه خودش رفتار کنم.میخوام بتونم نبینمش.

این زندگی ارزش داره؟
میخوام یه بار واسه همیشه به یه نتیجه قطعی برسم.
چون حیفم میاد به جوونیم.چون خسته م.میخوام عاقل شم.مطمینم که میخوام عاقل شم.

درود بانو سمیه گرامی

یه کار یانجام بده بعد بشین قشنگ یه تصمیم مناسب بگیر.تو الان عقد هستی.بنظرم برو پیش مشاور باهاش حرف بزن ببین واقعا از زندگیت چی میخوای و این مسیری که تا حالا رفتی درسته یا خیر.
طرف مقابل شما تازه 23 سالشه شما 21 سالته انتظار زیادی نداشته باشید نه از خودتان نه از ایشون.

برو مشاور یا عضویت انجمن آزاد بزن یکبار که شده بشین کامل تصمیم گیری کن ببین واقعا ارزششو داره ادامه بدی یا اینکه نه بعد ازدواج هم باید همینجور یادامه بدی و بری جلو.حتما اینکار را انجام بده الان که توی دوران عقد هستی زمان مناسبیه و اینم خوب متوجه شدی که تغییر دادن دیگران چه شوهر چه مارد شوهر و خانواده شوهر سخته و امکانش خیلی کمه همینطور تغییر خانواده خودت فقط میتوانی خودت را تغییر بدی تازه اونم سختی های خاص خودشو داره و باید خیلی تلاش کنی و انعطاف پذیر باشی.

موفق باشید بانو
عضویت انجمن آزاد یا مشاور یادت نره لطفا:72:

به مظر من ادامه نده الان سنت کمه انرژی داری یه چند سال دیگه انرژی امروزو نخواهی داشت ممکنه یه بچه هم بیاد اونموقع هستش که همش باید بسوزی وبسازی البته نظر من زیاد کارسناسانه نیست حس درونمه که گفتم

سلام عزیزم.درکت میکنم که چه شرایط سختی داری ،با توجه باینکه سنتم کمه تحملش سختتره.
من همه تاپیکاتو نخوندم راستش وهمینو از اول خوندم فقط.
ببین عزیزم من با خاله قزی موافقم .تو شرایط فعلی شما فقط یمشاور ماهر حضوری میتونه کمکت کنه .ذهن شما خسته شده ونمیتونی تنهایی جمع بندی خیلی خوبی داشته باشی.فقط میخای این استرسا تموم شه چه با جدایی چه با عروسی گرفتن.

ببین من اول که رفتم پیش مشاور اصلا بجدایی فکر نمیکردم چون برام وحشتناک ودور از دسترس بود ولی بعدا فهمیدم بهترین راهه. درمورد شما نمیتونم بگم کدوم درست تره چون شرایطتت خیلی با من فرق داره.

ببین من توی ی جلسه باین نتیجه نرسیدم.فک میکنم چیزی حدود ده جلسه یا بیشتر رفتم وکارایی ک مشاورم میگفت رو انجام دادم تا به نتیجه رسیدم(بماند ک تو همون حین هم تا مرز جنون استرس متحمل شدم که وای خانوادم چه عکس العملی نشون میدن،نامزدم چکار میکنه،پدر نامزدم که خیلی خطرناکه!! چی میشه،نکنه تنها بمونم و.........)مثل الان تو شبا خابم نمیبرد.

شمام میخای به قطعیت برسی یه مشاور خوب پیداکن،با خودت روراست باش،برو پیشش ،پیگیر باش تا یه نتیجه درست بگیری اگر ازدواج به نفعته که با قدرت جلو برو اگرم جدایی باز هم همینطور.

فقط اینو بهت بگم مشاور خوب خیلی مهمه ،مشاور قبلی من که هم مدرکش وهم سنش بالاتر از این مشاورم بود داشت هدایتم میکرد بسمت ازدواج با اینکه خودشم اول میگفت جداشین(چون نتونست اون مهارتایی ک چطور باید اینکارو بکنم بهم بگه) واگه نرفته بودم پیش این یکی lمشاور احتمالا الان این روزا عروسیم بود:161:خدا بهم رحم کرد

ارزوی موفقیت دارم برات وارامش.

(پپی نوشت:این جمله های من همینجورین پس وپیش وفعل وفاعل توشون گمه ، ،سرت گیج نره ، از بچگی زبان فارسی تجدید میشدم :18:)

با سلام و عرض ادب

نقل قول:

---

سه سال و نیمه نامزدیم

---

چرا اینقدر زیاد؟!!!یکی از دلایل مشکلاتتون اینه

نقل قول:

---

از روزی که ازدواج کردیم همش بحث بود و دعوا. بین ما.بین خونواده هامون.بین ما با خونواده هامون.

---

نقل قول:

---

یه سال.نامزدم میومد اتاقم تو پیلوت میخوابید و میرفت...

---

خودتونو بذارید توی شرایط نامزدتون با این برخورد،حالا بگید شما جای ایشون بودید چه نوع رفتاری از خودتون نشون میدادید

نقل قول:

---

نمیدونم شوهرم دوسم داره یا نه؟ از کحا بفهمم؟
یه نشونه بززرگ لازم دارم که احساس کنم دوسم داره ولی پیدا نمیکنم.

---

میشه بهمون دقیقا بگید اون چه چیزیه..؟؟

نقل قول:

---

.از کجا بفهمم اینا حساسیت منه یا بی مهارتی های اون؟

---

نیازی نیست اینو بفهمید چون هردوشونه کتاب مردان مریخی و زنان ونوسی رو بگیرید و هردوتون بخونید

نقل قول:

---

گفتم بازم مرسی که خواستی از دلم دربیاری

---

سعی کنید دست از تجزیه تحلیل و قضاوت هاتون بردارید چون هرگز نخواهید توانست تمام حقایق رو ببینید و بر اساس ان تصمیم درستی بگیرید پس به این تفکرات سعی کنید خاتمه بدید

نقل قول:

---

یه جورایی عقده ای شدم.همش دوست دارم یه بحثی پیش بیاد ببینم که منو به همه ترجیح میده.دوست دارم ببینم به من یه جور دیگه محبت میکنه..دلم نمیخواد ببینم کسیو بیشر از من دوست داره.دوس دارم حواسش به من باشه.بخواد وقتشو با من بگذرونه.
من تو خونوادشون یه چییییز دیگه باشم واسش خلاصه...
ولی نیستم.نمیگم دوسم نداره ولی میگم کم دوسم داره.
من میدونم توقعاتم بیجاست.

---

طبق گفته های بالاتون به نظر میرسه که شما در برقراری ارتباط به دلیل فشارها با هم مشکل دارید
من بهتون توصیه میکنم برید پیش یه مشاور تا ببینید که چقدر به هم میخورید شما مشکل اساسی و اصلیتون خانواده هاتون هست نه خوده شما

نقل قول:

---

ارزش داره جوونیم به این زندگی بگذره؟

---

همه چیز به خودتون بستگی داره و برداشت شما از زندگی و اهداف و ارزوهای شما
یا از چاله میوفتید توی چاه یا به خواسته های قلبی خودتون میرسید ...

بیشتر اوقات طلاق و جدایی به مشکل خاتمه نخواهد داد..

موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط solyyy

سلام عزیزم.درکت میکنم که چه شرایط سختی داری ،با توجه باینکه سنتم کمه تحملش سختتره.
من همه تاپیکاتو نخوندم راستش وهمینو از اول خوندم فقط.
ببین عزیزم من با خاله قزی موافقم .تو شرایط فعلی شما فقط یمشاور ماهر حضوری میتونه کمکت کنه .ذهن شما خسته شده ونمیتونی تنهایی جمع بندی خیلی خوبی داشته باشی.فقط میخای این استرسا تموم شه چه با جدایی چه با عروسی گرفتن.

ببین من اول که رفتم پیش مشاور اصلا بجدایی فکر نمیکردم چون برام وحشتناک ودور از دسترس بود ولی بعدا فهمیدم بهترین راهه. درمورد شما نمیتونم بگم کدوم درست تره چون شرایطتت خیلی با من فرق داره.

