دلم میخواهد از خانه فرار کنم.خسته ام

خانواده ام دیگه خسته ام کردن. از همشون بدم میاد
فقط این از او ایراد میگیرد او از این
پدرم از مادرم. خواهرم از برادر برادر از خواهر
هیچکدام هم رفتارشان درست نیست
من خیلی بدبختم. چند خواستگاری هم که داشتم به درد من نمیخوردند.
دلم میخواد از این خانه برم. فقط مایه عذابم هستند.
البته همه داریمم عذاب میکشیم. پدر مادر فرزند ،همه
پدرم به خانه و زنش وفادار نیست. متوجه شدم خودارضایی هم میکند(خاک بر سر من که مجبورم این حرف را بزنم
برادرم هم به نظرم یا معتاد شده یا داره میشود
خواهرم فقط یا خواب هست یا گرفتار لپ تاپ و چت روم های مذهبی به گفته خودش.
دعا کنید همه با هم بمیریم.
این خانواده از پایه مشکل دارد، فقط با مرگ همه ما درست میشود
ولی من خسته ام.کجا میتوانم بروم

- - - Updated - - -

با هرکدامشون حرف میزنم بی فایده هست،میگن به من ربطی نداره

- - - Updated - - -

چهره ام پیرتر از سنم نشان میده
فرزندا هممون چهره هامون داد میزند که افسردگی داریم.

درود بانو

شما به دیگران چیکار داری درسته خانوادت هستند و روی شما تاثیر میزارن ولی تاثیر اصلی را شما خودت بر روی خودت داری

مهارتهای ارتباطی

موفقیت و شادی

اعتماد به نفس

مقالات بالا را وقت بگذارید و مطالعه کنید بانو :72:

پ.ن: با فرار کردن چیز یدرست نمیشه بلکه به مشکل شما اضافه هم میشه

سلام خانم یزدانی عزیز
به همدردی خوش اومدی عزیزم
:72:
خیلی عالی هستش که به فکر خانواده ات هستی. به فکر سلامتی پدر و مادرت و خواهرو داداشت هستی عزیزم. خیلی ممنون که میخوای بهشون کمک کنی.
اما قبل از هر چیز یادت باشه تو اول باید خودت قوی و سالم باشی و اول باید به خودت کمک کنی تا بعد بتونی به اونها کمک کنی عزیزم.
خواهش میکنم خونسردی و آرامش خودت رو حفظ کن. سعی کن روی تمرکز و آرامش کار کنی .
یکی از بهترین کاربرای تالار هستش که مراقبه روی نفس و مراقبه بخشش رو آموزش میدادن تو پستاشون. اگه بتونی مراقبه های آقای sci رو بخونی، بهشون عمل کن و تمرین کن تا بتونی آرامش پیدا کنی و اونوقت بیا تو همین تالار و مشکلاتت رو دسته بندی و مرتب کن و انشاله با همکاری اعضای خوب تالار و مدیران محترمش ، میتونی رو هر مشکلی کار کنی و حلشون کنی.
اما یادت باشه عزیزم این قبیل مشکلات ، زمانبر هست حل کردنشون . ممکنه طوالانی باشه اما شدنیه. پس باید امیدوار باشی .
شاد باشی. :310:

سلام.

این احساساتی که به خانوادت داری انسانی ودرست،هست.افرادخانواده بایدغمخواروکمک کننده به هم باشند.

اما این رنج زمانی خوبه که علم وقدرتی داشته باشی تا امور رواصلاح کنی.

درغیراین صورت غم و یأس وافسردگی تو، روی کل خانواده اثرمنفی میگذارد..

بنابراین نجات یک نفر درخانواده ای افسرده نور وباوری برای نجات بقیه است..


یاشاهد خودارضایی پدرت بودی یاحدس وگمان میزنی. درصورت اول اوروببخش وبراش دعاکن. ودیگه به کارش فکرنکن ودرصورت دوم جلوحدس وگمان هات رو محکم بگیر.همین طور به برادرت گمان اعتیاد نبر.هرکسی مسئول اعمال خودش هست.


یا نصیحت خردمندانه وبادرک ازاعضای خانوادت کن واوناروببخش یا اگر نمیتونی بازهم اوناروببخش وبرنواقصشون فکرنکن.


