شوهرم اغلب میگه از زندگی با من راضی نیست

[دختر صبور]

سلام من و همسرم حدود 3 سال باهم ازدواج کردیم و قبلش 2 سال نامزد بودیم و قبلش 5 سال دوست بودیم<br>تو دوران دوستی خیلی خیلی محبت می کرد و خوب بود. دوبار هم قهر کردیم و باز دوباره به پیشنهاد اون برگشتیم. نهایتا اینکه هر بار جدا میشد میگفت منو دوست داره ولی به خاطر اینکه سنش کمه و مشکلات مالی نمیتونه ازدواج کنه. و بعد از اینکه جدا میشدیم دوباره خودش برمیگشت. آخرین بار که جدا شدیم من برگشتم و خواستم که ازدواج کنیم. اون میگفت خیلی منو دوست داره ولی شرایط ازدواج نداره و ...نه&nbsp;کامل میرفت و قطع ارتباط می کرد نه میومد ازدواج کنه.&nbsp;که به اصرار من ازدواج کردیم.&nbsp;<br>ولی هر بار دعوا میشد می گفت من اینم دیگه من اصلا نمیخواستم ازدواج کنم با تو. هر بار ناراحت میشم میگه من نمیتونم کاری برات کنم اصلا هم از زندگی با تو راضی نیستم و هر بار گریه می کنم میگه خودت خواستی این هزینه اش هست. کلا هم میگه من از زندگی با تو راضی نیستم و منتظر هستم تو یه شرابط آروم از هم جدا شویم.<br>من شاغل هستم و از شرایط خیلی خوب شغلی و تحصیلی برخوردارم ولی اون تو یه شرکتی که خیلی شرایط خوبی نداره کار می کنه. بعد از ازدواج به شدت خودمو مسئول میدونستم طوری که اکثر بار مسئولیت مالی بر دوش من هست. خونه من خریدم ماشین خریدم. قسط میدم و ... باهاش هم که حرف می زنم میگه اصلا مسائل مالی برای من مهم نیست اینقدر که برای تو مهمه. میگه برام مهم نیست مستاجر باشیم یا نه ماشین مدل پایین داشته باشیم و .... اینم بگم که کلا خانواده و فامیل ها و دوستاش وضع مالی خوبی دارند و احساس می کنم که خیلی وقتا حسرت میخوره . اکثرا&nbsp; قدمی برای تغییر و ارتقای زندگی برنمیداره. انقدر منفعل عمل می کنه که من دست به کار بشم. ولی غر میزنه. مثلا خونه قبلیمون که جای بدی بودی همش غر میزد ولی کاری نمیکرد که آخرش مجبور شدم عوضش کنم. کلی طلب داره از دیگران باهاش حرف میزنم که بگیر میگه لزومی نمیبینم من که فعلا لازم ندارم.&nbsp;<br>خیلی در مقابل دیگران از خودگذشتگی میکنه ولی احساس می کنم واقعی نیست فقط تظاهر میکنه.<br>البته من هم بی تقصیر نیستم خیلی که با دوستاش میرفت بیرون باهاش دعوا می کردم و نهایتا دروغ میگه الان ولی با اونا میره بیرون. تو دعواها میگه تو منو محدود کردی. ولی در کل خیلی رفیق باز هست طوری که اکثر مسافرت ها و مهمونی هایی که رفتیم با دوستای اون بوده و کلا معروفه به اینکه دوست های زیادی داره تو عروسیمون حدود 40 نفر از دوستای اون دعوت بودند. خیلی وقت ها بهونه گیری می کردم و دعوا راه مینداختم (البته خوب نگاه میکنم تقصیر بی توجهی های اون بوده). من خیلی عجول هستم. اینم بگم که اخلاقای بدمو حدود دو ماه هست عوض کردم و بهتر شدم.&nbsp;<br>آخرین باری که دعوامون شد گفت من نمیخواستم ازدواج کنم گفتم بریم طلاق بگیریم حتی راضی شدم به بخشیدن مهریهو فرداش رفتیم دم دادگاه گفت برگردیم. بعدش گفت چون تو گریه کردی من عذاب وجدان گرفتم. کلا میگه من از روی عذاب وجدان با تو ازدواج کردم و الانم ناراضی هستم و منتظر یه فضای آروم برای جدا شدن هستم<br>حدود 8 ماه هست که رابطه کاملا سردی داریم من بهش محبت می کنم حرفای عاشقانه می زنم ولی اون فقط لبخند میزنه همین.<br>الان شرایط اینه که اگر من هیچی نگم خوبه ولی اگر من کوچکترین اعتراضی کنم نسبت به شرایط دوباره دعوا میکنه و حرفهای همیشگی. خیلی هم رابطه رو با خانواده من کم کرده. با خانواده خودش هم همینطور اگر من اصرار نکنه نمیره ببیندشون. کلا مدلش اینکه هیچ کاری نمیکنه نه برای مسافرت نه برای دیدن خانواده نه برای خرید خونه ماشین بسیار منفعل عمل میکنه تا من اقدام کنم و اصرار کنم بهش بعد سر کوچکترین چیزی سر من غر میزنه و قهر میکنه<br>آخرین بار مشاورش بهش گفت که باید تکلیف منو روشن کنه که گفت دیگه نمیخواد پیش اون مشاور بره<br>ضمنا ما هر دو 31 سالمونه.<br><br>

