درگـــــــــیری بین منــــــــطق و احـــــــــساس ، حق با کدومه ؟

[asemani]

یک بار هشت سال پیش عاشق شدم..... :)

اما بعدش زیادی عاقل شدم. هیچ وقت به خودم اجازه ندادم به کسی دل ببندم. با چند نفری هم آشنا شدم. کسانی که قصدشون خواستگاری بود. از چند روز تا نهایت دو ماه نذاشتم بیشتر پیش بره . می دیدم ممکنه از نظر احساسی درگیر بشم و انتخاب های عاقلانه ای هم نباشن ، بی خیالشون می شدم (به خاطر سن ، تفاوت مذهب ، شاغل نبودن ، قصد زندگی در شهر دیگه داشتن و .... ) خلاصه هرکسی یه ایرادی داشت که نمی شد نادیده گرفتش .

گفتم بذار عاقلانه انتخاب کنم و زندگی رو عاشقانه شروع کنم.

تــــــــا اینکه کسی پیداش شد . ظاهرا خیلی انتخاب عاقلانه ای بود. اخلاق خوب و با ایمان و پاک ، تحصیلات مناسب ، شغل مناسب ، عـــــــــاشق (که ای کاش نبود) ، همه اعضای خانواده ها موافق بودن ، هیچ ایرادی نمی تونستم براش پیدا کنم. اما دلم راضی نمیشد ، هر بار قضیه می اومد که جدی بشه یه عقبگرد می زدم و برمی گشتم خونه اول تا همه چیز رو دوباره بررسی کنم. نکنه اشتباهی کرده باشم .
ظاهر نشون می داد هیچ اشتباهی وجود نداره ، اما احساسم نمیذاشت هیچی پیش بره . تا می اومد جدی بشه بغض می کردم ، گریه می کردم ، احساسم بهم می گفت زندگی شادی در انتظارت نیست ، تو در آینده فقط گریه خواهی کرد ، و ....

احساس می کردم یه مشکلی هست ، یه چیز مبهم که من نمی فهمیدم . شایدم فهمیده بودم و نمی تونستم تو ذهنم جمعش کنم ، یا شایدم فکر می کردم اینم جزء عاقلانه هاست و مته به خشخاش گذاشتن بیجای منه ...
در نهایت جواب رد دادم
تا اینکه پست she عزیز رو دیدم

.
همسرم هیچ حرفی رو بی منظور نمی زنه. مث یه زن 70 ساله سیاست داره. دوپهلو حرف می زنه. تیکه میندازه. همه چیز رو به خاطر میسپاره و حواسش به همه چیز هست.
.
دلم صمیمیت و سادگی میخواد. دلم میخواست باهام یکی باشه. همینطوری که الان با خانواده اش هست...
.
ظاهرش رو ببینی میگی عجب ادم ساده ای! چه مظلوم! درست مث مادرش! خودش رو میزنه به کوچه علی چپ و طوری حرف میزنه که نمی فهمی از کجا خوردی!
.
می دونه چه چیزی رو بگه چه چیزی رو نگه. کی بگه چطوری بگه. این توی دعواهامون نیست توی همه ی زندگیمونه. توی بهترین لحظه های عاشقانه یه حرفی بهم میزنه که سال بعدش می فهمم چی گفته!

...

احساس کردم چیزی که دنبالش می گشتم ، اون ایراد ، که گمش کرده بودم همینه
جواب رد داده بودم. اما مدام دو دلم
که اشتباه کردم یا نه !!!

به خصوص اینکه هر روز میگه چرا ؟ میگه من یه سال در انتظارت بودم ، میگه با من بد کردی ، نابودم کردی ، دیگه هرگز ازدواج نمی کنم ، روزگار سختی دارم ، دیگه حاضر نیست درسش رو ادامه بده ، میگه نمی تونم قبول کنم ، میگه اگه بخوای ازدواج کنی من می میرم ، میگه اگه میخوای مرگ منو ببینی از پیشم برو .....

