ديگه همسرم رو نميشناسم

دلم خيلي گرفته، دارم ديونه ميشم، ٢٨ سالمه و مهندسي كامپيوتر خوندم، همسرم ٣٧ ساله و معماري خوندن و البته شغلشون آزاده، ٤ ساله ازدواج كرديم و يه ني ني ٤ ماهه داريم الان، ما عاشق هم بوديم و برا رسيدن به هم خيلي خيلي انتظار كشيديم، اما تو زندگي مشترك هميشه اختلاف داشتيم و الان مدتيه كه خيلي بيشتر شده، سر هر موضوع كوچيك دعوامون ميشه و من حالا مدتهاست فقط گريه ميكنم، خيلي زياد، اونقد كه چشام ديگه تار ميبينه، شايد تأثيرات زايمان باشه اما هرچي كه هست حالم خيلي بده، خيلي وقتا يكيمون كم مياره و ميگيم جدا شيم اما باز تا الان نتونستيم، هر دفعه يكيمون اون يكي رو آروم كرده، اون ميگه ساده به دست نياوردمت كه ساده از دستت بدم .....
الان با وجود مشكلات زيادمون واقعا منطقي ترين راه جداييه، اما نميتونم اونم نميتونه،خيلي درموندم....
مشكلات ما سر چيزاي خيلي كوچيكه گاهي اما نميدونم چرا دعوا ميشه، اوايل منم خيلي دادو بيداد ميكردم اما الان ٩٠ درصد أوقات فقط گريه ميكنم، ديگه زبون همو نميفهميم، يه چيز ساده ميگم اون كلي برداشت ميكنه، كلي از من انتظار داره كه باب ميلش باشم مثلا پوششم، ارتباطهام، رفت و آمدهام، وهمه چيزم بايد مطابق با نظر اون باشه اما انتظاراتي كه من از اون دارم با كلي دعوا آخرش قبول ميكنه..... درمونده م

سلام
چراهمون تاپیکتون روادامه ندادید.لطفاازهمون تاپیک قبلی پیگیربشیدوجواب سوالات روبدید

اگه ممكنه اينجا جواب بديد چون بنا به دلايلي حتي بعضي اطلاعات كوچيك هم عوض شدن، و در ضمن اون تاپيك الان ديگه پاك شده، ممنونم

سلام هیلاجان خوش اومدی
میشه موضوع دعواتون روبگی؟شوهرتون چی میگه؟چکارمیکنه؟شماچطور؟
بایدبیشترتوضیح بدی مثال بزن...
توی دعواکدومتون سعی مبکنیدکوتاه بیایدتا آرامش روبرقرارکنید!!
دوست عزیزهمه زن وشوهرهادعوامبکنن امامدیریت کردنش مهمه...نه اینکه که درست میگه کی غلط...که برنده ست کی بازنده....
شماکه اینقدرهمودوست داریدچه موضوعی اینقدرمهمع که حاضریدبخاطرش جدابشید...

- - - Updated - - -

این همون پستیه که توی تاپیک قبلی نوشتم.
لطفاتوضیح بدیدبرسرچه موضوعاتی دعواتون میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط paiize

سلام هیلاجان خوش اومدی
میشه موضوع دعواتون روبگی؟شوهرتون چی میگه؟چکارمیکنه؟شماچطور؟
بایدبیشترتوضیح بدی مثال بزن...
توی دعواکدومتون سعی مبکنیدکوتاه بیایدتا آرامش روبرقرارکنید!!
دوست عزیزهمه زن وشوهرهادعوامبکنن امامدیریت کردنش مهمه...نه اینکه که درست میگه کی غلط...که برنده ست کی بازنده....
شماکه اینقدرهمودوست داریدچه موضوعی اینقدرمهمع که حاضریدبخاطرش جدابشید...

- - - Updated - - -

این همون پستیه که توی تاپیک قبلی نوشتم.
لطفاتوضیح بدیدبرسرچه موضوعاتی دعواتون میشه

---

الان چند مورد رو مثال ميزنم اما قبلش اين سوال رو جواب بدم كه كي سعي ميكنه آرامش رو بر قرار كنه؟؟ راستش يكي دو سال اول تقريبا ٩٠ درصد أوقات چه اون مقصر بود و چه من، اين اون بود كه واسه آشتي پيشقدم ميشد و گاهي من روزها طول ميكشيد و هر چقد ميومد آشتي نميكردم اما الان منم سعي كردم از اون ياد بگيرم و وقتي بدونم اشتباه از من بوده عذرخواهي ميكنم و ازش ميخوام برگرديم به آرامشمون، اينكه دعوامون سر چي هست!!! مثلا يه مورد خيلي بزرگش سيگار كشيدن همسرمه، اون قبلا سيگاري بوده اما بعد از ازدواجمون من ازش قول گرفتم ترك كنه و خداييش اينكارو كرد، ٣ سال كنار گذاشت سيگارو، مدتي بود وقتي دعوامون ميشد ميرفت يه پاكت ميخريد، بعدش كه آشتي ميكرديم و ميفهميدم پاكت رو بهم ميداد كه دور بريزمش، گاهي فقط يه دونه كشيده بود و من بقيه رو دور ميريختم، تا هفته پيش با دوستامون رفتيم سفر، اونا سيگاري بودن و ما كه تو سفر هم دعوامون شد (البته ما هردومون عادت نداريم مسائل مون رو پيش بقيه به راحتي نشون بديم بخصوص من، و توي اين سفر هم فقط خودمون ميدونستيم مشكل داريم وپيش بقيه سعي ميكرديم عادي رفتار كنيم ) همسرم از درستش سيگار ميگرفت و گاهي ميكشيد، سر اين موضوع دعوامون خيلي بيشتر شد!! و بعد از سفر كسي كه ٣ سال ترك كرده بود به من ميگه نميتونم كنار بذارم، شايد از اين به بعد گاهي بخوام بكشم، اين جوابيه كه به من ميده و براي من غير قبل بخششه، من اصلا با اين قضيه نميتونم كنار بيام، اون خيلي به پوشش من گير ميده و وقتي اعتراض ميكنم ميگه از دوست داشتنه كه حشود ميشم كسي نگات كنه، اگه خيلي بحث رو ادامه بدم ميگه اين مسئله ناموسيه و با هيچي قابل مقايسه نيست، آخرش هم من جوري ميپوشم كه اون ميخواد، تو خيابون يا محيط تحصيلم خيلي رو نگاه جنس مخالف رو حرف زد نشون با من حساسه، تو ارتباطاي خونوادگي مون همينطور،آخرش من كاري ميكنم كه اون راضي باشه، قبل بچه دار شدنمون، همش برا اينكه منو راضي كنه ميگفت تو قبول كن خودم همه كاراشو ميكنم، هروقت ميگفتم ميترسم تجربه اي ندارم، دست تنهام، ميگفت پس من اينجا چيكارم، خودم مثه كوه پشتتم، اما حالا تو كاراي بچه منو تنها ميذاره، نه اينكه كمك نكنه، اما خيلي كم، و اين اصلا با حرفاي روز اولش يكي نيست، هردومون عاشق ني ني مونيم، اون كه از روز اول ازدواجمون بچه ميخواست، اما من گاهي خيلي خسته ميشم و اون اصلا نميبينه، قبلنا اگه اشكمو ميديد، اينقد دورو برم ميچرخيد تا آروم شم، ميگفت تحمل ديدن يه قطره اشكتو ندارم، اما حالا بهم ميگه اينا همش بازيه، فيلمته، بعدشم ميزنه ميره بيرون، برا آشتي كه مياد ميگم تا دو دقيقه پيش اينو گفتي ميگه وقتي گريه ميكني تحمل ديدن گريه تو ندارم عصبي ميشم، خلاصه خيلي مسائل مون زياده اما گاهي شروعش با چيزاي كوچيكه ولي كار به أعصاب خوردي و دادوبيداد و گريه كردن من ميكشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Hila

