انجام دادن کارها در دقیقه 90!

[sara 65]

سلام دوستانخوب همدردی
بیشتر دوستام و خیلی از هم نسل های من کم و بیش این مشکلو دارن اما شرایط من خیلی حاده! در واقع من یه کار رو انقدر نگه میدارم و انجامش نمیدم تا وقتی که مطمئن شم اگه از همین لحظه شروع کنم امکان نداره به موقع تموم شه! زمانی که کارای پایان نامم رو انجام میدادم حتی دوستای صمیمیم هم باورشون نمیشد که من تا چند روز مونده به دفاعم هنوز کارای اساسیم مونده و فکر میکردن دروغ میگم! تازه قکر کنید که من بسیاااار شخصیت کمال گرایی دارم و وقتی یه کاری دارم باید خیلی خوب انجامش بدم. برای همین برای هر کاری کلی ایده و طرح جدید توی ذهنم دارم که انجامشون بدم اما انقدر معطل میکنم و دیر اقدام میکنم که همشون اونجور که دلم میخواد انجام نمیشه و برای همین همیشه از دست خودم ناراضی ام! جالبه که توی اون شرایطی که اصلا وقت ندارم و کلی کار مونده حاضر نیستم بعضی از قسمت های کارمو کم کنم و قضیه رو سرهم بندی کنم! انگار یه حسی عمدا جلومو میگیره و با اینکه واقعا دلم میخواد شروع کنم نمیتونم! دیگه از دست خودم خسته شدم و میخوام شرایطو تغییر بدم :((( دوستان ممنون میشم اگه شرایط مثل من داشتین و راهکارهایی دارین که از پسش بربیاین در اختیار منم بذارین

[TikTak]

سلام
1 - اول اینکه صبور باشید .
2- کار هایی که هر روز باید انجام بدید را صبح آن روز یا شب قبل لیست کرده و هر کدام را که کامل انجام می دهید تیک بزنید و آنهایی را که ناقص انجام داده اید درصد پیشرفت برایش بنویسد . سپس روزهای بعد سعی کنید که درصد انجام کارهای ناتمام و یا انجام نشده رو بالا ببرید . البته در این راه زیاد آرمانی فکر نکنید و به خودتان اجازه دهید که در طول یک زمان معقول پیشرفت کرده و نه چند روزه و به سرعت .
3 - اگر خیال پردازی و رویا بافی می کنید سعی کنید از این کار به شدت پرهیز کنید .
امیدوارم موفق باشید

[m.reza91]

سلام، وقت به خیر

جواب سوالات و جملات زیر رو حداقل با کلماتی که مشخص کردم بدین، اگه خواستین، توضیح اضافی هم بدین:

ابدا
کمی
تا اندازه ای
خیلی زیاد

1-اغلب اوقات تن به کار نمی دهم زیرا احساس می کنم در حالت احساسی خوبی نیستم
2-گاهی اوقات از انجام کارها طفره می روم زیرا انجام آن ها به نظرم دشوار می آید
3-گاهی اوقات از انجام کارها طفره می روم زیرا از شکست می ترسم
4- اگر احساس کنم که نمی توانم کاری را به نحو احسن انجام دهم از انجام آن صرف نظر می کنم
5- اغلب احساس می کنم کارم را به شکل مطلوب انجام نداده ام زیرا دربرخورد با کار بسیار سختگیر هستم
6- وقتی کاری را که قرار بوده انجام نمیدهم احساس گناه میکنم
7-وقتی از دیگران خشمگین هستم از انجام کارها طفره میروم
8-اغلب چون نمیتوانم جواب نه بدهم انجام کارهایی خلاف میل تقبل میکنم
9- گاهی اوقات چون احساس میکنم دیگران میخواهند ریاست کنند و از من انتظارات بی مورد دارند از انجام کارها طفره می روم
10-اغلب احساس میکنم باید کارهایی انجام دهم که علاقه ای به آنها ندارم
11 -انگیزه مقدم بر کار است یعنی تا انگیزه نباشد نمیتوانم کار را انجام دهم

[e.v]

