۩ ۞ نــجــواهاي شـبانه ۞ ۩

[آرمان 26]

اي نهايت آرزويم...

اي زيباترين مطلوبم..

اي تنها پاسخ گويم...

و اي محبوب دلم...

ماهي دلم را با جريان زلال توبه پذيرت زنده گردان...

استجابت کن دعاي مرا و مسوزان ريشه نهال آرزوي مرا و بپذير رجعت مرا...

اي پوشاننده ترين راز پوشان...

[حسین پور]

ما هر چه از ""آرمان"" گرامی تعریف کنیم و قدردانی باز هم کم است...
واقعا ایشان زحمات فراوانی می کشند....و از ابتدای فعالیت خود روحیه زیادی به تالار و همچنین اعضا بخشیده اند....

این نجوای شبانه هم که اخر آرامشه....ممنون دوست عزیز

[محمدابراهیمی]

سلام اقای ارمان عزیز خیلی عا لی و زییا قشنگ بود از شما تشکر و قدردانی می کنم

[شیلا]

خدايا! عقيده ام را از دست عقده ام مصون بدار.

خدايا! به من قدرت تحمّل عقيده ي مخالف ارزاني کن.

خدايا! مرا همواره،آگاه و هوشيار دار،تا پيش از شناختن درست و کامل کسي يا فکري-مثبت يا منفي- قضاوت نکنم.

خدايا! جهل آميخته با خودخواهي و حسد،مرا،رايگان،ابزار قتاله ي دشمن،براي حمله به دوست،نسازد.

خدايا! شهرت مني را که مي خواهم باشم،قرباني مني که مي خواهند باشم ،نکند.

خدايا! خودخواهي را چندان در من بکش،يا چندان برکش،تا خودخواهي ديگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم.

خدايا! مرا به ابتذال آرامش و خوش بختي مکشان،اضطراب هاي بزرگ،غمهاي ارجمند و حيرت هاي عظيم را به روحم عطا کن،لذّت ها را به بندگان حقيرت بخش و دردهاي عزيز بر جانم ريز.

خدايا! مرا از فقر ترجمه و زبوني تقليد نجات بخش تا قالبهاي ارثي را بشکنم،تا در برابر قالب ريزي غرب،بايستم وتا – هم چون اين ها و آن ها- ديگران حرف نزنند و من فقط دهنم را تکان دهم.

خدايا! بر اراده،دانش،عصيان،بي نيازي،حيرت،لطافت روح، شهامت و تنهايي ام بيفزاي.

خدايا! در برابر هر آنچه انسان ماندن را به تباهي ميکشاند،مرا،با نداشتن و نخواستن،رويين تن کن.

خدايا! به هر که دوست ميداري بياموز که عشق از زندگي کردن بهتر است و به هر که دوست تر ميداري،بچشان که دوست داشتن از عشق برتر است.

خدايا! به من توفيق تلاش،در شکست؛صبر،در نوميدي؛رفتن،بي همراه؛جهاد،بي سلاح؛کار،بي پاداش؛فداکاري،درسکوت؛دين، بي دنيا؛مذهب،بي عوام؛عظمت،بي نام؛خدمت،بي نان؛ايمان،بي ريا؛خوبي،بي نمود؛گستاخي،بي خامي؛مناعت،بي غرور؛عشق،بي هوس؛تنهايي،در انبوه جمعيّت؛دوست داشتن،بي آنکه دوست بداند؛روزي کن.

خدايا! به من زيستنس عطا کن که در لحظه ي مرگ، بر بي ثمري لحظه اي که براي زيستن گذشته است، حسرت نخورم و مردني عطا کن که بر بيهودگي اش سوگوار نباشم.

خدايا! چگونه زيستن را تو به من بياموز،چگونه مردان را خود خواهم آموخت.

خدايا! رحمتي کن تا ايمان، نام و نان برايم نياورد،قوتم بخش تا نانم را و حتي نامم را در خطر ايمانم افکنم؛تا از آن ها باشم که پول دنيا را مي گيرند و براي دين کار ميکنند،نه آنها که پول دين ميگيرند و براي دنيا کار ميکنند.

اي خداوند! به علماي ما مسووليت،به عوام ما علم،و به مومنان ما روشنايي و به روشن فکران ما ايمان، و به متعصبين ما فهم و به فهميدکان ما تعصب،و به زنان ما شعور و به مردان ما شرف،و به پيران ما آگاهي،به جوانان ما اصالت،و به اساتيد ما عقيده،و به دانشجويان ما نيز عقيده و به خفتگان ما بيداري و به بيداران ما اراده،و به مبلغان ما حقيقت و به دين داران ما دين،و به نويسندگان ما تعهد و به هنرمندان ما درد،و به شاعران ما شعور و به محققان ما هدف،و به نوميدان ما اميد،و به ضعيفان ما نيرو،و به محافظه کاران ما گستاخي،و به نشستگان ما قيام و به راکدان ما تکان،و به مردگان ما حيات،و به کوران ما نگاه،و به خاموشان ما فرياد،و به مسلمانان ما قرآن و به شيعيان ما علي،و به فرقه هاي ما وحدت،و به حسودان ما شفا،و به خودبينان ما انصاف،و به فحاشان ما ادب،و به مجاهدان ما همّت تصميم و استعداد فداکاري و شايستگي نجات و عزّت ببخش.