ببین من توی ی جلسه باین نتیجه نرسیدم.فک میکنم چیزی حدود ده جلسه یا بیشتر رفتم وکارایی ک مشاورم میگفت رو انجام دادم تا به نتیجه رسیدم(بماند ک تو همون حین هم تا مرز جنون استرس متحمل شدم که وای خانوادم چه عکس العملی نشون میدن،نامزدم چکار میکنه،پدر نامزدم که خیلی خطرناکه!! چی میشه،نکنه تنها بمونم و.........)مثل الان تو شبا خابم نمیبرد.

شمام میخای به قطعیت برسی یه مشاور خوب پیداکن،با خودت روراست باش،برو پیشش ،پیگیر باش تا یه نتیجه درست بگیری اگر ازدواج به نفعته که با قدرت جلو برو اگرم جدایی باز هم همینطور.

فقط اینو بهت بگم مشاور خوب خیلی مهمه ،مشاور قبلی من که هم مدرکش وهم سنش بالاتر از این مشاورم بود داشت هدایتم میکرد بسمت ازدواج با اینکه خودشم اول میگفت جداشین(چون نتونست اون مهارتایی ک چطور باید اینکارو بکنم بهم بگه) واگه نرفته بودم پیش این یکی lمشاور احتمالا الان این روزا عروسیم بود:161:خدا بهم رحم کرد

ارزوی موفقیت دارم برات وارامش.

(پپی نوشت:این جمله های من همینجورین پس وپیش وفعل وفاعل توشون گمه ، ،سرت گیج نره ، از بچگی زبان فارسی تجدید میشدم :18:)

---

مشاور خوب؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ خب از کجا پیدا کنم؟!
یکی دو تا مشاور داریم تو شهرمون ک اونارم امتحان کردم به درد نمیخورن.
نهایتا بتونم از مشهد یا تهران مشاوره تلفنی بگیرم که اونم چشم اب نمیخوره زیاد موثر باشه.

نمیدونم دیگه چیکار کنم.باز دیوونگیم اوت کرده.شب و روز گریه میکنم.
یه روز ازش متنفرم یه روز دلم براش تنگ میشه.

در حال حاضر تصمیم گرفتم ازش بدم بیاد.
با خونوادش رفتیم سفر.به رفتاراش دقت کردم.
تصمیم گرفتم دیگه دوسش نداشته باشم.... اگه بتونم.چون اونم دوسم نداره.

الان اگه اسم خواهرزادشو بیارم باز اینجا همه میریزن سرم که: حق داره دوسش داشته باشه و بایدم براش بمیره و ...
ولی منظور من چیز دیگه ست.
میگم دوس داشتنش یه سری نشونه داره که من اونارو در رابطه با خودم نمیبینم.
مثلا اون حس مسیولیتی که داره نسبت به اون بچه.در صورتیکه پدر و مادر و مادر بزرگ و پدربزرگش هستن که جورشو بکشن ولی همسرم دایم حواسش بهشه.
چیزی که من هیچوقت در رابطه با خودم ندیدم.
دوستان باز سو تفاهم نشه:
من نمیگم چرا دوسش داره یا حس مسیولیت داره یا چرا زیادی هلاکشه...
من میگم این حس ها همه در این ادم میتونه باشه.یعنی قابلیتشو داره که مسیول باشه.که توجه کنه.که محبت کنه.که دل بسوزونه... ولی نه نسبت به من.
یعنی نمیشه گفت اخلاقشه که سال به سال یه جمله محبت امیز ازش نمیشنوم.
یا بالعکس.نمیشه گفت اخلاقشه که به همه انقدر محبت کنه.

میگم من این فرقو ندارم براش.

الان من خودم عاشق بچه خواهرشوهرمم.ولی نمیتونم اونو در حالیکه داره با اون بچه به اون شدددددت عشق میکنه ببینم.یعنی نمیتونم حتی نیگاه کنم.نمیخوام ببینم.ازش بدم میاد.از بچه نه.از شوهرم متنفر میشم.


یا خونواده ها.
چجوری میشه برا خونواده خودش انقدر با گذشته؟!!! هر ناراحتی که پیش بیاد نهایت یه هفته س.
باهاشون میگه میخنده خوشه.چجوری وارد خونمون که میشه میتونه یهو رنگ عوض کنه.نمیگم چرا با خونوادش خوبه.
میگم چرا با خونواده من انقدر بده.
یعنی اخلاقش نیست که افسرده باشه.اخلاقش نیست که از عروسی بدش بیاد.اخلاقش نیست که از جمع بدش بیاد.برا ماست که اینجوریه.

جدیدا احساس میکنم میخواد حرصم بده.همه رفتاراش به نظرم یه جور تلافی و حرص دادن میاد

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط احساس بهاری

با سلام و عرض ادب

چرا اینقدر زیاد؟!!!یکی از دلایل مشکلاتتون اینه

نه فک نکنم اینو بشه دلیل حساب اورد.اخه از روز یکم نامزدیمون این اختلافات بوده و هست.نمیشه گفت زمان بوجود اوردش.




خودتونو بذارید توی شرایط نامزدتون با این برخورد،حالا بگید شما جای ایشون بودید چه نوع رفتاری از خودتون نشون میدادید
کدوم برخورد عزیزم؟؟؟ اول تاپیکای قبلیمو اگه میخوندی این برداشتونمیکردی.
اون بود که نمیومد خونمون و هرجا پدر و مادرمو میدید روشو برمیگردوند.اگه نه کسی خوشش نمیاد که شوهرش بیاد بقلش بخوابه و بره!!!


میشه بهمون دقیقا بگید اون چه چیزیه..؟؟
نمیدونم.واقعا نمیدونم چی میخوام.
میخوام ببینم که از همه عزیزترم.که اولویتم.

دوس دارم یه بحثی پیش بیاد انقد نازمو بکشه تا راضی شم.
یا رفتارش با من با همه فرق داشته باشه.یه جور بهم محبت کنه که به هیچکی نمیکنه.
بگه دوسم داره.
بی دلیل بوسم کنه.
قربون صدقه م بره...
بهم ثابت شه ناراحتی من مهمتر از ناراحتیه خونوادشه


نیازی نیست اینو بفهمید چون هردوشونه کتاب مردان مریخی و زنان ونوسی رو بگیرید و هردوتون بخونید


سعی کنید دست از تجزیه تحلیل و قضاوت هاتون بردارید چون هرگز نخواهید توانست تمام حقایق رو ببینید و بر اساس ان تصمیم درستی بگیرید پس به این تفکرات سعی کنید خاتمه بدید


طبق گفته های بالاتون به نظر میرسه که شما در برقراری ارتباط به دلیل فشارها با هم مشکل دارید
من بهتون توصیه میکنم برید پیش یه مشاور تا ببینید که چقدر به هم میخورید شما مشکل اساسی و اصلیتون خانواده هاتون هست نه خوده شما



همه چیز به خودتون بستگی داره و برداشت شما از زندگی و اهداف و ارزوهای شما
یا از چاله میوفتید توی چاه یا به خواسته های قلبی خودتون میرسید ...

بیشتر اوقات طلاق و جدایی به مشکل خاتمه نخواهد داد..
نمیخوام خودمو مجبور کنم طلاق بگیرم.ولی تحملشم برام سخته.یعنی دارم دیوونه میشم.عقده ای شدم.
شایدم بودم

موفق باشید

---

الان مامانشینا رفتن مکه امشب و به مدت یک ماه تنهاست.
باهاش رفتم مشهد رسوندیمشون و بدرقه کردیم.
شب قبلشم رفتم خونشون که میرن امشب ما دور هم باشیم.

اگه من بودم خونمون خالی میشد با عشق و با له له ثانیه شماری میکردم بیاد خونمون.شام درس کنم واسش...خلاصه بریم زیر یه سقف.یه ماه کیف کنیم باهم.
ولی اون...
تو این مدت همه جوره به گوشم زده که دلش نمیخواد زیاد برم اونجا.
یه بار حرف ازین یه ماه تنهاییش نزده که بیا و پیشم باش و... اصن مشخصه نمیخواد برم زیاد.

امشب شب اوله تنهاییشه.خسته و کوفته از راه رسیدسم منو پیاده کرده...
میگم بیا بالا.نمیاد.
گفتم حداقل الان میگه برم پیشش.
چند ثانیه پیش فهمیدم که دوستاشو میبره پیش خودش بخوابن....
یا تو راه.انگار نه انگار منم هستم تو ماشین.(از دید من)

ایده ال من این بود:
تو مشهد بیشتر از همه حواسشبه من باشه.
موقع رفتن بیاد دم در یه خدافظی کنه از خونوادم.یه کمکی کنه وسایلو ببرم.
موقع برگشتن بیاد اینجا.بعد اون همه با خونادش بودن بیاد یه سرم به ما بزنیم.
با هم بریم خونشون و پیشش بخوابم.

