+اگر مزدوج نشوید چه می کنید؟

[صبا_2009]

با سلام به همه دوستان عزیز و گرامی

همه ما به مشکلات تشکیل خانواده چه برای خانم ها چه واسه آقایون واقفیم
من کاری به این مشکلات و راه حل هاش ندارم
اگه هیچوقت موقعیت ازدواح واستون فراهم نشه یا نمیشد برنامه ریزی شما واسه ادامه زندگی چیه؟
چطور با نیاز عاطفی نیاز جنسی و تنهایی و روزگار بیری کنار می آیین؟
اهدافتون چه تغییری می کنند ؟ راهکارتون واسه افسردگی های احتمالی و سایر مشکلات اینچنینی چیه؟
همیشه امیدتون رو به آینده حفظ می کنید ؟ انتظار رو انتخاب می کنید؟
یا نه از اینکه دم به تله ندادین به خودتون افتخار می کنید؟


منتظر جوابهای جالبتون هستم

[hopegirl]

دوست عزیز

من با اینکه 24 ساله هستم و شاید هنوز خیلی زمان واسه ازدواج دارم و موقعیت هایی هم یرای ازدواج دارم ،اما تصمیم گرفتم خودمو واسه یه همچین موقعیتی آماده کنم و در واقع اولین کاری که کردم انتظارو از برنامه زندگیم حذف کردم ،سعی کردم انقدر دیدمو به دنیا وسیع کنم تا اینکه نخوام همه احساس و عشقمو معطوف به یک نفر کنم ،می خوام همه دنیا خونه من محصوب بشه و همه آدم هاش بدون در نظر گرفتن نژاد و رنگ و دین و آیینشون مورد محبتم قرار بگیرن.

البته در این بین اگه کسی هم پیدا بشه که با من هم فکرو همدل باشه و بخواد تو این مسیر با من همراه بشه با کمال میل می پذیرم ،اما اصلا نمی خوام زندگیمو با این فکر که اگه یه روز ازدواج نکنم چی می شه هدر بدم .
زندگی با همه قشنگیاش واسه من ادامه داره حتی اگه هیچ وقت ازدواج نکنم ،چرا که فکر می کنم ازدواج فقط بخشی از زندگیه نه همه اون ،پس من سعی می کنم از بخش های دیگش لذت ببرم ...

[sayehhaye_mah]

من زندگي را بر پايه صرف ازدواج برنامه ريزي نكرده ام بلكه اين هم يكي از اهدافي هست كه در كل برنامه زندگي ام وجود داره خوب اگر اتفاق نيفته مشكلي نيست بقيه برنامه ها و اهداف را براي داشتن يك زندگي خوب و سالم ادامه خواهم داد و البته هيچگاه خلاف جريان زندگي و سرنوشت نمي شه حركت كرد چون هر قدر هم قوي باشي و براي رسيدن به چيزي كه به قولي در قسمت تو نباشه راه به جايي نمي بري ولي اين مسئله نه باعث افسردگي خواهد شد و نه باعث ميشه از ادامه زندگي نااميد باشم

زندگي مي كنيم چون اينجا هستيم تا زندگي توي اين دنيا را تجربه كنيم و البته تجربه ها مونو قبل از رفتن در اختيار نفرات بعد از خودمان قرار بديم همانطور كه نفرات قبل ازما تجربه هاشونو به ما منتقل كرده اند

[آرزو]

سلام

صبا جون به نظر من انسان قبل از هر چیز باید با خودش آشنا شود به تمام معنا خودش را بشناسد .به عقیده من بالا رفتن سن ازدواج یک موهبت الهی است هر چه زودتر ازدواج کنید بسیاری از فرصتهای دانش اندوزی و خودکاوی و خودشناسی را از دست میدهید حداقل آن اینکه وقت آن را ندارید و کم میاورید. تنهایی یک فرصت مناسب است که یا باید خودتان آن را بوجود آورید یا اگر اجبارا دارای آن هستید استفاده کنید ، در قرآن هم هست برای عبادت من چه بطور فردی و چه در اجتماع قیام کنید .

بشر امروز باید خیلی عاقلتر و داناتر از هر زمانی باشد تا خودش را نشناخته ازدواج کردن و فرزند تربیت کردن یک امر عادی و بی برنامه است . تا انسان نتواند خودش را به پیشرفت برساند و به همه خواسته هاش معنویش برسد ازدواج کردن و فرزند داشتن و کمک به اینکه بجای من فرزندم به مقامی که من زمانی آرزویش را داشتم برسد فکری نا عاقلانه و پر از سستی و تنبلی است .

همه هدف از ازدواج داشتن فرزند است پس با ازدواج خود فرد چه نقشی خواهد داشت جز انکه تلاش کند تا موجودی را رشد دهد و به منزل برساند !
پس من چه هستم ؟

درسته نیازهایی دارم ولی سالها باید وقت صرف کنید تا بدانید، تا تجربه کنید، تا به همه خواسته هایتان برسید به همه علومی که میخواهید دست پیدا کنید انقدر عمر کوتاه است که فقط جزیی از آن را میتوانید صرف خواسته های خودتان کنید

البته تنها بودن هم مشکلاتی دارد و گاهی یک دوست میتواند خیلی به رسیدن انسان به کمال کمک کند ولی اگر واقعا امکان ازدواج نباشد باید هر چه میشود در راه کمال طی طریق کرد و افسوس نخورد که این بهترین شانسی است که خداوند در اختیار انسان قرار میدهد تا با فراق بال تفکر کند و دنیا را و خدا را بهتر بشناسد .

