موضوع: قصه تلخ زندگی من....نمیتونم ولش کنم...قسمت3

سلام دختر خوب، من اول نظرم رو در مورد شما بگم و بعد بگم که به نظر من باید چکار کنی. اگه مدتی توی این سایت باشی می بینی که حرفهای شما زیاد تکرار میشه. اینکه من قبلا چقدر خوب بودم و بعد از این ماجرا چقدر روی من تاثیر گذاشت و وضعم رو بد کرد و شدم اینی که خیلی با گذشتم فرق دارم و داغون شدم و ...

حقیقت اینه که آدمها به جایی میرسند که راهش رو از خیلی قبل شروع کردند و رفتارهاشون ریشه در شخصیتی داره که توی طول زمان در وجودشون شکل گرفته. شما همین شخصیت رو داشتی و حالا توی این مورد فرصت بروز پیدا کرده. با این راهی که در پیش گرفتی چه این آقا چه هر کس دیگه ای به احتمال زیاد میرسیدی به همین حس و حال.

شما باید راهت رو عوض کنی. انتظارت از زندگی رو باید تغییر بدی. دلایلی که در مورد دوست داشتن این آقا می یاری همه رو رفتارهای ایشون نقض میکنه و شما همچنان اونها رو به عنوان خوبی های ایشون بیان میکنی. اینکه احساس شما رو درک میکنه، اینکه با کسی رابطه دوستی نداشته، اینکه قصدش ازدواج بوده. رفتارهاش دقیقا عکس اینها رو نشون میده. احساس شما رو اگه درک میکرد شما به این حال و روز نمی افتادی. و رابطه دوستی هم که با خود شما داره! ازدواج هم که باهات نمیکنه! پس لطفا استدلال کردن رو بزار کنار. اولین کار اینه که مشکلت رو اینطوری بگی: من اون رو خیلی میخوام ولی هیچ دلیلی ندارم و کلی بدی داره.

حالا اینکه چرا دلیلی نداری و با این وضعیت هنوز دوستش داری هم برمیگرده به خودت. شما احتمالا خودت آدم ارزشمندی نیستی به همین خاطر یک آدمی در این حد رو دوست داری! باید برای زندگیت هدف تعیین کنی، ببینی واسه چی داری زندگی میکنی، میخوای به کجا برسی. اونوقت میتونی تصمیم بگیری که اصلن در حدی هستی که بیشتر از این آقا رو بخوای یا نه. اگر نبودی که همین راه رو ادامه میدی و بهش بچسب و زنگ زدن بهش رو بیشتر کن و اگر هم فکر کردی که لیاقت بیشتر رو داری خودت خود به خود نظرت نسبت بهش عوض خواهد شد.

این تصمیم خیلی ناخوداگاه اتفاق می افته. یعنی اینطوری نیست که مثلا هر روز صبح پاشی به خودت بگی که من چقدر خوبم و ارزشم بیشتر از اینه که اینقدر خودم رو خوار و ذلیل کنم و اینجور حرفها. شما اول باید بشینی ببینی هدفت در زندگی چی هست و میخوای به کجا برسی و حد خودت چقدره اونوقت اگر هنوز دوستش داشتی یعنی حد شما همینقدره! و کاریش نمیشه کرد. بهرحال همه قرار نیست آدمهای قوی و موفقی باشند. اگر هم دوستش نداشتی که یعنی به این حد زندگی راضی نیستی و برای خودت زندگی بهتری میخوای.

سلام به همه دوستان


واماجواب شماجناب توجیه...

رفتارهاشون ریشه در شخصیتی داره که توی طول زمان در وجودشون شکل گرفته. شما همین شخصیت رو داشتی و حالا توی این مورد فرصت بروز پیدا کرده. با این راهی که در پیش گرفتی چه این آقا چه هر کس دیگه ای به احتمال زیاد میرسیدی به همین حس و حال.

اول بایدبگم براتون بی نهایت متاسفم برای طرزفکرتون ونیزبرای طرزحرف زدنتون!