اون ميگه ساده به دست نياوردمت كه ساده از دستت بدم .........، يه چيز ساده ميگم اون كلي برداشت ميكنه،..... كلي از من انتظار داره كه باب ميلش باشم مثلا پوششم، ارتباطهام، رفت و آمدهام، وهمه چيزم بايد مطابق با نظر اون باشه

---

سلام مشخصه که شوهرت زیاد دوستت
داره تا اینجا بهت تبریک میگم.:72:


اما دوست داشتنش بانوعی تعصب بیشترازمعمول وترس ازدست دادن همراهه. اینکه میگی یه چیزساده میگم کلی برداشت میکنه ریشه ش به نظرم دراینه گاهی یایک دوره ای مطمئن نیست که دوسش داری وتوی حرفایی که بایه منظور دیگه میگی دنبال بیرون کشیدن چنین منظوری هست که تودوسش نداری...

این قسمت هم ازپست آخرت بازاینو تأییدمیکنه

[QUOTE=Hila;345134] اما حالا بهم ميگه اينا همش بازيه، فيلمته، بعدشم ميزنه ميره بيرون، [/QUOTE‏]‏

شوهرت تشنه محبت وگرمای بیشتر در روابطته او به اوج میرسه اگه این گرماومحبت روبگیره وباورکنه بنابراین احتمالا سرچیزای کوچیک امتحانت میکنه مثلا :اگه ازسرکاربیاد خونه وپیشت نشسته باشه وتو به بهانه ای غیرازآوردن چای نشینی پیشش شایداون موقع چیزی بهت نگه وبروی خودش نیاره ولی یکساعت بعداگه مثلابانظرش درمورد بازیگریک فیلم هم عقیده نباشی اونو ربط میده به دوس نداشتن تو وممکنه ازش ی چالش درست کنه .



برعکس اگه گرمای دوس داشتنت روحس کنه اگه به فرض تو مثلا یه ضرر اقتصادی هم بهش زده باشی که درشرایط مشابه بهترین شوهرها زنشون روسرزنش میکنن اوتو رو سرزنش نخواهد کرد.


بنابراین سعی کن قلق رفتاربا این شوهر رو بدست بیاری وبهش صادقانه محبت کنی تاببینی چقدرشوهرفداکاروبامحبتیه بخصوص وبخصوص زمانی که داره امتحانت میکنه مثلا موقعی ازسرکارمیاد خونه اگه کسی زنگ زد سعی کن مکالمه روباهاش به خاطرشوهرت کم کنی. همیشه سعی کن جملاتت رو صحیح ادا کنی تا به دل نگیره مثلا اگه مدل موهاش رو دوس نداشتی بهش بگو بیااین یه مدل رو هم امتحان کن ببین اینم بهت میاد؟


دیگه بقیش بایدبیاددست خودت. یه کوچولو هم تیزباشی وخلاقیت داشته باشی.


احتمالا شما هم ازنظر ظاهر جزو زنان جذاب باشی اگه اینطوره سعی کن در آرایش کردنت وقتی تنها میخای جایی بری که شوهرت نیست بازمانی که برای شوهرت یادرکنارشوهرت قراره آرایش داشته باشی فرق داشته باشه(این یه مثال بود برای اینکه حس شوهرت روبیشتردرک کنی)

سلام، اول از اينكه دير جواب دادم متاسفم، با وجود نيني م وقت زيادي برام نميمونه، وقتي هم همسرم خونه باشه قاعدتاً وقتمون با هم ميگذره، شما به چيزي اشاره كردين كه من بارها از همسرم موقع دعوا يا بعدش آشتي شنيدم، خيلي وقتا به من ميگه: ' بزرگترين ترس زندگيم از دست دادن توئه، چرا نميفهمي! '
من قبول دارم آدمي هستم كه به راحتي از موضع خودم كوتاه نميام، و از نظر اون خودخواه ومغرورم، اما اين همش نيست، نميدونم چرا ما راجع به هم مثه هم فكر ميكنيم، منم خيلي وقتا فكر ميكنم اين اونه كه خودخواهه وحق صد درصد با منه. شايد باورتون نشه، الان اگه بخوام مثال بزنم يادم نمياد بگم سرچي دعوامون ميشه، اينقد كه گاهي مسأله پيش پا افتاده ست. فقط اينو ميدونم ديگه اين دعواها خيلي زياد شده و اون بهم ميگه اين قهر كردناي تو زياد شده! ما به دليل محل زندگيمون از خونواده هامون دور هستيم ولي اگه حتي تو يه شهر و خيابون هم زندگي ميكرديم من با شناختي كه از خودم دارم اهل اين نيستم كه ساده مسائلمو باز كنم، بيان كنم، حتي پيش خونواده م، ترجيح ميدم اون ديگه آخرين قدم باشه، اگه بالاخره خودمون نتونستيم به نتيجه برسيم و واقعا بريديم بعد خونواده ها رو در جريان بذاريم، همسرم از روز اول اين مسأله رو بخاطر من رعايت كرده اما گاهي اعتراض ميكنه و ميگه با اخلاقي كه تو داري حتي نميذاري پيش شخص سومي مسائلمون رو مطرح كنيم كه يكي غير از خودمون بگه حق با كيه! بارها پيشنهاد داد بريم پيش مشاور، أما اينجا مشاور ايراني نداره و خودش با من مواقفه كه هر مشاور ديگه اي به دليل اختلاف فرهنگ و خيلي مسائل ديگه نميتونه راهنماي خوبي برا ما باشه،همسرم حتي اين مساله رو بيان ميكنه كه مشاور اروپايي در صورت وجود مشكل گاهي به راحتي طلاق رو پيشنهاد ميدن و اين أونو ميترسونه.
ما مثه ديونه ها شديم گاهي در لحظه همون تو أوج دعوا همديگه رو بدست مياريم دوباره، و از اينكه همديگه رو آزار داديم زجر ميكشيم، نميدونم چرا بعدش دوباره يادمون ميره و باز نميتونيم از خواسته هامون بگذريم و باز همون آش و همون كاسه.......