[estar7]

سلام صبا جان،
من می خوام امیدوارم بمونم.
چه سوال های سختی پرسیدید، تصورش خیلی دور از ذهنم هست، من واقعا ناتوانم در پاسخ دادن به این سوالات، باشه از این لحظه فکر می کنم.
به روحیه کسانی که پاسخی مطلوب دارن غبطه می خورم... خداییش شماها انقدر صبور و منطقی هستید؟و به خوبی با این مسئله کنار می آیید؟
فقط پاسخ سوال آخری را مطمئنم، نه من هرگز نمی خوام به خاطر این دم به تله ندادین به خودم افتخار کنم. وای من نمی فهمم که قسمت یعنی چی؟؟؟ (تاپیک شما را به انحراف نمی کشونم در تاپیک بعدی این را مطرح خواهم کرد، که یعنی چی.)

[حسین پور]

سلام....
عجب سوال هایی می کنند ""صبا""ی گرامی...و صد البته سوال هایی خوب..
در پاسخ باید بگوییم::
>>>ازدواج اجبار نیست.....اگر کسی شرایطش را نداشته باشد....بدترین کار در این موقع ازدواج است....
متاسفانه اغلب افراد به ازدواج اینگونه می نگرند انان می پندارند ازدواج انسان را کامل می کند و در بیان علت به روایت ها اشاره می کنند و به اینکه ""کسی که ازدواج نماید نیمی از دین را بدست اورده""
ولی جمله بالا در شرایطی صدق می کند که واقعا آمادگی و توانایی ازدواج را داشته باشیم وگرنه هیچ کسی نه تنها با ازدواج کامل نمی شود بلکه ان اندک داشته خود را هم از دست می دهد....

""صبا"" نوشته::>>>>اگه هیچوقت موقعیت ازدواح واستون فراهم نشه یا نمیشد برنامه ریزی شما واسه ادامه زندگی چیه؟

>>>>این ما هستیم که باید موقعیت ها را ایجاد کنیم وگرنه اگر دست روی دست گذاریم موقعیتی ایجاد نخواهد شد برای رسیدن به هر هدفی تلاشی لازم است و پشتکاری.

اما در مرد نیاز جنسی یا عاطفی و کلا نیاز به فرد دیگری>>>>به نظر بنده در این دنیا فرد وابسته و محتاج به دیگری انسان ضعیف و شکست خورده ای است.... باید برای رفع نیاز روحی و روانی و جنسی با فردی زندگی را آغاز کنیم اما صرفا تکیه کردن بر آن فرد و صرفا وابسته بودن به او (برای رفع نیاز) کار عقلانی نیست و در این بین فرد وابسته آسیب فراوانی می بیند...... پس چون من فردی نیستم که وابسته کسی باشم حتی بخاطر رفع نیاز.. پس اگر شرایط ازدواج را نداشته باشم... از این به بعد هم می توانم بدون ارضا نیازم به زندگی ادامه دهم ...یا اگر هم کسی نتوانست از راه دیگر ولی درست می تواند این نیاز را ارضا کند.

اما راهکار>>>>چون من به شخصه احتمالات و اینده را در نظر می گیرم پس با بررسی این احتمالات باید بدانم که اگر روزی نتوانم تشکیل خانواده دهم باید چه راه کاری برای مقابله با این مشکل پیدا کنم....پس اصلا نگران نیستم چون از امروز به فکر روزهای بعد و احتمالات هم هستم و چون انسانی هستم انعطاف پذیر پس در همه شرایط (چه متاهل و چه مجرد) خود را منطبق با محیط خواهم کرد...

از شما انتظار کابرد کلمه ""دم به تله ندادن "" را نداشتم.....>>اگر کسی ازدواج کند پس آمادگی ازدواج را داشته و اگر کسی ازدواج نکند پس آمادگی نداشته...دیگر دم به تله ندادن چه صیغه ای هست صبای عزیز....
به هر حال موضوع جالبی بود...موفق باشید

[sorena_arman]

با سلام به همه دوستان عزیز و گرامی

همه ما به مشکلات تشکیل خانواده چه برای خانم ها چه واسه آقایون واقفیم
من کاری به این مشکلات و راه حل هاش ندارم
اگه هیچوقت موقعیت ازدواح واستون فراهم نشه یا نمیشد برنامه ریزی شما واسه ادامه زندگی چیه؟
چطور با نیاز عاطفی نیاز جنسی و تنهایی و روزگار بیری کنار می آیین؟
اهدافتون چه تغییری می کنند ؟ راهکارتون واسه افسردگی های احتمالی و سایر مشکلات اینچنینی چیه؟
همیشه امیدتون رو به آینده حفظ می کنید ؟ انتظار رو انتخاب می کنید؟
یا نه از اینکه دم به تله ندادین به خودتون افتخار می کنید؟