اینم بگم دفعه پیش 15 روز تنها بود رفتم پیشش هرب.شب اخر به جلو پسر دایی ش با خنده گفت: بابا برو خونتون دیگه 15 روزه بیخ ریش مایی

الانم که مشخصه نمیخواد رو بده که یوقت زیاد نرم.
منم انقد دلم ازش ر بود که داشت حرف میزد درو بستم روش اومدم تو.

اصلا نروپیشش
حتی اگه ازت خواست...یه کم سرسنگین باش دختر..اون بایدازتوبخوادوازخداش باشه...
خودت رواینقدرآویزونش نکن...ببینم میتونی یانه؟

درود دگربار

چرا داری خودتو گول میزنی دختر؟چرا نمیخوای واقعین را قبول کنی چرا داری از واقعیت فرار میکنی,

ایده آل هایی که درای را بریز دور وضعیت همینی هستش که میبینی میتونی زندگی کنی بسم الله نمیتوانی خوب تصمیم قاطع بگیر با نشستن و گریه کردن اگه کاری درست میشد تا الان هزار بار درست میشد.

عضویت انجمن آزاد بزن از اونجا پیگیری کن.حتما برید پیش مشاور وقتی میبینم دوران نامزدیتان 3سال و نیم طول کشید که البته ببخشید همشم تقصیر خودته
1.سن کم ازدواج کردی
2.نمیتوانی تصمیم قاطع بگیری عروسی بگیرید یا نه

اینم بدون این عمرته که داره همینجوری به سرعت برق و باد رد میشه.مشاور حتما برو اگه میخوای تلفنی باشه بنظرم بهتره همان که عضویت آزاد بگیری خیلی بهتره تا اینکه بخوای مشاوره تلفنی انجام بدی.

ولی در هر صورت هر تصمیمی میگری سعی کن خانوادت را همراه خودت داشته باشی و اینکه حتما مشاوره حضوری دونفری برید.

واقع بین باش و از خیالپردازی لطفا دست بکش.هر فردی احتمال داره توی زندگیش تصمیمی بگیره که یک روزی مجبور بشه بشینه و بهش فکر کنه که آیا این تصمیمی که من گرفتم یا وقت و انرژی که گذاشتم واقعا ارزشش را داشت؟!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط paiize

اصلا نروپیشش
حتی اگه ازت خواست...یه کم سرسنگین باش دختر..اون بایدازتوبخوادوازخداش باشه...
خودت رواینقدرآویزونش نکن...ببینم میتونی یانه؟

---

یعنی حتی بهش تعارف نکنم که ناهار چیزی میخوایی بیام واست درست کنم یا نه؟؟
این دو روز رو رفته خونه خواهرش.
بالاخره به غریبه م ادم میگه اگه کاری داری بگو بیام.

اون شب که دوستاشو اورده بود بهش گفتم:
من دیگه نمیام اونورا مگه که اینکه خودت بخوای.هر وقت خواستی و کاری داشتی بگو بیام.نمیخوام بشه مثه اون 15روز که بیام و برم روز اخر بفهمم نباید میومدم.
گفت این حرفا چیه.هروق دوس داری بیا.خوشحال میشم.

دیشبم شام اومد اینجا.من هنوز پستارو نخونده بودم.گفت شب بریم خونه ما گفتم بریم.ولی سرسنگین بودم باهاش خیلی.

دیگه نمیرم ولی ...سعیمو میکنم مقاومت کنم



یه چیزی که خیی ناراحتم کرده و راهنمایی میخوام که احساسی عمل نکنم:دیشب مامانم گفت بهش فردا ناهار بیا اینجا.گفت نه به خواهرم قول دادم.
شب که خوابید خواستم از گوشیش چیزی بفرستم برا خودم چشم به اس ام اسیاس خواهرش افتاد.
دیدم خواهرش کلا دعوتی داره که شوهرم رو هم دعوت کرده.
گفته بود: فامیلای همسرمم هستن حتما بیا .
شوهرم گفته بود:باشه یوقت دیگه پس.
ولی اون گفته بود نه بیا.

خیلیییی ناراحت شدم.خیییلیی.چون من به خواهرشوهرم و بچه ش از گل نازک تر نگفتم تا حالا.
چی میشد یه امروز که مهمون داره منو هم دعوت کنه؟؟
من بقیه روزا که شوهرمو میگه انتظاری ندارم منم بگه.ئلی امروز فرق داشت.مهمونی بود.

بعدم بي غذا نبود كه بگم مجيور بود بره،خب ميومد خونه ما امروزو،مام كه دعوتش كرديم

از شوهرم خییییلی بیشتر ناراحتم.چرا رفت؟چطور روش شد بره؟! چرا نگفت تنها روم نمیشه حداقل الهامم بگو

احساس ميكنم جديدا نميخواد زياد منو قاطى خدشون كنه،انگار كسى چيزي بهش گفته مثلا،مثلا با خواهرش خيلى صميمي تر از قبل رفتار ميكنه،دوس داره به من يه چيزيو بغهمونه.
اين رفتاراى هميشگيش نيست.

حالا نمیدونم این موضوع رو بگم بهش؟؟ بگم کارت بد بود و ناراحتم.
اگه دعوتم میکرد نمیومدم یه چیزی نه که اصلا دعوتم نکرد!!
نگه چرا اس ام اسامو خوندی؟( ولی میدونم شک کرد که خوندم.)

دوس دارم بگم.چون فک میکنم حق دارم ناراحت باشم.فقط میترسم مغلطه کنه و بندازه گردن من که اصن اس ام اس خوندم


ممنونم خاله قزي.چشم در اولين فرصت شارژ ميكنم

- - - Updated - - -

خيلى ممنون از توجهتون
انقد سوالم سخت بود؟؟؟!؟

الهام جان واسش غذا درست کن بفرست..نرواونجا...الهام اینقدرنروتاخودش بهت بگه بیا...تادوست داشته باشه بری...بزارواسش دست نیافتنی باشی..نه اینکه پیش خودش بگه ولش کن اون که خودش میاد...!!
غذاروآماده کن واسش بهش بگوبیاخونمون دورهم بخوریم اگه قبول نکرداصرارنکن..بگوبیاببرخون ه بخور..بگوآخه توفکرتم..غذاازگلوم پایین نمیره...خیالم راحت نیست...امانرواونجا...
درمورداون دعوتی ازش بپرس خواهرت ایناخوب بودن؟کی اونحابود؟اگه گفت مهمونی بودخیلی مودبانه بهش بگوچه خوب که رفتی فقط کاش زن وشوهری میرفتیم دورهم بودیم و...امااصلا نشون نده ناراحت شدی اتفاقا باخنده بگو...خودش متوجه میشه...اگه نشون بدی ناراحت شدی خودت روکوچیک کردی...دعوت نکردکه نکرد!!مگه توبایدیادآوری کنی؟

سلام .دخترجان شما مسئله اصلی رو حل نکردی اینا حاشیس تا زمانی که ندونی با خودت چندچندی ذهنت یه کلاف درهم پیچیدست که این مسائل بدترش میکنه ،شما تو اصل ماجرا موندی هنوز،انرژیتو صرف این حواشی نکن. منم کلی درگیر اینجور حواشی بودم : درصورتیکه اصل موضوع چیز دیگه ای بود واصلا وقتی اون مشخص شد اینا کمرنگ شد وبی معنی.
اگرتهران بودی میتونستم ادرس مشاور خودمو بهت بدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط solyyy

سلام .دخترجان شما مسئله اصلی رو حل نکردی اینا حاشیس تا زمانی که ندونی با خودت چندچندی ذهنت یه کلاف درهم پیچیدست که این مسائل بدترش میکنه ،شما تو اصل ماجرا موندی هنوز،انرژیتو صرف این حواشی نکن. منم کلی درگیر اینجور حواشی بودم : درصورتیکه اصل موضوع چیز دیگه ای بود واصلا وقتی اون مشخص شد اینا کمرنگ شد وبی معنی.
اگرتهران بودی میتونستم ادرس مشاور خودمو بهت بدم