سلام
دوستان به نکات خوبي اشاره کردن
جا داره بهت تبريک بگم که از حالت بد خودت متنفر شدي و مي خواي تغيير کني.
همه ما هدف گذارهاي خوبي هستيم فقط خيليامون اين استعداد رو کشف نکرديم و يا اون رو به طريقي سرکوب کرديم، بايد اون مواقعي رو به ياد بياريم که تو بحران و دردسر بوديم و اونوقت بود که سرتاپا هدف براي برطرف کردن مشکل بوديم. شما هم همينطور هستيد، در دقيقه 90 احساس جديت بيشتري به شما دست ميده و در نتيجه اقدام به عمل مي کنيد اما در مرحله بعدش عواملي از جمله کمالگرايي باعث ميشه نتوني کارت رو تموم کني.
کمالگرايي به نحوي عزت نفس انسان رو پايين مياره. بايد بدونيد که تو دنيا هيج چيز کامل نيست، خود انسان ها هم کامل نيستند و همواره نقص و ايراد جزئي از امور اين دنياست. پس بيام خودمون رو با تمام ايراداتي که داريم دوست داشته باشيم تلاش کنيم دونه به دونه ايراداتمون رو به تدريج بهبود بديم.

[محیا ناز]

سارا جان درکت میکنم همه چیزایی که گفتی دقیقا توصیف اوضاع منه.
انقدر معطل میکنم تا دقیقه نود همش استرس بکشم سر این قضیه خیلی استرس کشیدم
ولی بازم هر کار جدیدیو بخوام شروع کنم نگهش میدارم برا روز اخر
متاسفانه راه حلیم براش پیدا نکردم!

[sara 65]

مرسی از دوستانی که برام وقت گذاشتن
Tik Tak عزیز
هیچوقت توی زندگیم آدمی نبودم که با برنامه ریزی پیش برم! همیشه برنامه ریزی هام با شکست مواجه میشه! وقتی تصمیم میگیرم که یه کاری تا ساعت 2 انجام بدم مطمئنا ساعت 2 تموم نمیشه! با اینکه برنامه ریزی هام خیلی سخت هم نبوده. کلا خیلی وقته بیخیال برنامه ریزی های روزانه شدم! شاید برای خودم توی روز تصمیم بگیرم که یه کاری رو تا یه ساعتی انجام بدم که اون هم مشمول دقیقه 90 شدن میشه !! اهل خیال پردازی و رویا بافی هم زیاد نیستم

e.v گرامی
من خیلی زیاد به خاطر این اخلاقم دردسر و استرس تحمل کردم. خیلیییییییی زیاد ! امیدوارم بتونم مشکلمو حل کنم هرچند که حتی برای پیش بردن این تاپیک هم اونقدر باانگیزه نیستم

محیا ناز جان
تاپیک رو دنبال کن شاید نکات خوبی توش باشه که به درد هر دومون بخوره و امیدوارم با راهنمائی های دوستان نتیجه ی خوبی بگیری و همیشه موفق باشی

- - - Updated - - -

آقای m.reza91
ممنون از لطفتتون

راستش همیشه از پر کردن پرسشنامه با چند تا جواب کوتاه و محدود فراری ام سعی کردم با دقت به سوالا فکر کنم امیدوارم کمک کننده باشه

1-

اغلب اوقات تن به کار نمی دهم زیرا احساس می کنم در حالت احساسی خوبی نیستم

ابدا! موضوع اصلا احساسات نیست. همین الان من توی فاز احساسی خوبی هستم اما هفته ی قبل کاری داشتم که حداقل هشت ساعت وقت میخواست اما من انقدر اون کار رو انجام ندادم تا ساعت 11 شبی که فرداش باید کار رو تحویل میدادم! لازم به ذکر نیست که تا خود صبح براش بیدار بودم!

