مشکل من در هدف گذاری

[بی نهایت]

سلام
۳۲ ساله ، متاهل، دو فرزند دارم و خانه دار.

یادمه اولین بار در دوران راهنمایی با واژه هدف گذاری آشنا شدم و اون این شد که خوب درس بخونم تا بتونم دانشگاه قبول بشم و شاغل شدن و ازدواج با یک کیس مناسب و....

همیشه جزع بهترین ها بودم و مایه افتخار پدر و مادرم .

در رشته مورد علاقه ام قبول شدم با بهترین رتبه فارغ التحصیل شدم و در همون رشته شاغل شدم و ازدواج کردم و صاحب دو فرزند.

به خاطر شرایط زندگی دست از کار کشیدم و از اون شهر و آدم ها ،دوست و فامیل جدا شدم و الان خانه دارم.

خوب می دونم که مهم ترین وظیفه و هنر یک زن اول از همه همسر داری و یک مادر خوب بودن هست .
و می دونم که هدف نهایی رضایت خدا و رسیدن به اون هست.

اما یک هدف های مقدماتی و میانی هم وجود داره .

یک سری مشکلات بعد از خانه دار شدن داشتم و با توصیه مشاوران سایت به حمدلله تونستم با شرایط کنار بیام .
اینکه ارزشها و لذت ها رو بالا ببرم تمرکزم رو از همسرم بردارم و به خودم توجه کنم و از لحظه های زندگی لذت ببرم.

این چند ماهی که نبودم فرصت خوبی بود که آموزه ها رو به کار بگیرم و تا حدی موفق هم بوده ام .
احساس آرامش دارم و از خارج شدن از ین شرایط احساس نا امنی می کنم.

احساس تاسف اطرافیان به خصوص پدر و مادرم را بارها متوجه شدم و حتی سعی در توجیه کردنشون کردم که من ازشرایط راضی هستم. و واقعا هم آرامش دارم.

سوال اینجاست که من تا حدی به آرامش رسیدم و از شرایطی که در اون هستم نسبتا راضی هستم اما از خودم ناراضی هستم احساس می کنم توانایی های ذهنی و تحصیلی و شغلی ام مسکوت مونده .

خودم رو دوباره در نقطه شروع می بینم مثل همون دوران راهنمایی. اما این دفعه روبه روم نیمه دوم زندگی ام هست با یک تجربه جدید.

هدف های مقدماتی و میانی من چی می تونه باشه؟از احساس هدر رفتگی بیزارم.

[meysamm]

نگران هدر رفتن توانایی های ذهنی و تحصیلیت هستی و باید هم باشی.
بنظر من اگر برای یه زن، داشتن درامد چندان مهم نباشه (که طبیعتا هم نباید باشه)، صرفا باید کاری رو انجام بده که بهش علاقه داره و از انجامش لذت می بره.
با همسرت مشورت کن و برو دنبال یه همچین کاری.
هدف ویژگی های زیادی داره و احتمالا یکی از اونها منحصربفرد بودنش هست، بنابراین کسی جز خود شما نمی تونه اهدافش رو تبیین کنه.
می تونی هوشمندیت رو با پیدا کردن کار مناسب با موقعیتت نشون بدی. کاری که نه تنها مانع آرامشت نمیشه بلکه اون رو افزایش هم میده، قطعا همسرت هم استقبال میکنه.
هیچی مهم تر از آرامش فعلیت نیست، آرامشتو به خاطر تایید دیگران ( پدر و مادرت یا هر کس دیگه) از دست نده؛
اما حقیقت اینه که اگر این احساس نارضایتی از خودت ادامه پیدا کنه، نه تنها آرامش خودت رو از دست میدی، بلکه افراد خونوادت هم تحت تاثیر نارضایتی درونی شما قرار میگیرن.

موفق باشی

[بی نهایت]

انتظار چقدر سخته.
هر چه صبر کردم دوستان نظر بدن تا بعد یه جمع بندی کنم نتیجه نداد.

شاید مشکلم به چشم نمی یاد یا فکر‌کمی کنید به تنهایی از پس حل مساله بر می یام؟

اگر اینطور بود که تاپیک نمی زدم عزیزان دل.

این سایت تو مهم ترین تصمیم گیری هام نقش زیادی داشته و این تاپیک هم برام خیلی مهمه و خوشحال می شم دوستا یک افق. پر بار ار نیمه دوم زندگی به من بدن.

