مشکل مزمن من و فکر جدایی

[بادبادک]

سلام دوستان عزیز.
من و شوهرم 26 سالمونه و 4ساله عقد کردیم. چندماهه خونه خودمون هستیم.
مشکل من زمان عقدمون تنها بیرون رفتنای همسرم بود. دنبال خانوما نیست ولی با پسرهای فامیل مخصوصا خیلی رفت و امد داشت و بیشتر از من با اونها بود. سر این مسایل دعواهای زیادی کردیم حتی حرف جدایی هم زدیم بعدا همسرم گفت بریم خونه خودمون عوض میشه شرایط. چند ماه اول خونه خودمون خوب بود ولی الان دوباره به مشکل خوردیم. منو تشویق میکنه با دوستام برم تا خودشم بره. اگر یکروز من به دلیلی مثلا نهار نباشم خونه خوشحال هم میشه و اصلا نمیاد اونم ولی من زیاد اهل تنهایی رفتن نیستم. برای مهمونی فامیلامون گاهی میگه من نمیام تو اگه میخوای تنها برو برای فامیلای خودش هم راحت میگه اگه نمیخوای نیا و حاضره بدون من تنها بره حتی شهرستان.
وقتی شهرستانشونیم منو تنها میذاره همش میره پیش پسرای فامیل با اینکه بارها گفتم این مساله ناراحتم میکنه . این دفعه هم سر همین قضیه دعوامون شد و شوهرم میگه تو خودخواهی نمیذاری به من خوش بگذره و جلوی بقیه باهام دعوا کرد و گفت طلاقت میدمولی بعدا عذر خواهی کرد و گفت من زود عصبانی میشم و اینکه دوست دارمو حرفهایی که وقت دعوا میزنم الکیه ....
اینم بگم که یک دلیل این رفتارهاش قلیون کشیدن و وابستگیش به نیکوتینه که باعث میشه همش بره قلیون بکشه بیرون و با فامیلاش.
الان چند روز میگذره و من حالم مثل قبل نیس و پذیرش این اخلاقشو ندارم. همش احساس میکنم بهم بیتوجه هست و میخواد از دستم فرار کنه. به جدایی فکر میکنم ولی مردد هستم که ایا این مشکل در حدی هست که بخوام جدا بشم یا من حساسم.

[Ramin231]

سلام

اصلا نمیشه تشخیص داد حساسیت شما زیاده یا کم اما قطعا شما حق دارید چنین انتظاری از همسرتون داشته باشید که بیشتر بهتون اهمیت بده.
خانوادتون شرایط واسطه شدن و پیگیری قضیه رو دارند؟ اگه یک بزرگتر اقدام کنه، نتیجه بهتری حاصل میشه.
از شرایط خانواده ها بیشتر توضیح بدین...

یه توصیه: سعی کنید کلمه طلاق یا جدایی رو اصلا به فکرتون نیارید تا به سمتش کشیده نشید... شما یه مشکل کوچیک دارید که قابل حله...

[بادبادک]

ممنون اقا رامین از وقتی که گذاشتین.
پدر شوهرم بارها واسطه شدن ولی تاثیرش موقتی بود. حتی یکبار توی دوران عقد همسرم به خاطر ناراحتی من از تنها رفتناش عصبانی بود و یکماه تقریبا قهر بود و پدر شوهرم پیش روانپزشک بردنش و از اون موقع یه عالمه قرص اعصاب میخوره.به خاطر غروری که همسرم داره هیچ وقت خانواده خودمو دخالت ندادم.

[بادبادک]

ممنون اقا رامین از وقتی که گذاشتین.
پدر شوهرم بارها واسطه شدن ولی تاثیرش موقتی بود. حتی یکبار توی دوران عقد همسرم به خاطر ناراحتی من از تنها رفتناش عصبانی بود و یکماه تقریبا قهر بود و پدر شوهرم پیش روانپزشک بردنش و از اون موقع یه عالمه قرص اعصاب میخوره.به خاطر غروری که همسرم داره هیچ وقت خانواده خودمو دخالت ندادم.