2-

گاهی اوقات از انجام کارها طفره می روم زیرا انجام آن ها به نظرم دشوار می آید

بله تا اندازه ای. گفتم که برای انجام یک کار بهترین حالت انجامش رو در نظر میگیرم و برای همین کار برام سخت میشه! گاهی این سخت بودن اجازه نمیده که اصلا طرفش برم. البته اکثر اوقات برعکسش صادقه یعنی من تصمیم میگیرم که چه کارهایی میخوام انجام بدم و وقتی خیالم راحته که میدونم میخوام چیکار کنم و چقدر زمان براش مورد نیاز هست تا آخرین لحظات از انجامش طفره میرم

3-

گاهی اوقات از انجام کارها طفره می روم زیرا از شکست می ترسم

معمولا وقتی احتمال شکست رو میدم اصلا اون کار رو قبول نمیکنم! من کاری رو قبول میکنم که بدونم میتونم به بهترین نحو انجام بدم (هرچند در دقیقه ی 90)

4-

اگر احساس کنم که نمی توانم کاری را به نحو احسن انجام دهم از انجام آن صرف نظر می کنم

دقیقا همینطوره! بدون هیچ توضیح اضافی

5-

اغلب احساس می کنم کارم را به شکل مطلوب انجام نداده ام زیرا دربرخورد با کار بسیار سختگیر هستم

خیلیی زیاد. گفتم که حتی وقتی وقت هم ندارم حاضر نیستم قضیه رو سر هم بندی کنم. مثلا تصور کنین برای یه سمینار کلاسی دوستام یه مقاله میخوندن و از یه هفته قبل آمادش میکردن (چون نیاز به کار خاصی نداشت) اما من بالای 200 تا مقاله جمع میکنم و انقدر کارم زیاد بود که تا آخرین لحظات باز هم نمیتونستم به اون ایده الی که میخوام برسم و در نهایت نمره ها یکی بود!

6-

وقتی کاری را که قرار بوده انجام نمیدهم احساس گناه میکنم

خیلی زیاد. حتی اگه نتیجه از نظر دیگران هم رضایت بخش باشه اما من به اون چیزی که میخوام نرسیده باشم احساس بدی دارم! شاید اسمش احساس گناه نباشه اما احساس بدی دارم

7-

وقتی از دیگران خشمگین هستم از انجام کارها طفره میروم

شاید گاهی اوقات این اتفاق افتاده باشه اما همونطوری که گفتم انجام ندادن کارهام ربط زیادی به احساساتم نداره

8-

اغلب چون نمیتوانم جواب نه بدهم انجام کارهایی خلاف میل تقبل میکنم

کمی! اکثرا اینطور نیست . میتونم نه بگم اما خب من هم مثل بقیه گاهی توی شرایطی قرار میگیرم که مجبور به قبول کردن یک کار میشم.

9-

گاهی اوقات چون احساس میکنم دیگران میخواهند ریاست کنند و از من انتظارات بی مورد دارند از انجام کارها طفره می روم

خیلی زیاد. اگه برخلاف میلم کاری رو قبول کنم تنها شرایطیه که حاضرم یه کار سرسری رو انجام بدم و اونقدر سختگیر نباشم.

10-

اغلب احساس میکنم باید کارهایی انجام دهم که علاقه ای به آنها ندارم

شاید توی چند وقت اخیر اینطور بوده. اما وقتی به کاری علاقه هم دارم بازم لحظات آخر رو برای انجامش انتخاب میکنم

11 -

انگیزه مقدم بر کار است یعنی تا انگیزه نباشد نمیتوانم کار را انجام دهم

تا اندازه ای.

[شکوه]

دو تا سوال دارم:

وقتی بچه بودی کارهاتو مادرت برات انجام میداد یا خودت؟

تو دوران مدرسه نمره ی الکی زیاد میگرفتی و معلمات زیاد جدی نبودن؟

[شیدا.]

سارا فکر می کنم تا حدی با کمال گراییت ارتباط داره.

من هم تا حدودی این اخلاق را دارم. گاهی اوقات اون کار توی ذهنم تا آخرین مرحله پیشرفت کرده، اما روی برگه هیچی ندارم!
چون دلم راضی به شروع کردن و نوشتن نمی شه. همش می گم حالا می نویسمش، حالا شروع می کنم
بدون قصد قبلی و تا حدودی ناآگاهانه، اون موضوع را شفاهی (ذهنی) خیلی جلو می برم، اما عملا چیزی دستم نیست.
خیلی طول می کشه تا راضی به زدن استارت عملی کار بشم.

معمولا هم توی اون ساعات فشرده کار خوبی از آب درمی آد، اما پدر من هم باهاش در می آد

ولی می بینم کسانی را که خیلی راحت از همون روز اول شروع به نوشتن می کنند.
کار را ساده می گیرند، با سادگی هم پیش می برند و بدون فشار و استرس روزهای پایانی یه کار متوسط یا خوب تحویل می دن و خیلی هم راضی و راحتند.