گاهی بیرون ازخانه بادوستانت باش وخودتوازاون حال و هواخارج کن وجلو افکاربیهوده روبگیر.باتمرین بخشش وعدم قضاوت. وتوکل برخداوندکم کم شرایط بهترمیشودموقعی که آزار میبینی و نمیتونی ازخونه بری بیرون سعی کن صبور وخویشتن دارباشی.

صبریکی از بهترین یاری کننده هاست.الصبرمفتاح الفرج:صبرکلیدگشایش است.

سلام عزیزم :72:

خوب حالت رو درک میکنم و این حالت ها برای هرکسی گاها پیش میاد و هیچ ادمی باهاش غریبه نیست
هممون گاهی شدیدا احساس رنج و غم و بیچارگی میکنیم و فکر میکنیم که هیچ راهی نداره درسته اگه منطقی بخای بررسی کنی گاهی مشکل ها طاقت فرسان اما ....

ببین چیزایی که من برات مینویسم بر اساس تجربمه دوس ندارم تو تو درد و رنج باشی ...

خانواده ای که بدنیا میاییم دست خودمون نیست گاهی تو خوب میفهمی و چیزایی برات جز اولیات یا همون بدیهیاته و میبینی خانوادت این ها رو هم متوجه نمیشن
اولش که پر از انرژی و ترو تازه ای سعی میکنی همه رو سر راه بیاری موعظه کنی فک میکنی که میتونی تغییرشون بدی و به حالت مطلوب برسونی درسته که گاهی یه موفقیت هایی میرسی
اما ذره ذره داری چیزایی رو از دست میدی که اون موقع متوجهش نمیشی و بعد چند سال میفهمی چقدر پیر شدی چقدر بی حوصله ای چقدر بی احساس و خسته ای!

اون موقع به این میرسی که ای دل غافل من مگه کی بودم که خاستم اینا رو تغییر بدم و حرص رفتاراشونو بخورم؟ و متعاقبا میگی بیخیال من باید حواسم به خودم باشه اما دیگه اون روحیه و شادابی رو تداری
ورسیدن به سلامت روانی خیلی خیلی سخت میشه

بیا و منطقی باش افراد خانواده ی ما میتونن هرکسی باشن و کارهای مختلفی ازشون ببینیم درسته بهشون نزدیکی اما سعی کن خودت رو در اولویت بذاری سرت بکار خودت باشه تا جایی که میتونی .
نخاه که مدینه فاضله ایجاد کنی به فکر خودت باش نذار روحت ازرده باشه مشغول باش به کاری و به زندگیت برس
مسایل دیگه هم مثل کمک برا تحصیل و ازدواج رو خدا از جایی که دقیقا فکرشو نمیکنی و ازش نا امیدی برات میرسونه

تو فقط بهترین کار ممکن رو انجام بده بقیه با خواست خداست

پس قرارمون چی شد؟
1- بیشتر توجهت به خود خود خودت باشه
2- وقتی کسی ازت کمک خاست تا حدی که بهت ضربه نزنه و طاقتت طاق نشه کمک کن اما ذهنتو درگیرش نکن
3- سعی کن زندگی خودتو جلو ببری و بپذیری که همه کامل نیستن و میتونن هرجوری باشن هرچند تو میدونی اشتباه میکنن
4- یادت باشه گاهی فکر کردن به اشتباهات دیگران و رنج بردن ازون خود ادمو به اشتباه میندازه

در ضمن یادت باشه وقتی حواست به خودت نباشه و خسته بشی نه تنها به دیگران هم نمیتونی کمک کنی بل خودت هم نیاز به کسی پیدا میکنی .

سرفراز عزیز نوشته بودن و مربوط به شرایط شما هم میشه:

"یک مدت طولانی برای دیگران مایه گذاشتی و چیزی بهت برنگشت. اول از همه باید در ناخودآگاه خودت دست از سرزنش دیگران، اون دیگرانی که بهشون محبت کردی و جوابتو ندادند برداری.
حقیقت اینه که هیچکس دلش برای سلامت روان ما نمی سوزه و بیماری های مثل ms یا حمله قلبی بخاطر بی توجهی خودمون به ماست.
باید شروع کنی که به خودت برسی و این کودک درونت رو که بسیار آزرده و ناراحت شده التیام بدی. باید به حرفش گوش بدی و ببینی چی ازت می خواد. اونو در رویاهات تصور کن و حداقل 20 دقیقه وقت براش بگذار. با دست راستت ازش سوال بپرس و با دست چپت جوابهای اونو بنویس(سعی نکن خوش خط بنویسی).