روش قهرکردن درمورد شخصیتی مث شوهرشما نه تنها جواب نمیده باعث فشار روحی به هر دوتاتون میشه..حتی بعداز بدترین دعواها باهاش قهر نشو.گاهی لازمه به شیوه صبرومدارا بری جلو. اگه بخواهیم یکی به میخ بزنیم یکی به نعل وشخصیت شمارو هم درنظربگیریم،ضمن اینکه همچنان مطالب پست بالا رو درنظرمی گیرید،برای قانع کردنش به منظور درک بیشترشماوترک یا انجام یک رفتارخاص نسبت به شما،نیازبه این داریدجرأت مندانه احساست رو از رفتاری که دوست نداری، بهش بگی وکاملا بتونی قانعش کنی ابتداممکنه کمی غربزنه ومتهمت کنه به دوست نداشتن بایدصبرکنی وازواکنش لجبازانه استفاده نکنی ای کاش یه مثال ازاختلاف نظرها توی پستت بود تابهتر راهنمایی میشدی.

الان ساعت ٣ شبه و من با وجود خستگي زيادم اصلا نميتونم بخوابم، بذاريد يه چيز رو صادقه بگم، من نميدونم چرا ما عاشق همديگه شديم!!! چونكه اگه بخوام از نظر شخصيتي خودمون رو مقايسه كنم كاملا با هم متضاديم، مثلا اينكه همسرم رشته أولي كه خوندن پرستاري هستش اينو تو تاپيك قبلي هم گفته بودم اما اينجا عنوان نكردم چونكه ايشون اصلا تو اين رشته كار نميكنن، چونكه به هيچ عنوان كار دولتي رو قبول ندارن و به اصطلاح خودشون آقا بالاسر رو نميتونن تحمل كنن، همينطور يه كار روتين وتكراري براش غير قابل تحمله، و اينكه ساعت كاري مشخصي داشته باشه، اين چيزيه كه خودش ميگه، اما الان تو رشته معماري و با توجه به اينكه شركت خودش رو داره كاملا راضيه، هرچند كه ريسك مادي تو كارش خيلي هست، البته منم خوشحالم چون شغل بهتريه و درآمد بيشتري داره، اما اينو گفتم كه بگم من دقيقا عكس همسرمم، من پيش از ازدواجم كارمند يه اداره دولتي بودم، يه شغل اداري با يه درآمد مشخص و بدون ريسك رو ترجيح ميدم، يه فرق ديگه ما اينه من كاملا حسابگر و دقيق هستم ولي همسرم خير، يه جوري كه تمام حساب كتاب زندگيمون دست منه، از قسط و قبض گرفته تا پس اندازو وهزينه ها، در واقع اون از هيچي خبر نداره و دقيق بودن من رو بخاطر رشته تحصيليم ميدونه و هميشه ميگه خوشحالم از اينكه تو اينقد دقيق و برنامه ريز هستي، يه فرق ديگه اينه كه اون خيلي شلوغ و اجتماعي و پر هيجان و كمي ماجراجو هستش اما برعكس اون من آروم و كمي مغرور و محافظه كارم، گاهي مثلا من آرامش يه گوشه دنج نشستن و يه كتاب خوندن رو دوست دارم و اون يه مراسم يا مهموني رفتن و تو جمع بودن رو، البته يه نكته مثبت همسرم رو بگم اينه هرگز حتي يه بار بدون من مهموني يا جايي نميره، اصلا أهل رفيق بازي نيست و اگه جايي من نخوام باهاش برم اونم نميره، بازم ميام مينويسم اما اينارو گفتم كه بگم اين تفاوتا گاهي باعث اختلاف نظر و دعوا ميشه

سلام هیلا جان
پستتو خوندم دلم نیومد برات جوابی نذارم.
شما و همسرتون همدیگه رو دوست دارین بچه تونو عاشقانه دوست دارین. اهل خیانت و کتک کاری و اعتیاد و ... نیستین.
شما فقط تفاوتهای رفتاری و احساسی باهم دارین و در مورد خودتون غصه پروری دارین. گاهی شوهرم بهم می گفت تو خودت دلت می خواد تنش و ناراحتی داشته باشی. بعدها فهمیدم من از لحظاتی که می تونستم شاد باشم الکی بخندم و بیخیال باشم یک تراژدی درست می کردم.
عواقب زایمان هم باعث تشدید اساسات منفی در شما شده. به زندگیتون تنوع و هیجان بدهید. لطفا به مسئله یا چیزی پیله نکنین. بی خودی و باهم بخندین فیلمهای طنز یا عاشقانه ببینین از اتفاقات بامزه دوران دانشجویی تون تعریف کنین.
بی برنامه نصف شب یا صبح زود بزنین بیرون و بگردین. گاهی بچه رو به مادرتون بسپرین و خودتون باهم باشین.
در یک کلام هیجانی باشین. باور کنین اولش سخته و شاید کمی تظاهر نیاز باشه ولی به مرور روحیه خودتونم شاد میشه.
زندگیتون مشکل حادی نداره که مدام حرف جدایی رو بیارین و تابوها رو بشکنین. باور کنین زمانی در بدترین شرایط دعوا و کتک کاری و تحقیر پیش فامیل ما حرف طلاق نزدیم چون اگر می زدیم الان دخترم آواره و سرشکسته بود.