این کمال گرایی نمی ذاره من همون روز اول و با همون اطلاعات ساده شروع کنم.
دائم تو فکر بهتر کردنش هستم و به تعویق می ندازمش.

گاهی کاری که به قول شما در حالت عادی (برای خودم، نه دیگری) هشت ساعت زمان لازم داره در شرایط فشار دقیقه نود، سه چهارساعته عالی تمامش می کنم.

نظر کلی من، با نگاهی به پشت سر خودم و زندگیم اینه که
بدترین روش کار کردن همینه که ما داریم (البته اگر درست متوجه شده باشم و مشکل شمام همین باشه)

تا جایی که می تونی باید سعی کنی این روند را عوض کنی.

برنامه ریزی را به خودت تحمیل کن. از همون اول ذره ذره برو جلو.
برنامه را هم سبک و ساده بنویس که قابل اجرا باشه. برای خودت برنامه سخت و فشرده نذار.
ولی خودت را ملزم کن هر روز یه ذره از کار را انجام بدی.
اگه بهش عادت کنی خیلی خوبه.

----------------------------
شکوه من الان سوالات را دیدم.
چون مشکل سارا را دارم با اجازه منم جواب می دم.

تقریبا مستقل بودم و همیشه خودم کارهام را می کردم. اما مادرم اهل کنترل و بکن نکن هست.
نمره الکی نمی گرفتم. نمی شه که یه عمر نمره الکی بگیری. حالا یکی دوبار ...
معلمها هم که نمی شه گفت همشون مثل هم بودند. اون همه معلم! بالاخره همه جور اخلاقی توش بوده.


-------------------------
سوالات آقای رضا را هم در پست بعدی جواب می دم.
اگر سارا جان اجازه بدن، با هم مشترک تو این تاپیک باشیم و اگر مشکلمون مشابه هست و به پیشرفت تاپیکش کمک می کنه.

[محیا ناز]

بچه ها منم تاپیکو دنبال میکنم میدونم بیشتر به کمال طلبی مربوط میشه
خیلی عادت بدیه
پدرم دراومده سر این قضیه

[sara 65]

سلام دوباره
شکوه جان کسی کارهای منو انجام نمی داد اما اینجور که یادم میاد و مادم هم همیشه میگه از همون اول موقع مشق نوشتن هم همین مشکل رو داشتم! البته همیشه هم جزو شاگردای اول کلاس بودم. در مورد معلم ها هم که شیدا درست میگه نزدیک 20 سال درس خوندیم توی این مدت با صدها معلم و استاد طرف بودیم و نه بطور کل اینجور نبوده که با الکی نمره گرفتن بالا اومده باشم!!

یادمه دوران راهنمایی بودم و امتحان حرفه و فن داشتم. من یه مشکلی داشتم که اصلا نتونسته بودم بخونم. ساعتهای آخر بود و من تازه شروع کرده بودم به خوندن. با استرس و با سرعت میخوندم و توی آخرین لحظه ها تونستم کلشو تموم کنم. اون امتحان هم عالی بود و 20 شدم. این برام یه تجربه ی خوشایند بود. فکر میکنم ازاون موقع به بعد بود که مشکل من شروع شد! بارها از این روش نتیجه ی خیلی خوبی گرفتم (جدا از استرس وحشتناکش) و توی دوران دانشجویی هم که به اوج رسید و الان دیگه برام یه عادت شده

شیدای عزیززز
میتونم بگم تک تک جمله هایی رو که نوشتی انگار خودم نوشتم! این تاپیک هم که قابلتو نداره صاحب اختیاری فقط امیدوارم یه راهکار عملی باشه برای اینکه بتونیم تغییر کنیم! اصلا قدرت ماورایی که توی لحظات آخر میگیریم قابل باور نیست :)) البته با اون همه فشار و استرسی که بهمون تحمیل میشه! من هر بار میگم این دفعه اگه بخیر بگذره دیگه به هیچ وجه کارمو برای روز آخر نمیذارم!! ای کاش اونقدر که کمال گرا فکر میکنم، عمل هم میکردم