"احساس میکنم "همسرم کسی نیست که بتونم بهش تکیه کنم

[samira62]

سلام
من 31 سالمه و همسرم 32
سنتی با هم ازدواج کردیم
ایشون کاردانی و من فوق لیسانس
کار ایشون یه شکرکت خصوصی با حقوق متوسط به پایین و من کارمند بخش دولتیو حقوق تقریبا متوسط به بالا
شخصیت خوبی داره و درک بسیار بالایی در بعضی موضوع هامثلا از لحاظ عاطفی و احساسی خوبه ..
ولی متاسفانه تو بعضی موارد احساس میکنم نمیتون بهش تکیه کنم .. کاملا تو کارای تعمیری و کارای مردونه خونه اصلا سررشته ای نداره حتما باید یکی رو صدا بزنه واسمون درست کنن .. اکثر کاراش در همون مراحل اولیه میمونن و هیچ وقت عملیش نمیکنه فقط در حد حرف و خیال پردازی .. عوضش من خیلی مصمم هستم و امکان نداره کاری رو نیمه تمام بذارم و همش تو رویا باشم..
بعضی وقتها خیلی از دستش کلافه میشم و حرص میخورم
دوست داشتم قوی بود و میتونستم تو هر کاری بهش اعتماد کنم و بهش امیدوارم باشه ولی متاسفانه فکر میکنم برعکس شده و من شدم تکیه گاهش...
حس قدرشناسی خوبی داره ولی من اینجوری نمیخاستم و دوست داشتم مردتر بود.

[mordad]

سمیرا جان ناراحتیت قابل درکه..شوهرت رو همونطور که هست بپذیر.اگر میخای قدر شوهرتو بدونی ی نگاه ب تایپیکای خانمهای تالار بنداز ن وقت کل ناناراحتیت برطرف میشه.مردی ک بتونه احساس یک خانم ودرک کنه قدرشناس باشه قابل ستایشه و البته انگشت شمار!این موضوعی نیس ک بخای همیشه براش غصه بخوری چون تو وجود همسرت این رفتار نیست خیلی از آقایون فنی هستن خیلیها هم خیر.فقط میتونی همسرت تشویق کنی وقتی برای کارای خونه وقت میذاره بلکه از این طریق حس مردونگیش تحریک بشه و خودش دوس داشته باشه مهارت و.حوصله بیشتری به خرج بده.نگو نمیتونم بهش تکیه کنم ک وقتی ی مرد احساس خانمشو درک کنه خیلی راحت تر میشه حرف و زد مشکلاتو حل کرد.همسرت فقط ی کم تو کارای فنی تنبل و سر به هواس همین..موفق باشی

[-bita-]

دوستمون راهکار خوبی ارایه دادن. خوندن تاپیک دیگران و مشکلاتشون
اکثر آقایون خیالپردازن و اون جدیت و قاطعیتی که خانومها تو کاراشون دارنو ندارن

[baran63]

سلام
منم مشکل شما رو دارم. وقتی بی خیالی های همسرم رو می بینم عصبانی میشم. این خشم نسبت به اون داره دایمی و همیشگی میشه تو زندگیم. درسته که به بزرگی مشکلات باقی افراد نیست ولی باور کنید زندگی از همین مسایل کوچیک هم خراب میشه. وقتی دو سال تمام شیر اب حموم چکه می کنه و همسرتون درستش نمیکنه تمام مدت که کاشی های زرد و کثیف حموم رو نگاه می کنید از همسرتون ناامید میشید.
وقتی برای نصب هر تابلو یا پرده باید شش ماه حرصبخورید و اخرش با زبون نرم کار انجام نشه و فقط بعد از دعوای شدید و با اکراه انجام بشه چه نتیجه ای تو دراز مدت داره؟

یعنی واقعا تنها مشاوره که میشه داد اینه زندگی بقیه رو ببین و خدا رو شکر کن!!!؟؟؟؟
همسرم سر این مسایل به ظاهر کوچیک داره احترامش رو پیش من از دست میده. دیگه مثل قبل قبولش ندارم. مرتب تو ذهنم تکرار می کنم عرضه نداره
واقعا روش درست برخورد با این مشکل چیه؟ باید رو کنترل عصبانیت خودم کار کنم و منم بیخیال بشم؟ خودم کارها رو انجام بدم؟ به همین روش فعلی با دعوا و عصبانیت کارها رو پیش ببرم؟؟؟

[نادیا-7777]

عزیزان من
اکثر مردهاییکه توانایی بالایی دارند در کارهای مثلا فنی،خانمهایی رو انتخاب میکنن که توانمندی پایینی دارند و برعکسش آقایونی که توانمندی پایینتری در کارهای مثلا فنی دارند خانمهایی رو انتخاب میکنن که توانمندتر هستد و مستقل تر.
این فقط در مورد کارهای فنی نیست.مثلا آقایون خجالتی خانمهای با ارتباط اجتماعی بالاتر رو انتخاب میکنن و برعکس یا مثلا آقایونی که توانایی اقتصادی پایینتری دارند خانمهایی رو انتخاب میکنن که توانایی اقتصادی بالاتری دارند و برعکس.