[quote]

شما احتمالا خودت آدم ارزشمندی نیستی به همین خاطر یک آدمی در این حد رو دوست داری!]/quote]

فکرمیکنم آدم براهم دردی کردن بادیگرانی که مث خودشماهزارتامشکل دارن...بایدبه حدی ازبختگی وادب

برسه که بتونه اول مشکل خودشوحل کنه بعدبیادوحرف از شخصیتواین چیزابزنه!

دوم اینکه طوری باقاطعیت راجع بمن حرف زدین که یه لحظه فکرکردم سال هادرغارزندگی کردموبسربچشم

ندیدم!که گفتین هرکی ازراه برسه شماهمین وضعودارین چون ریشه درشخصیتتون داره!


من4سال دریکی ازبهترین دانشگاه های دولتی درس خوندم وبیشترهمکلاسام بسربودن!وبسرندیده نیستم که

بخوام بادیدن هربسروابرم!


خداروشکراونقدی موقعیت خوبی دارم که....اصلاازتعریف کردن ازخودخوشم نمید!ولی درجواب حرف شمابود

جناب توجیه!

.

شما احتمالا خودت آدم ارزشمندی نیستی به همین خاطر یک آدمی در این حد رو دوست داری!

بازم فقط براتون متاسفم باطرزفکرتون وحرف زدنتون!


شمابسیارآدم سطحی نگری هستین.....


ولی خوب شایدحرفام قدی روتون اثرکنه!دیگه بالاترازخداهست!بی چشم داشت مخلوقاتشودوس داره بایدبگید

خدابی ارزشه که این موجودات کوچکودوس داره!نه خیراین طورنیست ...

این که من آدم ارزشمندی هستم یانیستم تشخیصش باشمانیست!اونی که بایدبدونه وبفهمه فهمیده خودم واطرافیانم!

ارزش آدمامیدونیین به چیه/به رعایت احترام به آدمای دیگه ست به دوس داشتن خودودیگران.به درک قشنگای

دنیاست به قبول خیلی ازارزشهای والایی که دیگه براخیلیابراشون دمده شده!و...و...و...




اگه میشه برا بست من دیگه نظرندین.ممنون میشم

عزیزم لحن توجیه زیاد خوب نبود ولی کلیت حرفش درست بود. اینکه تو خودتو به اندازه ی کافی دوست نداری. و اینکه دلیل اینکه کسی رو دوست داری که اینهمه بدی داره در درون خودته. نه فقط تو. همه همینطوری هستن. اینکه هدف برای خودت تعیین کنی. راهتو و مسیر زندگیتو مشخص کنی و ببینی اون ادم و کلی ادمای دیگه اصلا کسایی هستن که در این مسیر و هدف های تو قرار بگیرن یا نه. اینایی که نوشته بود درست بود. فقط لحن خوبی نداشت. و البته با یه چیز دیگه اش هم من مخالفم. اینکه بی ارزش باشه کسی. تمام ادم ها ارزشمندن. ولی باید همنیشین کسی بشیم که بتونه خوبی ها ی ما رو بیشتر شکوفا کنه. البته منم توی تاپیکم یکی از دوستای خوب این تالار برام نوشت همه قرار نیست ازدواج کنن و همه قرار نیست موقق باشن. اینا واقعیتن البته برای من. و البته برای الان من. و هر چیزی قابل تغییره. من اینم چون چندین سال به روشی و با نگرشی زندگی کردم که این شدم. چیزی که هستم نتیجه ی چندین سال قبل منه. چند سال بعدم نتیجه ی این چند سالی خواهد بود که هنوز نیومده. چیزی که از اینا واقعی تره اینه که هر کسی ارزشمنده. فقط باید تلاش کنیم این ارزش ها رو در وجودمون پیدا کنیم. و بعدم شکوفا. تو که سنت کمه. به جای اینکه به این ادم که برات نقش مثبتی نداشته و روی زندگیت اثر مثبتی نداشته بچسبی خودتو ازش ازاد کن. بقیه راهتو ادامه بده. امیدوارم تو خیلی زود موفق بشی و هر روزت بهتر و بهتر شه.

دوستان لحن متفاوت به کار می گیرن که شاید شما بتونی اثر بدیش. یه بار دیگه همه ی پست هایی که براتون گذاشتن رو بخون. من هر بار که پست هایی که برام می ذارنو می خونم چیزایی بیشتر پیدا می کنم توشون.

