سلام
سال نو همگی مبارک
من 29 سالمه و همسرم 40 ساله هستند... قبلا شاغل بودم که بخاطر باردار شدنم الان 6 ماهه خانه دار شدم
ی چند وقته دارم به زندگی مشترکم فکر میکنم
زندگی منم مثل خیلی ها ی سری حسن و ی سری عیب ها داره اما وقتی با برخی از زندگی های اینجا مقایسه میکنم خدا رو شکر میکنم که زندگی ارومی دارم
همسر من مردی که سرش به کارش مشغوله و تمام ایام سال کار میکنه.. اهل هیچ خلافی نیست و هیچ مواد مخدری مصرف نمیکنه... چشم پاکه و برای خانواده و رفاه اونا تلاش میکنه
مشکلی که دارم آینه که همسرم اصلا اهل تفریح کردن نیست... مسافرت نمیره... برای گردش جایی نمیره... مهمانی نمیره و مهمان هم دعوت نمیکنه... کلا دوس داره تنها باشیم و خیلی دنبال سکوت و جای خلوت میگرده این اخلاقش تبعات زیادی در زندگی من داره... 1. من مجبورم مسافرت با خانواده خودم برم که البته هیچ محدودیتی برام قائل نیست و از لحاظ مالی هم تامین میکنه 2. هر مهمانی خونه ما بخواد بیاد کلی سرش دعوا میکنه ولی مهمان نوازه و خیلی احترام به مهمان ها میزاره فرقی نمیکنه که فامیل خودش باشه یا من 3. همه مهمانی ها رو من تنها میرم حتی منزل خواهرش هم سالی یکبار نمیره چه برسه به خانواده من(عید دیدنی که اصلا نمیریم ) 4. تمام مدت دوست داره اوقات فراغت ش خواب باشه و فقط برای غذا خوردن یا سریال دیدن بیدار میشه
استدلال ایشون برای تفریح نکردن آینه که از بی پولی در آینده ترس دارند این در حالی که همسایه ما با اینکه مستاجر هستن و همسرشان شغل ثابتی نداره بسیار زندگی شادی دارند درست برعکس ما که هم خونه و ماشین و کار و درآمد خوب داریم ولی دریغ از ی تفریح کوچیک در زندگی مون.. البته من فکر میکنم این روش زندگی از خانواده همسرم به ایشون تزریق شده. جالبه که کسی که خیلی تفریح کنه رو همسرم ولگرد میدونه مثلا خانواده من که سالی دو بار مسافرت میرن
من دوس دارم ایشون اصلاح کنم یا حداقل برای اروم شدن خودم و جلوگیری از افسردگی خودم کاری کنم لطفا منو راهنمایی کنید و مشکل منم مثل بقیه دوستان جدی بگیرید
ممنونم
نوشته اصلی توسط هم آوا
علاقه مندی ها (Bookmarks)