با خانواده شوهرم زندگی کنم یا نه؟

[دوستی]

سلام به همه دوستان عزیز ، راستش ما 2 ماه دیگه عروسیمونه شوهرم بعد از 10سال دوری از خانواده بالاخره تونست به شهر خودمون انتقالی بگیره و ما میتونیم بعد 16ماه عقد بالاخره به خانه خودمون بریم .
ما مشهدیم و محل کارم از خونه مادر و مادر شوهرم که همسایه هم هستن تقریبا دوره ، خانواده شوهرم برای اینکه ما مجبور نشیم اجاره خونه بدیم می خوان طبقه بالای خونه شون رو با کمک شوهر من بسازند برای ما ، اما در این صورت من مجبورم روزی 5/1ساعت تو راه باشم تا به محل کارم برسم .بعلاوه ما باید بیشتر پس اندازمون رو به اونا بدیم تا بنایی کنن.
خانواده اونا با کار زن مخالفن با اینکه حقوق شوهرم خیلی نیست و به زور از پس مخارج خودش بر می یاد اما تا من این موضوع رو می گم که برام سخته این همه راه رو هر روز برم اونا میگن خب یک کم قانع باش و سر کار نرو!!!( با اینکه الان که 4ساله کار میکنم و هر روز این راه رو میرم ، اما همشه تو این فکر بودم که وقتی رفتیم خانه خودمون از شر این مسیر طولانی خلاص می شم )
شوهرم هم تحت تاثیر اوناست که میگن پول زن خوردن نداره و خیلی حاضر نیست من تو دادن اجاره خونه بهش کمک کنم و برم سر کار .
راستش از حرف بقیه مخصوصا فامیلاش میترسه .
خلاصه من موندم چه کار کنم کلی دعا و نذر کردم شوهرم بیافته مشهد تا کارمو از دست ندم اما حالا که اومده بازم نمی تونم برم سر کار .
خواهش می کنم بهم کمک کنید بشینم و سر اینکه خونه دیگه ای اجاره کنیم با شوهر یک دنده ام بحث کنم ؟؟؟
یا به همون زندگی اندک قانع بشم و با اونا زندگی کنم ؟
در ضمن من با مادر شوهرم خیلی راحتم و اصلا مشکلی ندارم .
فقط 3تا برادر شوهر مجرد دارم که یکم بودن در یک خانه برای من و هم برای اونا سخته و همه مون معذب میشیم .
لطفا بگین چه جوری شوهرم رو راضی کنم ؟
پس انداز شوهرم دست منه و امروز باید برای پدر شوهرم ببرم تا کارو شروع کنن به نظرتون پول رو از بانک بگیرم ؟
اگه نگیرم اعتماد شوهرم رو از دست میدم و دیگه پس اندازش رو به من نمیده تا نگه دارم یا باهم برنامه ریزی کنیم .
اگه هم بگیرم که دیگه پولی برای اجاره خونه خودمون باقی نمی مونه.ببخشید که این همه حرف زدم و سرتون رو درد آوردم.

[samanins_62]

سلام
منم 3 ساله که به اجبار تو خونه مادرشوهرمم هستم یعنی شوهرم توانایی ÷رداخت اجاره رو نداره و مجبوریم اینجا بمونیم اما از من به تو نصیحت دوری و دوستی
اگرم موندی یه روزی به حرف من خواهی رسید
اصلا به اونا چه مربوطه که تو میخوای بری سر کار
این یه مسئله است بین تو و همسرت
سعی کن از اول مستقل باشین و خودتون مسایلتونو حل کنید

[parnian1]

شما از قبل از اشناييتون سر كار ميرفتين؟ زمان نامزدي و....با همسرتون راجع به سر كار رفتن صحبت كرده بودين؟شما مجبور به كنار گئاشتن كارتون نيستين....به نظر من روزي 1.5 ساعت راه رفتن بهتر از اينه كه كارتو از دست بدي....سركار برو اما از قوقت يك ريال براي زندگيت خرج نكن تا جايي پس انداز كن كه كم كم همسرت فشار زندگي رو حس كنه و ببينه كه حقوق تو هم لازمه.....اون وقت بعضي يه مقدار از حقوقتو وارد زندگيت كن.....
كار رو بيخيال نشو يه كم بايد سختي بكشي اما از بيكاري و مشكلات مالي اول زندگي خيلي بهتره.....
در مورد محل خونتون هم هر طور مايلي....