موفق باشی.

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط مهمان93

سلام همدردای عزیز

امروزوالان که دارم تایب میکنم.............

حالم بینهایت خرابه...........

بغضی توگلومه.....که نمیترکه.............

بخداخسته م..........

ازخودم که اینقدضعیفم............گاهی فک مبکنم کاش ضربه مغزی بشم.....حافظموازدست بدم....لیسانسمم بخوره

توسرم..............


خسته ای و معترض. چون داری با چیزی که هست می جنگی. اون رفته. بپذیر. تو حست خوب نیست. اینم بپذیر. اینا چیزایین که هستن. همین لحظه واقعیه. اول همه چی رو بپذیر. نجنگ با این لحظه و وضعیتی که الان داری. دنبال سوال جواب نگرد. بی تفسیر و قضاوت همین الان همین لحظه رو با همه ی چیزایی که توشه بپذیر. بعدش بیا با فکرت که ازاد تر شده با این پذیرش برای بهتر شدن روند زندگیت فکر کن و بعدم تلاش.
آخه اینم زندگیه که من دارم!!!!!!!!!

عین یه تیکه آشغال منواززندگیش برت کردبیرون...ولی هنوزعاشقشم...........

هیچکس توان اینو نداره که کس دیگه ای رو مثل اشغال دور بندازه یا نندازه. این حس توئه. تویی که این حسو پیدا کردی. همین. هیچ موجودی اشغال یا بی ارزش نیست. همه ارزشمندن. اگه یکی رهات کرد و رفت معنیش این نیست که به تو توهین شده. معنیش این نیست که تو معیوبی. معنیش این نیست که اون عوضیه (البته این ادم هست بسکه دروغ گفته. اما رها کردن یه ادم و ترکش به تنهایی معنی عوضی بودن نداره) وقتی دو نفر راهشون از هم جدا میشه فقط معنیش اینه که دیگه راهشون یکی نیست. اصلا موجودیت ارزش و هویت هیچکدوم زیر سوال نمی ره. فقط راه جدا شده. همین.

اونم عاشق باشه یانباشه که نیست........

رسیدن محاله...

میگیددخترخوب بخوای میتونی فراموششش کنی......

فکرمیکنید نخواستمونمیخوام!!!!!!!!!!!!!دیگ� � خسته ترازاونیم که حتی نفس بکشم.........
گیر دادی و چسبیدی به این حست. واسه همینه که نمی شه. ببین میگن وقتی ادم با کلی زحمت و زمان به رنج هاش دست پیدا می کنه بعدش فکر می کنه این رنج ها خیلی ارزشمندن! چون خیلی زحمتش شده تا به اینا برسه. بعدش می خواد به هر شکلی نگهشون داره. همه امون اینطوری بودیم و یا هستیم. واسه همینم کلی با خودش و لحظه و همه چی می جنگه فقط چون این رنج ها رو فکر می کنه خیلی مهمن و می خواد نگه دارتشون. رهاشون کن. خودتو بتکون از دردا و رنج ها. همین الان. بیشتر از این نمی خواد به گذشته بچسبی. اگه خودت بخوای می شه که دیگه انقدر عاشقش نباشی. خودتی که اصرار داری به این عشق. و خودتی که می تونی این احساسو به خودت تموم شده اعلام کنی و راه خودتو بری.

میگیدبرومشاور.روانبزشک5سال ه دارومصرف میکنموهیچ هیچ هیچ...........

چراکسی صدامونمیشنوه...........

دارم تاوان چیروبس میدم خدااااااااااااااااااااااب سمه..............

20سال احساس توزندگیم تعطیل بود.....یکی ازراه میرسه...........اونم کی...........یکی که میدونمست شرایط روحیم
بازم عاشق میشی. بازم عاشق میشی. هر بار بهتر و بهتر عاشق میشی. نترس. این احساسو به این ادم که رفته انقدر دو دستی نچسب. ول کن این عشقو. بعدا بهتر از اینو پیدا می کنی. یهتر. فقط باید خودتو بپذیری.

چقدداغونه...ولی بابیرحمی تمام.........ترحم نخواستم ازش...ولی چرابارآخراومدوقول دارددلخوشم

کردویک هفته بعدبراهمیشه ..انداختم دور...........وهنوزدیوانه واردوستش دارم........