---

ممنونم كه سر ميزنى ب تاپيكم.
واقعا واقعا باهات موافقم.حتى قبل ازينكه پستتو بخونم خودم به اسن متيجه رسيدم .
هيچى راجع به اين جريان بهش نگفتم،با خودم خيلى فك كردم،گفتم مگه نميدونه كه ازين كارش بدم مياد كه تنها بره مهمونى،كم گفتم بهش؟!
چندتا عروسى و مهمونى رو به خاطر اينكه اسم اقارو دقيق ذكر نكردن نيومده و منم به احترامش نرفتم؟!
هرچقد با خودم كلنجار رفتم نشد چيزى بهش بگم،
بيشتر از همه اين فكرا ترس بود،از دعوا،ار حرف ردن ميترسم كلا،

خلاصه پاييزه جان عرضه نكردم چيزى بگم،ولى خو زيادم ناراحت نيستم،از تب و تاب افتادم

ديشب ساعت ١٢شب گف بيا اينجا،گفتم نه نميام،
اصرار كرد گفتم دير وقته،گفت دوستام الان ميرن بيا.گفتم پس زود بگو برن،
گفت نميشه وسط بازى.
گفتم پس هيچى،
بعد ناراحت شد و قهر كرد و نيا و به درك تنها ميخوابم،از تو به من رسيده و...
عصباني شدم داشت حرف ميرد گفتم: اكى،رفتن بگو بيام .(اصصصصلا حوصله بحث نداشتم)
اونم ٥مين بعد اس داد بيا فرستادمشون برن،
منم رفتم
نميدونم چرا ولى ديشب احساس كردم دوسم داره شايد،چرا بعضى وقتا اينجورى ميشه؟! شايدم اشتباه ميكنم،نميدونم،
امروزم وقت گرفتم برا مشاورره حضورى،قبلا هم رفتم ولى متيجه نداد و خوب نبود،حالا ميام ميگم چى گفت

Sollyجون اسم و فاميلشو بگى بد نيس

من تو انجمن ازاد تاپیک دارم.
میشه همون قبلیو ادامه داد یا باید جدید باز کنم؟!!

امروز رفتم مشاوره.اینارو گفت:
به جدایی فک نکن.چون تردید داری توصیه نمیکنم حتی بهش فک کنی.و با توجه به روحیاتی که داری از جدایی هم خیلی اسیب میبینی.
هرچه زودتر عروسی بگیرین و برین زیر یه سقف.
نهایتا اگه نشد یه سال دو سال دیگه جدا میشی!!حداقل روزی که تردید نداشته باشی.

اگه شوهرتو به یه ظرف تشبیه کنیم که توش پر از نیاز به ازادیه.شوهر تو هم ظرفش خیلی بزرگه و هم لبریزه.
پس سعی نکن بهش بگی چیکار کنه و چیکار نکنه.و فک نکن اگه برین زیر یه سقف اونی میشه که تو میخوای.سعی کن بپذیرش.
حالا اوامرت میخواد راجع به تنها رفتن به مهمونیش باشه یا رفیق بازی یا... تاثیری نخواهی داشت روش چون مدلش همینه.

بیشتر این رفیق بازیاش به خاطر اینه که شغل مناسب نداره و مسیولیت واقعی تا به حال بهش محول نشده.

مشکل جدای از رفتارا و یه سری اختلال شخصیت هاش ازدواج تو سن خیلی خیلی نامناسب هردوتون مخصوصا اونه.اون امادگی پذیرش تورو نداشته.و اگه میبینی به تو محبت نمیکنه ولی خوب بلده به خواهرزادش محبت کنه به خاطر اینه که یه جورایی دلزده شده از ازدواج.هنوز نیازی به ازدواج نداشته ولی کرده پس نیازشو هنوزم حس نمیکنه.
از محبت به شدید به خواهرزادش میشه فهمید خیلی ظرف عشقش بزرگ و قویه ولی به تو خرج نمیشه چون بلد نیست و نمیفهمه و لازم نمیبینه.

با توجه به شرایطی که میگی حق داری احساس خلا کنی.
چون مشخصه باهات حال نمیکنه و به قول معروف پای تو نیست.که باهات بیاد مهمونی.باهات روزشو بگذرونه...
اینجا کاملا طبیعی هستی و خواسته هات طبیعین.طبیعیه که ناراحت باشی حالا که تنهاست ناهارشو خواهرش بهش بده و تنهاییشو دوستاش پر کنن.طبیعیه ناراحت شده باشی.و نگران.

.چون توجه کافی نداره بهت و لحظات عاشقانه و فانتزی بینتون خیلی خیلی کمه. و مشکل اصلیتون صمیمیته.که میشه تقریبا دیگه وجود نداره بینتون.

این نامزدیه طولانی اوضاع رو بدتر کرده و باعث شده رفته رفته عشقولانه ها تون و اون زمانهایی که باید مال هم میشدین کمتر بشه.تو بیشتر اسیب ببینی و اون ول تر بشه.

گفت پیشنهاد من اینه: باهاش لج نکن.هروقت نمیخواد نرو پیشش.وقتی میخوادت در نهایت برو پیشش نذار تنش ایجاد شه.ولی در یک جمله اعتراضتو بگو: مثلا: ناراحتم که به مهمونبه خواهرت رفتی و از من نخواستی که بیام.
(گفت توجه کن که همین که بگی منو با خودت نبردی با اینکه بگی از من نخواستی بیام یا اینکه بگی چرا منو نبردی یا...)همه اینا باهم فرق داره.
بعدم هرچقدر سعی کرد دفاع کنه یا بحث تو ادامه نده و اقتدار خودت رو در همون یه جمله حفظ کن.

و دیگه هم ناراحتی و بغض نکن و تنبیهه نکن و انتقاد نکن و ...
فقط ناراحتی رو تو دلت نگه ندار.بهش بگو.خیلی صمیمی.خیلی کوتاهو هیچ توجهی هم به عکس العملش نکن.

مثلا برو خونشون.ولی بگو میدونی؟ این کهکه تنهاییتو دوستا پر میکنن نه من ناراحتم میکنه.

بهش امر و نهی نکن.

اینم گفت به لحاظ جنسی تو سن اوجه پس اگه بلد باشی میتونی ازین در وارد شی و جذبش کنی که بیششتر بهت توجه کنه...

چون عصبیه و بدبین.در همه لحظه ها ارامشتو حفظ کن.هرچقد دداد میزنه تو ارومتر باش.سعی کن با رفتار درست کارای درستو بهش یاد بدی

هرچه سریعتر عروسی بگیرین!!!!!(بیشتر گیچ شدم عروسی بگیریم یا نه اخر)

به حرفهای مشاورت و راهنمایی هایی که از کارشناسها می گیری، توجه کن.

اگر می گن عروسی بگیرید برید سر خونه زندگیتون، چرا گوش نمی کنی؟ شما سه سال و نیم هست که نامزدی. بهترین نامزدیها هم در سه سال و نیم به تنش می رسه. منتظر چی هستید که عروسی نمی کنید؟

مشاورت درست گفته. همسر شما حتی الان هم سن ازدواجش نیست (23 سال) و بیش از 5 سال هست که با شماست.
بهتره زودتر عروسی بگیرید و از این بلاتکلیفی دربیایید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

به حرفهای مشاورت و راهنمایی هایی که از کارشناسها می گیری، توجه کن.

اگر می گن عروسی بگیرید برید سر خونه زندگیتون، چرا گوش نمی کنی؟ شما سه سال و نیم هست که نامزدی. بهترین نامزدیها هم در سه سال و نیم به تنش می رسه. منتظر چی هستید که عروسی نمی کنید؟

مشاورت درست گفته. همسر شما حتی الان هم سن ازدواجش نیست (23 سال) و بیش از 5 سال هست که با شماست.
بهتره زودتر عروسی بگیرید و از این بلاتکلیفی دربیایید.

---

ممنونم شیدا جون.
1.ولی تو همین تالار اگه دقت کرده باشی کسایی که رفتن سر خونه زندگیشون خیلی فرق داره راهنمایی هایی که میگیرن.یه جورایی باید بسوزن و بسازن چون رفتن سر خونه زندگیشون.
همین که به من میگن دقت کن چیکار داری میکنی هنوز نامزدین تصمیم درست بگیر .یعنی اینکه الان دستم خیلی بازتره تا اون موقع......

