همسرم هنوز سرپرست خانواده خودش است!!

[hemayat]

سلام دوستان
در تاپیک باهام حرف بزنید... مشکلم را بصورت کلی بیان کرده بودم که متاسفانه نتیجه کاربردی نتوانستم بگیرم!
تصمیم گرفته ام که هریک از مشکلاتم را مجزا کنم و جداگانه از دوستان همفکری بخواهم:
متاسفانه همسر من سرپرست خانواده 5 نفری خودش نیز می باشد و این موضوع، هم به لحاظ مالی و هم به لحاظ روحی زندگی من و خودش را تحت تاثیر قرار داده است!
در دوران عقد یکبار که تقاضای خرید چیزی از همسرم کرده بودم، گفت چون بابت خرید وسیله ای برای منزلشان هزینه کرده، الان قادر به خرید مورد من نیست. چون من از تکرار این مساله در آینده واهمه داشتم، شاکی شدم که چرا این مطلب که باید هزینه های خانواده ات را بعده بگیری، قبل از عقد بطور واضح نگفتی که من بتوانم تصمیم گیری کنم؟!
در هر حال بعد از کلی دعوا و ... قرار بر این شد که همسرم ماهیانه مبلغی ثابت به خانواده اش کمک کند و مدیریت منزلشان را بعهده خودشان بگذارد.
(باید بگویم که پدرشوهر من قادر به کار نیست ولی ظاهرا مادرشوهرم وارث چند قطعه زمین است که می گویند گذران زندگی شان از این راه است.)
حالا بعد از گذشت 8 ماه از زندگی مشترکمان، نه تنها از لحاظ مالی بلکه در سایر موارد هم سرپرستی خانواده اش را عهده دار است. او هر 6 روز هفته را صبح از خانه خارج شده و خیلی زود برگردد ساعت 10 شب است. خیلی اوقات صبحها و یا شبها بعد از ساعت 10 به منزل آنها می رود. ما یک روز جمعه را داریم که به مرور زمان تقریبا تمام جمعه ها یا باهم یا خودش تکی آنجا هستیم!
این موضوع واقعا به همسرم فشار آورده است و او را بد اخلاق می کند و من هم دیگر جرات اعتراض ندارم چون منجر به دعوا می شود!
بعد از 8 ماه چانه زنی برای مسافرت رفتن، قرار شد که با هم به شهرستانی که زمین مادرش است برویم برای فروش آنها! مسافرتمان هم شد انجام کار خانواده اش!
به نظر شما این مشکل راه حلی دارد؟

[bloom]

سلام مهات جان
این مشکل باید کم کم حل بشه یک دفعه نمی تونی قطعش کنی اگه زمین ها فروش بره یکم از نظر مالی مستقل می شن می مونه کاراهای دیگه که شما باید یکم بیشتر شوهرتو تو خونه سرگرم کنی
برای روزای جمعه برنامه ریزی کن تا کمتر بتونه بره اونجا

[ani]

متاسفانه همسر من سرپرست خانواده 5 نفری خودش نیز می باشد و این موضوع، هم به لحاظ مالی و هم به لحاظ روحی زندگی من و خودش را تحت تاثیر قرار داده است!
در دوران عقد یکبار که تقاضای خرید چیزی از همسرم کرده بودم، گفت چون بابت خرید وسیله ای برای منزلشان هزینه کرده، الان قادر به خرید مورد من نیست. چون من از تکرار این مساله در آینده واهمه داشتم، شاکی شدم که چرا این مطلب که باید هزینه های خانواده ات را بعده بگیری، قبل از عقد بطور واضح نگفتی که من بتوانم تصمیم گیری کنم؟!
در هر حال بعد از کلی دعوا و ... قرار بر این شد که همسرم ماهیانه مبلغی ثابت به خانواده اش کمک کند و مدیریت منزلشان را بعهده خودشان بگذارد.
(باید بگویم که پدرشوهر من قادر به کار نیست ولی ظاهرا مادرشوهرم وارث چند قطعه زمین است که می گویند گذران زندگی شان از این راه است.)
حالا بعد از گذشت 8 ماه از زندگی مشترکمان، نه تنها از لحاظ مالی بلکه در سایر موارد هم سرپرستی خانواده اش را عهده دار است. او هر 6 روز هفته را صبح از خانه خارج شده و خیلی زود برگردد ساعت 10 شب است. خیلی اوقات صبحها و یا شبها بعد از ساعت 10 به منزل آنها می رود. ما یک روز جمعه را داریم که به مرور زمان تقریبا تمام جمعه ها یا باهم یا خودش تکی آنجا هستیم!
این موضوع واقعا به همسرم فشار آورده است و او را بد اخلاق می کند و من هم دیگر جرات اعتراض ندارم چون منجر به دعوا می شود!
بعد از 8 ماه چانه زنی برای مسافرت رفتن، قرار شد که با هم به شهرستانی که زمین مادرش است برویم برای فروش آنها! مسافرتمان هم شد انجام کار خانواده اش!
به نظر شما این مشکل راه حلی دارد؟