[m.mouod]

سلام
خواهر عزیز به خاطر ازدواج بهتون تبریک میگم انشاأ الله خوشبخت باشید
شما باید همون اول در مورد کار کردن تون به همسرتون می گفتید که قصد دارید برید سر کار .اگه از قبل نگفته باشید خب یه خورده مشکله که الان راضیشون کنید .اما اگه از قبل گفته باشید و همسرتون و خونوادش الان زدن زیر قولشون پس حق با شماست . بعدش هم اولا" شما اگه پس اندازتون رو برای ساخت خونه بدید ، آیا سندش رو به نام شما ( شوهرتون یا شما فرقی نمی کنه ) میکنن ؟ اگه اره که باز خوبه اما اگه نه که اصلا" درست نیست این کارو بکنید چون به هر حال هیچ عروس و مادر شوهری برای همیشه با هم زندگی نکردن که شما بخواید بکنید و آخرش یه حرف و حدیث هایی پیش میاد و شما مجبور میشید از اونجا برید عروس و مادر شوهر در صورتی میتونن با هم زندگی کنن که یا هر دو فرشته باشن ! یا اینکه یه طرف همممممیشه کوتاه بیاد و مظلوم واقع بشه و از این دو حال خارج نیست
در اونصورت شما دیگه پس اندازی هم ندارید که خونه اجاره کنید.
ثانیا" خونواده همسرتون از الان با کار کردن شما مخالفن و معتقدن که حقوق زن خوردن نداره و از این حرفا پس مطمئنا" بعدا" هم سر این قضیه مشکل پیدا می کنید خصوصا" اینکه به همدیگه نزدیک هم باشید که دیگه بدتر .اگه غذای همسرتون یه روز دیر بشه صداشون درمیاد که همش به خاطر کار کردن زنته و ...

ثالثا" بودن سه تا برادر شوهر مجرد که به شما نامحرم هستن خیلی سخته اینم مهمه !

به نظر من همینها رو به همسرتون بگید خصوصا" در مورد سند خونه و معذب بودن تون به خاطر برادر هاش .بگید تا کی میتونیم با هم زندگی کنیم بالاخره باید مستقل بشیم پس بهتره الان که کمی پس انداز داریم و رابطه مون هم با خونوادت بهم نخورده ، خونه بگیریم .چرا عاقل کند کاری که بازآرد پشیمانی ؟
سعس کنید با کمک همدیگه یه خون اگه کوچیک باشه اشکالی نداره برای شروع زندگی بگیرید ط.ری که به محل کار شما هم نزدیک باشه باو رکنیدخییییلی بهتر از اینه که با مادر شوهرتون باشید اما توی یک ویلا !
اعصابتون راحت تره و احترام همدیگه رو بهتر میتونین نگه دارین .
موفق باشید

[mamfred]

گاهی گفتن یک نه در اول خیلی بهتر از اینه که یه عمری برخلاف میلت بگی باشه
به نظر من محکم وایسا بگو می خوام مستقل باشم اول زندگی ادم احتیاج داره تنها باشه بهتره از این دوران بهترین استفاده رو بکنی نه اینکه همش در استرس و جنگ و دعوا باشی

[دوستی]

از همه متشکرم دیروز با مادر شوهرم سر صحبت رو باز کردم یه جورایی بهش فهموندم که من نمیام پیش اونا .
روز اول چون قرار بود از این شهر بریم شوهرم ازم قول گرفته بود که هر وقت گفت نرو سرکار منم نرم .
منم بهش قول دادم که به حرفش گوش کنم .
از هر کی میپرسم میگه ت. 50 متر خونه خودت زندگی کنی بهتره تا 250متر خانه مادر شوهر .
فعلا که خدا بامنه و هوای اینجا بارونی و سرد شده منم بهانه آوردم تو بارون نمیشه بنایی کرد فعلا تونستم یکم عقب بندازم .

[parnian1]

عزيزم قولي كه دادي تحت شرايطي بوده اونم اين كه ااااااااگه از اين شهر برين حالا كه نرفتين!!!به هر حال به قول mamfredجنگ اول به از صلح آخر....
شما همون پولي كه ميخواين طبقه بالا رو بسازين بزارين براي اجاره يه خونه نزديك محل كارت.....خودتم كار ميكني كه مشكلي براي اجاره خونه نداشته باشي....:D

[elina]

عزیزم
سرگذشت منو بخون تا بفهمی کنار هم زندگی کردن چقدر مشکلات به همراه داره. با دور بودن از هم احترام هر کسی سر جاشه.
http://hamdardi.net/thread-5973.html