همسرم هميشه همين حرف رو ميزنه و ميگه ما مشكل خاصي نداريم، ما اصلا مشكل نداريم چرا داريم لحظاتمون رو خراب ميكنيم!!!! ميگم خوب تو خراب نكن، ميگه من كاري نميكنم، تو خيلي حساسي، ميگه ' من ديگه خودم نيستم، شدم تو' اما واقعا اين حقيقت نداره، اون خودشو بهترين ميدونه، ميگه كدوم شوهري برا زنش اينجوريه كه من هستم! ميگم كسي كه اينقد خودشو كامل بدونه صددرصد تو خطاست، ميگه' من نگفتم خطا ندارم، اتفاقا كسي كه غروري نداره و عذرخواهي ميكنه منم!' ميگم بابا عذرخواهي نكن، قبلش خطا نكن، ميگه تو حساسي، من دارم تمام سعيمو ميكنم، جوري حرف بزنم، جوري رفتار كنم كه تو ناراحت نشي، ميگه تمام سعيم خوشحال كردن توئه' اما در عمل اين منم كه هميشه نهايتا جوري بودم كه اون راضي باشه، البته بيشتر حساسيت اون رو من، برميگرده به تعصبش، اوايل اينجوري توجيه ميكرد كه عاشقم وحسود، والآن ميگه من مرد هستم وحق دارم رو زنم حساس باشم، اما اگه من چيزي بگم يا بخوام بعد كلي بحث و گاهي دعوا آخرش ميپذيره، خيلي وقتا ميگه من بهونه ميگيرم، من چيز زيادي ازش نميخوام، يكيش مسأله سيگاره، نه اينكه اون الان سيگاري باشه ها، اما گاهي وقتي دعوامون ميشه ممكنه بكشه، وقتي به اين مسأله اعتراض ميكنم، تازگيا ميگه تو خيلي بزرگش كردي، اولاً سيگار هروئين كه نيست، بعدش من سيگاري نيستم يا نرفتم بخرم كه، عصبي بوديم، دعوا كرديم منم يه پكي زدم، اون ميدونه من چقد از اين متنفرم، عصبي ميشم وقتي توجيه ش اينه من بزرگش كردم، چطور وقتي اون اينقد رو من حساسه، كه حتي نگاه عادي يه مرد رو منو نميتونه تحمل كنه، حالا من به سيگار حساسم چرا اون درك نميكنه حساسيت منو، چرا وقتي به قول خودش كه ميگه' من كه نكشيدم، من كه سيگاري نيستم' چطور كلامي دفاع ميكنه از اين قضيه، ميگم چي ميشه يه كلمه بگي باشه ديگه نميكشم، ميگه ميگم باشه ولي قول نميدم، چون شايد يه وقتي به هر دليلي پكي زدم بعد قولم بي ارزش ميشه. يا گاهي كه سر مسائل ني ني مون از اينكه كمك نكنه شكايت ميكنم، ميگه تو مادري، چقد ناراحت ميشم، جوري ميگه انگار ميگه وظيفته، قبل بچه دار شدن بهش ميگفتم من اينجا تنهام، تجربه اي ندارم، ميترسم، ميگفت مثه كوه پشتتم، خودم همه كاري ميكنم برات، از چي ميترسي!!!! اما حالا كمك ميكنه اما نه اونقدا!!!
من ميميرم واسه نينيم، تقريبا تمام وقتم با اون پر ميشه، هيچ وقتي واسم نميمونه، واسه همين از اون انتظار دارم بيشتر از اينا منو درك كنه، اينا مسائل بزرگ ما هستن، گاهي سر هيچي بحثمون ميشه،گاهي يه حرف ساده ميزنم، يا ازش انتظار دارم فلان كار رو انجام بده، خيلي دوستانه بهش ميگم، نه كه غر بزنم چون اصلا همچين عادتي ندارم خودشم اينو خوب ميدونه، اما تازگيا اينجوري ميشه زود عصبي ميشه، ميگه من ميدونم اين بحث تهش دعواست، ميگم ميشه با تو نشه حرف زد، مگه ميشه هرچي بگم بگي تهش دعواست، اون عصبي ميشه من زود اشكم درمياد، خيلي وقتا هم آخرش اون ميگه ' تو خسته شدي از من، تو نميخواي زندگي كني! اينا همه بهونه است!....' اينم بگم قبلنا اگه بحثمون ميشد، منم خيلي زود عصبي ميشدم و از كوره در ميرفتم، اما الان از ١٠ بار ٩ بارش اشكم درميادو فقط گريه ميكنم...... خسته م، خيلي زياد، كاش اينو باور كنه

سلام خانم هیلا.الان من ازپستهات بخصوص پست شماره ۱۱ خودت.اینجوری برداشت کردم که شما دومسأله داریدیکی سیگارکشیدن گهگاه همسرت دوم اینکه توفکرمیکنی سرمسائل نوزاد کمکت نمیکنه...منم باسیگارکشیدن موافق نیستم احساس بدت رودرک میکنم.امافراموش نکن که او فقط بعداز دعواها میکشه.و قصد ادامه دادنش رو نداره تواعتراضت روگفتی.اعتراضت به کمک نکردن به نوزاد رو هم گفتی.اینم درنظربگیرکه معمولا مردها زیاد سلیقه بچه داری ندارن روحیاتشون فرق میکنه. اما من فکرمیکنم خیلی حساس شدی شایدم کم حوصله. به نظرم بهتره بیشتر روی آرامش خودت کار کنی ودنبال دلایل دیگه ای غیرازشوهرت هم دراین خستگی خودت باشی. واونارواینجا بنویسی منم یه بار دیگه سعی میکنم پستهاتو بادقت بخونم ببینم دلایل دیگه ای هم وجود داره؟همچنین آیاشوهرت رو با مردان دیگه ای مقایسه میکنی؟

ammin عزيز بايد بگم من هيچ وقت اونو با هيچ كسي مقايسه نكردم، و اتفاقا تأييد ميكنم وقتي مشكلي نداريم بهترين مرد دنياست واسم، اون خيلي رمانتيك، و عاشقه، ومن اينو به خوبي ميدونم، اما مشكلم وقتاييه كه بحثمون ميشه كه اين وقتا هم روز به روز داره بيشتر ميشه، ومن احساس ميكنم روز به روز فاصله مون بيشتر ميشه، اونم هميشه ميگه نذار اونقد از هم دور بشيم كه بيتفاوت بشيم به همديگه، شايد باورتون نشه، اما گاهي بوده در لحظه تو أوج دعوا محكم بغلم كرده يا بعد دعوا خيلي زود اومده گفته دلم واست تنگ شده، بيا تمومش كنيم، بيا فراموش كنيم، منم خيلي وقتا اگه حس كردم مقصرم همينكارو كردم، اما با وجود همه اينا ما باز بحثمون ميشه، انگار نميتونيم با هم كنار بيايم، از ديد اون من مغرور و خيلي حساسم كه البته شايد باشم اما اين دليل نميشه تو بحثامون اون مقصر نباشه، از ديد من هم اون عصبي و بي منطقه، البته عصبي بودنش جديده و قبلنا اينجوري نبود وحتي تو مسائلي كه حق با من نبود حقو به من ميداد.
و اما خستگي من! نميگم خسته نيستم، به خاطر شرايطم هستم خيلي زياد اما اون خسته ترم ميكنه و وقتي ميبينم همش متهم ميشم به اينكه از اون خسته شدم، موندم چرا اينجوري شده!!! چرا همش ميترسه از اينكه نميخوام باهاش زندگي كنم!!! بارها بهش گفتم مگه من جز تو كي رو دارم!!! اما موقع بحث دوباره همون حرفا رو ميزنه!!!

زندگی شما پتانسیل بالایی برای یک خوشبختی رویایی دارد اگر شما درست عمل کنید . بهبود وضعیت زندگی شما بسیار بسیار به عملکرد شما بستگی دارد همانطور که تنش آن هم به شما باز می گردد ، این به این معنا نیست که همسر شما اشتباه ندارد بلکه شما می توانید خوب مدیریت کنید اگر بخواهید چون همسر شما شما را بسیار بسیار دوست دارد و باید بگویم دوز علاقه همسرتان به شما بیشتر از علاقه شما به اوست و همین خود یک موقعیت است برای شما که می توانی با سیاست جذبی به خوبی از آن برای شیرین کردن زندگی بهره بگیری . شما بسیار حساس و بهتر هست بگویم احساس محور هستی و البته کمال گرایی را هم اضافه کنید آنوقت خواهی دید که چه ملغمه ای می شود و چه عوارضی دارد و این مسائل در زندگیتان را خواهی فهمید که از همینجاست .

لینکهای زیر را بخوان و سعی کن تلاش کنی که احساساتت را بخصوص احساسات منفی را مهار کنی و بر عکس آن به احساسات مثبت بیشتر پا بدهی به عبارتی احساسات مثبت را آبیاری کن و ریشه احساسات منفی را بخشکان .



آنها كه از خودشون راضي نيستند، بخونند!(شخصيت كمالگرا)


درمان شخصیت کمالگرا (شخصیت وسواسی)


خوب هایی که از زندگی لذت نمی برند (تیپ شخصیتی کمال گرا)


مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!