دوست جوان و تازه عروسم

این چیزهای قشنگی که با ناراحتی تعریف کردی برای من خیلی قشنگ بود . نازنین به تو به خاطر داشتن چنین شوهر همراه و مسئولیت پذیری تبریک می گویم.
دوست جوان، شما قطعا نیک می دانید ، اگر فکر خود را نسبت به مسائل همسرت و خانواده اش تغییر دهی و بر حساسیت های خود غلبه کنی چه انرژی های مثبتی را در رابطه با زندگی خودت با این مرد جذب می کنی و چقدر زندگی تان پر نعمت خواهد شد و چه آینده ی زیبایی در انتظار شما و فرزندانتان خواهد بود اما رسیدن به این سعادت تنها مربوط به تغییر اندیشه ی شما خواهد بودو شما نباید بی جهت با همسرت مقابله کنی .همسر شما کارش درست است .

من شما را هم درک می کنم ، گاهی مجبوری پا روی دلت بگذاری و از خواستی بگذری اما یادت باشد که این گذشتن های امروز سرمایه گذاری بزرگی برای آینده است که قطعا و بی برو برگرد با سود سرشار مالی و معنوی همراه است و همراهی امروز شما ، ارزشهای انسانی شما را دو صد چندان نمودار خواهد کرد و چنین مردی با چنین احساس مسئولیتی قطعا با تمام وجود این حس مسئولیت را نسبت به شما هم خواهد داشت و زمانی که همراهی و درک شما را ببیند متقابلا اقدامات جالب و قشنگی در رابطه با خواستهای شما در نظر می گیرد و جبران تمام کمی های امروز را خواهد کرد .

[دلداده]

طراوت جان همسر شما که نمی تواند قید خانواده اش را بزند وبا این رفتارت اورا حساس تر می کنی وناخواسته اورا
به اون سمت سوق میدهی...همسرمنم یک جورایی شبیه مسولیت همسرشما را دارد اما ایشون پدرندارند وایشون صب زود می روند اذان میایند وهرروز ناهار خونه مادرش هست وگاهی اوقات تعطیلات مجبور هست برای کارای مادرش اونجا بماند وشب به خانه بیاید اما من مواخذه اش نکردم بلکه تشویقش هم می کنم کسیکه به مادرش کمک می کند قطعا آدم وخوب ومسولیت پذیری هست وباید این را به عنوان حسن رفتار ایشون تلقی کنی واین را درجمع هم بیان کنی این عمل سبب میشه شما در پیش همسرت احترام وجایگاه بخصوصی پیدا بکنی واین فشار زندگی دوخانواده فشارش کمتر می شود واینطوری همسرتان احساس تنهایی نمی کندوهمین احترام زمینه ساز می شود که اگر یک موقعی یک وقتی پیش اومد وشما ازش درخواست کردید جایی بروید دیگر جبهه گیری نمی کند وبا تمام وجود قبول خواهد کرد...شما نمی تونی ایشون را تغییر دهی اما افسار افکارت را دردست داری ومی توانی تغییر دهی ...امتحانش ضرر نداره
درضمن نباید منتظر نتیجه باشی چنانکه منتظر نتیجه باشی اون اشعه باطنت مانع به دل نشستن سخنت می شود .

