سوال در مورد موسیقی

[کیارش۲]

سلام;نمیدونم تاپیک یا مقاله ای راجع به این موضوع وجود داره یا نه اگه هست معذرت میخوام دوباره مطرح کردم چون با گوشی میام قابلیت جستجو نداره.سوالی که داشتم اینه که آیا ترانه هایی که با محتوا هایی نظیر شکست عشقی یا عشق یکطرفه و موضوعاتی از این قبیل خوانده میشه به کل جدا از جنبه هنریش ضرر داره؟یعنی یک نفر ممکنه به موسیقی علاقه داشته باشه و خوب فقط به همین منظور گوش کنه.این گروه مورد بحث من نیست.سوال من در مورد کسی است که به طور مثال شکست عشقی خورده و یک ترانه با همین مضمون گوش میده.آیا اینجور ترانه ها مضر هست؟

[ammin]

سلام،حدست درسته مضرهست. هنر یکی ازعالیترین فعالیتهای انسانیست ودرنوع خودش تاثیرگزار.موسیقی بدلیل هارمونی موجود درخودش هم تداعی کننده بسیارقوی ای هست هم براحساس انسان تأثیرمیگزارد.وچون روح ما تحث تاثیر هارمونی موجود درموسیقی قرارمیگیردممکن است متوجه نوع پیام ومحتوای موسیقی قرارنگیرد.بسیار دیده شده انسانهای افسرده وشکست خورده که مدام موسیقی های غمگین گوش میکنند امابدلیل بعد هنری اون متوجه ضررش نشدند.(درشرایطی که بوده اند)مثل شربت شیرینی که زهر فلج کننده درونش ریخته باشند. اما درشرایط معمولی موسیقی بهتره متنوع باشد هم شاد هم آرام هم گاهی غمگین(البته به نظرم اگه بامعناباشد)درشرایط بد روحی بهتره موسیقی های آرام گوش کنی .

[نوروزیان.]

به نظر من این گونه موسیقی ها مسئله را بزرگتر از آنچه هست نشان می دهند. طوری وانمود می کنند که دیگر زندگی تمام شده است و به نظر من نوعی پوچی را به ذهن شنونده وارد می کنند. دائم حرف از خودکشی ، انزواگزینی ، منت کشی ، زندگی بسیار غمگین و بدون هیچ گونه نقطه امید و ... می زنند. من یکی که واقعا غمباد می گیرم با این موسیقی ها .
مشکل دیگر این است که این موسیقی روی هیجان های بسیار اغراق آمیز و غیر طبیعی تاکید بسیار می کنند. مثلا اگر دوست داشتن کسی است طوری نشان می دهند که انگار همه مشکلات طرف حل شده با این علاقه و نیز همه باید تابع احساسات فرد عاشق باشند به خصوص دختر مورد علاقه. گویی که فقط آن مرد آدم است و گویی تمام زندگی اش در همین احساس خلاصه شده است و هیچ گزینه دیگری نیست.
مثلا سیروان خسروی می خواند :
خودخواه می گی منو نمی خوای
ولی می دونی من کوتاه نمی یام
هرکاری کنی برام مهم نیست
جز تو کسیو دیگه نمی خوام نمی خوام

درباره احساس غم و اندوه هم همین است. آنقدر روی این احساس غم اغراق شده تاکید می کنند که حد ندارد و مخصوصا روی اغراق آمیز بودن این احساس غم تاکید دارند گویی به جز این نباید باشد .
مثالش این ترانه :

پریا یه دریا من امشب می میرم
می رم و می میرم و آسوده می شم از عشق می رمو می میرم
جشن تولد مرگمو برای تو زیر آب می گیرم

[کیارش۲]

کاملا درست و منطقی هست و هر کس که انکار کنه داره خودش رو گول میزنه.اما مشکلی که هست اینه که متأسفانه شرایطی فراهم شده که ترانه سرایان ما مجبورن که اینطوری عمل کنن چون در غیر اینصورت مخاطب جذب نمیشه.و جا انداختن این فکر که ضرر داره برای عامه مردم کار آسونی نیست وقتی که بیشتر مردم فکر می کنن که فقط خودشون میدونن.بنابراین نمیشه این موضوعات رو از ترانه ها جدا کرد اما اگه بشه به نحوی بحث روانشناسی رو تلفیق کرد با این ترانه ها طوری که مخاطب متوجه نشه خیلی عالی میشه.مثلا آقای محسن یگانه تو آلبوم حباب یه آهنگی داشتن یه قسمتیش اینطوری بود:‏________این عشق یکطرفه من رو کشونده تو خیابونانمیخوام توی این خلوت کسی دور و برم باشهنه پلکام روی هم میرننه دست میکشم از گریهنه میخوام بند بیاد باروننه چتری رو سرم باشه...‏________اگه مثلا در ادامه این آهنگ شاعر مخاطب رو کم کم با واقعیت اینکه باید فراموش کنه روبرو می کرد در حالی که شنوده تا اینجا با خواننده هم حس شده فکر میکنم تأثیر به سزایی داشته باشه.اگه امکانش هست در مورد این موضوعی که مطرح کردم توضیح مفصلی بدینمرسی

[فرشته مهربان]

لطفاً مسئله خود را بصورت اول شخص مطرح کنید که تاپیک جنبه مشاوره ای داشته باشه نه بحث و گفتگو .

در خصوص مسئله مورد نظر هم تاپیک زیر را مطالعه کنید :



http://www.hamdardi.net/thread-433.html

[نگارگر 1986]

با سلام.
دوست خوبم شاید حرف هام خیلی الان کلی باشه و نامفهوم. اما دوست دارم همینطور کلی بهت بگم...تعمیم یافته باشه و در کل زندگیت ازش استفاده کنی.روی تجربه شخصی خودم میگم.کاری به انچه که علم میگه یا روانشناسی ندارم.بر اساس تجربیات میگم.موسیقی به شکل کلیش...حالا هر چیزی گوش میدی از اون مقوله های زندگیه که باید باهاش محطاطانه برخورد کرد.روح ما ادم ها ظرفیت بخصوصی داره.موسیقی گاهی وقت ها مثل این گل ها یا موجودات بسیار زیبا و خیال انگیز و رویایی داخل جنگله.بشدت جذبت میکنه و دلفریبه اما وقتی رفتی سراغش بدون اینکه متوجه بشی میبینی مدت هاست غرقت کرده و زهرش رو در پس جسمت به روحت میریزه.اینو بعنوان کسی میگم که شنونده قهاریم تو موسیقی سنتی و موسیقی کلاسیک غربی.نمیدونم حداقل من فکر میکنم روحم گنجایش و ظرفیت و جنبه این همه گوش دادن نداشته.با این که عاشق موسیقی هستم حس میکنم گند زده به روحم...
خلاصه با چیزی که روحت رو ناخنک میزنه و تحریکش میکنه با احتیاط رفتار کن.حالا موسیقی باشه یا هر چیز دیگه.