ادامه تحصیل

[خادم رضا]

با سلام و وقت بخیر
بنده پسری ١٠ ساله دارم که خیلی مهربان است.
در خانواده ای تقریبا مذهبی هستیم.
با توجه به اینکه سن پسرم از الان تعیین کننده است که چه رشته ای را برای دبیرستان و در ادامه دانشگاه بخواند
میخواستم بدانم چه رشته ای را بهتر است در اینده ادامه دهد تا در ان موفق شود
من و خودش یک رشته هایی دوست داریم ولی استعداد هم مهم هست
از کجا باید بفهمم به چه رشته ای علاقه و استعداد دارد

با تشکر

[خادم رضا]

پسرم باهوش و بسیار درسخون
فقط باید باهاش بشینی و تمرین کنی
خودش خیلی به درس علاقه داره حالا نمیدونم از مقایسه کردن یا چیز دیگست ولی باید باهاش کار بشه
من الان فکر میکنم ٤ سالی که گذشت حالا اشکال نداره ولی از الان به بعد من مسبب پول در اوردن و تصیلات خیلی عالیه داشتن پسرمم
یه جورایی از الان حس میکنم مسبب بدبختی و خوشبختی پسرم هستم با توجه به اینکه درسشم سنگین شده
راستش با من برای درس خوندن زیاد علاقه نشون نمیده یا حساب نمیبره:)منم ناراحت میشم و به درد تعلیم بهش نمیخورم
از اون طرف میگم مگه زندگی درس یا رشته تحصیلی بزار مثل خودم یک مهندسی بگیره دیگه
یا بره روحانی بشه
ولی الان خودمو میبینم اگر مثلا پزشک موفقی بودم غیر از درامدش عزت نفس و اعتماد بنفس بیشتری داشتم
میگم نکنه برای پسرم کم بزارم و اون حتی تو دلش یه بار بگه کاش پزشک بودم
خودشم دوست داره پزشک بشه
چی کار کنم
معلم خصوصی براش بگیرم تا قبول شدنش حتمی بشه

[Mvaz]

سلام، از الان به فکر کنکور بودن باعث ایجاد استرس و اضطراب در خودتون و متعاقبا ایشان می شوید،

اینکه علایق و شکست های خودتون رو بخواهید در ایشان جبران کنید هم به نظر کار مناسبی نیست.

ولی اگر کمک کنید ایشان بیشتر از هر چه "خودش باشد" بهترین کمک است. اینکه کمک کنید ایشان خودش، استعداد و علایقش را خودش پیدا کند، بزرگترین لطف را در حق ایشان کردین،

ترس و نگرانی از آینده نباید به ایشان تزریق شود، بلکه امید به خود و توانایی های خود ایشان باید پر رنگ شود. در این بین دادن امید واهی نیز مضر است،

ایشون باید یادبگیره اگر در زندگی علاقه و استعداد خودش رو کشف کنه، در اون ها قدم بر داره، ممکنه این استعداد در زمینه موسیقی باشه، ورزش باشه، پزشکی باشه یا غیره. مهم این نیست که پولدار و موفق بشه مهم اینه که خودش باشه.

[خادم رضا]

سلام، از الان به فکر کنکور بودن باعث ایجاد استرس و اضطراب در خودتون و متعاقبا ایشان می شوید،

اینکه علایق و شکست های خودتون رو بخواهید در ایشان جبران کنید هم به نظر کار مناسبی نیست.

ولی اگر کمک کنید ایشان بیشتر از هر چه "خودش باشد" بهترین کمک است. اینکه کمک کنید ایشان خودش، استعداد و علایقش را خودش پیدا کند، بزرگترین لطف را در حق ایشان کردین،
چگونه میتوانم این کار را انجام بدهم?