[دختر صبور]

چرا هیچ کی جواب نمیده

- - - Updated - - -

چرا هیچ کی جواب نمیده

[Pooh]

سلام.

الان شما دوست دارید جدا بشید یا زندگی کنید؟ این رو مشخص نکرده اید.

به نظرم با هم برید مشاور. اگر هم نمیاد، خودتون برید تنهایی مشاور.

[m.reza91]

سلام
وقت بخیر

مشکلاتی که از دید من در رابطه ی شما هست اول اینه که شما بیش از حد معمول مسئولیت های شوهرتونو به عهده گرفتین ؛ مثل خرید خونه خرید ماشین و ... . بذارید مسائل مالی رو خودش به عهده بگیره اونوقت دنبال ارتقای درامد هم میره؛ ولی وقتی خودشو در رقابت با شما میبینه اونم رقابتی که خیلی توش موفق نیست نهایتا باعث سرخوردگی و دوریش از شما میشه.
تا حدی کنترل گری میکنید و بیش از اون که همسرش باشید دارید نقش مادرشو بازی میکنید.

مادامی که بتونید این دو مورد رو پوشش بدید رابطتون بهتر خواهد شد

[هادی60]

سلام به شما
شرایط حساستون رو درک میکنم و مشخصا شما زندگیتون و مردتون رو دوست داشتین و هنوز هم دارین و بنظر تعاملات ناموفق هم نتونسته شما محبت تون به زندگیتون رو نابود کنه. و خب این طبیعی که در لحظات احساسی زندگی که یکی از همسران برده و نمیخواد ادامه زندگی رو به دوش بکشه،اون دیگری هست که با تحمل ناملایمات زندگی رو حفظ میکنه تا این فورانهای احساسی فرو بنشینند.و هرچقدر شما با صبر زیبا این مراحل رو پشت سر بگذارین احتمال این هست که همسرتون سالها بعد جبران بکنه.

اما اصل زندگیتون رو چندسال پیش کتاب ازدواج بدون شکست ویلیام گلسر رو خوندم که در اون متذکر شده بود که همسران 5 نیاز اساسی دارند»
1-نیاز به محبت
2-نیاز به بقا
3-نیاز به آزادی
4-نیاز به قدرت
5-نیاز به تفریح

که هریک از ما تصوری از نیازهای خودمان و انتظاراتمان از همسرمان برای برآورده کردن انها داریم.

و همسران هر کدام جداگانه اینها رو تهیه میکنند و سپس باهم مقایسه میکنند تا خودشان را آنگونه که هستند به همسر معرفی کنند و همچنین برداشت خود از توانایی همسرشان را ارزیابی کنند.

و قاعدتا این نیازهای در گذر زندگی کم و زیاد میشن.

کتاب با مثال از زندگیهای واقعی و نامه های واقعی جمع اوری شده.
توصیه میکنم مطالعه کنید.بعد ببینید این ترکیبی که شما باشید، ارزش دارد کنارهم حفظ بشه و ایا نیازهای بالا قابل حصول برای همسران خواهد بود.