گاهی فکر می کنم نیمه دوم زندگی یعنی آمدن کهولت ، رفتن به دکتر و دائم در حال دوا درمون بودن وبعد د انتظار مرگ.
من هیچ دیدی نسبت به زیبایی های زندگی در این نیمه ندارم وگاهی دچار ترس می شم.

خارپشت عزیز اول از همه بازگشتت را به همدردی خوش آمد می گم و خوشحال می شیم در حال و احوال از خودت برامون بگی.
اما در مورد پیشنهادت ، بله کار مورد علاقه می شه یک گزینه اما من این دوران رو هم پشت سر گذاشتم و نمی دونم بتونه به تنهایی پاسخگوی نیازهام باشه.

[paiize]

سلام بی نهایت عزیز
راستش منم مشکل شمارودارم.
دوست دارم بتونم هدفی رودنبال کنم.
میدونم یه خانم خوب بودن ودراین مسیرحرکت کردن خودش میتونه هذف ارزشمندی باشه اما راستش دلم میخواد کاری غیرازاین ها انجام بدم.
امااینکه چه کاری که بتونم...نمیدونم.
فکرنمیکنم امکان ادامه تحصیل وپیداکردن شغل واین چیزها روبتونم داشته باشم.چون همسرم زیادموافق نیست.
واسه همین به دنبال راه هایی هستم که حداقل بتونم روخ خودم روبه آرامش برسونم...
ببخش راه حلی نداشتم...خواستم بدونی خیلی ها هستن که این مشکل رودارن...مخصوصا خانمها

[بی نهایت]

احتیاج به کمک دارم از حال و احوالم می گم شاید کسی بتونه کمکم کنه.
در عین اینکه ساده ترین لحظات برام زیبا هستن اما چیزی نه می تونه خوشحالم کنه و نه ناراحت.

تمام روزم با بچه ها پر شده همسرم رو کم می بینم. رابطمون با هم خوبه این هم دلیل داره چون هیچ انتظاری ازش ندارم. هر چه کرد از لطفش می بینم. اما ایشون رو سنگ صبور دل پر حرفم نمی دونم.

درخت عشق زندگی ما شاخ و برگ زیادی نداره اما به همینش هم قانع هستم.
عکس های ۱۰ سال پیشم روی آینه اتاقمونه و هر روز یک نگاهی به اونها می ندازم و یک نگاهی به خودم.

به تمام آرزوهام رسیدم دوباره سر نقطه شروع هستم.
دوست دارم دست به قلم بردارم و فقط از گذشته بنویسم . از کودکی. از سرمای زمستان ها. از پوتین های پلاستیکی که هیچ وقت پاهامون رو گرم نمی کرد و تا مدرسه می دویدم تا زودتر به بخاری های نفتی پر از دود که هنوز روشن نشده بود برسم.

دوران تحصیل ، دوران آرزوهایی بود که با سختی گذروندم تا به این روزها برسم الان رسیدم.
اما هیچی اینجا نیست.

خودمم و یک آینده نامعلوم.
می تونم به اطمینان بگم کمتر کسی به اندازه من عاشق پدر و مادر وخانوادشه اما بارها مرگ عزیزانم از ذهنم گذشته و در ذهنم تونستم باهاش کنار بیام.

نمی گم به پوچی رسیدم. چون خدا رو قبول دارم و هدفش از آفرینش.
اما اون هدف خیلی بزرگه و من به عنوان یک انسان معمولی هیچ برنامه ای برای آیندم ندارم.

چی می خوام آخه؟ مال دنیا؟ فرزند ؟ شوهر؟ تحصیلات ؟ شغل ؟ سلامتی؟

فقط می دونم در چرخه حیات شاید همین ها رو هم از دست بدم .

دیگه زمان به دست آوردن ها تمام شده زمان از دست دادن ها رسیده.

تنها چیزی که می تونه به زندگی ام معنی بده هدفه واسه همین می گم من چه هدفی می تونم داشته باشم.

[فرشته اردیبهشت]

سلام
بی نهایت جان
خوبی ؟پسرات خوبن
منم خواهری دارم خیلی شبیه همید.
کاملا درکت میکنم چون خودمم اینطوریم
الان هم خواهرم مثل شما دچار مشکل شده.

