م ر گ تمام فکرمو مشغول کرده

[pardis 1995]

سلام دوستای خوبم
یه موضوعی هست که مدتهاس ذهنمو مشغول کرده من خیلی به دنیای بعد از مرگ فکر میکنم خصوصا زمانی که بشنوم کسی فوت کرده ،یه مدته شبا قبل از خواب خیلی ذهنم مشغول میشه همش باخودم فکر میکنم الان کسایی که مردن چکار میکنن؟چه وضعیتی دارن؟
بعدش احساس تنهایی میکنم و حس عجیبی بهم دست میده طوری که برای چند دقیقه اعضای خانواده ام برام غریبه میشن و توی این مدت خیلی کمحرف و منزوی میشم ،
ناگفته نماند یه جورایی واسم عادت شده وقتی از رفتار اطرافیانم خیلی ناراحت و غمگینم با این فکرا کمی آروم میشم ولی مشکل من اینه که نمیتونم از خوشیها لذت ببرم مثلا همیشه فکر میکنم این پدر و مادری که اینقدر زحمت کشیدن واسه ما بچه ها با مرگ ازما واسه همیشه جدا میشن یا وقت زیادی برای جبران زحماتشون ندارم ،آیا آدما اونجا همدیگه رو به یاد میارن ؟
همه چیزو موقتی میبینم .
عزیزان حرف زدن در مورد احساساتم خیلی سخته ولی نمیدونم این فکرا به خاطر افسردگیه یا نه ؟
خوشحال میشم از دیدن نظراتتون

[Serok]

سلام پردیس خانم،

خود مرگ برای ما انسانها بعنوان موجودی که از وجود پروسه ای به اسم "مرگ" مطلع هستیم یکی از عمیق ترین ترسهایی است که در طول زندگی با اون دست و پنجه نرم میکنیم.

تقریباً یکی از اصلی ترین وظایف هر مذهبی در دنیا پرداختن و رهایی از هراسِ مردن است. حتی ما انسانها با برپا کردن مراسم عزاداری و نیز ایجاد مکانهایی ویژه مثل قبرستان برای زنده نگه داشتن خاطرات عزیزان از دست رفته تلاش کردیم این ترس رو تا حد زیادی کاهش بدیم. اما برای خیلیها این اقدامات کافی نیست، اینجاست که مذهب نقش مثبتی رو ایفا میکنه. اگر مذهبی هستید، چرا نگرانید؟ :-)

از شما چه پنهان یکی دو ساعتی میشه در رابطه با مرگ دارم مطلبی مینویسم (برای این تاپیک). بعد از تکمیل، ویرایش و پاستوریزه کردن (تطابق با قوانین انجمن) اگر تمایل داشتید مطالعه کنید - ولی متاسفانه اطمینان میدم کمکی به وضعیت روحی شما نمیکنه.

[سید1387]

سلام

من نميدونم شما افسرده هستيد يا نه اما نكاتي به نظرم ميرسه بگم

ياد مرگ بودن به خودي خود بد نيست بلكه ميتونه خوب باشه چون اون وقت ادم مواظب اعمال و رفتارش ميشه اما اگه موجب بشه ادم از كار بيفته و همش در ترس و وحشت باشه خوب نيست

اينكه شما احساس ميكنيد همه چيز موقت هست يه واقعيته جدا يه واقعيته واقعيتي كه خيلي از ماها دوست نداريم باور كنيم اما به اين نكته هم توجه كنيد كه اين فرصتي هست كه به ما داده شده تا نشون بديم چند مرده حلاجيم

در مورد اينكه گفتيد نميدونيد بتونيد زحمات پدر و مادرتون را جبران كنيد يا نه، من احساسم اينه كه دين اسلام دين كيفيت نه كميت. شماممكن يك خدمت كوچك اما با كيفيت انجام دهي. كه ارزشش از سالها خدمتب ون كيفيت بيشتر باشه. نكته مهمتر اينكه همين الان شما ميتونيد خدماتشون را جبران كنيد و ازشون سپرسگذار باشيد .... نيازي نيست منتظر بعد باشيد

نميدونم دقيقا چند سال داريد امامن هم وقتي دوم راهنمايي بودم شبهااز ترس قيامت خوابم نميبرد يكي از دلايلش اين بود كه معلم ديني داشتيم كه هميشه از ايات عذاب و وحشت ميگفت و همين موجب ترس من شده بود... اين را گفتم كه بگم بعضي مواقع ممكنه ادم چون زياد از يه بعد به يك قضيه نگاه كرده براش پيچيده بشه