2.بعدم پدر و مادر اون عین خیالشون نیست.وقتی میگن تا سسال مامان بزرگش صبر کنین من چیکار کنم؟!

3.این جوونیمه که داره میگذره.دو سال دیگه من این شرایطو دارم؟! من این اعصابو دارم؟!

4.دل کندن از ادمی که روزی دوساعت میبینش کجا و اونی که هرشب عادت داری در باز شه و بییاد تو ببینیش کجا؟!

5.دیگه اعصاب و دل و دماغ ادامه دادن و ترمیم کردن ندارم.رفتاراشون رو اعصابمه

اینا هنوز ترسای من هستن.تازه با توجه به اینکه هم اقای مدیر هم مشاور دیروزی گفتن که اینجور ادما مثل شوهرم تغییر اصلا نمیکنن
ضمن اینکه از جدایی م خیلی ترسا دارم...مخصوصا که هیچ مشاوری نگفت جدا شم.حتی غیر مستقیم.

دارم دیوونه میشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Somebody20

ممنونم شیدا جون.
1.ولی تو همین تالار اگه دقت کرده باشی کسایی که رفتن سر خونه زندگیشون خیلی فرق داره راهنمایی هایی که میگیرن.یه جورایی باید بسوزن و بسازن چون رفتن سر خونه زندگیشون.
همین که به من میگن دقت کن چیکار داری میکنی هنوز نامزدین تصمیم درست بگیر .یعنی اینکه الان دستم خیلی بازتره تا اون موقع......

---

عزیزم،

دست کسی بازتره که دو ماهه عقد کرده، نه سه سال و نیم.
دست کسی بازتره که رابطه جنسی کامل با همسرش نداشته و جدایی و ازدواج مجددش راحت تره.

شما که الان فرقی با زن و شوهر کامل ندارید. اتفاقا الان جدا موندنتون دستت را بسته می کنه برای مدیریت زندگیت.
وقتی توی خونه خودت باشی، شوهرت می فهمه که خانمش خونه است باید بره خونه. شب باید سر زندگیش باشه، نه پای قلیون و بساط بازی با دوستاش و ....
می فهمه که دیگه ازدواج کرده و مسئول یک زندگیه.

من اینو خوب میدونم فقط شوهرت امکان تغییر کردن درش هست ولی نه اونقدر که شما فکر میکنید.

تنها راه اینه که شما خودتو تغییر بدی و بزرگ بشی مهارت ها را فرا بگیری و بکار ببندی صبور باش یو انتظاری نداشته باش یو توی یه مسیر صحیح وقاطعانه قدم برداری.
اگه میخوای زندگیتو درست کنی اول روی خودت کار کن.خیلی ضعف داری مشاوره توی همدردی را ادامه بده.برای بهتر شدن خودت هم برو پیش مشاور.

نقل قول:

---

به جدایی فک نکن.چون تردید داری توصیه نمیکنم حتی بهش فک کنی.و با توجه به روحیاتی که داری از جدایی هم خیلی اسیب میبینی.
هرچه زودتر عروسی بگیرین و برین زیر یه سقف.
نهایتا اگه نشد یه سال دو سال دیگه جدا میشی!!حداقل روزی که تردید نداشته باشی.

---

نوشته آبی را دوباره بخوان.

نقل قول:

---

اینو اول بخوان

کارگاه خانواده موفق - مرد مقتدر / زن لطیف

کارگاه آموزشی - آداب گفتگو را با هم یاد بگیریم


این مقاله را حتما بخوان نکات کاربردی در زندگی متاهلی

(:) نکته های کاربردی عمومی >>>

لینک های مهارت های ارتباطی و رفتار جراتمندانه

چگونه منفعل نباشیم؟

اینا هم تاپیک های she هستش.

مشاوره تخصصی با جناب sci

کارگاه آموزشی - رفتار جرات مندانه

برای اولین بار جراتمندانه حرف زدم و کارم به طلاق کشیده

و از همه مهمتر این لینک

تفاوت بین زن و مرد از نظر دیدشان نسبت به مسائل مردهای منطقی و بانوان احساسی

استقبال از شوهر، چرا؟

---

حداقل یه برنامه ریزی 3تا 6ماهه برای خودت کن مقالات را بخوان بکار ببر

صد در صد ب جدایی فکر نکن اصلا شونه خالی نکن شوهرتون شمارو دوست داره و شمام همینطور

من شخصا با خانواده خانمم حال نمیکنم اما سعی دارم زنمو بفهمونم برام مهمه اما بعضی وقتا انقد از اطافیا ناراحتم

که کاری میکنم که زنم مث شما ب فکرش میرسه که دوسش ندارم اما همش تشنجه و حتی خودمون به این نتیجه رسیدیم بریم خونه خودمون بهترشیم

با شوهرت برو مشاوره تا شما یا شوهرت سر چیزای بچه گانه شانه خالی نکردید زندگی فرازو نشیب داره دوست من به زورم که شده اگر نمیاد برید خیلی تاثییر میزاره

من 24 سالمه و خانمم تازه 17 میخاد کامل بشه پس شما باید درکت بیشتر باشه بخاطره هیچ پوچ لطمه بهم نزنید

من نرفتم مشاوره و الان دارم جدا میشم سر چیزای بچگونه البته اونا و خانوادش شونه خالی کردن فقط میدونم سری جبهه نگیرید

سعی کنید مشکلاتتون رو به خانواده نندازید اخترام بیشتر شکسته نشه /من خانمم خبرکشی کرد و زندگیم داره تباه میشه ب سالگرد ازدواج نرسیدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

عزیزم،

دست کسی بازتره که دو ماهه عقد کرده، نه سه سال و نیم.
دست کسی بازتره که رابطه جنسی کامل با همسرش نداشته و جدایی و ازدواج مجددش راحت تره.

شما که الان فرقی با زن و شوهر کامل ندارید. اتفاقا الان جدا موندنتون دستت را بسته می کنه برای مدیریت زندگیت.
وقتی توی خونه خودت باشی، شوهرت می فهمه که خانمش خونه است باید بره خونه. شب باید سر زندگیش باشه، نه پای قلیون و بساط بازی با دوستاش و ....
می فهمه که دیگه ازدواج کرده و مسئول یک زندگیه.

---

باور کن تا حالا دلم به همین خوش بود.
ولی تو این چند وقت که مامانشینا نیستن و خونه تنها ست ترس ورم داشته.
اصصصصصصصصصلا یادش نمیاد یه زنگ بهم زنه.یه اس بده...
صبح و روز و شب با دوستاشه.
اگه بدونین چه کیفی میکنه.یه لحظه روهم نمیخواد از دست بده.
اونروز دیدم مغازه رو بسته رفته بالا والیبال ببینه با دوستاش!!! محال ممکن بود تا حالا این حرکت.

شیدا. ادمی که انقدر حریصه نسبت به دوستاش و خوشگذرونیش به نظرت طاقت مسیولیت پذیری داره؟؟
اگه واقع بین باشم میگم زندگی ما ازین چند حالت خارج نیست:
1.رابطه ش با دوستاش کم میشه(طع نمیشه) و تلافی شو افسرده بازیاش به من میرسه.همین بی محبتی ها.یه جوری که انگار من باعث و بانیشم.
2.من که تحمل اون وضغ شماره1 رو ندارم ولش میکنم بره با دوستاش ازینور منم که سرد میشم.
3.جای کمبود دوستاشو خونوادش میگیرن و وقتشو با اونا پر میکنه0ضمن اینکه دوستاش هنوزم هستن)
در هر صورت من یه درصدم نمیتونم احتمال بدم وقتشو با من و به خاطر زندگیمون پر کنه

- - - Updated - - -

ممنونم خاله ق زی و روزبه عزیز.
ولی مشکل ما به اون سادگی که شما فک میکنین هم نیست.

این روزا خیلی غصه میخورم.
خیلی فک میکنم.
چرا داره اینجوری میکنه؟!!
همیشه میدونستم حال نمیکنه وقتشو با من بگذرونه.ولی محض ابروداری اون انقدر بروز نمیداد.هرچند به اجبار ولی یه حرکتایی میکرد که زیاد ناراحتنشم.

چرا اینطوری شده؟؟ شب اول بهش فهموندم ناراحتم.ولی اصلا به روی خودش نیاورد.
الانم میرم پیشش سرسنگینم.ولی اصلا به روی خودش نمیاره.