بچه ها من خسته ام ،
روحم انگار فرسوده شده ، اون به دل من ننشسته بود ، و من همه چیز رو عاقلانه می دیدم و می سنجیدم ، آخر هم تا یه دلیل عاقلانه پیدا نکردم نتونستم ردش کنم .
عذاب وجدان داره منو می کشه ...
من فکر می کردم در نهایت قبولش می کنم ، اما نشد ، خیلی رو خودم کار کردم ، اما نتونستم ....
هنوزم هست . می خواد یه فرصت دیگه بهش بدم . اما من از شروع دوباره می ترسم. از اینکه به همین جا برسیم که هستیم می ترسم .

کار من درست بود یا غلط ؟ دوباره بهش فکر کنم یا نه ؟ من چمه ؟ من زیادی منطقی ام ؟ آیا باید به احساسم هم بها بدم ؟ احساسم خیلی مبهمه ، نمی دونم ، اما فکر می کنم اصلا دوستش ندارم ، هرگز دلتنگش نشدم ، ...
من دلم خیلی گرفته . خــیـــــــــــــــــــــ ـلی.

[هدف]

زیادی منطقی هستی
این چطوری یک سال منتظر شما بوده ؟!
البته اگه یک سال طول کشیده و شما هیچ احساسی بهش پیدا نکردید بهتره قیدش رو بزنید

[meinoush]

مشاوره رفتی تا حالا؟ مثلا توی این یه سال برای ازدواج با این اقا هیچوقت مشاوره رفتی؟

[asemani]

زیادی منطقی هستی
این چطوری یک سال منتظر شما بوده ؟!
البته اگه یک سال طول کشیده و شما هیچ احساسی بهش پیدا نکردید بهتره قیدش رو بزنید

مرسی هدف عزیز
چون به قول خودش خیلی عاشقه
میگه یک سال که هیچی نیست ، تو اگه منو بخوای صد سال هم منتظرت می مونم. شاید اون قدر عاشق بود که من ترسیدم عاشق بشم. احساس می کردم چشماشو بسته و هیچی نمیبینه . مثل بچه ها که پاهاشونو می کوبن زمین و میگن الاو بلا می خوام که میخوام
اوایل اصلا دوستش نداشتم . فکر می کردم دوستم رو دوس داره و به دوستم می گفتم قبولش کن. خوبه . اما دوستم می گفت : خدایی خودت باشی قبول می کنی ؟ تو دلم می گفتم عمـــــراً
یه سالی با اصرارهاش گذشته . احساسات من انگار گم شده . نمی دونم این حسی که الان دارم دوس داشتنه ! عادته ! عذاب وجدانه ! چیه ؟ فقط می دونم حس قشنگی نیست

- - - Updated - - -

مشاوره رفتی تا حالا؟ مثلا توی این یه سال برای ازدواج با این اقا هیچوقت مشاوره رفتی؟

مرسی MEINOUSH عزیز
مشاوره خواستیم بریم. یه جلسه رفتیم. اما اون گفت کل هزینه رو خودش میده و من که احساس می کردم آخرش جوابم رده ، مشاوره رو ادامه ندادم . چون نمی خواستم علاوه بر ضرر روحی ، ضرر مالی هم بهش برسه .

[sara 65]

سلام asemani عزیز
شما خودت میتونی ادعاهاشو در مورد اینکه دیگه ازدواج نمیکنه و نمیخواد درسشو ادامه بده و میمیره(!!!!) رو باور کنی؟ این جمله ها رو خیلی از ماها شنیدیم اما همیشه این خانوما بودن که به احساساتی بودن معروف بودند و آقایون به منطقی بودن! حقیقتم جز این نیست دوست من. این آقا دیر یا زود( زودتر از اون چیزی که بتونی تصورشو بکنی) این رابطه رو فراموش میکنه و میره دنبال زندگیش. پس خواهشا اگه تا اینجا منطقی بودی از این به بعد احساساتی نشو و اصلا لازم نیست عذاب وجدان داشته باشی. با روحیاتی که از خودت توی یه تاپیک گفتیو روحیاتی که به این آقا نسبت میدی به نظر من تصمیم اشتباهی نگرفتی.
موفق باشی

[asemani]

