به خدا اعتماد کنیم

[baby]

آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را
و دریایى غرق نمی کند "موسى" را

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد
تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد
مکر زلیخا زندانیش می کند
اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

از این "قِصَص" قرآنى بیاموزیم که

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد نمی توانند
او که یگانه تکیه گاه من و توست !



پس
به "تدبیرش" اعتماد کن
به "حکمتش" دل بسپار
به او "توکل" کن
و به سمت او "قدمی بردار"
تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ...

[m.milad]

ممنون اقای بیبی
خیلی زیبا بود و از همه مهمتر اینکه ای کاش به خدا همگی اعتماد کنیم...
ارامش گرفتم ممنون .

[sahars]

وااااقعا عالی بود کاملا موافقم...این وسط باید فقط بگیم خدایا هر چی خودت صلاح میدونی همونو انجام بده باید یادمون نره که تو ذات خدا بدی وجود نداره همش خیره

[roseflower]

هر بنده‏اى كه به آنچه خداى عز و جل دوست دارد، روى آورد، خدا به آنچه او دوست دارد روى آورد، و هر كه در پناه خدا رود، خدایش پناه دهد. و كسى كه خدا به او رو آورده و او را پناه داده است، باک ندارد، و اگر آسمان بر زمین افتد یا بلائى بر اهل زمین نازل شود و همه را فراگیرد، او بسبب تقوایش در زمره حزب خداست .



به خدا اعتماد کنيم؛


روزي كه فهم انسان باز شود، خواهد ديد كه ابتلائات و گرفتاري هايي كه خدا براي او پيش آورده است، چه خيرهايي براي او داشته و خداوند از رهگذر آنها، محبتي به او كرده كه در خوشي ها و نعمت ها چنان محبتي به او نكرده است. به همين خاطر است كه وقتي خدا پرده را بر مي دارد، انسان غصه مي خورد كه..

...


جواني كه از كودكي پدرش را بسيار اذيت كرده بود، بعد از اينكه بزرگ شد و ازدواج كرد، به ياد اذيت هايي كه در حق پدر كرده بود و خوبي هايي كه پدر به او كرده بود، افتاد. نزد پدر رفت و به او گفت: من شما را خيلي اذيت كرده ام و شما محبت هاي زيادي در حق من كرده ايد؛ مرا حلال كنيد. پدر هم به او گفت: حلالت كردم.

مدتي بعد جوان به ياد سيلي اي افتاد كه روزي پدرش به او زده بود و او به خاطر كودكي از پدر رنجيده خاطر شده و كينه او را به دل گرفته بود، اما امروز مي فهميد كه آن سيلي او را از چه انحراف و خطر بزرگي حفظ كرد، لذا نزد پدر رفت و به او گفت: پدر جان، همه خوبي هايي كه تا به حال به من كرده اي يك طرف و آن سيلي كه آن روز به من زدي يك طرف. امروز مي فهمم كه آن سيلي از همه محبت هاي ديگري كه به من كرده اي بالاتر است و به خاطر آن از شما سپاسگزارم.

روزي كه فهم انسان باز شود، خواهد ديد كه ابتلائات و گرفتاري هايي كه خدا براي او پيش آورده است، چه خيرهايي براي او داشته و خداوند از رهگذر آنها، محبتي به او كرده كه در خوشي ها و نعمت ها چنان محبتي به او نكرده است. به همين خاطر است كه وقتي خدا پرده را بر مي دارد، انسان غصه مي خورد كه چرا به خاطر ابتلائات و محروميت هاي دنيا غصه خورده است و آن روز بيش از آنچه براي نعمت ها و گشايش ها شاكر است، به خاطر محروميت ها و ابتلائات شاكر خواهد بود.

اين است كه خداوند فرموده است: «ل كيلا تأسوا علي ما فاتكم و لا تفرحوا ب ما اتاكم» تا بر آنچه از دست تان مي رود، اندوهگين و متأسف نشويد و به خاطر آنچه به دست تان مي آيد، فرحناك نگرديد. پس يقيناً خداست كه همه چيز را از ما مي گيرد يا به ما مي دهد و خداوند خيرخواه و عالم به مصالح بندگان خود مي باشد، پس وقتي چيزي از دست مان مي رود، مصلحت ما در نداشتن آن است و وقتي به دست مان مي رسد، خير ما در داشتن آن است. اگر اين يقين نبود، العياذ بالله اين حرف زور بود. كليه نا همواري هايي كه بر انسان تحميل مي شود، در حقيقت نعمت است.

امام حسن عسكري(ع) مي فرمايند: هيچ بلايي نيست، مگر اينكه نعمتي دارد كه محيط بر آن بلاست.
همان وقتي كه مغموم شده ايد و زانوي غم در بغل گرفته ايد و خود را از همه محروم تر مي بينيد، لطف حق بالاي سرشماست و فرج نزديك است؛ «اِن مَعَ العُسرِ يُسراً» همانا با سختي راحتي است.

ابتلا و امتحان، فضل ثانوي خداوند است كه انسان را متوجه ضعف هاي خود مي سازد و امكان مي دهد در مسير رفع آنها گام بردارد. احساس خسارت و شكست در امتحان الهي موجب مي شود انسان گام هاي بلندتري در اين مسير بردارد.