ترس و نگرانی از آینده نباید به ایشان تزریق شود، بلکه امید به خود و توانایی های خود ایشان باید پر رنگ شود. در این بین دادن امید واهی نیز مضر است،

ایشون باید یادبگیره اگر در زندگی علاقه و استعداد خودش رو کشف کنه
چگونه?
، در اون ها قدم بر داره، ممکنه این استعداد در زمینه موسیقی باشه، ورزش باشه، پزشکی باشه یا غیره. مهم این نیست که پولدار و موفق بشه مهم اینه که خودش باشه.

ممنون من انقدرم ترس ندارم ولی اعتقاد دارم اگر کسی بخواد ادم موفقی بشود پایش از چهارم دبستان شکل میگیره
نمیخوام مسبب ناکامیهای پسرم من باشم مثلا در درسهایی که اشکال دارد براش معلم نگیرم.

[سرشار]

سلام


پزشکی رویایی است که موسسه های کنکوری رویا فروش و دلال به مردم میفروشند !!! لطفا فکر و ذهن یک پسر بچه ده ساله رو با این اراجیف تربیت نکنین ! بچه ده ساله هنوز به سنی نرسیده که بتونه در مورد تصمیمات کلان زندگی اش صحبت کنه و نظر بده !

درست زمانی که شما برای پسرتون تصمیمات نابخردانه و به دور از آگاهی میگیرین ، همون آقایون و خانم های پزشک مشغول مطالعه برای تربیت هر چه بهتر فرزندان خود هستند . معذرت میخوام ، ولی فرزند شما بیشتر از اینکه به یک مادر دلسوز و مهربان نیاز داشته باشه ، به یک مادر هوشیار و آگاه نیاز داره .

در حال حاضر پسر شما بیشتر از هر چیزی به کودکی کردن نیاز داره . بهتره همون هزینه ای که قراره صرف آموزش دروس مدرسه بشه ، صرف ورزش و هنر بشه . ورزش و هنر جدا از اینکه به شور و شوق کودکی ایشون پاسخی مناسب می دهند ، در شکوفایی و ارتقا استعداد های ایشون بسیار موثر هستند .

در ضمن بر اساس جدیدترین تعریف سواد از نظر یونسکو ۱۲ نوع سواد برای بهبود کیفیت زندگی لازم است ، که از نظر من مهمترین اون ها ، سواد ارتباطی است . وظیفه شما به عنوان یک مادر آگاه و اهل مطالعه حکم میکند که در جهت تقویت هر چه بیشتر آن در فرزندتون تلاش کنین . کلاس های زبان انگلیسی مکالمه محور در این زمینه به فرزند شما کمک خواهد کرد . ضمنا جهان حال حاضر ما به سمتی رفته که افراد بدون دانش زبان انگلیسی در رشته تخصصی خود بسیار ناکارآمد هستند.

[خادم رضا]

ببینید عرض منو متوجه نشدید انگار
پسر من از این پسرهای وروجک یا علاقه به درس نداره نیست یا همش بخواد در بره از درس خوندن
بسیار درس دوست داره و استعدادشم خوبه
ولی یکی باید پیشش بشینه و باهاش تمرین کنه تا عالی تر از عالی بشه
به نظر من کلاس چهارم کلاس هنر و ورزش نیست وقتی تو درسای دیگش ضعف داره یعنی خودشم با درس خوندن و نمره بهتر گرفتن بیشتر موافقه
پسفردا بزرگ میشه میگه چه مامان خنگی داشتم به جای اینکه منو بزاره تو کلاس تقویتی درسم گذاشت هنر مخصوصا وقتی خودش علاقه داره به درس
تابستان اون موقع میزارمش هنر
زبانم تو فکرش هستم ولی الان غیر حضوریه به نظرتون بزارمش?
بنده میگم من تمام تلاشم میکنم تا پسرم موفق بشه باقیش دیگه دست خودش هر رشته ای دوست داشت بره بخونه
البته که تحصیلات حوزوی اگر بخواد بره فقط دوسال دیگه مونده

[Pooh]

سلام.

شخصیت بچه ی ۱۰ ساله، هنوز اونقدر شکل نگرفته که بتونه بفهمه دقیق چی میخواد یا حتی از نظر یک کارشناس هم قابل شناسایی باشه که علایقش چیه.