منتظر جوابهای جالبتون هستم

سلام
سوالهاتون رو برای خودم اینطوری جواب می دم. چون خیلی وقته به این عدم ازدواج فکر می کنم و تقریبا به نتیجه قطعی در این مورد رسیدم.
سوال 1:من قصد عزیمت به خارج از کشور رو دارم. می خوام اونجا ادامه تحصیل بدم وزندگی کنم.. به سفر خیلی علاقه مندم . هیچ وقت فرصت این علاقه اول زندگیم رو نداشتم. دوست دارم از برزیل و ریو تا جزایر یونان و پمپی ایتالیا و... رو بگردم. البته این برنامه
اولمه اگه نشه همین جا شاید ادامه تحصیل بدم.
سوال 2-من هر زمانی که تنهایی رو ازم گرفتن آرامشم رو از دست دادم. تجربه خوبی از بودن یکی دیگه ندارم. و البته تصور نمی کنم آرامشی که با ازدواج از بین می ره به دیگه تنها نبودن قابل جبران باشه. روزگار پیری؟
ببینید این دید منه البته: هنوز مردهای ایرانی موندن تا از توهم مهر و عشق مادرهاشون در بیان!! اونا فکر می کنن زنهاشون در آینده همون رفتاری رو با اونها خواهد کرد که مادرشون با پدرشون کرده.
اهدافم همون سوال 1
افسردگی و... مرتبط با ازدواج نیست. به شخصه افسردگی رو در جوونهایی که ازدواج نکردن کمتر دیدم.(البته پسرها)
امید رو مگه ازدواج می ده؟ امید به پیشرفت، به موثر بودن برای بشریت، به لذت بردن از زندگی و... است. البته این باز هم دید منه.
افتخار؟ نه. ازدواج یک بده بستونه. تو این دوره به نظر من چیزهایی که آدم از دست می ده بیشتر از چیزهایی که بدست میاره.

[آگرین]

راستش من هم گاهی به اینکه اصلا ازدواج نکنم فکر میکنم ولی وقتی بیشتر به خودم و احساساتم فکر میکنم باز منصرف میشم و تصمیم گرفتم تا که وقتیفرد مناسبم را برای ازدواج ملاقات نکردم فقط به کارم بچسبم و البته اگر مقدور بود ادامه تحصیل ...

[سارا5]

با سلام
من امیدوارم بتونم با کسی که مثل خودم فکر میکنه ازدواج کنم. من به شخصه ازدواج درست و منطقی را برای حفظ تعادل و آرامش در زندگیم لازم میدونم.
فقط میتونم بگم امیدوارم .
اگه نتونم به همین سبک زندگیم ادامه میدم، سعی میکنم در درس و کار موفق بشم و پیشرفت کنم، هر چند که باز احساس خلا میکنم.

[صبا_2009]

مرسی که جواب دادین
منتظر جوابهای بقیه هم هستم

با اجازتون خودم هم به سوالها جواب میدم
برنامه ریزی من واسه ادامه زندگی تغییری نمیکنه چون ازدواج رو به عنوان یه سد واسه برنامه هام نمیبینم شاید ازدواج باعث تقدم و تاخر تو برنامه هام بشه ولی ازدواج نکردن هیچ چیزیو تغییر نمیده
من هیچوقت نیازهامو انکار نمیکنم ولی به نظر من همه چیز قابل هدایته من انسان رو موجودی کاملا توانا فرض میکنم که میتونه همه چیزو طبق میل خودش بسازه
با ازدواج اهداف یه نفره من تبدیل میشه به دو نفره شاید با راندمان بهتر درسته که ازدواج یه جورایی باعث آرامش میشه ولی من هیچوقت توقع ندارم شرایط آسونتر بشه از اول بچگی تا الآن وقتی وارد مرحله ای جدید شدیم فقط سختی هامون بیشتر شده و مسئولیت هامون وقتی از ابتدایی رفتیم راهنمایی درسا آسونتر نشد و ...همیشه تمایل داشتیم که به سمت سختی پیش بریم تمایل به ازدواج واسه من همینطوریه تمایل به سختی که شاید یه روزی بزرگ بشم
حالا اگه ازدواج نباشه باید تلاش کنم تنهایی و بدون سختی کشیدن بزرگ بشم

به نظر منم امید هیچ ربطی به ازدواج نداره
من منتظر چیزهایی میمونم که واسشون تلاش کردم
واسه احساستی مثل محبت کردن مادر شدن و ... خدا رو شکر جامعه از همه چیز غنی هست از آدم بدبختو ندار و بی سرپرست هم غنی هست اونا میتونن کمک کنن که این نیازها هم اشباع بشن البته تا حدودی

شاید خوشحال باشم از اینکه دم به تله کسانی که منو واسه اون چیزهایی که از نظرم ارزش نیست می خواستن ندادم و به خودم افتخار میکنم که لیاقت خیلی ها رو نداشتم (اعتماد به نفسو دارین) و اصلا خیلی ها ندیدنم