سهم من اززندگی اینه خداااااااااااااااااا...
همه چیز در تغییره. اینو بپذیر. این چیزیه که هست. توقع نداشته باش که چیزای بیرون از وجودت بی تغییر بمونن. واقعیت هستی و دنیا اینه که تغییر کنه. تو هم تغییر می کنی. اما درونت همیشه مال خودته. در درونت هم تغییراتی می کنی. اما با اگاهی خودت.
به هیچی انقدر سفت نچسب تا درد نکشی. همه چیزو بپذیر. با خودت مهربان باش.

توروکمکم کنید...بریدم دیگه

عشقم مثله خیلی چیزای دیگه است. البته وابستگی مربوط به عشق. عادت می کنی. بعدش باید صبور باشی تا بتونی این عادتو کم وکمتر کنی. یه جور اعتباده اما صبور که باشی دیگه بعدش که ترکش کردی این وابستگی رو دیگه نمی ری سراغش.
صبور باش و با خودت مهربان باش. چیزایی که هستو بپذیر.
حالت خوبه. حست بده. حست هم کم کم به کمک خودت بهتر میشه.

مهمان جان سلام خوش اومدی

من نتونستم همه پست ها رو بخونم ولی خیلی خلاصه میتونم بگم سریع تر و با قاطعیت خودتو ازین رابطه ها بکش بیرون باور کن سختیش برا دوروزه ولی اگه ادامه بدی و درگیریت بیشتر شه و بعد که مسلما منتهی به قطع رابطه میشه اون موقع با روانپزشک رفتن هم شاید حالت خوب نشه...

ادم اگه کمتر تو چاله فرو بره راحتتر بیرون میاد ولی اگه تا ته بری شاید همونجا بمونی و نتونی بیرون بکشی چون پایین رفتن خیلی اسونه ولی بالا اومدن کار هرکسی نیست .

موفق باشی

نوشته اصلی توسط مهمان93

من4سال دریکی ازبهترین دانشگاه های دولتی درس خوندم وبیشترهمکلاسام بسربودن!وبسرندیده نیستم که

بخوام بادیدن هربسروابرم!

دوست عزیز،

موفقیت شغلی یا تحصیلی ربطی به سلامت روح و روان نداره.
اگر اطراف شما پر از پسرهای سالم و موجه هست و شما جذب یک مرد متاهل مشروب خور و معتاد و .... شدید، مطمئنا یک ایرادی در شخصیت شما هست.

اتفاقا اگر کسی نبود و جذب این آقا شده بودی می گفتیم چاره ای نبوده، اولین موردی هست که سر راهش دیده.

شما یه آدم بی مسئولیت بیمار مشکل دار که خانواده اش هم از خودش بدترند! (با دوست دختر برادر متاهلشون همکاری می کنند)
را انتخاب کردی و می گی اطراف من پسر خوب زیاده، من اما بدش را ترجیح می دم !!

شاید از حرفهای من هم، مثل حرفهای آقای توجیه ناراحت بشین.
اما این که بعد از دوسال کنترلی روی رفتار خودتون ندارید
ایشون شما را از خودش می رونه و شما همچنان اس ام اس می زنید
این هم تحقیر و توهین را ندیده می گیرید
و ...

مشکل عزت نفس دارید.
شما ارزشمند هستید، اما مشکل اینجاست که ارزش خودتون را باور نکردید.
و اگر به این روند ادامه بدید بدتر هم می شه، پس به جای مقاومت به فکر بهبود باش.

یه مدت که بگذره و اون آقا محل نذاره و راه چاره ای نداشته باشی، می ذاریش کنار.
اما به نظر من به جای این که منتظر این باشی که زمان خود به خود این مساله را حل کنه، بیا و ریشه ای درمانش کن.

تاپیکها و پستهای مصباح الهدی، دختر بیخیال، صبوری، ستیلا و ... را بخون.
ببین چقدر برای خودشون و زندگیشون و اینده شون ارزش قایلند.
چطور با خواستگارهاشون برخورد می کنند و ارزیابیشون می کنند،
نه این که هر بی سروپایی از راه برسه و ازشون سواستفاده کنه و یه زخمی به روحشون بزنه و بره.

