موضوع: خواهرشوهرم تو شهر ما دانشگاه قبول شده

به نظر من که اگه همسرتون مطرح نمیکنه خودتون باید بگین،داشتم خودمو جای شما تصور می کردم به این نتیجه رسیدم که اگه من با خواهر شوهرم خیلی خوب و راحت بودم یه اتاق در اختیارش میزاشتم و شرایط و ضوابط خونمو براش توضیح میدادم و کارا و وظایفش رو دوستانه براش توضیح میدادم.. ولی؟؟؟
اگه باهاش راحت نبودم وحضورش در طولانی مدت رو کیفیت زندگیم تاثیر بد میزاشت همسرم هم راضی به گفتگو با خانوادش نمیشد،خودم با مادر شوهرم صحبت میکردم و دلایلم رو میگفتم و ازش میخواستم ایشون دخترشو توجیه کنن. به اینم رسیدم که خونه آخر این گفت و گو بدبینانش میخواد دلخوری پیش بیاد که اونم به نظر من البته پیش نیاد بهتره ها ولی خوب مگه ما آدما چقدر فرصت برای زندگی و جوونی و دونفره بودن با همسرامون داریم که بزاریم چند سالش برخلاف میلمون بگذره و خودمون رو اذیت کنیم و از تو ناراحتی بکشیم که کس دیگه ای خوشحال باشه و پیش رفت کنه و آخرشم بره برسه به زندگیش. حالا خودتون بشینین تمام جوانب رو بسنجین،حتی بدترین حالت یعنی اختلاف با همسرتون سر این موضوع که ایشاله به اونجاها کشیده نشه و ببینید به صلاحه که حرفی بزنید یا نه هنوز باید رو همسرتون کارکنید تا اون مطرح کنه.

با سلام
من واقعا درکتون میکنم چون ما که تو خوابگاه رفتیم قاعدتا باید به ترم بالاییا احترام میذاشتیم بعد که خودمون کم کم ترم بالایی شدیم باید هم به ترم بالاییا و هم ترم پایینیا ادای احترام میکریم
والا نمیدونم چرا اینا اینجورین؟؟؟؟؟؟
من توصیه ای ندارم
فقط واسه همدردی اومدم

سلام دوستای عزیزم با همسرم خیلی صحبت کردم به هیچ وجه حاضر نیست موضوع رو به مادرش بگه میگه بذار یه ترمش تموم شه. حاضر نیس به خاطر راحتی من کاری کنه. بخدا خسته شدم حتی اگه تقسیم وظایف هم بشه بازم نمیخوام تو خونم بمونه میخوام امروز عصر برم شهرستان پیش مامانینا تا یه نفسی بکشم نمیدونم چرا انقدر بهش حساس شدم . امکان مشاوره رفتن رو دارم ولی همسرم نمیاد چون اصلا قبول نداره که من دارم زجر میکشم. بهش گفتم اگه تو نگی خودم میگم به مادرت البته خیلی منطقی و اروم باش حرف زدم ولی عصبی شد و گفت مگه چی ازت کم میشه خواهرم یه چن ماهی اینجا بمونه؟ میدونم قضیه به چن ماه ختم نمیشه و فعلا اینجا موندگاره.

نوشته اصلی توسط گل رز

سلام دوستای عزیزم با همسرم خیلی صحبت کردم به هیچ وجه حاضر نیست موضوع رو به مادرش بگه میگه بذار یه ترمش تموم شه. حاضر نیس به خاطر راحتی من کاری کنه. بخدا خسته شدم حتی اگه تقسیم وظایف هم بشه بازم نمیخوام تو خونم بمونه میخوام امروز عصر برم شهرستان پیش مامانینا تا یه نفسی بکشم نمیدونم چرا انقدر بهش حساس شدم . امکان مشاوره رفتن رو دارم ولی همسرم نمیاد چون اصلا قبول نداره که من دارم زجر میکشم. بهش گفتم اگه تو نگی خودم میگم به مادرت البته خیلی منطقی و اروم باش حرف زدم ولی عصبی شد و گفت مگه چی ازت کم میشه خواهرم یه چن ماهی اینجا بمونه؟ میدونم قضیه به چن ماه ختم نمیشه و فعلا اینجا موندگاره.

بنده خدمتتون عرض کرده بودم که جوری صحبت نکنید که شوهرتون حساس بشه و فکرای دیگه ای بکنه . این گفته که اگر تو نگی خودم می گم حرف مناسبی نبوده و بار منفی همراه با خودش داره.

پیشنهاد بنده این هست که شما طبق گفته ی شوهرتون تا انتهای این ترم صبر کنید. و برای شوهرتون توضیح بدید که حضور همیشگی ایشون باعث می شه که شما راحت نباشین .

این گفته که شوهرم حاضر نیست به خاطر من کاری بکنه حرف خوبی نیست چرا؟ چون شوهر شما مثل شما فکر نمی کنه چون طرف مقابل خواهرش و مادرش هستند . مطمئنا شوهر شما ، شما رو دوست داره و بخاطر شما هم خیلی کارها می کنه اما فراموش نکنید که شوهر شما مادر و خواهرش رو هم دوست داره.

صحبت آخر اینکه زیاد روی این موضوع زوم نکنید فکر کردن زیاد باعث می شه که شما حساس تر بشید و این حسی که می گفتید ناراحتی به خاطر برهم زدن خلوت زندگی شماست ،تبدیل به یک حس نفرت از خواهر شوهر و مادر شوهرتون بشه که در ادامه بصورت مستقیم روی زندگی شما و شوهرتون اثرگذار خواهد بود. سعی کنید اعضای خانواده ی شوهرتون رو مثل خانواده ی خودتون بدونید.

عزیزم اگه شرایط خوابگاه سخت بود که ایییییییییییییین همه دختر و پسر تو خوابگاه نمیموندند
به شوهرت بگو همون جور که سختی کشیدن خواهرتون دردناکه
سختی کشیدن من و نداشتن یه زندگی و خونه ی خصوصی و انجام کارهای خواهرت برای من سخته
بایستی خانوادت سختی کار منم بپذیرند
اگه الان کاری کردی که خب
وگرنه تا آخر عمرت بایستی سرویس اضافی بدی به خانوادش .....