برداشت من از رفتار همسرتان این است که نیازهای اساسی اش انطور که باید براورده نشده و با احساس شکستی که داره ، رویکرد بیخیالی اتخاز کرده تا این روزها رو سپری کنه.والبته مقدار زیادی هم از عدم مهارت مدیریت زندگی ضربه خوردند.
با توجه به بیانی که شما داشتین:
نیاز به تفریح ایشون از جنس سلیقه شما نیس
نیاز به قدرت در ایشون اگر هم باشه بخاطر اینکه شما مدیریت زندگی رو بعهده گرفتین که چیزی کم وکسر نباشه د رواقع سرکوب شده
نیاز به آزادی هم که عملا تحت کنترل شما هستند.
نیاز به بقا هم که در ابشون الان حس نمیشه که جمیع جهات از لحاظ درامد،فرزند،رابطه جنسی،حفظ زندگی و ....
نیاز به محبت هم که شما میکنید ولی از جملاتتون مشخص نبود که ایشون میخوان یا اصلا راضی هستن یانه.

عملا با یه شوهر داغون مواجه هستین.
فکر کنم فقط نیاز به بقا شماست که سرپا نگه داشته شمارو. شخص مقاومی هستین ولی فرسودگی زود میاد سراغتون و یکدفعه میبینید که توانایی سرپا نگه داشتن زندگی رو دیگه ندارین.نگذارین روابطتون با فرسودگی تموم بشه.مدیریت کنید که اگر شدنی باشه تا توان دارین بتونید بهبودش بدین.

یک دوره ترمیم شخصیت همسرتون طول میکشه و شماهم تو مهارتهای زندگیتون عوامل مخرب نیازهای همسرتون رو کاهش بدین.بعداز گذشت چندماه و
بعدازینکه ناراحتی هاتون کمتر شد و احساس بهتری به زندگی داشتین،در یک شرایط معمولی نسبت به جدا شدن از یکدیگر تصمیم بگیرین.
موفق باشین

[شیدا.]

سلام

تکرار پست آقای ام رضا

شوهر شما در زندگی با شما هیچ عزت نفس و اعتماد به نفسی براش نمونده.
از این زندگی ناراضیه، چون زنش خرجش را می ده، زنش خونه می خره، زنش خونه را بهتر می کنه، ماشین بهتر می خره و زنش شده شوهرش و مادرش و پدرش.
شما همسرش نیستی.

[دختر صبور]

سلام Pooh عزیز
ممنونم از نظرت
من نمیخوام جدا بشیم
ولی خیلی درمونده ام
پیش مشاور هم اون میره هم من
دوتا مشاور جدا
مشاور اون به من گفت که اون کاملا افسرده شده و اینکه کلا زمینه های افسردگی درش وجود داره
گفتم بهش که به هیچ وجه راضی نیست فرصت بدیم به زندگی و میگه من بارها به تو فرصت دادم
اینم بگم که یه بار بهش گفتم باشه حالا که تو صددرصد نظرت قطعیه و هیچ راهی نمی بینی بریم طلاق بگیریم گفت باشه گفتم فردا بریم گفت باشه گفت شرایطت چیه گفتم هیچی همین که تو برسی دنبال زندگی که دوست داشتی کافیه فرداش رفتیم برای طلاق توافقی که دم در دادگاه دید گفت برگردیم
که برگشتیم
عصرش برام یه گل خرید
بعد دوباره چند روز بعد همون حرفارو زد و گفت دلش برای من سوخته و میخواد زمان بده که منم به اندازه اون مطمئن بشم از جدایی

- - - Updated - - -

سلام به m.reza عزیز
ممونم از راهنماییتون
اون کلا آدمی نیست که بتونه کارها رو مدیریت کنه یعنی اگه من دست به کار نمیشدم الان هیچی نداشتیم و بدبخت بودیم اونوقت اون از بدبختی افسرده میشد. الان که به یه ثبات رسیدیم داره این کارارو می کنه
ولی حتما اگه به روال عادی برگردیم من خودمو تغییر میدم و دیگه کم کم مسئولیت ها رو از دوش خودم برمیدارم و دوش اون میندازم

[دختر صبور]

سلام به m.reza عزیز
ممونم از راهنماییتون
اون کلا آدمی نیست که بتونه کارها رو مدیریت کنه یعنی اگه من دست به کار نمیشدم الان هیچی نداشتیم و بدبخت بودیم اونوقت اون از بدبختی افسرده میشد. الان که به یه ثبات رسیدیم داره این کارارو می کنه
ولی حتما اگه به روال عادی برگردیم من خودمو تغییر میدم و دیگه کم کم مسئولیت ها رو از دوش خودم برمیدارم و دوش اون میندازم