البته همیشه اینجوری نیست ولی در اکثر موارد به همین شکل هست و دلیلش رو هم نمیدونم.
شاید هر کسی میخواد مکمل و کامل کننده خودش رو انتخاب کنه و کلا جذب کسی میشه که برعکس خودش باشه

عزیزم شوهر شما اینمدلی هست و با همچین آقایی زندگی میکنی.حالاکه میگید درک بالایی داره میتونید باهاشون صحبت کنید و بگید که مثلا از همه چیز زندگیتون باهاش راضی هستید ولی دوست دارید بعضی از مهارتهای فنی رو یاد بگیره تا بتونید بدون پرداخت هزینه اضافه حدااقل های فنی زندگیتون رو انجام بدید.

یاحق

[samira62]

ممنونم از دوستای خوبم که نظر خودشون رو گفتن ..
به قول دوست عزیزمون baran63 درسته به نظر مشکل بزرگی نباشه ولی باور کنید همین هم باعث ایجاد مشکل میشه تو زندگی ما .. همین که همش حرص میخورم و خودخوری میکنم به هر حال یه جایی تحملم تموم میشه .. باور کنید اینکه جمله " بی عرضه " رو ناخداگاه تو ذهنم براش بکار میبرم واقعا رنج میبرم .. دوست ندارم حتی توی ذهنم و احساسم اینجوری خطابش کنم.. همش میترسم یه جایی یه دلخوری یه دعواییی بینمون اتفاق بیفته و من اون چیزایی که تو ذهنمه رو بهش بگم!!!!
من مطمئنم ( با شناختی که از خودم و همسرم دارم) یه جایی به هر حال این مسءله مشکل ساز میشه تو زندگیمون. جالب اینجاست خودشم قبول داره و بارها بهم گفته که اصلا به کارهای فنی علاقه ندارم.. میگه حاضرم آشپزی کنم ولی کارایی مثل تعمیرات وسایل خونه و .. دوست ندارم.
موقعی که همه چی عادیه و زندگی آرومه اصلا این موارد ذره ای اذیتم نمیکنه ولی در مواقع بحرانی و بعضی مواقع که آدم تو شرایط عادی نیستو یهکم دلخورم ازش این مورد اذیتم میکنه همش مقایسه ش میکنم با دیگران.

[TikTak]

سلام
عموما آقایون کلی نگر هستند و برعکس خانم ها به جزئیات خیلی اهمیت می دهند . و به خاطر همین هست که یکسری از آقایون همیشه می گویند که همسرشون الکی بهشون گیر می دهد و بر عکس خانم ها دم از بیخیالی شوهرشون می زنند اما در واقع این امر در ذات هر دو جنس نهاده شده تا بتونند یکسری از کارها را به درستی انجام دهند و شما بزرگواران اگر دچار این مشکل شده اید دلیلش می تواند به این علت باشد که نتوانسته اید رابطه درست و در نتیجه مکمل خوبی در بعضی از مسائل برای هم باشید . سعی کنید در زندگی تکمیل کننده همدیگر باشید و البته و صد البته گذشت و اغماض درباره بعضی از مسائل مطمئنا به شما در این مسیر کمک خواهد کرد و بدانید که هیچ کسی کامل نیست .
و درباره اینکه خانم samira62 می گویند همسرشون فنی نمی باشند ، باید به این نکته توجه کنید که هر کسی یکسری توانایی هایی داره و بهتره به آن توانایی ها توجه نمایید . مثلا خود من هم فنی نیستم(برق و گاز و ...) اما در بسیاری از مسائل دیگر آنقدر قوی ام که مرجع فامیل می باشم . شاید اگر وقتم را برای یادگیری مسادل فنی می گذاشتم در موارد دیگر توانا نمی شدم ، البته شرایط هم موثر هستش ، در مورد من چون یک برادر بزرگتر کاملا فنی داشتم هیچ وقت فرصت یادگیری اینگونه مسائل برایم فراهم نشد و چیزهایی را یاد گرفتم که برادرم به هیچ عنوان بلد نیست . منظورم از این صحبت ها این است که سعی کنید بدون آرمان گرایی و وسواس هم نیمه پر و هم نیمه خالی هر کس را ببینید.
موفق باشید