مشکل ازینجاست که ما ادمها جست و گریم در پی کاوشیم
داریم دنبال چیزی میگردیم که انگار پیداش نمیشه ...
جوابت در این ایه است:
یاا یها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه
این ایه خیلی عمیق و زیباست به ادم مسیر میده مسیری پر از ایده... البته مسیری که باید زیباتر بهش نگاه کرد نه اینکه رنج داد هرچند رنج اجتناب ناپذیره.
این حس اگه کنترل بشه خیلی بجاست وگرنه باعث خستگی و درموندگی خواهد شد .قرار نیست خیلی سخت بگیریم گاهی فکر میکنیم.حتما باید کارای شاقی انجام بدیم اما چیزی که حداقل خودم تا اینجا درک کردم سادگی این راه بزرگه.. گاهی حواب بیخ گوشمونه و با یه منطق درست و ساده میشه بهش رسید اما ما پیچیدش می کنیم و چنان در هم میپیچیم که خود هدف مانع رسیدن به خودش میشه.فکر کن!

بینهایت جان خودت که جوابت رو گفتی
چندتا هدف میان مدت برای خودت انتخاب کن و مشغول باش
ادم هایی با شخصیت شما نمیتونه بیکار باشه که بازهم ریشه در کمال گرایی داره.. اما در کل روح سالم همیشه نیاز به هدف و فعالیت داره.
حالا شما میتونی بسته به شرایطت یسری کارها رو در منزل انجام بدی بیرونم بری که خوبه .

مثلا میتونی رشته ای که دوست داری غیر حضوری شرکت کنی اگه فکر میکنی نیازه خونه باشی.
حتما برات خوبه یکار هنری تو خونه انجام بدی مثلا هفته ای یه جلسه بری کلاس .تا جایی که فهمیدم روح بی هنر به ارامش نمیرسه.
چیزی که روح رو تسکین میده معنویته و این معنویت با هنر میتونه هارمونی و زیبایی خودش رو هرچند کم تجلی بده و این باز تسکینه.
چیزای جدید یاد گرفتن مرهم دلت و ذهنت میشه و لذت میبری.

خودمم دارم تمرین میکنم که خیلی تو هدفم سخت نگیرم با کارهای ساده هم میشه این نیازو برطرف کرد قرار نیست حتمادانشگاه تدریس کنیم و بحثای علمی راه بندازیم .

باشگاه و استخر هم بسیار تاثیر داره تو ایجاد روحیه. کلا فکرای جدید و انگیزه ها میاد سراغت.

بینهایت عزیز فکر نمیکنی ظالمانه در مورد نیمه دوم زندگیت تصمیم گرفتی؟؟
من که فکر میکنم هر دوره ای یه اقتضااتی داره یسری زیبایی های مخصوص به خودش رو داره وهمینطور محدودیت هایی.

فکر کنم دچار یه بحران شدی که به کمال گرایی و دیدت نسبت به این سن برمیگرده.


پ.ن: من خودم در این زمینه مشکل دارم اما باز جهت یاداوری حداقل برای خودم نوشتم.

- - - Updated - - -

[meysamm]

خودمم و یک آینده نامعلوم.


نمی گم به پوچی رسیدم. چون خدا رو قبول دارم و هدفش از آفرینش.
اما اون هدف خیلی بزرگه و من به عنوان یک انسان معمولی هیچ برنامه ای برای آیندم ندارم.

چی می خوام آخه؟ مال دنیا؟ فرزند ؟ شوهر؟ تحصیلات ؟ شغل ؟ سلامتی؟

فقط می دونم در چرخه حیات شاید همین ها رو هم از دست بدم .

دیگه زمان به دست آوردن ها تمام شده زمان از دست دادن ها رسیده.

تنها چیزی که می تونه به زندگی ام معنی بده هدفه واسه همین می گم من چه هدفی می تونم داشته باشم.

مادر یا همسر ایده الی هستی?
توی زمینه کاری یا تحصیلیت جای رشد دیگه ای نداری?
یعنی چی که زمان بدست اوردن تموم شده??
این دیگه چه ایده مزخرفیه??
فقط ۳۲ سالته!

چند وقته اینجوری شدی?
فکر نمی کنی موقتیه?