دیشب گفت بیا اینجا رفتم.
دیدم یه بطری از تو یخچال ورداشت برد داد دوستش.
گفتم چی بود؟
خیلی شیک و یه جوری که یعنی به تو ربطی نداره: مشششروب
گفتم اینجا چیکار میکرد؟
گفت اورده بود بذارم یخچال سرد ش امشب میرن عروسی بخورن!!

همونجا فهمیدم امشب رفقا نبودن که یاد من افتاده.عروسی تشریف میبردن.

دیدم خیلی جالب همشون برا خودشون و اقامت یه ماهه شون لباس و وسایلم اوردن.
بعد یه تاپم اونجا بود اورد داد بهم اینو وردار ببر.
خواهرشم که انگار کلا قرار نیست پیش شوهرم باشم اصن .حتی خوراک باشگاه شوهرمم اماده کرده بود واسش تو ظرف داده بود بهش.

خیلی ناراحتم.
چیو میخواد بفهمونه بهم؟
چرا مثه غریبه ها رفتار میکنه؟
مثلا میخواد بفهمونه به خواهرم نزدیکترم تا تو؟
یا نمیخواد یوقت رایطه مون خوب شه که برم پیشش و دوستاش نشه بیان؟
مثلا نمیتونه برا اینکه ناراحت نباشم روزی یه ساعت به من بگه برم پیشش؟

حتی دیشبم که گفت برم اس داد دیر بیا.
گفتم چرا؟ گفت داریم قلیون میکشیم.
حتی دیشبم نمیخواست از دست بده...

نمیخوام بهش بخندم.
دلم نمیخواد برم و انگار هیچ اتفاقی نیوفتاده.
میرم ولی حتی دلم نمیخواد باهاش حرف بزنم.
از جلو دوستاش که رد میشم اونام با تعجب و یه جوری نیگام میکنن: که تو دیگه چقد بی عرضه ای بابا

دلم میخواد دیگه نرم پیشش.مثه کاری که پاییزه گفت.رک بهش بگم ناراحتم و نمیام تا دلم خنک شه.اه

- - - Updated - - -


اها اینم بگم:
چند وقت پیش ازش خواستم دیگه دوستاشو نیاره.قبل ازین جریانا.یه ماه پیش تقریبا.
گفت نمیشه همینه که هست.
گفتم یا من یا دوستات.
گفت من زن نگرفتم که زندونی شم.تو چیکار داری به کار من.رفتیم سر خونه مون دیگه ازین برنامه ها نمیذارم.الانم اگه ناراحتی پاشو برو خونه تون.دیگه م کاری ب کارت ندارم.
من احمقم اشتباه کردمو نرفتم.
تا 3 صبح گریه کردم و التماس که باشه.هرکار میخوای بکن.فقط نذار بوش بیاد خونه ما.
گفت جای دیگه ای ندارم.همین حیاطه.پس زرنگ بازی در نیار.
منم خواستم ایده بدم/گفتم برین خون دوستات/مامانتینا رفتن مکه بیارشون بالا...

اونم بعد سه ساعت قبول کرد.
فک نمیکردم اینجوری شه.به این شدت

تقصیر خودمه شاید

با سلام و احترام.


1- همونطور که خودتون باید به این نتیجه رسیده باشین، ازدواج بسیار زودهنگامتون زمینه ساز بسیاری از مشکلاتتون شده. طرف مقابلتون و حتی خودتون قبل از کسب آگاهی و آمادگی، وارد تجربه ی بزرگی با عنوان ازدواج شدین. به عنوان نزدیک ترین آدم به خودتون، و بزرگترین تصمیم گیرنده ی زندگی تون، باید بها و مسئولیت انتخابتون رو بپردازید و با شرایط موجود مدارا کنید و برای اصلاح اون دسته از مسائل رابطه تون که اصلاح پذیر هستند، به تدریج و با ملایمت راه حل پیدا کنید. ببینم شما قصد ندارید همونطور که بدون شناخت و آمادگی ازدواج رو تجربه کردین، بدون تجربه و آمادگی طلاق رو هم تجربه کنید که؟! قبل ازدواج هیچ فکرشم میکردین که ازدواج بتونه به همچین رابطه ی ناخوشایندی تبدیل بشه؟! ولی شد! دیگه خدا میدونه طلاقی نه تنها شما بلکه همه از فکرشم واهمه دارن چی از آب درمیاد! ضمن اینکه شرایط زندگی شما به هیچ وجه حتی مستعد نیاز به طلاق نیست!! خیلی عذر میخوام که اینو میگم ولی حقیقت اینه که به نظرم همسر شما باید میومدن تاپیک میزدن که «از کجا بفهمم این زندگی ارزش ادامه دادن داره یا نه؟!»!! پیشنهادم اینه که قبل از اینکه همچین اتفاقی بیوفته و ایشون از انتخاب زودهنگامش پشیمون شن، توقعاتتون رو تعدیل کنید و به جای رو اعصاب خودتون و همسرتون رفتن، تا جایی که میشه زیرکانه به دنبال راه حل رفع نیازهاتون باشید و اونجایی که نمیشه رو هم ببخشید. بخشش بی منت و حرف و حدیث! چون این انتخاب شماست! شوخی نیست همسر شماست! و شما وظیفه دارین پای انتخابتون وایستین.




2- اختلاف و بحث هایی که تو ارتباط خانواده هاتون بوجود اومده، با توجه به شرایط شما و همسرتون کاملا طبیعی و قابل پیش بینیه. چراکه:


2-1.همسر شما هنوز نوجونی نکرده، مسئولیت آینده ی شما رو قبول کرده و حالا دیگه جوونی کردنش با مسئولیتش در تضاده و این مسئله، هم زمینه ی نارضایتی خودش رو فراهم میاره و هم زمینه ی نارضایتی احتمالی پدر و خانواده ی شما رو.
2-2.سن شما و همسرتون به دیگران توهم حق دخالت تو زندگیتون رو میده، و البته ازدواج تو همچین سنی، واقعاً گاهی حمایت و یا دخالت خانواده ها رو میطلبه!
2-2.پدر و مادری که بتونن درست، چنین ازدواجی رو حمایت و مدیریت کنن واقعاً کمیابن. باید واقع بین بود. حالا چاره چیه؟! هیچی! شما تو جایگاهی هستید که نمیتونید احساس و روش قضاوت همسرتون رو تغییر بدین. باید صبور باشین و اجازه بدین زمان کار خودش رو بکنه.



3- به عنوان یه شخص سوم که نه طرف شماس و نه طرف همسرتون، به شما میگم که 90% مشکلاتتون از حساسیت خودتونه. چراکه از یه گربه انتظار نمیره بتونه شنا کنه! همسرتون تو سنی ازدواج نکردن که بتونید ازشون انتظار مهارت های اینچنینی داشته باشین. لطفا بجای اینکه اعصاب و روان همدیگه رو له کنید، با همدیگه بزرگ شین و مهارت های مدیریت رابطه تونو باهم یاد بگیرید.




4- جایگاه خودتونو حفظ کنید لطفاً ! شما همه کس و همه چیزِ زندگی اون مرد نیستید! به خدا از اینهمه ظلمی که به خودتون میکنید ناراحتم! اون خواهرزاده ای که ازش حرف میزنید، بجای اینکه تهدید و یا سوژه ی حسودی شما باشه، خودش یک فرصت برای شماس! فرصت اینکه با محبت و نزدیکی به اون بچه و کلاً به عزیزان همسرتون، به ایشون نزدیک تر بشید! دوستان همسرتون هم جای خودشون رو دارن تو زندگی ایشون. تازه وقتی ایشون میگن بعد زندگی مشترک از روابط مجردی فاصله میگیرن، شما باید کلاهتونم بندازید هوا! ای بابا!





5- لج بازی به هیشکی به اندازه ی خودتون آسیب نمیزنه. من جای شما بودم حتی اگه طرف مقابلم سعی میکرد حرصم رو دربیاره، با شیرینی و شوخی از کنارش میگذشتم. کم کم بزرگ میشه و هم از خامی های گذشته ش پشیمون میشه و هم به مدارای شما تو اون دوره افتخار میکنه!