[pardis 1995]

ممنونم از لینکی که واسم فرستادی seroke عزیز
من سعی کردم تا اونجایی که بتونم به اعتقاداتم پایبند باشم طوری که اگه نمازمو ترک کنم عذاب وجدان بدی میگیرم ولی از تنهایی میترسم نمیتونم تصور کنم که همه باید اون دنیا زجر بکشن توی آتیش جهنم و تمام عذابهایی که اونجا قراره بکشیم واقعا واسم سخته وقتی اینجوری فکرشو میکنم که تنهام و کسی مثل خانواده نیست به کمک ما بیاد
مرسی از سید عزیز به خاطر نکاتی که یادآوری کردی

[Serok]

آفرین، زنده باد. شما در زمره مسلمانانی هستید که برای این دنیا نیرویی مثبت به شمار می آیند. آنها که با اعتقادشون سعی در انجام کارهای مثبت دارند، و همیشه نگران خطا کردن هستند.
آبجی با اعتقاد مثبتی که شما دارید، (و اگر همین اعتقادات رو حفظ کنید) حتماً پاداش رو میگیرید، هم در این دنیا، هم در آخرتی که به آن معتقد هستید. قرآن رو با تفسیر مطالعه کنید تا اطمینان حاصل کنید که خدای اسلام برای مسلمانان خیلی زئوفت به خرج داده، خیلی به معنی واقعی کلمه. اگر این مسائل رو با استدلال درک کنید یک درصد هم از مرگ نمی ترسید.

[pardis 1995]

ممنونم serok جان
ولی با این حس تنهایی ولذتهایی که واسم فقط چند ثانیه تداوم داره چکار کنم؟
به نظرتون افسردگی دارم؟

[pardis 1995]

از دوستای همدردی کسی نیست به کمک من بشتابه آیا؟

[d r e a m]

سلام . این رو میدونستید که فکر کردن راجع به مرگ چه در رابطه با خودتون چه در رابطه با اطرافیان از جمله پدر و مادرتون که باعث افسردگیتون شده خودش یه گناهه...چرا؟چون خدا فرصتی رو که یه شما داده که زندگی کنی که بهترین خودت باشی ...به دیگران کمک کنی ... شاد باشی و این که خدا این فرصت رو بهت داده که توی این دنیا زندگی کنی داری با فکر کردن راجع به این که همه ی این ها گذراست هدر میدی

خدا میگه حد تعادل نه ان قدر بی خیال باشی که از یادت بره یک روزی از این دنیا میری نه اینکه ان قدر راجع بهش فکر کنی که زندگی رو برای خودت جهنم کنی و نتونی از زندگیت لذت ببری

...
به این فکر کن که خدا به شما (پدر و مادرت و همه ی ادم ها فرصتی داده )که باید ازش به به بهترین شکل استفاده کنیم هم باید از این فرصت در جهت پیشرفت خودمون استعدادهایی که خدا توی وجود همه ما قرار داده استفاده کنیم و هم در کنار این ها از نعمت هایی که به ما داده استفاده کنیم و خوشحال باشیم

اینکه همش یه گوشه کز کنی که من میمیرم ..خانوادم میمیرن.. همه میمیرن چه دردی رو دوا میکنه جز اینکه یه روحیه ی خراب برات باقی میذاره؟ و بهت اجازه نمیده از ان چیزی که الان در اختیارت هست مثل لذت بودن در کنار پدر و مادرت و خیلی چیزهای دیگه بهترین استفادرو بکنی
که بعدها هم حسرت بخوری که چرا از اون چیزایی که داشتم و میتونستم باهاش بهترین لحظات زندگیم رو بسازم استفاده نکردم

یه جمله ی زیبا رو هم نقل قول می کنم

چرا می‌ترسی؟
چرا نیمه‌های شب‌ از خواب می‌پری؟
مرگ، آن‌چه را که زندگی خواهی کرد
می‌تواند از تو بگیرد
نه آن‌چه را که زندگی کرده‌ای.


پس هر وقت یاد مرگ افتادی باید این بیاد توی ذهنت که باید به جای افسوس خوردن تلاش کنی که اون مسئولیتی رو که خدا به عهدت گذاشته درست انجام بدی
همین که رفتار و اخلاق درستی داشته باشی گره از مشکلات دیگران باز کنی پدر و مادرت رو شاد کنی بهشون احترام بذاری برای خودت ارزش قائل باشی و برای هدف هات تلاش کنی از زندگیت لذت ببری و خوشحال باشی ...