1. عزیزم دقیقا از چی ناراحتی؟
2. چکار کنم که خوشحال بشی؟
3. چه کاری الان انجام بدم خوشحالت می کنه؟(حتی ممکنه ازت بستنی یا پفک بخواد!)
... و هر سوالی که به ذهنت میاد یا اون دوست داره ازت بپرسه.
به خودت بیشتر برس. یادت نره هیچکس باندازه خودت دلش برات نمی سوزه، پس منتظر یک همدم خیالی نباش!
...
کتاب راز سایه یا نیمه پنهان وجود اثر دبی فورد رو بخون. "


حالا سعی کن به خودت مسلط باشی و با ارامش بیشتر فکر کنی.
منتظریم بیایی از حال خوبت بگی .

خیلی از حرفای خوبتون تشکر میکنم
منت میذارید سر بنده و برام وقت میگذارید

امین من هر روز شاهد اون صحنه هستم.جالبه پدرم فکر میکند ما متوجه نیستیم یا نمی فهمیم.واقعا نمیدانم چه فکری پیش خودش میکند.
میترسم همونطور که من متوجه شدم خواهر و برادرم هم فهمیده باشند. اه که حالم از خودم بهم میخوره که این چیزا رو باید ببینم.
وقتی میروم توی اتاق دیگر اصلا بهش نگاه نمیکنم تا چیزی متوجه شوم، ولی خیلی خیلی خیلی زیاد اذیت میشم و رنج میبرم.
آخر چرا پدر من باید توی پیری اینطور باشد؟ چرا نباید بفهمد که ما هم می فهمیم و این چقدر زشت و وحشتناک هست حتی تصورش.

فرشته اردیبهشت من چطور بی خیال آنها شوم؟
وقتی صبح و ظهر و نصف شب یکهو با صدای داد وبیداد از خواب بپری. میتونید تصورش رو کنید تقریبا هر روزتون همین باشه؟و تو با سردرد بیدار شوی؟
میتونید فکرش را کنید هر شب وسط خوابت برادرت ساعت 3 شب یا 4 صبح بیاد خانه،و چراغ روشن کند، با پدرت بحث کند. انگار نه انگار آدمی خوابیده ؟
مادری که فقط گریه میکند و امان همه را بریده؟ و حاضر نیست کوچکترین سخنی یا انتقادی را بشنود؟
.
.
.
ناگفته ها زیاده
چیزایی که یه انسان حتی یکیش هم نمیتواند تحمل کند چه برسد به این همه
من چطور به خودم برسم؟میخواهم ولی نمیشود.
فکر نمیکردم آینده ام اینطور میشود
اصلا من میتوانم آینده ای خوب داشته باشم؟ خنده دار است نه؟
ما فقط باید همه با هم بمیریم

سنتو نمی دونم. اگه کمه خیلی خوشحال باش که زود این تالارو دیدی. می تونی مقاله هاشو بخونی تاپیکارو بخونی و مدیریت کنی زندگیتو.

دیروز یعنی دیشب دیدم تاپیکتو. نمی دونستم واقعا چه جوابی بهت بدم. منم یه جورای دیگه سختی هایی داشتم با خانواده ام. بعدش پست فرشته اردیبهشت رو دیدم. واقعا جواب دقیق و خوبی بهت داد. من نمی تونستم انقدر خوب جواب بدم. نوشتی تو پست بعدیت نمیشه نمی تونی فقط به خودت توجه کنی نیاز دیدم برات بنویسم که بازم پست فرشته رو بخون. چندین بار.

واقعیت اینه که ادم نمی تونه هر کاری رو بکنه. تو تا جایی که می تونی و ازارت نمی ده به خونوادت مخصوصا به خواهر برادرات که مثل تو بی تقصیرن کمک کن. اما از یه جایی به بعد ادم به جایی می رسه که می بینه به خودشم نمی تونه کمک کنه. به اونجا نرس. انرژی و اعصابتو بذار برات بمونه.

