شوهرم ده روزه باهام قهره و پا پيش نميزاره ميخواد عذابم بده كمكم كنيد

[evelina]

سلام دوستان من و شوهرم ١٠ روز پيش دعوامون شد و متاسفانه كتكم زد من هم خيلي گريه كردم و زنگ زدم به مامان و بابام اومدن و شوهرم سر اونا هم داد كشيد كه تو زندگيم دخالت نكنيد و سريع منكر شد كه من و زده اما مامانم ديد كه بدنم سياه و كبود شده حسابي باهاش دعوا كرد شوهرم هم بدتر از اونا من موندم سر خونم با پسرم كه ٢ سالشه اما ١٠ روزه كه اصلا باهام حرف نميزنه پزيرايي ميخوابه صبح ميره موقع خواب فقط مياد خوانوادشم خبر دارن و خواهراش حتما پرش كردن ٢ بار رفتم پيشش سريع رفت بيرون دفع دوم هم گفت تا نري جلو پدرو مادرت نگي اشتباه از خودم بوده و از من معضرت نخواي هميني كه هست . يعني ميخواد زجرم بده دعوامون اول سره يه چيزه بيخود بود كه اون شروع كرد به غر زدن بعدش يه حرف بدي درباره مادم گفت كه عصبيم كرد منم بهش پرخاش كرم اونم من و زد كلا ادم عصبيه و مرد سالار اگه جوابشو بدم باهام سخت دوا ميكنه و قهر طولاني تا حالا بارها دست روم بلند كرده اما اين دفعه با بد جور زد كه بدنم كبود شد حتا پشيمونم نيست ما ٥ ساله ازدواج كرديم و يك بچه ٢ ساله دارم. نميدونم چه كار كنم افسردگي شديد گرفتم

[parsa1400]

اولینا ج ا ن سلام
اولا ناراحت نباش خدارو شکر منزلو ترک نکردی پس اوضاع نسبتا خوبه اما عصبی بودن شوهرت مختص شوهر شما نیست به نوعی میشه گفت تمام مردا عصبی هستن باید ببینید تعریف شما از عصبی بودن چیه
صلاح مردها داد زدن بد دهنی و متاسفانه دست رو گل بلند کردنه
صلاح خانم ها جیغ زدن ازنوع بنفش بد دهنی مظلوم گرای و زبان زدنه
در کل به هر دلیلی که باشه در قضیه زدن مقصره و این شما هستید که میدونید مرز بین مشاجره و زدن کجاست پس سعی کنید در مشاجرات جلوتر از اون حد نرید و زبان نگه دارید
تو دعوای زنو شوهری مقصر 50 به 50 خواهد بود پس برو پیش همسرت واز درصد سهم خودت در دعوا ابراز پشیمانی کن من مطمعا هستم دوست داره و از اینکه به مادرتون بی احترامی کرده بسیار ناراحته وهمین طور از کدورت بوجود آمده بین اون و خانواده شما برا همین از شما میخواد این کدورتو به گردن بگیری تا پیش خانوادت احترامش برگرده و شکسته نشه همسرت وجدان داره جای شکرش باقیه
اولینا نذار این قضیه در خانوادت بزرگ بشه مخرب خواهد بود
موظب زندگیت باش به همسرت کمک کن تا اینکه رهاش کنی 5 سال گذشته رگ خواب همسرت دستت نیومده
برمیگردم بدرود

[evelina]