[دختر صبور]

سلام به هادی عزیز
خیلی ممنونم ازت
در مورد تفریح بگم که کاملا حرف شما درسته من کلا تفریح در زندگیم تفریحات مشترک با پویا تعریف شده خیلی کم تنهایی تفریح میکنم و این ضعف من هست
پیشنهادتون کاملا منطقیه ولی این فکر که هر لحظه ممکن جدا شیم از هم همه چی رو بهم میریزه میدونم که باید خودمو کنترل کنم ولی خیلی سخته یه زن اونم به سن من مطلقه بشه واقعا از جدایی میترشم خیلی هم دلم براش تنگ میشه

[دختر صبور]

سلام
جمعه دوباره گفت جدا شیم
گفتم آخه چرا مگه چی کمه
گفت تو همه چی رو از من گرفتی گفت دوستامو نمیبینم گفتم تو که کلی با اونایی
گفت هر بار با ترس و عذاب وجدان بوده
گفتم خب حالا بدون عذاب وجدان برو هر جور دوست داری من دیگه غر نمیزنم
گفت دیگه دوست ندارم بهم خوس نمیگذره خلاصه شروع کرد انقدر از من بد گفت بعد گفت از خانواده ات خوشم نمیاد مادرت چرا فلان موقع رفت در یخچالو باز کرد چرا پنجره رو باز کرد بابات چرا گفت بریم عید خونه عموت چرا گفت ماشین رو ببرید فلان مکانیک گفتم میخواستم کمک کنن گفت نمیخوام کسی کمک کنه گفت من این زندگی رو نمیخوام کیو برم ببینم گفتم طلاق بگیریم گفت باشه ولی توافقی گفتم نه من حق و حقوقمو میخوام گفت
یهو گریه ام گرفت خیلی بعد اومد گفت معذرت میخوام عصبانی بودم
بعد از یکم من گفتم‌ یه بار دیگه حرفاتو بگو میخوام بنویسم برای خودم که بادم بمونه داشتم بهانه گیری میکردم
بحث رفت سر طلاق دوباره گفت من هیچی ندارم گفتم چرا نداری من و تو که تقریبا حقوقمون یکیه اندازه هم هم خرج میکنیم چرا تو هیچ پس اندازی نداری
گفت یعنی میگی من پولمو میبرم جای دیگه گفتم من اینو نگفتم
گفت پس چی گفتم تو پولتو جمع نمیکنی صرفه جویی نمیکنی چمیدونم

ولی واقعا نمیدونم چرا هیچ وقت پول نداره تو حسابش
بهرحال گفت من تو خرید خونه انقدر پول دادم که با تورم نیشه انقدر فللن موقع طلا خریدم فلان موقع پول دادم بهت و ... همه رو از مهریه کم کن گفتم پس این مدت که تو این خونه بودی بالاخره خونه اجاره هم داره
میدونم حرفم اشتباه بود ولی خودش شروع کرد به این جزییات

یهو قاطی کرد داد و بیداد کرد رفتم معذرت خواستم گفتم منطوری نداشتم بدتر کرد کادومو پرت کرد سمتم هرچی دم دست بود پرت کرد
رفت لباس پوشید گفت میرم نزاشتم برت گفتم من شب میترسم گفت میبرمت خونه بابات گفتم نیستن گفت میبرمت خونه خاله ات خلاصه نرفت رفت دو تومن ریخت به حسابم گفت اینک پول اجاره امشبم
فرداش زنگ زدم ج نداد
فردا شبش اومد وسایلاشو جمع کرد رفت
اس ام اس دادم معذرت خواستم ده بار زنگ زدم ج نداد
داشتم دیوونه میشدم
قلبم داشت درمیومد
سب نیومد فرداش ساعت یازده اینا اومد رفت خوابید
دستش هم حوله اینا بود فک کنم رفته بود ایتخر با دوستاش
امشب هم تا الان نیومده
هفته قبل رفته بودم مشاور گفت تو خیلی آدم آویزون و دم دستی هستی و مردها اصلا اینجوری دوست ندارند تو همیشه براش آماده ای گفت اصلا بهش توجه نکن خیلی عادی و سرد برخورد کن گفت اصلا لازم نیست هی ازش بپرسی راضی هستی دوست داری؟
لطفا شما هم راهنماییم کنید چی کار کنم تو این دو روزی که نبود خیلی حالم بد بود