[Ramin231]

ممنون اقا رامین از وقتی که گذاشتین.
پدر شوهرم بارها واسطه شدن ولی تاثیرش موقتی بود. حتی یکبار توی دوران عقد همسرم به خاطر ناراحتی من از تنها رفتناش عصبانی بود و یکماه تقریبا قهر بود و پدر شوهرم پیش روانپزشک بردنش و از اون موقع یه عالمه قرص اعصاب میخوره.به خاطر غروری که همسرم داره هیچ وقت خانواده خودمو دخالت ندادم.

پس باید خودتون با هوش زنانه به این وضع بهبود بدین...
داروهایی که گفتین عوارضشون چیه؟ ممکنه اون ها به مرور خودشون تاثیر منفی بذارن؟

ببینین فقط مشکل قلیونه؟
یا بیشتر اون خوشی و شادیه که در کنار دوستانش تجربه میکنه و پیش شما اینطور نیست؟

اگه بتونید این سوالاتو جواب بدین، کم کم انشاءالله این مشکلو ریشه‌ای حل میکنین.
ضمن اینکه عادت های رفتاری گاهی مثل تیک های عصبی میشن، هرچی بیشتر روشون زوم کنی، هم شما بیشتر حساس میشی و هم فرد تحریک میشه که بازم سمتشون بره...

[بادبادک]

باز هم ممنون.
داروها خیلی تاثیر دارین. درسته که ارومتر شده و کمتر زود عصبانی میشه اما کسل تر هست و در زمینه جنسی هم مشکل پیدا کردیم. مثلا میل جنسی همسرم خیلی کمتر شده از طرفی اختلالاتی هم در ارگاسم پیدا کرده که یکجور ترس برای شروع رابطه براش ایجاد کرده و این مساله منو اذیت میکنه. البته ازش خواستم با پزشکش صحبت کنه اما میخواد بعد از اتمام داروهاش مراجعه کنه. قبلا یکبار من مانع دارو خوردنش شده بودم ولی الان فکر میکنم لازم داره به خاطر همین باید در این زمینه صبر کنم.
مساله دیگه اینه که ما اختلاف تحصیلی و فرهنگی داریم. همسرم با دوستای مشترک من به خاطر خودکم بینی نمیتونه رفت و امد کنه. دوستهای اون هم فامیلهای مجرد و بیکارش هستن. به قول خود همسرم انقدر نقش دوستان هم جنسش پر رنگ بوده در زمان مجردی که دنبال دختر ها نبوده.
قضیه قلیون هم به نظر من تقش مهمی داره چون اکثرا تفریحش کافه رفتن یا قلیون کشیدن با پسرای فامیله و خودش گفته که من به نیکوتین اعتیاد دارم.
در زمینه انجام مسیولیتهای خودم در مقابل همسرم من واقعا همه تلاشمو میکنم و احساس نمیکنم چیزی کم بذارم براش و نمیدونم چرا وابسته. نمیشه. البته وقتی این صحبتها رو با خودش میکنم کلا زیربار نمیره و میگه من که خیلی پیش تو ام . من که خیلی دوست دارم و ...

[Ramin231]

سلام...
خب با این موارد، شما فعلا همون صبر کنید بهتره و درمورد این مسائل تا اتمام داروهاش باهاش صحبت نکنید که حساس نشه.

شما فقط محبت کنید و به اندازه. همه چیز رو روی یک روال عادی پیش ببرید و اعتراضات رو جوری بیان نکنید که به خودش تلقین کنه واقعا مشکلی در این رابطه وجود داره!
بعد از اتمام داروها حتی الامکان با یک مشاور صحبت کنید و کم کم بهش اعتراضتونو نشون بدید...