.ممنون از پاسختون من سعي كردم دو بار باهاش صحبت كنم يعني غرورم و شكستم با اينكه تقصير از اون بود و من و كتك هم زده پيش قدم شدم اما من و پس زد مي ترسم بازم برم و محلم نزاره و پروتر بشه احساس كنه حقم بوده كه زده و تقصير از من بوده و باز كاروش رو تكرار كنه زندگيم خيلي سرد شده كلا كاري باهامون نداره ميترسم همينطوري هر روز قهرمون طولاني تر بشه و كار به طلاق بكشه تو دعوا گفت ديگه برام مهم نيستي ولي جوري طلاقت ميدم كه حسابي زجر كش بشي بچم هم ازت ميگيرم اما حالا حرفي از طلاق نميزنه اما انگار من تو اين خونه وجود ندارم براي خودش زندگي ميكنه نميدونم بايد برم خونه مادرم يا تحمل كنم يا بهش بگم پس تكليف زندگيمون رو روشن كن. هميشه هم توي دعوا مشكلات گذشته رو دوباره مياره وسط. خيلي پر توقع هست بايد من هميشه مثل خدمتكار تو خونه كار كنم اما اون يا پاي تلوزيون يا بيرونه با دوستاش حتا روزاي طعتيل با مانميخواد وقت بگزرونه همش سرم غر ميزنه كه تو زن خونه نيستي مثل دختر بچهايي ارايش نكن لباس نخر انقدر به پوستت نرس همش غر ميزنه در صورتي كه بخدا همه مسءوليت بچه رو دوش منه حتي مريضم بشه نمياد باهامون دكتر بجاش با دوستاش بيرونه من مجبور ميشم به بابام زنك بزنم مارو برسونه از اينكه وظايف اونو پدرو مادرم انجام ميد حرس ميخورم بابام هر يه روز درميون بچمو ميبره پا ك اما اون ماهي يك بارم نه مادرم هميشه لباس و سايل ضروري بچمونوزمبخره اما اون نه بارها ازش خواهش كردم با ما وقت بگزرونه اما ميگه من خستم يا دوستاش و به ما ترجيح ميده تو خونه كه باشه نبايد جيكمون دربياد اگه بچه گريه كنه داد ميزنه تونميتوني يه بچرو اروم كني . بيشتر دعواهامون سر مسءوليت بچه هست كه هيچ توش شركت نميكنه حتا اگه من رو به موت باشم و اينكه بچرو با زدن تنبيه ميكنه با اينكه شديد نيست اما من هميشه باهاش جرو بحث ميكنم يا براش عواقبش رو ميگم اما گوشش بدهكار نيست و تازگيها هم به ظاهر من گير ميده و محدودم ميكنه

[khaleghezey]

درود بانو به همدردی خوش آمدید

کار ایشون اشتباه بود و کار شما هم اشتباه بود که پای خانوادت را کشیدی وسط و الان هم مشکلت حل بشه دفعات بعدی باز تکرا میشه بهتره دنبال یه راه حل دائمی باشی.
تایپیک های زیر را مطالعه کنید

http://www.hamdardi.net/thread-32801.html

http://www.hamdardi.net/thread-33259.html

فکر کنم شما بهتره مقاله زیر را بخوانید

(:) نکته های کاربردی عمومی >>>


**************************
وقتی مقصر نیستی دلیلی نداره عذرخواهی کنی
کارهای روزمره خانه را انجام بده مثل بقیه بانوان ولی از محبت کردنب یش از اندازه خودداری کن به ایشون وقتی اتفاقی پیش میاد که ایشون مقصره.

خانه زن سنگرشه هیچوقت سنگرتو ترک نکن هیچوقت مگر اینکه در مواقعی خیلی حاد مجبور باشید

شما نیاز دارید تا مهارت های خودتان را افزایش بدید.

این نوشته بانو فرشته مهربان را با دقت مطالعه کنید بانو:


وقتی از دیگران انتظار و توقع دا ری دو حالت پیش می آید ، 1 - برآورده میشود 2 - برآورده نمی شود

نتیجه هر کدام از این حالات به نسبت توقعی که داری این است :

1 - وقتی برآورده شود ، خیلی به حالت فرقی نمیکند و احساس درونیت معمولی خواهد بود ، چون انتظارش را داشته ای

2 - اگر برآورده نشود ، سرخورده و غمگین میشوی ، چون انتظار و توقعی داشته ای که انجام نشده .

وقتی از دیگران هیچ انتظار و توقعی نداشته باشی هم دو حالت پیش می آید :

1 - دیگران در قبال شما وظیفه خود را به جا میاورند یا محبت های خارج از وظیفه بهت دارند .

2 - کاری برای شما انجام نمیدهند و توجه ندارند .

نتیجه آن :

1 - در حالت اول ( برای بی توقعی ) چون شما هیچ انتظار و توقعی نداشته ای حتی اگر وظیفه ای در مقابلت داشته

اند و به جا آورده اند ، برای شما لذت بخش است و گویی آنها هیچ وظیفه ای نداشته اند و محبت خاص بهت

داشته اند .

