هزاران بار شكر كه خدا پيغام گير ندارد !

[آرمان 26]

گه گاه از خودم مي‌پرسم اگر خدا هم منشي تلفني داشت چه مي‌شد؟!

تصور كن وقتي دعا مي‌كني، در پاسخ يك چنين چيزهايي به گوش‌ات برسد:

" از اين‌كه با ما تماس گرفته‌ايد، متشكريم."



"درصورت تمايل مي‌توانيد:



- براي درخواست‌ها دگمه شماره‌ي 1 را بفشاريد.

- براي سپاسگزاري دگمه شماره‌ي 2 را بفشاريد.

- براي گله‌گزاري دگمه شماره‌ي 3 را بفشاريد.

- براي ساير نيازمندي‌ها دگمه شماره‌ي 4 را بفشاريد."








و يا تصور كن اگر خدا هم از بهانه‌هاي متداول استفاده مي‌كرد:

"در حال حاضر همه‌ي فرشتگان مشغول كمك رساني به ساير مراجعين مي‌باشند.

لطفاً پشت خط تأمل كنيد.

به ترتيب به تلفن‌هاي شما پاسخ مي‌دهيم."



و يا:

"به مناسبت ايام تعطيل فعلاً از پاسخگويي معذوريم."



هزاران هزار شكر كه خداوند منشي تلفني ندارد.

كافي است يك بار با او تماس بگيريد،

او پاسخ‌تان را مي‌دهد و هيچ وقت خط‌‌ اش اشغال نيست.

او براي تك‌تك بندگانش خط اختصاصي دارد

و شخصاً به تك‌تك بندگانش پاسخ مي‌دهد

و تك‌تك بندگانش را مي‌شناسد.

و گاهي هم اول او با بندگانش تماس مي‌گيرد.

اما ... اكثر اوقات تلفن‌هاي ما خط نمي‌دهد و اشغال است!

و یا اكثر اوقات در دسترس نيستيم...

[shad]

آرمان عزیز، ممنون بسیار زیبا نوشتی..

تماس با خدا یه خصوصیت دیگه هم داره و اون هم اینه که هزینه تماسمون توی قبض تلفن نمیاد حالا هر چقدر هم که حرف زده باشی و هر چقدر هم که تماس گرفته باشی..

[m.mouod]

سلام

حرف زدن با خدا نیازی به وقت قبلی هم نداره

ساعت اداری هم نداره و شبانه روزیه

منت هم سرت نمیذاره

رازت هم به هیچکس نمیگه

تو حرفات هم نمی پره و وسط حرفت حرف نمیزنه

بدون شک هر چی که بگیم رو متوجه میشه و لازم نیست که مدام بگیم منظورو اینه که ...

[gole maryam]

سلام

حرف زدن با خدا نیازی به وقت قبلی هم نداره

ساعت اداری هم نداره و شبانه روزیه

منت هم سرت نمیذاره

رازت هم به هیچکس نمیگه

تو حرفات هم نمی پره و وسط حرفت حرف نمیزنه

بدون شک هر چی که بگیم رو متوجه میشه و لازم نیست که مدام بگیم منظورو اینه که ...

این اخرین جمله واقعا خیلی خوبه ،دراین مورد به درد من یکی که می خوره

[m.mouod]

سلام

وقت حرف زدن با خدا لازم نیست همش نگران باشیم که از سر و وضعمون خوشش میاد یا نه ؟

اگه بی ادبی تو حرفامون باشه ، لازم نیست تا مدتها خودمون رو آزار بدیم که چرا اینو گفتم ؟......

چرا اینکارو کردم ؟...... یعنی به دل گرفته ؟......... نکنه ازم رنجیده باشه و دیگه باهام حرف نزنه ؟...........

وقتی با خدات حرف میزنی نمیخواد استرس داشته باشی و دستهات بلرزه که حالا چطوری بهش بگم ؟........

نکنه قبول نکنه و آبروم بره و سنگ رو یخ بشم ............. نکنه یه اشتباه کوچیک باعث بشه همیشه اونو مثل پتک

بزنه تو سرم و دیگه نتونم سرم رو بالا نگه دارم...........

نه نه ..........خدا اصلا" بنده اش رو اینجوری آزار نمیده ، وقت حرف زدن با خدا به جای استرس و اضطراب آرامش

بهمون هدیه میکنه ، با هر لباس و تیپ و قیافه ای با هر زبان و لهجه ای حتی اگه بی ادبی کنیم و جسارت ، آبرومون

رو نمیبره، باهامون قهر نمی کنه ، به حال خودمون رهامون نمی کنه ......

قبولمون داره و ما رو تو آغوشش می پذیره ، با مهربونی میگه بنده من نترس تا وقتی که با منی ، تا منو به یاد داری

تا برام شریک قرار ندادی ، تا نافرمانیمو نکنی ..........من با توام و تنهات نمیذارم .تو پیش من در امانی .........نترس