یکی از دخترهای تالار هم مثل شما درگیر رابطه عاطفی با یک مرد هوسباز متاهل بود.
بعد از مشاوره ها و پیگیریهای خودش از اون موضوع رها شد.
الان هم خواستگارهای خوبی داره که گاهی در موردشون توی تالار مشورت می گیره.
البته ایشون دختر باهوش و زرنگی بود و تونست مسیر درست را پیدا کنه.
واقعا تغییرات خوبی کرده و کاملا توی تاپیکهاش مشخصه.
مطمئنم که شما هم می تونی. فقط بشین خوب فکر کن برای بیرون اومدن از این مسیر.

زخم های عاطفی عامل اصلی ضعف عزت نفس هستند

امیدوارم بتونی راه درست را پیدا کنی و یه روزی شاهد تاپیکهای از خوشبختی و آرامشت در تالار باشیم.

مهمان عزیز،

من این کتاب را نخوندم. بالطبع به خاطر تفاوت فرهنگی و ... ممکنه بخشی از مطالبش با فرهنگ ما هماهنگ نباشه.
اما با توجه به این مقدمه، به نظرم بد نباشه که بخونیش.

کتاب لطفا مرغ نباشید
بحثی در کنترل احساسات زنانه برای یک زندگی سعادتمند
نوشته : باربارا دی آنجلیس
ناشر : فراگفت
ترجمه : آزاده سخایی منش
شابک : 978-600-5553-60-4
تعداد صفحات : 160
شمارگان چاپ : 2500
نوبت چاپ : چهارم -1391
لیتوگرافی : -
قیمت پشت جلد : 3900 تومان
درباره کتاب :
وقتی عاشق بودن به معنای رنج کشیدن باشد، نشانه ی آن است که درگیر احساسات زنانه شده ایم. وقتی بیشتر حرفهایمان با دوستان صمیمی درباره ی او، مشکلاتش، افکارش و احساساتش می باشد، وقتی تقریباً همه جمله هایمان با «او» شروع می شود، نشان از این است که درگیر احساسات زنانه شده ایم.
زمانی که کج خلقی، بداخلاقی، بی تفاوتی یا تحقیرهایش را به حساب دوران کودکی پر از مشکلاتش می گذاریم و سعی می کنیم روانکاوش شویم، درگیر احساسات زنانه شده ایم.
وقتی مشغول خواندن یکی از کتابهای روان شناسی یا عاشقانه هستیم، و زیر تمام قسمت هایی را که فکر می کنیم به درد او می خورد، خط می کشیم، درگیر احساسات زنانه شده ایم. زمانی که بسیاری از خصوصیات، معیارها و برخوردهایش را دوست نداریم، اما تحملش می کنیم با این تفکر که اگر به اندازه ی کافی جذاب باشیم و محبت نشان بدهیم، او به خاطر ما تغییر کرد، درگیر احساسات زنانه شده ایم...
وقتی رابطه ی روانی و حتا سلامت فیزیکی مان را به خطر می اندازد، شک نداشته باشید که درگیر احساسات زنانه شده ایم! دوست داشتن بیش از حد، با وجود رنج و نارضایتی که به همراه دارد – چنان که پدیده رایجی در میان بسیاری از زنان می باشد – تقریباً همه تصور می کنند یک رابطه عاطفی صمیمانه باید چنین شکلی داشته باشد.
بیشتر ما در زندگی دست کم یک بار شخصی را دوست داشته ایم؛ برای بسیاری از ما نیز این مسئله بارها در زندگی تکرار شده است. فکر شریک زندگی و رابطه مان با او، چنان ذهن برخی از ما را به خود مشغول کرده که تقریباً زندگی مان فلج شده است.
در این کتاب می خواهیم ببینیم به چه دلیل بسیاری از زنان به دنبال مردی که دوستشان داشته باشد می گردند؛ اما به شکلی اجتناب ناپذیر، همیشه با مردانی ناسالم و نامهربان آشنا می شوند! پس به جست و جوی علت این امر می پردازیم که، چرا با وجود آگاهی از برآورده شدن خواسته هایمان در یک رابطه، پایان دادن به آن مشکل است؟