سلام asemani عزیز
شما خودت میتونی ادعاهاشو در مورد اینکه دیگه ازدواج نمیکنه و نمیخواد درسشو ادامه بده و میمیره(!!!!) رو باور کنی؟ این جمله ها رو خیلی از ماها شنیدیم اما همیشه این خانوما بودن که به احساساتی بودن معروف بودند و آقایون به منطقی بودن! حقیقتم جز این نیست دوست من. این آقا دیر یا زود( زودتر از اون چیزی که بتونی تصورشو بکنی) این رابطه رو فراموش میکنه و میره دنبال زندگیش. پس خواهشا اگه تا اینجا منطقی بودی از این به بعد احساساتی نشو و اصلا لازم نیست عذاب وجدان داشته باشی. با روحیاتی که از خودت توی یه تاپیک گفتیو روحیاتی که به این آقا نسبت میدی به نظر من تصمیم اشتباهی نگرفتی.
موفق باشی

مرسی سارای عزیزم
امیدوارم این طور باشه و زودتر فراموش کنه. اما تا الان که چند ماهی گذشته و این اتفاق نیفتاده .
اط اینکه تاپیک قبلیم رو خوندی و بر اساس اون نظر دادی ازت واقعا ممنونم .
از این می ترسم که صداقت بذارم و سیاست ببینم .
در واقع اون تاپیک رو هم من به این علت زده بودم. می خواستم ببینم آزاری که می بینم از رفتار اشتباه خودمه یا اینکه رفتار ایشون رو نمی تونم تحمل کنم.
من معمولا یه دختر سرخوش هستم که اتفاقات روزم رو معمولا با شادی و خنده براش تعریف می کردم. اما اون جزیی نگری می کرد و از داخل اون ها بعدا برام چیزایی رو بیان می کرد که واقعا هنگ می کردم.
البته بازهم اینا جنبه های منطقی قضیه است که من به این علت ردش کردم.
اما هنوز با احساس خودم کنار نیومدم. واقعا هنوز نمی دونم دوستش داشتم یا نه !
این آزارم میده . شاید اگه دوستش داشتم می تونستم با این رفتارا کنار بیام و مسائل مهمی نبودن.
سر اینکه آخر هم بدون اینکه تکلیفم با احساسم و منطقم روشن نشد و ردش کردم اذیت میشم .
ضمن اینکه از یه سری اطرافیانش شنیدم که واقعا افسرده شده و کارای طبیعی روزمره اش هم حتی مختل شده . البته این اطرافیان از قضیه خواستگاری ایشون از من خبر ندارن.

[reihane_b]

سلام دوست عزیز

حس علاقه و دوست داشتن چیزی نیست که ادم بخواد فکر کنه ببینم وجود داره یا نه!! یه حسه که با عقل نمیشه پیداش کرد.
ظاهرا تو هم این حس رو نداری.

من همیشه میگم شاید آدما تو نگاه اول عاشق نشن وعلاقه بوجود نیاد، این اشکالی نداره. ولی اگه چند بار با هم صحبت کردن و هم کلام شدن ولی بازم هیچ حسی (ببین میگم هیچ حسی نه اینکه تا الانم باید عاشق بشن) اگه هیچ حسی باز بهم پیدا نکردن، این اشکال داره و برای ازدواج باید بیشتر تامل کنن.

که شما بعد این همه مدت هیچ حسی بهش نداری.( البته متاسفانه الان دقیقا نمیدونم مشکل چی بوده، چون اگه شما هم واقعا زیادی منطقی باشی، نسبت به بقیه احساست دیرتر عمل میکنه وشاید اصلا کمتر تو زندگیت باشه، که این خوب نیست.)و منطقی زیاد بودن هم میتونه مشکل ساز باشه.

حالا هر وقت وقت کردم میرم تاپیکتو میخونم بینم چه جوری میفکری!!
اگه نظرم عوض شد میام میگم! البته اگه دوست داری!!

ولی تا الان به نظرمن شما کار درستی کردی.و اون آقا خودش باید بتونه مسلط باشه.و ایشالا کم کم با این قضیه کنار میاد.

شاد باشی مثل همیشه:)

[asemani]

سلام دوست عزیز

حس علاقه و دوست داشتن چیزی نیست که ادم بخواد فکر کنه ببینم وجود داره یا نه!! یه حسه که با عقل نمیشه پیداش کرد.
ظاهرا تو هم این حس رو نداری.