"""استادشریعتی"""

[kimiakhaton]

72: خيلي زيبا و تاثير گذار بود ...مرسي مرسي

[آرمان 26]

الهي قلبي محجوب...
و نفسي معيوب...

و عقلي مغلوب...

و هوائي غالب...

و طاعتي قليل...

و معصيتي کثير...

و لساني مقر بالذنوب،

فکيف حيلتي

يا ستار العيوب...

و يا علام الغيوب...

و يا کاشف الکروب

اغفر ذنوبي کلها بحرمة محمد و آل محمد

يا غفار...

يا غفار...

يا غفار

برحمتک يا ارحم الراحمين...

[آرمان 26]

خداوندا مرا وسيله صلح خويش قرار ده، آن جا که کمين است بادا که عشق آورم، آن جا که تقصير است بادا که بخشايش آورم، آن جا که تفرقه است بادا که يگانگي آورم، آن جا که خطاست بادا که که راستي آورم، آن جا که شک است بادا که ايمان آورم، آن جا که نوميدي است بادا که اميد آورم، آن جا که ظلمات است بادا که نور آورم، آن جا که غمناکي است بادا که شادماني آورم...


خداوندا! بادا که بيشتر در پي تسلي دادن باشم تا تسلي يافتن، در پي فهميدن باشم تا فهميده شدن، در پي دوست باشم تا دوست داشته شدن، چرا که با بخشيدن است که ميگيرم، با فراموشي خويشتن است که خويشتن را باز مي يابم، با بخشودن است که بخشايش به کف مي آورم، با مردن است که به زندگي برانگيخته مي شوم...

[آرمان 26]

چرا نه در پی عزم دیار خود باشم.....چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم

غم غریبی و غربت چو بر نمی​تابم....به شهر خود روم و شهریار خود باشم

ز محرمـان سراپرده وصـال شـوم......ز بـنــدگان خـداونـدگـار خـود بـاشـم

همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود.....دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم

*وگـرنه تـا به ابـد شرمسـار خـود بـاشـم*






الهی!

ای آرنـده غـم پشیمـانی در دلهـای آشنایـان و ای افکننـده سـوز در دل تائبـان...

ای پذیرنده گناهـکاران و معترفـان..کسی بازنیآمد تا باز نیاوردی وکسی راه نیـافت

تا دست نگرفتی..دستگیر،که چون تو دستگیری نیست..دریاب،که جز تو پناه نیست

و پرسش ما را جز تو جواب نیست و درد ما را جز تو دوا نیست.... و از این غم ، جز تو ما را راحت نیست...

[فرشته مهربان]

[آرمان 26]

در را كه باز كردم...

ابر بود و نسيم، درخت‌ها در زير آسمان ابري، تن به هواي ملايم روزهاي پاياني بهار و آغازين تابستان گرم سپرده بودند، برگ‌ها با هر وزشي به آرامي به رقص مي‌آمدند، پرنده‌ها در پرواز بودند، همهمه‌ي شهر از دور به گوش مي‌رسيد، و صداي مرغان آوازخوان در همين نزديكي.

تو بودي، و تنها تو، تمامي زيبايي و تمامي لطافت...



قلب سپاس‌گزارم را به تو تقديم مي‌كنم...

به تويي كه غمگين و خسته‌مان از كوره راه‌هاي كسالت بار و منتهي به مرداب اين زندگي‌هاي مرده، و از بيهودگي تكرارهاي مرسوم بيرون مي‌كشي، و در زير انوار خورشيد مهرباني‌ات مي‌نهي.



چه داريم تا به پاي تو بريزيم؟

اگر توفيق خدمتي بدهي، تويي كه رحمت نموده‌اي،

و اگر مجال بندگي عنايت فرمايي، تويي كه بر بنده‌ات منّت نهاده‌اي.

اي صاحب تمام هستي، اگر بپذيري تنها شوق را سزاست و وجد را، به رقص آمدن و شكر را، كه صاحب و بي‌نياز را چه حاجت به اندك، و دريا را چه نياز به قطره. قطره را اگر فيض تو شامل گردد، بايد از بهر محو شدن در دريا سر از پا نشناسد و از براي نيست شدن در زير انوار خورشيد مهرباني‌ات، بي‌تاب باشد.

اي مالك آسمان‌ها و زمين...

ذره چه دارد تا بتواند به پاي هستي بريزد؟

و قطره چه دارد تا به پاي دريا؟