سعی کن در زمان حال زندگی کنی چون تنها واقعیتی هست که میتونی تجربش کنی گذشته دیگه برنمیگرده اینده هم هنوز نرسیده

[مسافر زمان]

سالم پردیس خانم

دوستان توضیحات خوبی دادن. تفکر به مرگ، اصلا بد نیست و اتفاقا خوبه. روایات زیادی در این مورد داریم. مثلا:

پیامبر:
کسی که بسيار ياد مرگ کند، خدا او را دوست دارد.
مرگ را بسيار ياد کنيد، زيرا که ياد مرگ، گناهان را پاک و ميل و رغبت به دنيا را می‌کاهد.

امام علی:
بسيار ياد مرگ کنيد، زيرا که مطعم لذت‌های ناروا را از بين می‌برد و مانع از افتادن شما در دام شهوات می‌شود.
هر کس بسيار ياد مرگ کند، در دنيا به اندک بسازد.
و …

پس از این که به یاد مرگ هستین اصلا نگران نباشین. اتفاقا باید نگران کسانی بود که به یاد مرگ نیستن. کسانی که خودشون و هدف حضورشون در این دنیا رو از یاد بردن و برای رسیدن به لذت‌ها، از هیچ گناهی دوری نمی‌کنن.

اما دو مسئله هست.

۱. ترس از مرگ، قیامت و تنهایی آن. این ترس نباید باعث بشه که شما رنج بکشین و ناراحت باشین. ترس از قیامت، باید باعث بشه که شما خودتونو بهتر آماده کنین. قرار نیست به خاطرش تمامی مستحباتو انجام بدین و … . واجباتو انجام بدین و سعی کنین از محرمات به دور باشین. مستحبات رو هم تنها زمانی انجام بدین که از نظر روحی برایش آمادگی دارین. یعنی خودتونو مجبور به انجام مستحبات نکنین که بخواین هنگام انجام دادنش سختی بکشین. همین کافیه.

در مورد تنهایی قیامت. بله خانواده‌ شما در کنارتون نیستن. اما شما می‌تونین کنار بعضی افراد باشین که خیلی بیشتر از خانواده به کمکتون میان. محبت به اهل بیت، تلاش برای نزدیک کردن رفتار و کردارتون به ایشان، باعث میشه که اون دنیا نزدیکشون باشین. نزدیک بودن به آن‌ها هم پرده‌ای میشه بین شما و آتش. پس هر چه می‌تونین ارادت و محبتتونو به پیامبر و اهل بیت، بیشتر کنین.

۲. لذت نبردن از لذت‌های دنیوی. اگه این لذت‌ها از طریق گناه بوده (البته با توضیحات شما بعید می‌دونم که این‌طور باشه) که حق دارین. اما اگه نباشه، امام علی در این مورد می‌گن:

چنان زندگی کن که گویی تا قیامت زنده‌ای و در همان حال چنان زندگی کن که گویی همین لحظه خواهی مرد.

پس برای دنیا کم نگذارین. لذت‌هاتونو از لذایذ دنیوی ببرین، مگر این‌که این لذت‌ها بخواد به آخرتتون آسیبی برسونه. اگه لذتی هم که می‌برین، به آخرتتون نخواد آسیبی برسونه، نباید ناراحتتون بکنه.

نمیتونم تصور کنم که همه باید اون دنیا زجر بکشن توی آتیش جهنم

بله، خیلی‌ها رنج خواهند کشید. اما شما اول از همه نسبت به خودتون مسئولیت دارین. اگه از عزیزانتون کسی هست که نگرانشون هستین، با رفتار خوبتون ایشونو به سمت دین بکشین. برای عاقبت به خیر شدنشون هم دعا بکنین. اما جوری عمل نکنین، که به خودتون ضربه بخوره.

خلاصه این‌که از مرگ نترسین. اگه گناهی بوده، الان راه توبه بازه. مطابق دستور خدا زندگیتونو ادامه بدین و خیالتون راحت باشه. مرگ هم هر لحظه‌ای ممکنه بیاد. حتی کسی نیست که بتونه بگه تا آخر خوندن این پست می‌تونه زنده بمونه. اگر هم آمد، خوش آمد. اگه راه خدا رو رفته باشیم (با توبه و انجام عمل نیک)، مرگمون تازه میشه شروع خوشی‌هامون. خوشی‌هایی که پایان ندارن.

و زندگی پر از خوشی، ترس نداره ...

موفق باشین.