سلام
من دختری 23 ساله هستم که از لحاظ ظاهر خوب هستم(قد 170 / وزن57) اما تیپ و طرز لباس پوشیدنم خیلی رسمی و اداریه! مانتوی بلند تا زانو می پوشم و از لحاظ پوشش مو هم حجاب کامل دارم.
این مدل طرز لباس پوشیدنم رو می پسندم، اما وقتی همسنو سالهام رو توی دانشگاه یا محیط های بیرون می بینم، واقعا بعضیها خوشتیپ هستن و دیدم که این ظاهر، روی ارتباط اجتماعی و در نتیجه اعتماد بنفس اون شخص اثر می ذاره...منظورم از خوش تیپ بودن، جلف و بی حجابی نیست..منظورم پوشیدن لباس های شیک و گرون قیمت و از این دست هست.
من خودم ظاهری بسیار ساده و معمولی دارم، و خیلی کم هم اهل خریدن لباس هستم. شاید سه سالی یک بار..
مثلا توی مهمونیها و مراسماتی که با فامیل دور هم جمع می شیم و همه هستند، من بهترین لباسی رو که دارم می پوشم وبنظر خودم خوشتیپ هستم، اما وقتی به اونجا می ریم، معمولا من از همه ساده پوش تر هستم و بقیه خیلی خوش لباس و خوشتیپتر..و اعتماد بنفس من میاد پایین.
یا نکته ی دیگه ای هم که هست، اینه که رشته ی من معماری و دیزاین داخلی هست، و یک جوّی که حاکم بر این جامعه ی هنری معمارها و دیزاینر ها هست، اینه که معمولا خیلی به تیپ و ظاهر و طرز لباس پوشیدن اهمیت می دند و خیلی امروزی و به قول معروف باکلاس هستن! و من گاهی به این فکر می کنم که شاید در اون جمع خیلی مورد پذیرش واقع نشم و از لحاظ کاری هم نتونم خیلی موفق باشم!
توی دانشگاه هم متاسفانه همین جوّ وجود داشت و من اصلا شبیه به اونها نبودم و بعضی وقتها دوستانم بهم می گفتند چقدر تو مومن هستی! و من اینو دوست نداشتم، چون من به اون حد که بنظر میام اهل ایمان نیستم و کاملا معمولی ام و در واقع اینه که من به این طرز لباس پوشیدن عادت کردم و احساس می کنم ظاهرم غلط اندازه و این هم منو بیشتر عذاب میده...
....
من فکر می کنم زیبایی و ظاهر هر شخص، خیلی در روبطات اجتماعی و جامعه، موثر هست و خوش تیپ بودن باعث افزایش اعتماد به نفس می شه.. ممکنه منو رو روشن و راهنمایی کنید که این باور من هست یا واقعیت؟
سپاس از توجهتون.
علاقه مندی ها (Bookmarks)