[khialangiz]

سلام
خیلی خیلی خوبه که آدم به خانوادش کمک کنه من این رو یکی از اخلاق خوب میدونم ولی باید به دوستان بگم افراط در هر چیزی بده کسی که عهده دار مسولیت دیگه ای تو زندگی میشه باید حواسش به اونم باشه کسی که همسر کسی میشه با یک امید و انتظاری وارد زندگی فرد دیگه میشه نه اینکه بعد ازدواج تو همون قبلی باشی محبت تغییر کنه باید شوهرها این رو بفهمند که اول همسر خود را راضی نگه دارند تا اون از زندگی زده نشه ولی متاسفانه خیلی مردا رعایت نمیکنن شما باید تحمل کنید چون یک زن هستید

[hemayat]

بچه ها خواهشا خودتان را جای من بگذارید.
برادرشوهر من که 26 سالش است هنوز فرزند آن خانه است و باید تا حدی کمک خرج باشد. خواهرشوهر من می تواند برای خود کاری فراهم کند که خرج خودش و دخترش را بپردازد. خواهرشوهر کوچک من و دخترآن یکی خواهر شوهرم باور کنید خرج تراشیهایشان بیشتر از دوران بچگی من است.
من هم از خانواده ثروتمندی نبودم ولی با تلاش خودم به اینجا رسیدم.چرا باید همسر من زندگی زنش را وقف زندگی خانواده اش کند؟!
من که راضی هستم ماهیانه بخشی از درآمدش را به آنها بدهد. آخر چطور راضی شوم که من از صبح تا بعداز ظهر بیرون کار کنم ولی خواهرشوهرم در خانه باشد و یا برادرشوهرم همه درآمدش برای خودش و همسرآینده اش باشد، آنگاه من و همسرم از مال و جانمان بزنیم و سرپرستی آنها را هم بکنیم.
آنی خانم می دانی من چند سالم است؟ 32 سال، یعنی سالهای آخر جوانی. پس دلخوش کدام آینده باید باشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[miran92]

به نظرم این سایت برای همدردی است و اکثر کسانی که اینجا هستند در برهه سختی از زندگی قرار دارند. من با خانوم آنی و نصیحتهایشان مخالم . چون در همه تاپیک ها خود نویسنده مقصر است و بایستی خوش بینانه نگاه کند و فکر و اندیشه اش را تغییر دهد. به هر حال یعنی مشکلی نیست و خود نویسنده مشکل دارد و موضوع را بزرگ کرده است . من تمامی مطالب خانم مهات را خوانده ام و به ایشان حق میدهم که رنجیده خاطر باشد زیرا همسر ایشان رسم رفاقت و همراهی و همدلی را رعایت نمیکند. حتی برخی اوقات مطالبی که از همسرتان میگویید باعث میشود خشمگین شوم و با خودم میگویم که اگر من جای مهات بودم حسابی حالی از این مرد میگرفتم که درس عبرتی برایش باشد. حق با همسرتان نیست . من اینطور احساس میکنم ایشان ازدواج کرده تا کمک خرجی برای خانواده اش فراهم نماید.

[ویونا]

مهات عزیزم مگه نگفتی قرار شده زمینهای مادر شوهرتو بفروشید؟ خب احتمالا با فروش اونها وضع یه کم بهتر می شه. انشاالله در آینده وقتی بچه دار بشید، مسلما شوهرت دیگه مجبور میشه بیشتر به خرجی تو و کوچولوت بپردازه و اونها هم خواه ناخواه به فکر می افتند که با تلاش به خواسته هایشان برسند.

[hemayat]

[hemayat]

یک مورد جدید؛
امروز که رفته بودم برای موبایل همسرم قبض المثنی بگیرم و هم اینکه تقاضای تغییر آدرس بدهم، متوجه شدم که شماره اش به اسم کس دیگری است که خود همسرم هم اطلاع نداشت. بعد متوجه شد که شناسنامه سیم کارت را بابت ضمانت برادرش داده و طرف هم نامردی نکرده و آنرا به نام زده است!
البته برادرش قبلها پول از همسر من قرض کرده بود و پس نداده بود که چون موضوع مربوط به قبل از ازدواج ما بود، من هرگز چیزی نگفتم.
اما آنچه آزارم می دهد، اینکه همسرم باز هم می گوید من اینکارها را برای برادرم می کنم تا پشتش گرم شود، چون بعد از من او باید مراقب خانواده باشد.......
آخر این چجور پشتیبانی است؟!
نمی فهمم" بعد از او" منظورش کی است؟! "بعد از زنده بودنش"؟!
او که دارد برادرش را بی مسئولیت بار می آورد.
کلی حرف برای گفتن دارم که نمی دانم چگونه عنوان کنم که دوباره منجر به دعوا نشود.......