الان عجله ای نکنید. بگذارید روند عادی درس خوندنش رو بگذرونه. دبستان هم که توصیفیه.‌ نمره مطرح نیست.

الان کاری که شما باید کنید این هست که فضاهای متفاوت رو براش فراهم کنید و صرفا یک ناظر و اگر کمکی خواست یاری دهنده باشید. منطورم اینه که کلاس ورزش، هنر، زبان، موسیقی و ... رو. براش فراهم کنید و بدون خط دادن و کنترل، بذارید تجربه کنه. همچنین مثلا میتونید داستان هایی از مهارتهای مختلف، مشاغل مختلف، ادم های مختلف براش بخونید. بدون اینکه یکی رو بر دیگری امتیاز دهید. این کار برای فقط و فقط آشنا شدن ببشتر او با دنیاهای موجوده.( البته مسلما منظورم این نیست که همشو با هم)

وقتی انشالله چهارده پانزده ساله شد، میتونید در مراکز مشاوره یا مراکز رشد نوجوانان، تست شخصیت ازش بگیرید و در جهت ساختار شخصیتی تشخیصی و راهنمایی های خود کارشناسان، برای جدی تر پرداختن به زمینه ی مناسب فعالیت، سرمایه گذاری کنید.


ضمن اینکه توصیه میکنم فرزندتان را بستری برای رسیدن به آرزوهایی که خودتان داشته اید و نرسیده اید و یا حسرتهایتان نکنید. چون او انسانی مستقل از شماست و دنیای خودش را دارد و قرار نیست آرزوها و خواسته هایش آن باشد که شما میخواهید.

کمی سر خودتان را به چیزهایی دیگر هم گرم کنید که هم تمرکز و کنترلتون بر فرزندتون به تعادل برسه و پر و بال او رو با کنترل گری یا خط دادن و سطح بندی ارزشها نبندید، هم میزان میزان نگرانی خودتون کمتر بشه.

[خادم رضا]

ممنون
یکی از بدیهای دنیای مجازی و مشاوره گرفتنهای مجازی این است که ممکن صحبت همو متوجه نشیم
نگرانی وجود نداره اونم برای من اگر شما میدونستید من چه ادم راحت طلبیم هم برای خودم هم پسرم مطمانن نظر دیگری میدادید و من رو سوق میدادید که اتفاقا یکمی استرس داشته باش
ولی حرف اول و اخر من اینست که ایا من به عنوان مادر چجوری مطمان بشم پسرم چی دوست داره
اگر شما کتابهای کلاس چهارم مطالعه کنید میبینید که اگر زیاد تمرین نکنه مطمانن در دوران دبیرستان مشکل پیدا میکنه و ممکن بخاطر بلد نبودن علاقشو به درس از دست بده
مضاف بر اینکه پسرم بزرگ میشه و میگه مامان من کوچیک بودم نمیدونستم نمیفهمیدم تو چرا به جای دروسی که ضعف دارم منو فرستادی هنر
حالا من بشینم براش قصه سرایی کنم که اره عزیزم من میخواستم استعدادات رو شکوفا کنم?!!!!
بعدشم من هرگز نخواستم زندگی نکرده خودمو به پسرم تحمیل کنم

من میگم یه روزی نیاد بگه چه مادر بیخیالی داشتم بجای اینکه کمک کنه من یه رشته خوبی بخونم درسامو خوب بشم منو گذاشت کلاس هنر
مثل اینکه من بگم دستم زخمی شده شما پای منو باند پیچی کنید
حتی یک لحظه پیش خودش بگه کاش دکتر میشدم کاش مهندس خیلی خوبی میشدم کاش مادرم منو در رسیدن به ارزوهام کمک میکرد
هر چند شما منظور منو متوجه نشدید ولی بازم ممنون

[Pooh]

سلام.
خادم الرضا جان، خب اینکه واضح هست که باید مفاهیم درسهای پایه رو در حدی که متوجهش بشه و براش جا بیفته باهاش کار کنید.