برگرفته از كتاب مصباح الهدي
به نقل از حاج محمد اسماعيل دولابي

[baby]

مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ... (طلاق/2و3)

هر کس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‏ كند و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى ‏دهد و كسى كه بر خدا توكل كند، خدا برايش كافى است

چرا اینقدر عجولیم ، یکی دو سال خواسته ای از خدا داریم و دعا می کنیم ، اگر آنطوری که میل ما بود انجام نشد ، شروع می کنیم به انگ زدن ، اونهم به خداوند که "فعال ما یشاء" است ، "وهو علی کل شیء قدیر" است و... میگیم خدا حرف ما رو نشنید ، خدا دعامون رو اجابت نکرد ، اصلا اینا حرفه که بریم در خونه خدا !!
خودمون اگه برا خودمون کاری نکنیم از هیچکس کاری ساخته نیست ، البته هیچکس شامل خدا هم میشه !!!!

بیائیم به خدا اعتماد کنیم ، حداقل به اندازه اعتمادی که به قول بابامون داریم !!

[بهار.زندگی]

بیائیم به خدا اعتماد کنیم ، حداقل به اندازه اعتمادی که به قول بابامون داریم !!

من که به قولای بابای یه اپسیلونم اعتماد ندارم.بیاییم به خدا فارغ از ادما نگاه کنیم.به اینکه ادمای برای خلف وعدشون هر دلیلی میتونن داشته باشن اما خدا جز خیر ادما نمیخواد.
بیایید بغیر از اینکه اعتماد میکنیم چشمامونو باز کنیم،شاید چیزی که ازش میخواییم رو بهمون داده،بهترشم داده ولی مغز نخودی ما زوم کرده رو فقط همونی که میخواسته و چیزای دیگه رو نمیبینه.

بیاییم یه نگاه به خودمون بکنیم که چه حقی رو ناحق کردیم،چه مالی رو خوردیم،به کی ظلم کردیم،چیکار کردیم که نتیجشو میبینیم....

[baby]

این هم یه نمونه عینی ، واقعی و عالی از اعتماد به خدا


"

سلام دوستان خوبم

نمی تونم بگم خوبم ، بیشتر از اونکه حس خوشحالی داشته باشم نگرانم نکنه از پس شکر گذاریش بر نیام.

یادتونه با خدا معامله کردم ؟

خدا هم کم نذاشت واسم و حسابی من رو شرمنده کرد جوری که فقط دارم خجالت می کشم .

قبل از اینکه کارم رو رها کنم همش نگران بودم و می گفتم حتی همسرم از پس خرج و مخارج و قسط ها بر نمی یاد و توی یه شهر غریب من با دو تا بچه چی کار کنم ؟

اون موقع فقط دودوتا چهارتا می کردم می دیدم نمی شه.

الان یقین پیدا کردم که وقتی طرف حسابت خدا باشه اگه ما بگیم دودوتا خدا می گی بی نهایت من همش بستگی به

به خودت داره چقدر رو من حساب کنی اگه همش رو بسپاری به من حتی خودتو جواب سوال ریاضیت می شه

بی نهایت.

بالاخره ما هم خونه دار شدیم. "

http://www.hamdardi.net/thread30514-67.html#post357820

[بی نهایت]

گناه کار تر از اون هستم که بخوام بگم خدا بهم نظر داره اما به این نتیجه رسیدم که خدا عاشق بنده هاشه
حتی به بنده ایی با چنین کوله بار سنگینی از گناه.

توی این مدت اخیر اونقدر خیر و برکت دیدم که در شک به سر می برم گاهی هم خوف می گیردم .
البته کسی که توکل می کنه هر پیشامدی رو خیر می بینه وهیچ خوفی باقی نمی مونه جز خوف از دوری از خدا و تکرار گناه.

موقعی که سر کار بودم زمانی که پیشنهاده افزایش حقوق یا پاداش می دادیم جوابی که دریافت می کردیم این بود که
کاری که انجام می دهید وظیفه شماست که پاداشی ندارددر صورتی که انجامش ندهید کسر حقوق می شوید اگر پاداش می خواهیدبایستی کار ویژه ای که نوآوری به حساب بیاد انجام دهید.

حالا اگر طرف حسابتون خدا باشه به تجربه شخصی می گم که حتی ترک برخی گناهان کوچک در نتیجه اعتماد به فضل خدا ،پاداش دربر داره.

چند وقتیه پریشونم اونم به خاطر خیر و برکت هاییه که توی زندگیم جاریه و می دونم کار ویژه ای انجام ندادم .

خونه ای که خریدیم هیچ تجهیزاتی نداره و می دونستم که با حساب کتاب این دنیا نمی شه جورش کرد یادم افتاد بابت همینی هم که خدا بهمون داده شکرش را به جا نیاوردم سر به سجده گذاشتم و بس.

به نیم ساعت نکشید یکی از اقوام که ماجرا رو می دونست تماس گرفت و هزینه نصف تجهیزات را متقبل شدن تا هر زمان که دستمون باز شد بدهی مون را بهشون پرداخت کنیم.