2 - در شکل دوم آن تاثیر تألم برانگیزی در شما بجا نخواهد گذاشت و شما حال و هوای عادی و معمول را

خواهی داشت و سرخورده و غمگین نمیشوی چون انتظار و توقعی نداشته ای

به نظرت کدامیک آرامش ما را در پی دارد و حتی به ما روحیه ای قوی می بخشد ؟؟

شما در کدام وضعیتی ؟؟


شما فعلا مقالات و تایپیک های بالا را مطالعه کنید انشاالله به نتیجه دلخواه میرسیم.بهتره بنظرم ریشه ای این مشکل حل بشه.بهتر بود پدر و مادرتان را وارد ماجرا نمیکردید.در مورد مشکلاتی که دارید چشم در نظرات بعدی بیشتر به آنها میپردازیم

- - - Updated - - -

شما چند سال دارید و شوهرتان چند سال دارند؟
چند وقته ازدواج کردید ؟
نحوه آشنایی و ازدواج شما باهم چگونه بوده است؟

[zendegiye movafagh]

سلام نمی دونم دعواتون سر چی بوده اما نباید به پدر مادرت میگفتی بیان
مردها از حاضر جوابی خوششون نمی یاد . اگه اون لحظه دعوا سکوت میکردی کار به این جاها نمی رسید .
که پدر و مادرتون بفهمن و جبرانش خیلی سخت تر شه .
اینو بدون زن و شوهر دعواشون میشه بعد هم زود فراموش می کنن اما دعواها و بحث هایی که به خانواده ها کشیده میشه جبرانش خیلی سخته . همون طور که خودت خوشت نمی یاد بره با خواهراش مشکلاتتون رو بگه و اونا راه حل بدن شما هم نباید مشکلاتتون رو به خانوادتون بگی.
مدیریت خودت رو قوی کن برای کارهات از پدر مادرت کمک نگیر یا خودت برو یا از همسرت با مهربونی بخوا نه با
جنگ و دعوا
سعی کن محیط خونه رو شاد نگه داری مراقب پسرت باش تا جایی که ممکنه گریه نکنه باهاش بازی کن الان اوج شیرینی و جذابی بچه هست طوری که می تونه حتی پدرش رو جذب خونه کنه

[معاون کلانتر]

سلام
متاسفانه در جامعه ما برخورد فیزیکی امر بدی تلقی میشه و ما اصلا به این فکر نمیکنیم که ممکنه حرفی بزنیم و دل کسی رو برنجونیم و بدون وارد کردن ضربه و با زبان و کلمات خودمون زخمی توی قلبش ایجاد کنیم که با گذشت سالها اون زخم بهبود پیدا نکنه

این مثالو یجای دیگه هم گفتم درست مثل اینکه دو حیوان مار و خرس با هم بجنگند و مار زبان نیشدار خودش رو به طرف مقابل نشون بده و خرس پنجه های خودشو

پس این وسط فکر نکنید که تمام اشتباهات تقصیر همسر شماست و از نظر من اشتباهات هر دو یکسان و اشتباهات شما شاید بیشتر هم باید

مسئله دوم اینه که متاسفانه در ایران حتما باید مرد برای آشتی و رفع کدورت ها اقدام کند و مرد موجودی بی احساس و مثل یک رباط در نظر گرفته میشود و غرور فقط مخصوص زنهاست

همیشه زنها بر این عقیده هستند که هیچوقت یک زن اشتباه مرتکب نمیشه و همیشه مردها اشتباه میکنند و اینکه اقدام به آشتی و منت کشی میکنند یعنی اونها مقصر بودند و باید اینکار رو انجام بدند تا مشخص بشه که اونها مقصرند ولی فکر نکنم آشتی با طرف مقابل به معنی مقصر بودن باشد

شما در خصوص اینکه چرا با همسرتون دعواتون شده هیچ توضیحی ندادید و به نظرم اصل ماجرا رو رها کردید و چسبیدید به فرع ماجرا حتما کاری کردید که همسرتون رنجیده خاطر شده و مهمتر از انتظار برای منت کشی از طرف همسرتون باید این مسئله رو ریشه یابی کنید که چرا همسرتون به قهر و برخورد فیزیکی رو میاره

[سعیداطی]