شما پرسیدید چه رشته ای بخونه یا چیکار کنم حتما تحصیلات خیلی عالیه داشته باشه، من گفتم شما کاری که الان باید براش انجام بدید رو انجام بدید، ولی الان وقت فکر کردن به اینکه چه رشته ای بخونه نیست.

ضمن اینکه کلاس هنر رفتن، نه تنها تناقضی با درس خوندن بچه نداره، بلکه باعث رشد زمینه های دیگری از هوش بچه هم میشه. الان من هر چهار تا خواهرزاده و برادرزاده ام، که کوچکترینشون اول دبستانه، کلاس زبان و موسیقیشونو مرتب هر هفته (به جز زمان تعطیل شدن مراکز به خاطر کرونا) میرن. درسشونو هم میخونن. تا قبل از کرونا و تعطیل شدن باشگاهها، کلاس ورزش هم میرفتن. مشکلی هم برای درس خوندنشون پیش نیومده تا به حال. هر چند خب پدر و مادرشون، به خصوص مادرشون، وقت آزاد خیلی کمی برای خودشون پیدا میکنن. تا قبل از مدزسه رفتن و سواد دار شدنشون که تقریبا هر شب براشون قصه میخوندن. الان هم اون سه تا بزرگتره، علاوه بر کارهایی که گفتم، خودشون خودکار به مطالعه علاقه دارن و خوره ی کتاب داستان از انواع مختلف هستن. و البته هر سه جزو بهترین ها در درس و مدرسشون هستن.


ضمنا در پیشرفته ترین کشورهای دنیا، موسیقی جزو دروس ضروری در مدارسه.

امیدوارم سلامت و موفق باشید.

[بهاره جون]

بگه چه مادر بیخیالی داشتم بجای اینکه کمک کنه من یه رشته خوبی بخونم درسامو خوب بشم منو گذاشت کلاس هنر
حتی یک لحظه پیش خودش بگه کاش دکتر میشدم کاش مهندس خیلی خوبی میشدم کاش مادرم منو در رسیدن به ارزوهام کمک میکرد

خادم الرضای عزیز
این دو تا جمله رو براتون هایلات کردم که ببینین غیرارادی دارین با الگوهای ذهنی خودتون برای آينده بچه تصمیم می گیرین.
آینده که هیچی، همین حالا برین ورودی دانشگاه از ۱۰ تا دانشجو بپرسین، مطمئنم بیشتر از نصف ترجیح میدن به جای دکتر و مهندس شدن یه هنرمند شده بودن ...
البته جامعه به همه شغل ها احتیاج داره، ولی چه خوبه که هرکسی بر اساس استعداد و علاقه اش مسیر آینده رو پیش ببره ...

از درس و هنر و ورزش مهمتر، رشد و تربیت بچه هست. به عنوان یه مادر، در زمینه تقویت اعتماد به نفس و حرمت نفس، شاد بودن، برنامه ریزی و وقت شناس بودن مطالعه داشته باشین و اونا رو در فرزندتون رشد بدید.

بی خیال بودن یعنی نه به جنبه های مثبت فرزندتون توجه کنین و نه به جنبه های منفی ... در صورتی که وظیفه پدر و مادر اینه که از توانایی ها و ضعف های بچه شون آگاه باشن، ولی برای فرزندشون بیشتر توانایی ها رو پررنگ کنن و بابتش تشویقش کنن. اما در کنارش بهش کمک کنن که روی نقاط ضعفش هم کار کنه ... بدون سرزنش ...

اگر فرزندتون مثلا ریاضی ضعیفی داره، بهش کمک کنین که به حد متوسط برسه ... ولی مثلا اگه قدرت جسمانی خوبی داره، سعی کنین امکان ورزش حرفه ای رو براش فراهم کنین ...

علم و هنر و ورزش هیچ تناقضی باهم ندارن ... اتفاقا در کنار هم موجب یه زندگی شاد و هدفمند میشن ...