موقع دل گرفتگی چکار میشه کرد؟

[golii]

سلام. خوبین دوستان ؟
من مشکلم اینه که خیلی وقتا میشه که دلم بدجور میگیره ، احساس یخ کردن ، و غصه میاد سراغم
اینجور وقتا ازار دهندست و مشکل بزرگتر اینجاست که برای من تعدادش هم زیاده ، دلم که میگیره هیچ کاری نمیتونم انجام بدم ، اصلا نمیتونم دیدن یک سریال یا فیلم رو حتی تحمل کنم و بارها وسطش قطع میکنم و اخر هم نمیبینم ، اینجور مواقع اهنگ ها هم دیگه تاثیری ندارن و شاید تکراری هستن
پیشنهاد شما در اینجورمواقع چیه ؟

[آنیتا123]

سلام
زنگ بزن به یکی از دوستات،از این دوستایی که تو هر شرایطی میشه باهاشون گفت و خندید.

یا مثلا برو تو اینترنت،سایتایی که دوست داری.
به هر حال یه جوری باید این جور لحظات رو گذروند دیگه.من بعضی وقتها هم دراز میکشم و هیچکاری نمیکنم.

[کامران]

به نظر من هم صحبت با یکی خیلی میتونه بار ذهن را سبک کنه

[golii]

انیتای عزیز ، اقای کامران من هیچ وقت نتونستم یه دوست خوب پیدا کنم
هرچه قدر من تو دوستی هام فداکاری کردم اونها موقعیت و منفعت طلب بودن
کسی نیس که بخوام بهش زنگ بزنم ،اگه دوست رو بگذاریم کنار که عمدی نیست ، میتونم بگم دارم تو دنیای تک نفره زندگی مینم ، البته ارتباطات اجباری رو دارم ام دوستی و رابطه های خاص رو نه

[کامران]

نداشتن دوست هم نوعی فقره....
سعی کن پیدا کنی
اونم بلاخره حرفایی واسه دردل کردن داره
کم کم میشید سنگ صبور هم

[باران بهاری11]

سلام
گلی جان همیشه دوست نیس همیشه اوضاع وفق مراد نیس..
ما آدما باید یاد بگیریم چطور تنها از پس غمهای پوچالیمون برمیایم..
راه حل زیاده یه رفیق تنهایی پیدا کن مثلا ورزش، کتاب، ارتباط با خدا، پروژه، هنر،هرچی ک دوس داری... سعی کن چیزی انتخاب کنی ک اغلب باشه و نیاز ب زمان و مکان و مواد خاصی نداشته باشه..


اما به هیچ وجه همینطور فکرنکن بیکار نشین اونوقت میشی آب مرداب..باید گل نیلوفرآبی زیبایی از خود واقعی ت به نمایش بذاری..

راجبه دوست هم توقعات و محبتاتو تعدیل کن..
وابستگی خیلی مضره..

شادباشی

[نیکیا]

چقدر جای این تاپیک خالی بود...
منم چند وقتیه وقتی دلم خیلی میگیره میرم توی گوگل کلمه ی "دلتنگی" رو سرچ میکنم!!! و البته هیچ مطلب جالبی هم پیدا نمیکنم...
من یک زندگی مشترک خوب دارم. دوستای خوبی هم دارم اما باز هم یک وقتایی دلتنگی و دلگرفتگی انقدر بهم غلبه میکنه که مثل شما هیچ کاری ازم بر نمیاد و متاسفانه توی اون لحظات هیچ چیزی آرومم نمیکنه...
گلی من فکر میکنم مشکل از خود ماست... به غم، زیادی میدون میدیم و انگار برامون لذت بخشه... قدر چیزهایی که داریم رو نمیدونیم و همش به نداشته ها فکر میکنیم حتی اگه داشته هامون خیلی بیشتر از نداشته ها باشه... کاش این تاپیک به نتیجه برسه

[آنیتا123]

در مورد دوست،ببین،تو مجبور نیستی برای دوستات فداکاری کنی که عدم پاسخگویی متقابل اونها به فداکاری های تو آزردت کنه.

شاید یکی از دلایل گرفتن دلت همین باشه.

تو وقتی تصمیم میگیری به یکی محبت کنی،این محبت کردن و این فداکاری وقتی باعث آرامشت میشه که بدون کوچکترین چشمداشتی از طرف مقابلت باشه.

در غیر اینصورت باعث سرخوردگیت میشه.

سعی کن بازخوردهایی که از اطرافیان میبینی حداقل تاثیر رو روت بزاره.

اگه اونجوری که خودت گفتی دفعات دل گرفتگیت زیاد باشه شاید بهتر باشه به دلایل این حالاتت توجه کنی.ببین چه مواقعی این حست بیشتر میشه و در کل چه جور

روحیه ای داری؟

در حالت عادی چقدر شادی؟چقدر اکتیو و باانرژی هستی؟

[golii]

سلام
گلی جان همیشه دوست نیس همیشه اوضاع وفق مراد نیس..
ما آدما باید یاد بگیریم چطور تنها از پس غمهای پوچالیمون برمیایم..
راه حل زیاده یه رفیق تنهایی پیدا کن مثلا ورزش، کتاب، ارتباط با خدا، پروژه، هنر،هرچی ک دوس داری... سعی کن چیزی انتخاب کنی ک اغلب باشه و نیاز ب زمان و مکان و مواد خاصی نداشته باشه..


اما به هیچ وجه همینطور فکرنکن بیکار نشین اونوقت میشی آب مرداب..باید گل نیلوفرآبی زیبایی از خود واقعی ت به نمایش بذاری..

راجبه دوست هم توقعات و محبتاتو تعدیل کن..
وابستگی خیلی مضره..

شادباشی

باران جان میشه گفت مشکل همین جاست و مشکل من همینه ، من وقتی دلم میگیره هیچ کاری نمیتونم انجام بدم ، و بدبختی اینه که زیادی دلم میگیره ، یعنی این که احساس منفی روم اثر میگذاره و به کارای مثبت ،هرچی که میخواد باشه نمیرسم ،من مثلا چند ساعت پشت سرهم نمیتونم کار کنم ،دچار خستگی روحی میشم. درمان همینو میخوام

نیکیا درست میگی ما باید از غم هامون فرار کنیم ،اینقدر ازشون فرار کنیم که دیگه اینجور مسائل نباشن ، مثلا تا دچار غممیشیم سریع بریم بیرون چارک قدم بزنیم سینما یه فیلم شدا ببینیم ، بریم خرید حتی یه یچز کوچیک بخریم
اما متاسفانه من بخاطر مشکلاتی که مادرم داره و منو هم درگیر یه جور وسواس فکری کرده زیاد ککه نه خیلی کم از خونه میرم بیرون ،وشاید یکی از دلیل های همیشه غم دار بودن من همینه ،البته من زمان هایی که بیرون هم میرم خیلی خسته میشم یعنی دوساعت بیرون رفتن اندازه یه کوه رفتن منو خسته میکنه و چندان انرژی مثبت بهم نمیده چون غم های درونی لاینحل دارم

انبتا جان درست میگی ، شاید اگه من هم سالهای پیش مثل دوستام رفتار میکردم و منفعت طلبانه با دوستام رفتار میکردم یا با ادمها دوست میشدم خیلی پیشرفت میکردم و الان دچار این غصه ها نبودم ، و شاید وابستگی یکی از مشلات من بوده
مرسی اقای کامران بله باید ادم راحت تر دوست پیدا کنه ،البته خب دوستی که با ادم مشترکات داشته باشه خیلی بهتره