6- شما بدجور رفتین رو اعصاب همسرتون! من اگه جای ایشون بودن حسابی زده شده بودم تا الان. البته اینطور که بنظر میاد ایشون هم کم زده نشدن. لطفا این اشتباهی که ندونسته مرتکب شدین رو بپذیرین و به مرور اصلاحش کنید. رفتاری که مشاورتون پیشنهاد کردن بهترین گزینه س. دلخوری هاتون رو تو فرصت مناسب، لابلای لحظه های خوبتون، با یه جمله ی ساده مطرح کنید و ازش گذر کنید. به اصطکاک و بازخواست نکشونیدش. اگه همون جمله ی ساده کار خودشو نکنه، هیچ دعوا و جنگ صلیبی هم نمیتونه کاری بکنه. صبرتون رو ببرین بالا و به کارایی همون جمله ی ساده امیدوار باشین. من به شخصه لابلای توضیحاتتون علاقه ی همسرتون بهتون رو حس کردم. همین که 5 سال رابطه با اینهمه حاشیه ایشونو پشیمون نکرده، خودش یعنی خیلی به شما علاقه دارن. حواستون باشه قدر این علاقه رو بدونین و خوشی نزنه زیر دلتون!!




7- خلاصه اینکه:

از حاشیه ها تو رابطه تون فرار کنید! مامانم اینو گفت و خواهرش اونو گفت و ...تعطیل. یه سال باقی مونده تا زیر یه سقف رفتنو با مدارا بگذرونین. محبت کنید. آویزون نشین، اجازه بدین دلش تنگ شه. گاهی دلخوریهاتون رو قورت بدین! آخه حال رابطه تون خوب نیست و باید نمکِ رو زخم نشین تا ترمیم شه. فشار تعطیل! آزادش بذارین. بذارین تغییرو احساس کنه. طلاق رو اینقد ساده فرض نکنید. برای خودش منجلابیه! مطمئنم حتی اگه بعد ازدواج در نهایت به زندگی ایده آلتون نرسید، به مرور و با مدارای شما همه چیز بهتر از الان میشه. ایده آل ها همیشه بدست اومدنی نیستن. گاهی انتخاب بهترین گزینه خودش یه افتخاره! موفق باشید.

ممنونم mercin عزیز.
فک میکنم شما یه اقا هستین.
چون همه چیزو از بعد مردونه دیدین.بدون اینکه در نظر بگیرین من یه هم سن و سالی ندارم.من هم تو زمانی که اوج احساساتم بود دایم احساساتم سرکوب شده.

1.من نمیخواستم همه کسش باشم.میخواستم همونقد که واسم مهم بود منم ادم مهمی باشم واسش.
2.باهم؟ باهم رشد کنیم؟ خب اون نمیخواد باهم باشیم.دوست داره تنها باشه.اون اصن نیازی به من نداره... تنها ازادتره.راحت تره.نمیشه باهم رشد کنیم.باید بگیم: سعی کن وصل شی بهش باهاش رشد کنی
3.واقعا قبول دارم حساسیتم زیاد شده.فقط هم خودمو اذیت میکنم... باید کمش کنم
4.خونواده هامون اشتی کردن.مامانم به بهونه مکه رفتن مادرشوهرم رفت پیش مادر شوهرم و ازش خواست این جریانارو به خاطر زندگی ما تموم کنن.اونم قبول کرد و اشتی کردن.ولی مشکل اونا نیستن.مشکل خودمونیم

اما خیلی باهاتون موافقم.یعنی خیلی ریز و موشکافانه همه زندگیمو مشکلاتشو ریشه هاشو برام گفتین.این از بهترین پستایی بود که خونده بودم و ممنونم.
خوشحال میشم باز هم به تاپیکم سر بزنید.

یه روزایی بود که زور میزدم دوسش نداشته باشم.
الان دارم زور میزنم مثه قبل عاشقش بشم ولی نمی تونم.یه ثانیه م نمیتونم فکرای منفیو بذارم کنار و راجع بهش خوب فک کنم.
انگار یه ادم جدید جلوم وایساده.که اصلا دوسش ندارم و نمیخوام داشته باشم.اینجوری راحت ترم.
هرکار میکنم بتونم و بلند شم و کارایی که مشاور و دوستان بهم گفتن رو بکنم نمیتونم.
نمیتونم بهش بخندم.بهش نزدیک شم.حتی وقتی بغلم میکنه معذبم.
اصن نمیتونم کاراشو بذارم کنار.انگار تازه دارم میشناسمش.
یه احساس جدیده.
ترجیح میدم نبینمش.
همه کاراش رو اعصابمه.حتی وقتی میخنده اعصابم خورد میشه.
اونم انگار میخواد حرصم بده....
خیلی میترسم... فک میکنم وارد یه مرحله جدید از زندگی شدم که ایشون بوجود اوردن بدو اینکه نظر منو بخوان و راضین...
وقتی پیششم احساس میکنم غرور و عزت نفس و شخصیت و هیچی ندارم...

- - - Updated - - -

چقد این تالار جالبه.
وقتی داری زندگی میکنی.حداقل دوسش داری همه میان میگن:
بیشترفک کن.نرو سر زندگیت.به کجا چنین شتابان؟!...
وقتی بریدی میگی اکی میخوام فک کنم .نمیخوام دوسش داشته باشم.میگی خسته شدم:
همه میان میگن:
طلاق چیه.این حرفا چیه.زندگی کن.بساز.دوسش داشته باش...

ببین همه چیز به خودت بستگی داره
اگه برای عاشق ترین مرد دنیا هم رفتارت طوری باشه که بفهمه نیاز دای تو رو به همه ترجیح بده و هی عشقشو ثابت کنه ...کلاس ی ذاره
تو باید کاری کنی که اون دنبال جذب محبت تو باشه
خیلی خانوم سنگین و رنگین و مودب
هی باهاش بحث نکن هی خانواده هاتون رو مقایسه نکن و رفتارش رو زیر ذره بین نذار و نقدش نکن
اینقد روش زون نکن
وقتت رو روی علایقت بذار ... کارهای مفید کن
اگه دوست داری برو کلاس زبان کلاس خط یا کلاس شنا
برو ورزش کن
وقتی زیاد بیکار باشی زیاد بهش گیر می دی
هر کسی حق انتخاب داره اون شب دوست نداشته عروس کشون بیاد شما هم باید به نظرش احترام بذاری
سعی کن زودتر برید سر خونه زندگیتن نامزدی طولانی خوب نیست و این بحث ها رو داره
به هم احترام بذارید و نذار که رو تون به روی هم باز شه

1- من مرد نیستم، فقط آقایون رو نسبتاً خوب میشناسم. بنظرم هر زنی برای خوشبخت بودن نیاز داره مردهارو خوب بشناسه. کلید خوشبختی و موفقیت زن تو روابطش، داشتن افکار مردونه و رفتار زنونه س.

2- اهمیت از نگاه آدمهای مختلف معانی مختلفی داره چه برسه از نگاه جنس مختلف! شما به عنوان یه زن با ابراز علاقه اهمیت رابطه تونو نشون میدین ولی ساختار ذهنی و شخصیتی مرد یه جور دیگه س. علاقه ش رو تو تلاشش برای سروسامون دادن یه زندگی، تلاشش برای کنترل ذات تنوع طلبش، تلاشش برای عمل به قول هاش و ...باید جستجو کرد.


3- شما ذهن یه مرد رو خسته کردین. باید رفتارتونو اصلاح کنید و بهش زمان بدین تا باور کنه تغییر کردین. بعد میتونین انتظار داشته باشین همه چیزو مثل روز اول بخواد.

4- خداروشکر که هم صلح برقراره و هم متوجه لغزش های خودتون هم هستین. از این فرصت برای بهبود رابطه تون نهایت استفاده رو ببرید.


5- مرد متاهل به زن و بچه ش خیانت میکنه و باز کارشناس دنبال سروسامون دادن به زندگیشونه و طلاق رو پیشنهاد نمیکنه اونوقت شما...خوشی زده زیر دلت عزیز من. قدر همسر و زندگیت رو بدون. رویایی فکر نکن. هرکسی لایق مشاوره گرفتن نیس. اگه مشاوره ها روت تاثیر مخرب داشتن، بخاطر نداشتن قدرت تشخیص خودت بوده. دیدتو باز کن و به زندگی یه جور دیگه نگاه کنه. یه جوری که ارزش تلاش و زحمت رو داشته باشه. با بریدن و گذاشتن و رفتن یه زندگی که توش نقش و مسئولیت شخصی و اجتماعی و قانونی و شرعی داری، هیچی بهتر نمیشه، همچی بدتر میشه چون داری شونه خالی میکنی.