دنبال محبت توی خونوادت نگرد. خودتو سعی کن مستقل کنی از نظر احساسی مالی و معنوی و جسمی و فکری. بعدش که مستقل بشی می تونی راحت عاشق شی می تونی راحت ازدواج کنی می تونی خوشبخت و شاد شی. اینارو نمی تونی توی این خونوادت پیدا کنی. اما اگه خودت شاد باشی می تونی این شادی رو به خواهر برادرات که مثل خودت بی تقصیرن هم هدیه کنی.

نوشتی چهره اتون پیر نشون می ده این همونه که خودت نوشتی. پیریه سن نیست. حس افسردگیه. یعنی وقتی بتونی شاد باشی دیگه چهره ات اینطور نیست. فقط روی روحیاتت کار کن.

اگه به نظرت میاد افسرده ای برو روانپزشک با دارو می تونی درمانش کنی. وگرنه ممکنه سالها بگذره این افسردگی بشه بخشی از ادم و ادم فکر کنه دیگه اونه و قبولش کنه. بعد 10 سال بره دکتر ببینه یه عمر هدر رفت اما با یه تعداد قرص معمولی می تونست راحت و ارام زندگی کنه و زندگی اش به خاطر اعصاب خوردی هاش به باد نمی رفت.

در مورد پدرت خیلی هم فکر نکن اگه بهش بفهمونی که می فهمین بهتر میشه. ولش کن.
تمرکزتو بذار روی خودت روی روحیات خودت روی شادی خودت موفقیت خودت و ...
زیاد به خودت سخت نگیر. بعدا اینا رو اثرشونو روی جسمت می بینی اگه اینطوری ادامه بدی.
به خودت بگو ارام باش و شاد. در همین لحظه بپذیر که خونوادت اینان. خودت اینی. الان غمتو بپذیر.

پذیرش قبول کردن نیست. فقط انکار نکردنه. نجنگیدنه با این لحظه است. بپذیر اینطوریه الان و این لحظه. بعدش ارامش پیدا می کنی. بعد از اون دیگه تمرکزتو بذار روی خودت خودتو شادی و موفقیت خودت. به خواهر برادرات هم تا جایی که در توانته و ضرر بهت نمی خوره کمک کن. مادر پدرتم کار خاصی باهاشون نداشته باش. به خاطر خونواده ات گذشته ات و هر چیز دیگه ای سوال جواب نکن خودتو و خدا رو و این چیزا رو. بی قضاوت و سوال جواب بپذیر اوضاع اینه. اصلا دنبال جواب واسه اینکه چرا اینطوریه نگرد. سالها ممکنه دنبال جواب بگردی. بعد یا پیدا نمی کنی یا اگه هم پیدا کنی به دردت نمی خوره. اصلا فکرتو نذار سر این چیزا.
زندگی کن.
موفق باشی.

http://www.fekreno.org/hameja%20folder/hameja517.htm

این تاپیکو الان بخون برای فکر به هم ریخته خوبه.
http://www.hamdardi.net/thread-26620.html


اینجاها یه تعداد پست گذاشتم بخونشون اگه حوصله داشتی.
http://www.hamdardi.net/thread-33334.html
http://www.hamdardi.net/thread-33048.html
#5
#4
#19
#33 اینجا توی نقل قول یه چیزایی نوشتم اونا رو بخون اگه خواستی.

ممنون
تاپیک هایی که معرفی کردید را سعی میکنم بخوانم
امیدوارم بتوانم زودتر خودم رو نجات بدم از این....

اون تاپیک بهارزندگی رو الان شروع کن کاراشوم انجام بده.
بقیه تاپیکارو نگاه کن. توی یکی دو تاشونم باز لینکو تاپیک هست. اگه فکر کردی نیازه اینجا بیا بنویس که دلت پر نمونه اذیت شی. چیزایی هم که نمی تونی بنویسی اینجا چون عمومیه اگه بعدا مشکلی داشتی راهنمایی خواستی یه ماه اشتراک آزاد بگیر خصوصی از کارشناسا راهنمایی بگیر.

ببین فرار نه. نجات پیدا کردن نه. تو و من و همه باید در همین لحظه همه چی رو بپذیریم. پذیرشمونو باید بالا ببریم. خودمونو خونوادمونو همه رو ببخشیم و ازاد شیم از گذشته. بعد از پذیرش ارامش پیدا می کنی و می تونی به مرور اون استقلال ها رو پیدا کنی.

موفق باشی.