انرژی احساسی صلح آمیز


بی ثباتی احساسی ارتباطات انسانی را تخریب می کند


در تاپیکهای زیر هم ضمن خواندن پستهای استارتر ، پستهای بنده را به دقت بخوان که روش مدیریت احساسات در آن هست که می تواند بسیار به شما کمک کند :

می خوام برگردم خونه پدرم ..ی مدت کوتاه


دارم می میرم فرشته مهربان


راهنماییم کنید همسرم را برگردونم


مدیریت وضع موجود ( قهر همسرم بر اثر سو تفاهم شدید)


مدیریت وضع موجود 2......

خیلی فکر کردم ببینم مشکلتون چیه ولی هیچ مشکل خاصی تو زندگیتون نمیبینم . همش چیزایی که تو زندگی همه کم و بیش هست.

فکر میکنم زیاد حساسی در عین حال مغرور البته شوهرتم مغروره ولی اونقد دوست داره که گاهی ازش میگذره.
تو با رفتار خودت خیلی راحت میتونی این زندگیو کنترل کنی .رفتار محبت امیزتو بیشتر کن. اگر خواسته ای داری با محبت ازش بخواه. گریه کردنو بذار کنار . شوهرت راست میگه خوب بعد از یه مدتی گریه هم عادی میشه.

در مورد سیگار که شوهرت ترک کرده به قول خودش گاهی یه پکی میزنه واقعا انقد حساسیت نداره .

در مورد نی نی هم که همه آقایون همینن یعنی واقعا کارشون نیست تو اکثر خونه ها همینه تازه میگی کمکتم که میکنه. اگه انتظار داری کارای بچه بینتون تقسیم بشه تو هیچ خوانواده ایرانی شدنی نیست.هر کاری کنی باز اخرش کارای بچه گردن مادره.پس زیاد حساسیت به خرج نده همون که یکم کمک میکنه راضی باش.

پوششو آرایشو من فک میکنم تو اگر بتونی این اطمینانو کامل به همسرت بدی که فقط به خاطر اون این کارارو میکنی و مال خودشی حساسیتش کم میشه. یعنی بیشتر علتش اینه که خیالش راحت نیست خوب باهاش حرف بزن خیالشو راحت کن.
ممکنه مسائل دیگم باشه که نگفتی ولی فک کنم همشون از همین دسته باشن.

به نظرم زندگیتون خوبه فکر جداییو از سرتون بندازین بیرون. به خودت بستگی داره. لینک هایی که فرشته مهربان گذاشت با دقت بخون و به کار بگیر .
در کل من میگم محبتتو بیشتر کن و غرورتو کم کن.
همسرت فهمیدست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

. به نظرم بهتره بیشتر روی آرامش خودت کار کنی ودنبال دلایل دیگه ای غیرازشوهرت هم دراین خستگی خودت باشی. واونارواینجا بنویسی منم یه بار دیگه سعی میکنم پستهاتو بادقت بخونم ببینم دلایل دیگه ای هم وجود داره؟همچنین آیاشوهرت رو با مردان دیگه ای مقایسه میکنی؟

---

گاهی اوقات دختری که ازدواج میکنه همسرش روباپدرش مقایسه میکنه مثلا اگه پدرش آروم بوده و همسرش پرجنب وجوش ممکنه دچارتعارض بشه.یابا تعاریف دوستان ازهمسرانشون ممکنه مقایسه پیش بیاد.و هضم رفتارشوهرمشکل بشه که با پاسخ شما این مسأله منتفی شد...

بنابراین پست فرشته مهربان ولینکهایی که معرفی کرده ممکنه به دلایل عمده ای از مساله پی ببری...

سلام، از دوستايي كه برام اينجا نوشتن ممنونم و از شما فرشته مهربون، من لينكهايي كه برام گذاشته بودين رو خوندم البته منهاي دوتاي آخر كه برا من ورود به صفحه ممكن نبود، از اينكه دير اومدم متأسفم، هم اينكه با نيني وقت زيادي ندارم، و بيشتر به اين خاطر كه نميدونم از چي و از كجا بنويسم، كاش ميشد حرف زد!...
اينجا اولين و تنها جايي هست كه من دردم بيان كردم، حتي سر سوزني از مشكلاتمو خونوادم نميدونن، قبلاً هم گفته بودم ترجيح ميدم اگه روزي به ته خط رسيديم خونواده مو در جريان بذارم، نه كه سر بحثايي كه كوچيك يا بزرگ تهش ميدونم آشتيه بخوام دنيا رو خبر كنم....
خسته م، خيلي خسته، كاش يكي تو دنيا باورم كنه، ميدونم افسرده شدم، غربت من، تنهايي من، شرايط الانم كه مجبور به خونه نشينيم كرده، مني كه فعال بودم و مستقل، بي تجربگي من تو بچه داري، و از همه مهمتر مشكلات شديدم با همسرم منو از پا درآورده، فقط بخاطر نينيم خودمو سرپا نگه ميدارم كه واسش كم نذارم، .... من شرمنده نينيم هستم، البته همسرم هم همينو ميگه، دعواهاي ما داره بچه رو هم اذيت ميكنه، و اين بيشتر از هرچيزي آتيشم ميزنه، اون هنوز چند ماهشه اما ديشب از دعواي ما ترسيده بود و فقط گريه ميكرد، دوست داشتم بميرم اون لحظه، من دارم چيكار ميكنم!!! ما داريم چيكار ميكنيم!!! اين نيني معصوم چه گناهي كرده آخه، تورو خدا يكي به دادم برسه، دارم ديوونه ميشم، فقط ميخوام آروينم آرامش داشته باشه، خودم جهنم!!! فقط آروينم آرامش داشته باشه....
ديشب اونقد ديوونه م كرد كه آخرش بهش گفتم ازش متنفرم!!!!!
چرا شما ميگيد اون منو دوست داره، اون عوض شده، من اينو به وضوح ميبينم، اون آدم سابق نيست، آدم عاشق كه عشقشو تا اين حد اذيت نميكنه!!!! اون ميدونه داره چيكار ميكنه، داره شكنجه م ميده، داره روح و روانمو ميسوزونه و اينو خوب ميدونه دارم نابود ميشم.....
منو ببخشيد اينكه مثه آدماي بدبخت مينويسم، آخه احساس بدبختي ميكنم، چقد جاي مامانم پيشم خاليه!!! دلم آغوش مامانمو ميخواد كه ساعتها توش گريه كنم، اما نيست! مامانم نيست، اونم تنهام گذاشت و رفت، چند ساله كه ندارمش، كاش ميشد برم سرخاكش، سر بذارم رو سنگ قبرش، شايد آروم بگيرم.....
اينجا بايد گفت مشكل چيه!!! سعي ميكنم بنويسم، هرچند نوشتن سخته!!!!
طبق معمول دعواي ما تقريباً هر روزه، و شايد سر چيزاي كوچيك.....
چند روز پيش ظهر نينيمو خوابوندم، خودم كنارش رو مبل دراز كشيدم، خيلي خسته بودم آخه شبا با نيني خواب راحتي ندارم، خوابم برد، ميدونستم همسرم پاي تلويزيونه و همش چشش به من بود، روز تعطيل بود، بهش گفتم نيم ساعت ميخوابم، گفت بخواب . ٢٠ دقيقه نشد بيدار شدم، چشامو باز نكرده بودم كه شروع كرد به غر زدن كه تو چقد ميخوابي، دهنم وا مونده بود!!!! اون ميدونه من كلاً آدم خوابالويي نيستم، اتفاقاً خيلي كم خوابم، بخصوص الان با نيني، ولي حتي اگه باشم اون حق نداره به خوابيدنمم گير بده، ميگفت شب خسته اي، روز خسته اي، پس كي برا من وقت داري، گفتم خسته م ، مگه دروغ ميگم، بجاي اينكه تو بهم كمك كني تازه داري گير ميدي، بازم طبق معمول ميگفت من دارم تا اونجايي كه ميتونم بت كمك ميكنم، كمك كردنش درحديه كه شبا شير بياره واسه نيني، روزا گاهي بغلش كنه، يا چيزي بده دست من، گاهي شايد كمي بيشتر اما فقط گاهي و گاهي ازايني هم كه گفتم كمتر، الان مسأله من كمك كردنش نبود، برعكس اين اونه كه به من گير ميده، داد ميزد ميگفت تو از من خسته شدي، تو از من بيزار شدي،اونقد ادامه داد تا خودش خسته شد، من كه ديگه فقط گريه ميكردم، دست خودم نيست نميدونم چرا تازگيا سر هرچيزي اشكم درمياد، همون موقع همون لحظه از كارش پشيمون شده اومد عذرخواهي، ميگفت از بي توجهيت به خودم ديوونه ميشم، باز به زور بغلم كردو فقط عذرخواهي ميكرد، اما مگه من چقد ظرفيت دارم چند بار جواب دادو بيداداشو نميدم، بعد چند بار ظرفيتم تموم ميشه من از اون بدتر عصبي ميشم، دعوا بالا ميگيره كار به جاهاي بدي كشيده ميشه.
لطفاً نگين اين كاراش از دوست داشتنه، دوست داشتن اين نيست، كه اگه دوسم داشت خستگيمو درك ميكرد، اين خودخواهي محضه.....
دوباره ميام از دعواي افتضاح ديشب ميگم شايد بتونين كمكم كنين.... الان بيشتر درددل بود حرفام.....