من فقط یه چیزو می دونم
اینکه پدر بزرگ و مادر بزرگ .................پدر بزرگ . مادر بزرگ هستن
و باید پا رو از حیطشون جلوتر نزارن..............معنی نداره پدر بزرگ بچت هر روز بیاد ببردش پارک حالا اگه از روی اتفاق یه روز بردش طوری نیست ولی اینکه عادت بشه بده
من یه فامیل دارم از 365 روز سال سیصد روزش خونه بابا بزرگشه
می خوای پسرت که بزرگ شد این جوری بشه
کاری به مشکل اصلیت ندارم ولی می خواستم بگم اینم یکی از مشکلاتته و نباید اجازه این کارو به پدر و مادرت بدی
خوشبخت باشی خانوم منم خوشبخت باشم

[evelina]

من ٢٦ سالمه شوهرم ٣٤ خيلي سنتي ازدواج كرديم و ٧ ماه نامزد بوديم از اشناهامون بود مادرش من و ديده بود و خاستگاري سنتي ولي زندگيمون با عشق شروع شد تا حالام بهم زباني گاهي ابراز علاقه ميكنه اونم موقع رابطه وقتي سرحال باشه باهام خوبه اما خدا نكنه مشكلي براي خوانوادش پيش بياد يا فكرش درگير باشه سره من خالي ميكنه و دنبال بهانست كه دعوا راه بندازه . خيلي وقته كه وقتي دعوا ميكنه يا ١ ساعت پشت سرهم غر ميزنه خودم و ساكت نگه ميدارم ميرم تو يه اتاق ديگه تا حرفاش تمام بشه اما طاقت ندارم به خانوادم چيزي بگه چون اونا خيلي بهش محبت كردن مثل پسرشون و منم تاحالا از گل نازكتر به خانوادش چيزي نگفتم و با هاشون خوب رفت و امد ميكم. مشكل من اينكه نميخوام ديكه دست روم بلندكنه يا رو بچه چون ما كشوري هستيم كه اين كار جرمه و ممكنه بچه رو از والدين بگيرن

[maadar]

سلام دوست عزیز
من در مدت شش ماه تونستم مشکل فحاشی و دست بزن همسرم رو حل کنم پس خوب گوش کن و از تجربه هام استفاده کن
1.بعد از کتک خوردن عذرخوراهی نکن
2.نسبت به قهر همسرت کاملا بی تفاوت و بی توجه باش و ضعف نشون نده ،میدونم نیاز عاطفی بهش داری ولی تحمل کن

[روياي آبي]

سلام عزيزم. اميدوارم اوضاع زندگيت بهتر شده باشه. عزيزم شما خيلي اشتباه كرديد كه با پدرومادرتان تماس گرفتيد. بااينكار غرور همسرتان را خدشه دار كرديد. خانواده هرچقدر هم كه شما مقصر باشيد در اين لحظات حق را به همسرتان نمي دهند چون او شما را زده است. واين موضوع سبب مي شود همسرتان به خانواده شما ديگر اعتماد نمي كند و چون غرورش زير پا گرفته شده ديگر با خانواده شما روبرو نمي شود. حتما شما هم مقصر بوديد كه بحثتان به اينجا كشيده شده. تصور مي كنم نتوانستيد اوضاع رو مديريت كنيد. ما خانم ها اكثرا بحث مي كنيم. جواب مي دهيم و وقتي كنترل مرد از دستش خارج شود و كار به پرخاشگري و كتك مي رسد مي گوييم او ما رازد. كار ايشان اصلا درست نبوده ولي سهم شما چقدر بوده. الان هم قرار نيست بگوييد من مقصرم. بگوييد من به سهمه خودم از اتفاق افتاده ناراحتم و عذر مي خواهم. من كار درستي نكردم كه كار را به خانواده ام كشاندم ولي آن لحظه فكر كردم اين بهترين تصميم است. او هم بايد بپذيرد كه نقشي در اين أوضاع داشته است و برخورد او نيز مناسب نبوده است. البته كمتر مردي را مي بينيد كه صريح اعتراف كند از كارش پشيمان است. طوري برخورد كنيد كه اوضاع عادي است و اتفاق مهمي نيفتاده است. از محبت خودتان دريغ نكنيد. حتما با صبر شما اوضاع روبراه مي شود. موفق باشيد