بعضی وقتها نگاه میکنم می بینم چقدر با اطرافیانم،با دختران فرق میکنم
امروز تاپیک میخواهم خودم را دوست داشته باشم دیدم. دیدم فرشته اریبهشت و دوستان دیگر چه توصیه هایی برای زیباتر شدن داشتند.
من همیشه دلم میخواست مثل شما باشم
همین چیزها را که می بینم ولی نمیتوانم انجام بدم عذابم میدهد.
دلم میخواهد برای شادابی خودم هم که شده بیشتر به خودم برسم
ولی مادرم این همه سال از همه این صحبتها تقریبا به دور بوده
همیشه قناعت قناعت. اگر دو تا روسری داشتیم باید تا 5 ،6 سال حداقل آن را نگه میداشتیم.
لباسهایمان را تا پاره نشده دور نمیندازیم. خیلی کم خرید میکنیم. چون مادرم اینطور هست خودش
چقدر دلم میخواست مثل دختران دیگر خوش پوش باشم.
خودم هم دیگر نمیدانم چطور باید شروع کنم
دلم میخواهد چهره ام از این افسردگی و ماتی و کدری در بیاد
فکر میکنم اگر تغییراتی اینچنینی بدهم توی روحیه ام تاثیر مثبتی میگذارد. ولی چون تا این سن کاری نکرده ام دیگر نمیدانم چطور و از کجا باید شروع کنم
همیشه بیرون که میروم فقط به خانمها نگاه میکنم و حسرت میخورم. که چرا من مثل آنها نیستم...چرا رفتارم اخلاقم ظاهرم مثل آنها نیست.
چرا نمیتوانم یه دختر لوس و بامزه باشم وقتی که باید باشم.
احساس میکنم رفتارهای ناز دختران دیگر را ندارم،چون توی ناز بزرگ نشدم.
نمیدانم میتونم بعدها برای همسرم یک زن باشم یا خیر. آن هم مثل دختران الان که همه شاداب و سرزنده و اهل عشوه و ناز هستند .ظاهرای جذاب. که من هیچکدام را ندارم.
از آینده هم میترسم

اولین کار اینه که باید یه کار داشته باشی
چون تا وقتی به خانواده وابسته ای باید با اصول و قوانین اونها هرچند اشتباه باشه زندگی کنی و تو محدودیت باشی .

ببخشید دیر جواب میدهم
من دنبال یه کار مناسب بودم ولی پیدا نمیکنم.برای همین ناامید شدم و میدانم تا آشنایی سفارش مرا جایی نکند فایده ای ندارد.
به نظرتان کارهایی که با تحصیلات کمتر هم مردم انجام میدهند بروم؟
من لیسانس دارم. و بعضی کارها مثل فروشندگی را دوست ندارم.
برای همین تا الان بیکار ماندم.

خب برای شروع خوبه قرار نیست کار باکلاسی باشه
اره مهم اینه که یه درامدی داشته باشی هرچند کم باشه ولی میتونی ازش لذت ببری لباس بخری ارایشگاه بری

گردش کنی باا خانوادت درگیر نشی سرخاسته هات و کم نیاری
ازون گذشته تکیه کردن به خودت اعتماد به نفستو بالا میبره ولی وابستگی ادمو تا پایین ترین لول طرف مقابل پایین میاره.

فعلا یکاری برو و همزمان سراغ کارهای دیگه و ازمونهای استخدامی باش حتما .

حق با شماست.باید همین کارها رو هم بروم ببینم چه شود.
هر چند فکر نمیکنم باعث شود مشکلاتم کمتر شود.خیلی خیلی تاثیر داشته باشد دو جنس لباسم در ماه بدون منت تامین میشه.
ولی من کی بتونم مثل بقیه دخترا بشوم نمیدانم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یزدانی

ولی من کی بتونم مثل بقیه دخترا بشوم نمیدانم

---

هروقت خودت بخایی عزیزم:72:

سلام
شما مشکلات زیادی در منزل دارید که فعلا بکنار. اما چیزی که شما را عذاب میده و باعث میشه انرژی شما در همون ذهنتون مصرف بشه مقایسه خودتون با دیگر دختران یا حتی پسرها هست.