بنظر من که از روی دوست داشتنه همش!

عزیزم موقعیت دعوای قبلیتونو خودت میتونستی با سیاست زنانه به یک موقعیت خوب و قشنگ و عاشقانه تبدیل کنی.

****وقتی بیدارتون کردن میتونی بگی، آره عزیزم شما راست میگی، شوهرم همش کار میکنن و حالا یروز تعطیل اومدن خونه، اونم من خوابیدم، اما آخه میدونی همسر عزیزم من خیلی خسته شدم، نی نی کوچولومون نمیذاره من شبا خوب بخوابم، از طرفی کارهای خونه هم هست، اینها همه از من انرژی زیادی و میگیره!

اما بازم راست میگی حق با شماست، الان از دلت درمیارم، *****


برو دست رو تو بشور خیلی شیک و مجلسی یک عصرانه براشون درست کن بعدم بیا پیش شوهرت بشین، و بگو حالا من در خدمتم وقت الانم کامل در اختیار شماست.

چرا موقعیت های خوب زندگیتونو با دعوا سپری میکنین؟ عشق و علاقه مگه چشه که میرین سراغ دعوا و سرزنش و حرفای بد بد! !!:81::81::81:

حالا من یکی که منتظرم ببینم دعوای دیشبتون باز چی بوده، ولی قبلی که خودت بنویسی ببین خداییش چطوری میتونستی از یک موقعیت بد یک موقعیت خوب و رمانتیک درست میکردی.


البته من بشما حق میدم خسته شدی، کارهات زیاده، اما میدونم با کمی انعطاف پذیری بیشتری میتونی موقعیت های خوب زیادی تو زندگیت برای خودت، همسرت و از همه مهمتر فرزندتون بسازین.

با دعوا نیازهاتو نگو، با مهربونی بگو!

زندگیتو رنگین کن، اما نه با رنگ خشونت، دعوا و حرفای بد!
با رنگ محبت میتونی زندگی رنگین و شادی و برای خودت درست کنی.

برای خودت و نی نی کوچولوت و همسرتون زندگی رنگین و خوشگلی و آرزو دارم.:72:

سلام
معمولا بعد از زایمان مادر افسردگی میگیره و این افسردگی باعث میشه سر مسائل خیلی کوچیک آشفته بشه
مادر تمام وقتشو برای کودکی که نه ماه تو شکمش بوده سپری میکنه و از همسرش توقع داره که علاوه بر اینکه اون رو در تمام مراحل کمک کنه باید زنش رو درک کنه وحتی از مسائل زناشویی خودش کوتاه بیاد
این افسردگی گاها تا یکسال ادامه داره و عدم درک شرایط توسط زوجین این مساله رو بدتر میکنه
خوب تا اینجا حق با مادره چون نوزاد خواب شبانه ی مادر رو ازش میگیره،استراحت روزانه رو ازش دریغ میکنه،اگه نوزاد از شیر مادر تغذیه میکنه تا حدودی مادر رو بی انرژی میکنه و خیلی عوامل دیگه که باتولد نوزاد اتفاق می افته...
اما حالا از دید شوهر به مساله نگاه میکنیم
شوهر که تا قبل از تولد نوزاد مرکز توجه خانوم بوده با توجه به علاقه ی زیادی که به نوزاد داره ولی اون رو رقیب خودش میدونه،شاید در ظاهر نشون نده ولی باطنا از وقت گداشتن زیاد همسرش برای نوزاد عصبی میشه و به دنبال این موضوع قوه ی درک رو از دست میده
بنابراین تلاش و خستگی و بی حوصله بودن زن اصلا به چشمش نمیاد و فقط توقع توجه داره
برای حل مشکل مثل همیشه خانوم خونه باید پیش قدم شه چرا که شوهر در شرایطی نیس که بتونه تصمیم عاقلانه بگیره و به نوعی کودکانه تقاضای محبت داره
خانوم خونه باید مساله رو برای شوهرش شرح بده.بدون دعوا،بدون غرض،و حتی بدون توقع کمک
باید پیچ علاقه ی خودش به همسرش رو سفت کنه و به اون اطمینان بده که هنوز مثل روزای اول به اون علاقه داره ولی چون بخشی از وجود خود شوهر تو دستای اون هست و نیاز به مراقبت داره مجبوره قسمتی از عشقش رو با نگه داری از پاره ی تن شوهر بهش ثابت کنه
رابطه ی زناشویی باید زمانبندی شه تا خانوم بدونه در چه روزی نباید زیاد خودشو خسته کنه
و همچنین یک زبان خاص بین زوجین میتونه خیلی موثر باشه
مثل وجود یه زنگ خاص که با به صدا درآوردن اون طرفین علاقه ی خودشون رو نشون میدن و یا حتی بردن وجود یک تخته وایت برد و نوشتن یک جمله ی ساده و ...