من همیشه میگم شاید آدما تو نگاه اول عاشق نشن وعلاقه بوجود نیاد، این اشکالی نداره. ولی اگه چند بار با هم صحبت کردن و هم کلام شدن ولی بازم هیچ حسی (ببین میگم هیچ حسی نه اینکه تا الانم باید عاشق بشن) اگه هیچ حسی باز بهم پیدا نکردن، این اشکال داره و برای ازدواج باید بیشتر تامل کنن.

که شما بعد این همه مدت هیچ حسی بهش نداری.( البته متاسفانه الان دقیقا نمیدونم مشکل چی بوده، چون اگه شما هم واقعا زیادی منطقی باشی، نسبت به بقیه احساست دیرتر عمل میکنه وشاید اصلا کمتر تو زندگیت باشه، که این خوب نیست.)و منطقی زیاد بودن هم میتونه مشکل ساز باشه.

حالا هر وقت وقت کردم میرم تاپیکتو میخونم بینم چه جوری میفکری!!
اگه نظرم عوض شد میام میگم! البته اگه دوست داری!!

ولی تا الان به نظرمن شما کار درستی کردی.و اون آقا خودش باید بتونه مسلط باشه.و ایشالا کم کم با این قضیه کنار میاد.

شاد باشی مثل همیشه:)

مرسی ریحان عزیزم
معلومه که دوس دارم نظرت رو بدونم خانمی
فکر می کنم اونقدرا هم منطقی نباشم . مثلا یه مدته که اینجا هستم تقریبا احساس می کنم تمام بچه های اینجا رو دوس دارم . اون روز که گفتی قصد داری دیگه نیای اینجا واقعا ناراحت شدم و دلم گرفت. دوستان صمیمی خیلی زیادی هم دارم. بارها شده دلتنگ کسی بشم و گریه کنم ، اینا یعنی اینکه منم احساس دارم. حتی گاهی احساس می کنم بیشتر از بقیه احساساتی باشم . دلسوزی خیلی زیادی نسبت به دوستانم دارم (وقتی دچار مشکل میشن ) و .....
اما در مورد ایشون اوایل هیچ احساسی نداشتم . حتی دوس نداشتم نگاهش کنم. به مرور انقدر که ابراز علاقه کرد ، احساسم رو گم کردم. واقعا الان نمی تونم با خودم تعیین کنم که احساسم چی بود.

[sara.s]

:)
asemani جان اگر نظر منو بخوای بدونی (هرچند که این فقط یه نظره) شما کار درستی کردید که این رابطه رو تموم کردید. البته لزومی نداره که آدمها حتما همه با عشق آتشین ازدواج کنند و احساسات خیلی جالب از خودشون بروز بدند. حتی ثابت شده که ازدواجهایی که از روی منطق و دلیل و کمی دوست داشتن صورت گرفته سرانجام بهتری داشته... ولی علاقه چیزی نیست که آدم بشینه فکر کنه ببینه داره یا نه.... علاقه یا هست یا نیست! حتی به نظرم آدما برای دوست داشتن نیازی ندارند به خودشو اجازه بدن که دوست داشته باشند. عشق بین زن و مرد نیازی به اجازه دادن و تصمیمگیری برای دلبستن نداره. این چیزیه که یا یه دفعه به وجود میاد، یا یواش یواش و کم کم! شما وقتی میگی توی برخوردها هم به این آقا هیچ حسی پیدا نکردی پس تصمیمی که گرفتی درسته.
و این که این آقا نمیدونم چند سالشه اما با حرفایی که میزنه (مثل ول کردن درسش و دیگه ازدواج نکردن و ...) زیادی وابستگی و نیاز به شما پیدا کرده. روحیات زنانه همیشه نیاز به یه تکیه گاه و پشتیبان داره. این رفتار شاید حتی شمارو بیشتر مصمم کنه که ازش فاصله بگیری... (رابطه ای که دوست نداری تمومش کن)
اگر در مورد مساله ای مطمئن نیستی تصمیماتت منطقی باشه بهتره

[کامران]

رابطه یک طرفه شما را در طول زمان فرسوده و بلاخره نابود میکرد. اون هم کنار شما خوشبخت نمیشد. 100% کار درستی کردید. تو همین تالار چقدر داشتیم کسایی را که بدون علاقه کافی شروع کرده بودن حالا توش موندن و میخوان جدا شن! این میتونست آینده شما هم باشه!