شما فکر میکنید مثلا بقیه دارند چطوری زتدگی میکنند بدونه مشکل ?? عزیز من مشکل که فقط خلاصه نمیشه در مشکل مالی و دعوای خواهر و برادر و بحث پدرتون ..... دختر های پول دار هم مشکلات خاص خودشون را دارند خانواده های تک فرزند که سکوت فضای منزل راپر کرده هم مشکلات خاص خودشون را دارند
به شما با اطمینان میگم پول مساوی خوشبختی نیست این تجربه شخصی خودم هست . پول مساوی امکانات رفاه قدرت فخر فروشی راحتی و... هست اما همه اینها مساوی یک زندگی با ارامش نیست .

خوشبختی در درون ادم هست نه بیرون ان .

اگر آرزوهات برات مهمه انرژی جوانی خودتون را صرف رسیدن به اونها کن نه فقط در ذهن خودت مصرفش کنی بدونه هیچ نمود و حرکتی.

سلام
دختر خوب اگه تو خونتون همیشه دعواست،همیشه مشاجرست،اگه روزی 100 بار از سقف آویزونت کنن میدونم سخته ولی بدون که آبروت فقط تو خونه خودت در امان هستش.جز همین خونوادت هیچکس به فکرت نیست که بخوای با فرار بری دنبال اون شخص
اگه روحتو آذرده کنن ،جسمتو شکنجه بدن بازم بهتر از اونیه که یکی بخواد به پاکی دخترونت آسیب بزنه.جایی که میخوای بری پاکیت در امانه؟

یه بار گفتم اما بازم بگم. حداقل واسه من اینطوری بود. تا وقتی که م یخواستم فرار کنم نتونستم. افکار ادم به هم می ریزه و داغون می شه. در عمل هم وقتی فکرم ارامش نداشت نمی تونست برنامه ی کوتاه مدت هم داشته باشه چه برسه بهد پلن دراز مدت که برای یه فرار مناسب و محترمانه از خونه ی دربو داغون نیازه. به خاطر همین سالها خواستم فرار کنم اما چون تنها بودم و کسی باهام همفکری نمی کرد و چون فکرم ناارام بود نتونستم راه مناسبی برای فرارم پیدا کنم. نتیجه اش این شد که هستم. به هم ریخته با کارهای ناتمام راه های نا تمام و در نتیجه سرخوردگی هایی که جلوی خودم داشتم و دارم و از همه بدتر یه سیکله که توش گیر افتادم. اینکه هر از گاهی شروع می کنم به ناراحتی عمیق و متاسفانه این وضعیتم چند باری در سال انگار هست. این روزا دوباره داره شروع میشه. اینا نتیجه ی ناارامی های منه طی سالیان.
اگه می خوای واقعا خوشحال و موفق باشی و اگه می خوای اینکه الان چه خونواده ای داری روی اینده ات اثر بدی نذاره و حتی اثر مثبت هم بذاره از نظر درک بالا داشتن، به نظر من راهش اینه که همین الان همه چی رو بپذیری. این پذیرش هم اصلا قبول کردن نیست. معنی این پذیرش اینه ک وضع موجود و گذشته رو بپذیری و با چیزی که نمیشه تغییرش داد (گذشته، ادمای اطراف و ...) نجنگی. اینطوری انرژیت می مونه برای خودت. ضمن اینکه همون لحظه ای که پذیرش پیدا می کنی و نرمش نسبت هر چیزی که گذشته و هر ادمی که در اطرافته، می بینی ارامشی پیدا می کنی. می بینی بی قرار نیستی که بخوای هر لحظه از این خونه از این شهر و از این کشور فرار کنی. و این ارامش نسبی باعث می شه که بتونی فکر کنی. فکر که بتونی بکنی راه های جلوی روتو می بینی و می تونی برنامه ریزی کنی برای زندگیت. بعد می بینی در عمل همون فرارو کردی اما فرار نکردی. می بینی افکار سالمت و برنامه داشتنت و بعد هم تلاش کردنت (یه تلاش خیلی معمولی هم کافیه وقتی که دقیقا بدونی چی می خوای و برنامه داشته باشی) تو رو به خیلی جاهای خوبی رسونده. و تو می تونی موفق باشی و شاد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یزدانی