سلام، شبي كه آخرين پستم رو گذاشتم باز اومدم و مفصل موضوع اون دعوايي كه گفته بودم مينويسم رو نوشتم، ولي همش پريد...
كاش ميشد بجاي نوشتن حرف زد، امروز صبح بهش گفتم ميخوام ازش جدا شم، ديگه نميتونم با اين وضع ادامه بدم، خونه به اسم منه برا همين گفت بذار يه خونه بگيرم ميرم، گفتم هر جور كه تو ميگي، مجبور نيستي تو بري، يه جا واسه من پيدا كن من ميرم، گفت اوني كه بايد بره منم... گفت يكي دو هفته تحمل كن، ازش خواستم تو اين مدت سراغش نميرم ديگه اونم سراغ من نياد، هر حرفي رو بيخيال شيم و رو حرفمون بمونيم، خيلي سخته برا هردومون اينكه زير يه سقف باشيم با هم در صورتي كه ميدونيم برنامه مون جداييه، به پسرم كه نگاه ميكنم دوست دارم بميرم، دوست نداشتم بچه م بچه ي طلاق باشه! اما اينجوري هم هردومون ميدونيم بچه مونو داغون ميكنيم با اين دعواها.....
نميدونم آخرش چي ميشه، ما كه هزار بار اين حرفو زديم و نشد، اما ميدونم خسته م و اين آدمي كه الان پيش رومه رو نميشناسم، ديگه زبون همو نميفهميم، ديگه برام غريبه ست

- - - Updated - - -

اونقد عوض شده كه حتي حاضر نيست راجع به مشكلاتمون حرف بزنيم، همه حرفش اينه كه هرچقد حرف زديم هيچي نشد فقط بيا فراموش كنيم و عمل كنيم، ميگه بيا هركدوم خطامونو ميدونيم فقط خطا هامونو انجام نديم، ميگم باشه اما در عمل نميشد، اوني كه دوباره خطا ميكنه خودشه، منم صددرصد ادامه ميدم، منظورم از خطا دوباره صدا بلند كردنه، دوباره دعواست، كافيه يه چيزي بگم ميگه بهونه ميگيري، حساسي، از من خسته شدي، اين آخرين بار كه بهم ميگه يه چيزي شده، يه اتفاقي افتاده كه تو اينقد عوض شدي، ميدونم ته حرفش چي بود، گفتم مرد باش و حرفتو بزن، يه اتفاقي افتاده!!!! يه چيزي شده!!!!! خوبه حرمتو نگه ميداره، اينم بخاطر تعصب خودشه ميگه منظورم چيزي نيست تو عوض شدي، جالبه!!!! منم كه همش فكر ميكنم اون عوض شده!!!! اصلاً نميتونه حقو به من بده، الان گاهي هم كه عذرخواهي ميكنه فقط واسه تموم شدن ماجراست، خيلي كم خودشو مقصر ميدونه....
ما خيلي به هم وابسته ايم، صبح باش حرف ميزدم مثه گچ رنگش پريده بود، دلم آتيش ميگرفت اينجور ميديدمش، اما خودم حال بهتري ندارم، دارم از پا ميفتم، امروز نرفت سر كار، مونده خونه، منم از اتاق بيرون نيومدم، بعد حرفاي صبح ميگه بيا ببرمت دكتر، آخه شب حالم بد بود سردرد وحشتناكي داشتم و مدتهاست ديگه نميتونم بخوابم، ميدونست ميخوام برم دكتر، گفته بودم قبلاً، گفتم آروين پيشت باشه خودم ميرم، نميخوام با تو بيام، اولش دادو بيداد كرد، بعدش خواهش و التماس كه بيا ببرمت، آخرش دكترم نرفتم، حالم اصلاً خوش نيست ......

خوش به حالت شوهرت خیلی دوست داره .شوهرمن یه بارم نشده تاحالابه من بگه بیاببرمت دکتر:54:
اگه خیلی ازروزمرگی وبچه داری خسته شدی یه کم بروپیش فامیلات پیش مادربزرگی خاله ای عمه ای دایی عمویی ...یه کم دلت واشه
یه چیزی اگه پول داری یه وقتایی می تونی خدمتکاربگیری کمکت کنه بدرود:72:دیگه ام نبینم حرف طلاقوبزنی:81:

من ايران زندگي نميكنم، كه بخوام برم خونه فاميل، ما تو يه كشور اروپايي زندگي ميكنيم و هيچكدوم از فاميل من اينجا نيستن، بعد به دنيا اومدن پسرم، مدام ازش خواستم برا تغيير روحيه م هم كه شده بذاره برم ايران، اما اونقد خودخواه كه همش ميگفت تنهايي نميتونم بفرستمت، من اينجا از نگراني ميميرم، اصلاً حرفشو نزن كه تنها بري، من اينجا ديوونه ميشم، ميگه بذا شرايط جور شه با هم ميريم، اما اون بخاطر شرايط كاريش چندين ماه ديگه هم فعلا نميتونه، ميگم مگه ميخوام با دوستام برم سفر مجردي كه نگران ميشي، بابا ميرم پيش خونوادم، خونه بابام... ميگه فرقي نداره، اما تازگيا مثلاً راضي شده بود ولي فقط در حد حرف، اصلاً نرفت دنبال پاس نينيمون، در مورد خدمتكار اتفاقاً از روزي كه نيني به دنيا اومده همسرم هزار بار گفته بذا پرستار بچه بگيريم اما من نميتونم به كسي اعتماد كنم، نميتونم بچه مو به كسي برا چند ساعت بسپرم...
درسته من خسته م، اما بخدا وقتي با هم خوبيم من كاملاً پر انرژيم و خستگي اذيتم نميكنه، وقتي هر روز دعواست ديگه آدم پوسيده ميشه...
هميشه اگه اين حرف پيش ميومد همسرم نميذاشت، ميگفت ما هنوز دو ساعت از هم دور نبوديم ببيني چه سخته، اما حالا كه قبول كرده نميخوام من از سر تنهايي يا دلتنگي برگردم سمتش، بخدا منطق ميگه راه حل ما جداييه، خيلي وقت پيش بايد اينكارو ميكرديم، حالا توروخدا يكي به من بگه چيكار كنم كم نيارم و خراب نكنم، چيكار كنم بمونم رو اين منطق و احساسم همه چي رو خراب نكنه، بابا همه چي كه دوست داشتن نيست، من ميدونم همسرم عاشقمه اما ميدونم خودخواه هم هست، حس مالكيت داره به من، يه دنده س، عصبيه، گاهي بي منطقه ....
منم مشكلاتي دارم، اينه كه ما دوتا با هم نميتونيم كنار بيايم، اونم به من ميگه مغرورم، حساسم، يه دنده م....
بماند! من الان فقط ميخوام كمكم كنين اين راه رو ادامه بدم و تمومش كنم، نميخوام دوباره اين قصه تكراري تكرار شه، باز دوباره آشتي و باز دوباره دعوا و قهر....