[meinoush]

سلام
منم هم سن تو هستم. راستش تا جایی که دیدم همه ی ما که این سناییم لبخندمون اصولا تا گوشمونه گه و گاه اما میایم با هم حرف می زنیم تهش یه جورایی به پوچی رسیدیم :) فکر می کنم اثرات جنگ و دوران سختی هاش بوده باشه. تعداد زیادمون سخت بودن همه چی حتی کنکور... نمی دونم یادت هست؟ حتی امتحان هم می خواستیم بدیم یکی باید می رفت پایین رو زمین مینشست.... خلاصه به نسبت چند سال بزرگتر هامون و چند سال کوچیک تر هامون اسیب پذیری مون بالاتر بوده تا جایی که دیدم در اطرافم. دلیل هم نمی خواد. یکی هیچ مشکلی هم نداره اما افسرده شده تازه کار و زندگی هم می کنه!!

در موردهدف. خیلی خوبه که به اهدافت رسیدی. خیلی عالیه که می خوای هدف های جدید برای خودت تعریف کنی. ببین من درست زندگی نکردم. یه جورایی سر خودم ول بودم خیلی هم کم حرف بودم واسه همین خیلی زیاد اشتباه کردم و ... درحدی نیستم که بخوام راهنماییت کنم. اما فکر کنم زندگی همینه. همین که هدف هایی تعریف کنی و بهشون برسی. تا اخرش هم همینه. اصلا اینطوری نیست که بگی بازنشسته میشه ادم نصفیشو. بقیه زندگیت هم مثل قبل میشه. چیزایی که دوست داری رو پیدا کن و سعی کن بهشون برسی. بازم همونطور که تا حالا رسیدی می رسی.

ببخشید. صلاحیت راهنمایی کردن رو ندارم اصلا در این زمینه. امیدوارم موفق و خوشحال باشی.

[صبا_2009]

سلام بی نهایت جان

من کاملا درکتت میکنم، چون شخصیت خودم همین جوریه.

شاید بدست آوردن همسر و فرزند و خونه و ماشین و ... یه زمانی هدف کوتاه مدت یا میان مدت باشه، اما بعد از بدست آوردن اینها هدف میشه حفظشون.
حفظ زندگی زناشویی به بهترین شکل. بیشترین کردن درک و عشق و محبت.
تربیت فرزند به بهترین شکل. من معتقدم آدم هایی که فرزند دارن دو و یا حتی چندبار فرصت زندگی کردن و تجربه کردن دارند. چند بار می تونند کودکی کنند. چند بار فرصت یادگیری چیزهای جدید دارن. یکبار در دوران کودکی خودشون و یک بار دیگه هم در کنار فرزندشون. همه اینها می تونه به شما کمک کنه در تعیین هدفتون.
حفظ سلامتی، حفظ ایمان و بهبودش و حفظ خیلی از چیزهایی که با سختی بدست آوردین بدون برنامه ریزی میسر نیست.

[love less]

سلام

از این که در حضور بزرگان تالار ، جسارت میکنم عذر مخام.

خانم بی نهایت عزیز ،

بنده تا حالا نشنیدم بیل گیتس بگه از این همه پول در اوردن خسته شدم.
تا حالا نشنیدم پرفسور حسابی که تا دم مرگش داشت کتاب میخوند گفته باشه از درس خوندن خسته شدم.
تا حالا نشنیدم پیامبر گفته باشه از بس خدا رو فهمیدم خسته شدم.
تا حالا نشنیدم استفان هاوکینگ گفته باشه از بس بهم اثبات شد خدایی وجود نداره خسته شدم و دیگه هدفی ندارم.
تا حالا نشنیدم کریستیانو رونالدو گفته باشه از این همه گل زدن خسته شدم ، از این همه توپ طلا خسته شدم.
تا حالا نشنیدم دانشجوی 25 ساله برنده جایزه نوبل گفته باشه من که به ته این علم رسیدم ، دیگه خسته شدم.
میدونید؟ من خیلی چیزا رو هنوز نشنیدم.

به نظر بنده ، پاسخ شما در نام کاربریتون نهفته است. بی نهایت.
لذت مباحثی که مطرح کردید ، اصل لذتش در ، در نوردیدن مرزهاشه. در میل به سمت بی نهایت بوندنشه.

ظاهرا شما فقط سقف کوتاهی رو از هر کدوم، واسه خودتون به عنوان هدف تعیین کرده بودید.
در حالی که گویا بلند تر می اندیشید.

بازم ببخشید.
موفق و موید.