خیلی از حرفای خوبتون تشکر میکنم
منت میذارید سر بنده و برام وقت میگذارید

امین من هر روز شاهد اون صحنه هستم.جالبه پدرم فکر میکند ما متوجه نیستیم یا نمی فهمیم.واقعا نمیدانم چه فکری پیش خودش میکند.
میترسم همونطور که من متوجه شدم خواهر و برادرم هم فهمیده باشند. اه که حالم از خودم بهم میخوره که این چیزا رو باید ببینم.
وقتی میروم توی اتاق دیگر اصلا بهش نگاه نمیکنم تا چیزی متوجه شوم، ولی خیلی خیلی خیلی زیاد اذیت میشم و رنج میبرم.
آخر چرا پدر من باید توی پیری اینطور باشد؟ چرا نباید بفهمد که ما هم می فهمیم و این چقدر زشت و وحشتناک هست حتی تصورش.

فرشته اردیبهشت من چطور بی خیال آنها شوم؟
وقتی صبح و ظهر و نصف شب یکهو با صدای داد وبیداد از خواب بپری. میتونید تصورش رو کنید تقریبا هر روزتون همین باشه؟و تو با سردرد بیدار شوی؟
میتونید فکرش را کنید هر شب وسط خوابت برادرت ساعت 3 شب یا 4 صبح بیاد خانه،و چراغ روشن کند، با پدرت بحث کند. انگار نه انگار آدمی خوابیده ؟
مادری که فقط گریه میکند و امان همه را بریده؟ و حاضر نیست کوچکترین سخنی یا انتقادی را بشنود؟
.
.
.
ناگفته ها زیاده
چیزایی که یه انسان حتی یکیش هم نمیتواند تحمل کند چه برسد به این همه
من چطور به خودم برسم؟میخواهم ولی نمیشود.
فکر نمیکردم آینده ام اینطور میشود
اصلا من میتوانم آینده ای خوب داشته باشم؟ خنده دار است نه؟
ما فقط باید همه با هم بمیریم

---

تک تک اینایی که نوشتی رو با گوشت و پوست و استخونم لمس کردم+هزاران مشکل ریز و درشت دیگه .

منم بزرگترین آرزوم مردن خودم و خونوادمه .
قصد ندارم با شعار های بیخودی روحتو آزار بدم .فقط میتونم باهات همدردی کنم . :72:

سهیل متاسفم که شما هم شرایط بدی دارید.
متاسفم که می بینم خانواده ها وافرادی مثل من و خانواده ام هستن.
مینوش حرفهایت صحیح هست حرفای فرشته اردیبهشت هم صحیح هست ولی در عمل سخته خیلی سخت
واقعا نمیدانم چطور توصیف کنم وضعیت خانه را که متوجه بشوید
افرادی روبرویت هستند از صبح تا شب ،شب تا صبح ،که حتی دیدنشان،سکوتشان هم تو را عذاب میدهد چه برسد به چیزهای دیگر
دخترکردستان من پاک زندگی کردم جایی هم الان مدنظرم نیست که بخواهم بروم
خودم هم میدانم این چیزهایی که میگویی تو خانه عذاب باشد ولی آبرو باشد.
فکر میکنی الان خانواده ما خیلی آبرومندن؟ نه همان یه ذره آبرویی هم که جمع کرده بودیم دارن بر باد میدهند

علیرضا من نگفتم پول میخواهم تا خوشبخت شوم.کاش مشکل ما فقط بی پولی بود.کاش فقط فقیر بودیم ولی آرامش داشتیم
میدانم همه مشکل دارن ولی کاش مشکل ما یک مریضی بود
اینها روی اعصاب و روان آدم اونقدر تاثیر نمیگذارند چون حداقل شب میتوانی چند ساعت بخوابی
اصلا نمیدونم چطور بگویم که متوجه شوید آدمی که تا به این سن رسیده همیشه با ترس و لرز با تلفن با دوستانش صحبت کرده که مبادا الان یکی داد و فریاد کند و دوستت بشنود و آبرویت برود
هیچوقت نتوانسته دوستانش را به خانه بیاورد یا حتی چند دقیقه ،از ترس اینکه همان لحظه دعوایی راه بیفتد و سروصدایی شود و آبرویت برود
و هزاران مورد مشابه که بخواهم بگویم طوماری میشود
حالا باز هم میگویید همه مشکل دارن؟
بهشون توجه نکنم؟

