دكتر آخوندي، رئيس پژوهشگاه ابن‌سينا از وجود 2 تا 5/2 ميليون زوج نابارور در كشور خبر داد كه از اين بين 150 تا 200 هزار زوج به درمان‌هاي سالانه ناباروري نياز دارند.
وي تاكيد كرد: درمان ناباروري به واسطه پايين بودن ميزان موفقيت، حتي در شرايط طبيعي مستلزم تكرار است.
وي با استناد به آمارهاي سازمان بهداشت جهاني در رابطه با ميزان ناباروري در جهان گفت: ميزان ناباروري در جهان حدود 10 تا 15 درصد گزارش شده است. اين در حالي است كه در ايران اين آمارها بيش از 20 درصد است. در تهران ميزان ناباروري حدود 21 درصد و در گزارش‌هاي ديگر حدود 26 درصد ثبت شده است كه اين مقدار از معدل جهاني بسيار بالاتر است.
دكتر آخوندي ادامه داد: در حال حاضر مراكز درمان ناباروري بايد حدود 30 هزار دوره ي درمان ناباروري را در سال پوشش دهند. بر اين اساس گسترش مراكز درمان ناباروري نياز است. همچنين بايد شرايطي فراهم شود كه همه بتوانند از پيشرفت‌هاي به‌وجود آمده در درمان ناباروري بهره‌مند شوند.
يك زوج درصورت مواجهه با مشكل ناباروري اگر از مراكز درماني فوق تخصصي و امكان تشخيص و درمان صحيح اطلاع نداشته باشد به تخصص‌هاي مختلف و پراكنده مراجعه مي‌كند. به اين ترتيب دستكاري‌هاي غيرضروري، داروها و جراحي‌هاي غيرصحيح انجام شده و اميدهاي واهي به زوج‌ها داده مي‌شود. اين عوامل، هزينه‌هاي گزافي را از جهت مالي، رواني و همچنين تاخير در جهت توليدمثل براي زوج به همراه دارد.
دكتر آخوندي در ادامه اضافه كرد: هزينه‌هايي كه در خارج از مراكز درمان ناباروري انجام مي‌شود، به‌عنوان هزينه‌هاي روتين هر فرد در نظر گرفته مي شود و تحت پوشش بيمه قرار نمي‌گيرد.
به اين ترتيب از آنجا كه زوجين هزينه‌هاي درمان ناباروري را ندارند به پزشكان متفرقه مراجعه مي‌كنند و عدم‌تامين اين هزينه‌ها به راه حل‌هاي سنتي، گياهي و راه حل‌هاي غيردرماني مانند تعدد زوجين، طلاق و ... منجر مي‌شود.
دكتر آخوندي اذعان كرد: با افزايش سن، ميزان باروري زنان كاهش مي‌يابد. به‌ويژه از سنين 35 سال به بالا احتمال بروز نقايص ژنتيك در فرزند حاصل نيز بسيار بالاتر است. لقاح خارج رحمي در سنين بالا نيز نتيجه كمتري خواهد داشت.
علاوه بر آن در سنين بالا به‌دليل استفاده از روش هاي جديد، هزينه‌هاي مضاعفي به‌منظور حصول اطمينان از سلامت جنين به زوجين تحميل مي‌شود.
حاملگي‌هاي چند قلويي هم علاوه بر تحميل هزينه‌هاي گزاف به زوجين، هزينه‌هاي زيادي را براي نظام درماني كشور به‌دنبال دارد. اين در حالي است كه امكان سقط جنين نيز وجود دارد.
دكتر آخوندي با بيان اينكه به يك زن هنگامي عنوان نابارور داده مي‌شود كه يك سال به‌طور مرتب از ارتباط جنسي آنها براي داشتن فرزند گذشته باشد؛ خاطرنشان ساخت: پيشرفت‌هاي فناوري درمان ناباروري به‌طور عادلانه براي همه مردم و در اختيار آنها قرار نگرفته است.
اگرچه تعدادي از زوج‌هاي نابارور، با سخت‌ترين شرايط به سمت درمان‌هاي ناباروري پيش مي‌روند، ولي درمان به واسطه پايين بودن ميزان موفقيت، حتي در شرايط طبيعي مستلزم تكرار است.
دكتر آخوندي بيان كرد: از آنجا كه در لقاح خارج رحمي 3 جنين منتقل مي‌شود، درصد موفقيت بسيار بالاتر است. در شرايط عادي براي هر جنين حدود 10 تا 12 درصد شانس موفقيت در نظر گرفته مي‌شود. در صورتي كه سه بار لقاح خارج رحمي صورت گيرد، 20 تا 30 درصد شانس موفقيت ناشي از درمان وجود دارد. بنابراين درمان‌هاي ناباروري لازم است تكرار شوند؛ بر اين اساس با توجه به محدوديت ظرفيت مراكز درمان ناباروري و همچنين هزينه‌هاي آن، تعداد افرادي كه بتوانند از اين امكانات استفاده كنند، زياد نيست.
در رابطه با مشكلات اخلاقي و شرعي توليد مثل مانند اهداي جنين، رحم جايگزين، اهداي گامت و غيره حركت‌هاي راهگشايي به سمت قانونمندي نيز اقدامات مورد نياز انجام شده است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)