** من و تو ......... **

[فرشته مهربان]

رستني ها كم نيست
من و تو كم بوديم
خشك و پژمرده و تا روي زمين خم بوديم
گفتني ها كم نيست
من و تو كم گفتيم
مثل هذيان دم مرگ از آغاز چنين درهم و برهم گفتيم
ديدني ها كم نيست
من و تو كم ديديم
بي سبب از پاييز
جاي ميلاد اقاقي ها را پرسيديم
چيدني ها كم نيست
من و تو كم چيديم
وقت گل دادن عشق
روي دار قالي
بي سبب حتي پرتاب گل سرخي را ترسيديم
خواندني ها كم نيست
من و تو كم خوانديم
من و تو ساده ترين شكل سرودن را در معبر باد
با دهاني بسته وا مانديم
من و تو كم بوديم
من و تو اما در ميدان ها
اينك اندازه ي "ما" مي خوانيم
ما به اندازه ي ما مي بينيم
ما به اندازه ي ما مي چينيم
ما به اندازه ي ما مي گوييم
ما به اندازه ي ما مي روييم
من و تو كم نه كه بايد شب بي رحم و گل مریم و بیداری شبنم باشيم
من و تو خم نه و در هم نه و كم هم نه كه مي بايد با هم باشيم
من و تو حق داريم
در شب اين جنبش
نبض آدم باشيم
من و تو حق داریم
که به اندازه ی ما هم شده باهم باشیم
گفتنی ها کم نیست ...

[فرشته مهربان]

بخشیدنیها ها کم نیست
ما کم لطفی را در بر داریم

فرصت مهربانی ، و هدیه آسودگی کم نیست
ما زترس فقر فردا ،سخاوت امروز را کم داریم

.

[فرشته مهربان]

داشته ها برای شاکر بودنمان کم نیست
چشم ما به روی نداشته ها خیره مانده است

فرصت نشاط از لحظه لحظه زندگی کم نیست
چشم ما برلحظه های ناب همیشه جاری بسته مانده است

.