- - - Updated - - -

میدانید همین الان که دارم می نویسم خواهرم با صدای سروصدای پدرمادرم بیدار شده؟
الان دوستم تماس گرفته مجبورم جوابش را ندهم تا سروصدا شاید تمام شود؟

یزدانی نمی دونم چند سالته فکر کنم سنت زیر 24 باشه.
نمی خواد چیزی رو توضیح بدی. اصلا مگه م یتونی؟؟ نمی تونی. ادم هر چی هم بیاد بگه باز نم یتونه اون چیزی که م یخواد و بگه.
ببین خونواده اتو ول کن مخصوصا اون مامان بابات. اول رو اعصاب و ارامش خودت وقت بذار. هر چی زودتر به ارامش برسی و خودتو قبول کنی زودتر می تونی فکر کنی و زودتر از اون خونه ی مزخرف خلاص می شی. من الان یه دختر ترشیده ام. دقیقا همینم. همینم. الان باید بچه هم می داشتم خیلی سال پیش ازدواج م یکردم حالا چی ؟ حالم از این خونواده اشغالم به هم می خوره.
زود خودتو جمع کن. اول ارامش که با پذیرش ایجاد می شه. بعد از این ارامش فکرت معقول کار می کنه راه حل میاد می تونی هدف کذاری کنی و با توجه به هدفات برنامه ریزی کنی بلند مدت. بعدش می تونی طی یه مدت زمان از این ... به نام خانه و خانواده فرار کنی. شایدم همین وقتا یه شوهر خوبم تونستی پیدا کنی.
موفق باشی.

مینوش عزیزم تقریبا 26 ساله هستم
خدا کند شما هم همسری شایسته در کنارتان قرار بگیره
شما خیلی خوبین. و راحت صحبت می کنید.ممنون
منم سعی میکنم خودم را نجات بدم فقط. از خدا هم میخواهم که نجاتم دهد.یا با مرگ یا زندگی آینده بهتر

سلام دوست عزیز:72:
عزیزم تا حدودی حرفات رو درک میکنم.به قول فرشته اریبهشت این احساسات رو خیلی از ماها تجربه کردیم. خیلی سخته درسته.
خود من هم تا حدودی طعم مشکل و اختلاف رو چشیدم.و مسائل دیگه ای که حالا گفتنش درد رو دوا نمیکنه. عزیز من ما تو اینجور مواقع همونطور که دوستان دیگه گفتن فقط میتونیم مراقب جسم و روح خودمون باشیم.واقعا اگه بتونیم این کارو کنیم هنر کردیم!
یه چیزی هم هست نمیخوام ناامیدت کنم ولی میخوام بهت بگم که فکر نکنی با ازدواج همه مشکلاتت حل میشه،و دیگه کاری به خانوادت نداری... چه بخوایم چه نخوایم این خانواده تا همیشه همیشه خانواده ما هستن و اسمشون رومون هست.حالا چه فاصله داشته باشیم ازشون چه نه.
بعد ازدواج هم دغدغه های خاصی داری که باز هم مجبوری بپذیری این همینه که هست.
فقط نذار افسرده بشی،روحت آزرده بشه،خسته بشی،چون دیگه اونوقت به بهترین پسر دنیا هم دنیا ازدواج کنی نمیتونی طعم آرامش و خوشبختی رو بچشی.
این چیزهایی که میگم خودم کم کم دارم میفهمم،که خانواده م چقدر تاثیر گذاشتن روم، به قول فرشته اریبهشت حالا می بینم چیزهایی رو از دست دادم که دیگه به سختی میتونم بدستشون بیارم. وقتی که داشتم تلاش میکردم حال بقیه رو خوب کنم
فقط سعی کن تو هم مثل ما مراقب خودت باشی،و برای خودت کم نذاری از هر لحاظ
کلاسهای مورد علاقه ات رو برو،کار خوب پیدا کن برو، تفریح داشته باش با دوستانت، تا روحیه ات عوض بشه و از این حال و هوا بیرون بیای

انشاله که آینده ای بهتر از گذشته در انتظارت هست:72:

http://www.hamdardi.net/thread-33522.html
اینو هم یه نگاه بکن. پست های مدیر همدردیه. شاید به دردت بخوره.

- - - Updated - - -

http://www.hamdardi.net/thread-33473.html
اینو هم بیکار بودی خواستی یه نگاهی بکن. راهنمایی های دوستانه.