سلام

زندگی خیلی قشنگی دارین و همسر بسیار خوبی، از این بابت بهتون تبریک میگم بخاطر انتخابتون.

افسردگی بعد از زایمان در شما به صورت آشکار دیده میشه، تو کشورهای اروپایی معمولا بعد از زایمان یه سری جلسات واسه مادرها برگزار میشه حتما توی اونها شرکت کنید. مطمئن باشید وقتی از این افسردگی رها شدین همسرتون رو به خوبی می شناسین و درک می کنید. قدر همسرتون رو بدونید کمتر مردی هست که با رفتارهای ریزبینانه ی اینچنینی خوب برخورد کنه.

لطفا، این یخ خواهش کاملا دوستانه است، یه تقاضای عمیق: در مورد افسردگی پس از زایمان سرچ کنید.

چرا همه به من ميگن زندگي خوبي داري، همسرت دوست داره!!!اگه به كمك احتياج نداشتم كه اينجا نميومدم، من اين مدل دوست داشتنو نميخوام، اون حتي راجع به مشكلاتمون نميخواد حرف بزنيم، فقط ميگه از حرف زدن نتيجه نگرفتيم فراموش كنيم، اون بي منطقه!!!!! اين اشكال خيلي بزرگيه!!! اون منو عصبي ميكنه، به حد انفجار ميرسونه، ته دعوا اين منم كه مقصر ميشم، در صورتي كه هميشه اون شروع ميكنه، ولي من نميتونم جواب ندم و تلافي نكنم، هزار بار بهش گفتم وقتي يه موضوعي پيش مياد، وقتي من ميرم تو اتاق و ديگه سكوت ميكنم، تو هم ادامه نده، اما اون اونقد كشش ميده اونقد ميگه كه من تحملم تموم ميشه شروع ميكنم به جواب دادن و صدا بالا بردن و دعوا ميشه.... بخدا سرم داره ميتركه.... خيلي درموندم، خيلي دوست دارم وقتي يه بحثي شروع ميشه بتونم جلو خودمو بگيرم و وقتي اون غر ميزنه من جواب ندم كه بحث بالا نگيره، اما دست خودم نيست، من نه تنها جواب ميدادم بلكه عصبي تر از اونم ميشم!!! آخه وقتي جواب ندم بعدش كه مياد عذرخواهي نميتونم ببخشمش و فراموش كنم، درصورتي كه اگه از اون بدتر عصبي شدم بعدش اين منم ميرم واسه آشتي، البته قبلنا اينجور نبود چه مقصر بودم و چه نبودم همسرم نازمو ميكشيد، ده ها بار ميومد سراغم تا كوتاه ميومدم، خونه م هميشه پر گل بود، اما الان خيلي كمتر از قبل واسم گل مياره، اينو نگفتم كه بگم اونجوري درسته، مشكلم اينه كه الان بي منطق و عصبي شده، كوچكترين بحثي رو جنجالي ميدونه و ميگه حرف نزنيم راجع بهش، كه اگه من ادامه بدم اون عصبي ميشه شروع ميكنه بعد من عصبي ميشم، دعوا ميشه و قصه هر روز ما همينه.......

عزیزم این مشکلیه که خیلی از زنها و شوهرها تجربه اش کردند. بله شما در یک چرخه انفعال- پرخاشگری قرار دارید. یعنی هم شما و هم همسرتون مهارتهای ارتباطی رو بلد نیستید و هر کدوم که در یکی از مواضع منفعل قرار می گیره دیگری میره توی موضع پرخاشگر و بعضی اوقات هم همزمان. به نظرم این دو تاپیک خیلی می تونن کمکت کنن.

http://www.hamdardi.net/thread-19883.html
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html


اگر اومدی اینجا که درددل کنی و ما همه بگیم حق با شماست و تنها راهت جداییه (یعنی خودت می خواهی بگی چه نسخه ای برات بپیچیم) اشتباه می کنی. شما مشکلت در حدی نیست که نیاز به نسخه جدایی باشه ، البته اگر قرار هم بر جدایی باشه الان زمانش نیست. الان زمان اینه که اشتباهاتت رو بپذیری و سعی در رفعش داشته باشی. اگر بعد از تلاش 6 ماه تا یکسال از تلاشت نتیجه ای نگرفتی و اوضاع تغییر نکرد اونوقت بشین و دوباره برای تصمیم گیری فکر کن.

سلام
عزیزم داری زندگیتو میبازی
بخدا حیفه هم خودتو ادیت کنی هم شوهرتو...
دفه ی قبل گفتم الانم بت میگم تو افسردگی بعد از زایمان گرفتی این افسردگی مقطعی و گذراست.تو این مدت ممکنه شما بدترین تصمیم ها رو بگیرید
من مادرهایی رو میشناسم که تو این دوران حتی تصمیم به کشتن بچه شون گرفتن ولی خودشونو کنترل کردن...
اینو گفتم که موضوع دستت بیاد و شرایط خودتو درک کنی و بعدش شرایط شوهرتو
جدایی براتون خیلی زوده و واقعا کلمه ی و عمل ناجور

آیا مولتی ویتامین مخصوص بعد از بارداری استفاده می کنی؟

سلام، در رابطه با سؤالتون بايد بگم دكتر اينجا چيزي راجع به مولتي ويتامين و مصرفش چيزي به من نگفتن، اما در روز پيش رفتم دكتر، با همسرم، خيلي تأكيد داشتن بخاطر تنهايي با بچه خسته شدم وبايد پرستار بچه بگيرم، هنوزم اعتماد كردن به غريبه برام سخته أما شايد اينكارو بكنم نه بخاطر خودم بخاطر بچه م، چون گاهي در طول روز واسش انرژي كم ميارم...
يه نوع دارو هم واسه افسردگي الان استفاده ميكنم كه البته برا ريلكس شدنه، نميدونم آدم اكتيو و فعالي مثه من چي شدم كه الان اينقد انرژي كم ميارم، دوره بارداري سختي رو گذروندم، همزمان درس هم ميخوندم، البته مدركمو چند سال پيش گرفتم و درسم تموم شده اما برا تطبيق واحدام با اينجا بايد يه سالي ميخوندم كه من ٨ ماهه تمومش كردم، از ماه آخر بارداريم ديگه يه جورايي تو مرخصي بودم...
من نخواستم واسه خودم نسخه بپيچم، اما منطقم راه ديگه اي پيدا نميكنه، همسرمو دوست دارم اما وقتي ميبينم اون با كسي كه من عاشقش شدم اينقد فرق كرده ناخواسته ازش دور ميشم، واي خداي من تا كمتر از يه سال پيش اون رؤيايي ترين مرد دنيا بود، چيزايي رو كه بعضي وقتا تو پيج دوستان ميخونم شوكه ميشم، ما مشكل داشتيم أما چيزاي خيلي كوچيك كه قهرامون چند ساعت هم طول نميكشيد، اما الان اون اصلاً خطايي تو خودش نميبينه، اون اصلاً انگار منو نميبينه، يا اونجور ميبينه كه خودش دوست داره، .....