6- مرد هم به غرور زن نیاز داره و هم به محبتش. افراط و تفریط نکن. از طرفی آویزون نشو و از طرفی هروقت خواست که باشی با شیرینی و ناز کنارش باش. کم کم غرور از دست رفته ت که نتیجه ی عدم آگاهی خودت بوده رو احیا میکنی. موفق باشی.

الان اون شب كه تا صب گريه ميكردم قول داد ديگه طبقه پايينشون قليون نكشه.
الان زده زيرش ميگه زمستون شه درارو ميبندم بوش نياد خونه تون دوستامو ميارم پايين.همچين قوليم ندادم من،فقط گفتم نميدارم بوش بياد خونه تون.

الان بگين چه برخوردى كنم بايد دقيقا با همچين ادمى،!؟
اين صحبتهام در كمال ارامش بدون دعوا،بعد ازين كه رفتم كمكش كردم كل خونه شونو تميز كرد زده شد

1- راه مطمئنی بلدی که متقاعد/مجبورشون کنی قلیون نکشن؟ بگرد، از همه نزدیکان امین و خوش سابقه ی زندگیت هم راهنمایی بگیر. اگه پیدا کردی حتما انجامش بده. اگه پیدا نکردی هم خیالت جمعه که گشتی.



2- تو مرحله ی دوم که به این نتیجه رسیدی راهی وجود نداره، 2 راه پیش رو داری:


2-1. مدام/گهگاه/با برنامه/بی برنامه با همسرت بحث و درگیری راجع به این موضوع داشته باشی و رابطه اعصاب دوتاتون خدایی نکرده ضعیف شه.

2-2. بیخیالش باشی و بذاری بکشه ولی مراقب خودت باشی که اگه بودی و خواست بکشه، دودش به مرور اذیتت نکنه.



3- تو خونه بکشه بهتره یا اینقد فشار بیاری که بره تو سفره خونه بکشه و هم به از خونه دور بودن عادت کنه و هم خدایی نکرده احتمال اعتیادش به چیزایی بدتر از قلیون بره بالا؟!



4- قول داده بعد ازدواج جمع های مجردیو بذاره کنار یا حداقل کم کنه، اصلا شرایط تاهل ایجاب میکنه که کم کنه. پس امیدوار باش.



5- قول نگیری سنگین تری تا با فشار قول بگیری. اینجوری قول دادناش و قول گرفتن هات تو موارد مهم تر، ارزش خودشونو بیشتر حفظ میکنن.



6- شاید 5 سال دیگه به بهونه ی بچه تون و سلامتیش بتونی ببریش پیش مشاور و بخوای کم کم ترک کنه...نمیدونم...



7- دوستانی که مجردین، لطفاً درس بگیرید و موقع انتخاب چشاتونو باز کنید و معیاراتونو قربانی احساساتتون نکنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mercin

1- راه مطمئنی بلدی که متقاعد/مجبورشون کنی قلیون نکشن؟ بگرد، از همه نزدیکان امین و خوش سابقه ی زندگیت هم راهنمایی بگیر. اگه پیدا کردی حتما انجامش بده. اگه پیدا نکردی هم خیالت جمعه که گشتی
من اصلا و ابدا به ذهنمم خطور نمیکنه که نکشه.چون تو خونوادشون محاله.تازه شوهر من بهترین پسر فامیله.که چیزای دیگه نمیکشه.اصلا با اعتیاد مشکلی ندارن اینا.
عیب کار اینجاست که خونواده من از هیچی اندازه این چیزا بدشون نمیاد.تا هفت پشت یه معتاد نداریم.

من فقط میگم کم شه.همین قلیون تو جمع خونواده باشه.نه با دوستاش.نه هرشب.نه هرروز.



2- تو مرحله ی دوم که به این نتیجه رسیدی راهی وجود نداره، 2 راه پیش رو داری:


2-1. مدام/گهگاه/با برنامه/بی برنامه با همسرت بحث و درگیری راجع به این موضوع داشته باشی و رابطه اعصاب دوتاتون خدایی نکرده ضعیف شه.

2-2. بیخیالش باشی و بذاری بکشه ولی مراقب خودت باشی که اگه بودی و خواست بکشه، دودش به مرور اذیتت نکنه.



3- تو خونه بکشه بهتره یا اینقد فشار بیاری که بره تو سفره خونه بکشه و هم به از خونه دور بودن عادت کنه و هم خدایی نکرده احتمال اعتیادش به چیزایی بدتر از قلیون بره بالا؟!

شهر ما سفره خونه نداره والا.مگه اینکه بره خونه بقیه دوستاش!!! که اونم خیلی کم پیش میاد خالی شه.
واسه همین دادن این قول انقدر سختش بود



4- قول داده بعد ازدواج جمع های مجردیو بذاره کنار یا حداقل کم کنه، اصلا شرایط تاهل ایجاب میکنه که کم کنه. پس امیدوار باش.
به چی امیدوار باشم؟! مگه این همین ادمی نیست که قول داد دوستاشو نیاره پایین؟
قول داد یه مغازه بزنه مستقل شه؟
اوووووو.تا دلتون بخواد به من قول داد و پای هیچکدوم نموند.منم به روش نیاوردم که مثلا لوث نشه!!!
به همین راحتی.اون موقع هم میکه من قول دادم؟؟؟ نه!! من گفتم دوستامو نمیارم شب خونمون بخوابن! نگفتم که شب نمیرم خونه دوستام بخوابن!




5- قول نگیری سنگین تری تا با فشار قول بگیری. اینجوری قول دادناش و قول گرفتن هات تو موارد مهم تر، ارزش خودشونو بیشتر حفظ میکنن.
به زور یعنی چی دقیقا؟ خودش خواست.خودش بعد از یه ربع سکوت و رفتن من تو اتاق اومد تو و گفت من به تو قول میدم دیگهتو این خونه قلیون نمیکشم.قول میدم.(این عین جمله شه!)


6- شاید 5 سال دیگه به بهونه ی بچه تون و سلامتیش بتونی ببریش پیش مشاور و بخوای کم کم ترک کنه...نمیدونم...



7- دوستانی که مجردین، لطفاً درس بگیرید و موقع انتخاب چشاتونو باز کنید و معیاراتونو قربانی احساساتتون نکنید.

---

من چند بار گفتم تو چشام نیگا کن.این قول رو ندادی تو؟
گفت نه! من گفتم این بود تا تابستونه اینکارو نمیکنم که بوش نیاد.زمستون که درا بسته س بوش نمیا د خونه تون.
تو چشام نیگا کرد قسم خورد برنامه همینه.
منم دیگه عقلم به هیچ جا قطع نداد.گفتم الکی میگی.نمیکنی.
دیگه م بحث نکردم.

حالا موندم کار درست چیه.شمارو خدارو کمکم کنید گند نزنم باز

- - - Updated - - -

بعدشم از همه بدتر اینه که:این جریان طبقه پایینشون خونمونم که بریم سرجاشه.
خیلی شیک هرروز میاد مغازه.
خونه خالیم که کنار مغازه.
منم که خیالم اینه رفته سر کار شوهرم
دیگه شرایط ازین بهتر؟؟

برم با باباش صحبت کنم بگم اجاره بدین پایینو؟!

هر سال اجاره میدادن.امسال شوهرم ایییده داد ندین که قاطیه مغازش کنیم.که میشه سفره خونه به جای مغازه

سلام ..من فکر کنم همسرت خیلی جدی نگرفته شما رو یعنی هنوز باورش نشده که همسری داره و باید با شما مثل یک شوهر برخورد کنه نه یه دوست معمولی...خوب چرا یه کاری میکنی که بعدش بهش التماس کنی ببخشدت:81: یا حرفی بهش نزن یا اگر زدی قاطع باش و سر حرفت بمون... یه اشتباه دیگه ات اینه که هی میشینی رفتارای همسرت رو واسه خودت تفسیر و تحلیل میکنی مثلا اگر این حرف رو زد پس منظورش این بود یا اگر اینکار رو کرد دلیلش این بود..اگه از شوهرت محبت میخوای یا ازش انتظاری داری مستقیما بهش بگو نه با خواهش و تمنا و نه با قهر کردن..متاسفانه ما آدم ها همیشه میخواییم طرف مقابلمون رو تغییر بدیم ولی این تغییر اول باید از خودمون شروع بشه