من علائم افسردگی دارم؟

[mobin31080]

سلام

من پسری 30 ساله، خنده رو و پر سروصدا هستم. همیشه و همه جا به روحیه شاد داشتن معروفم.

الان یه مدتی هست که با محرک های خیلی کوچولو اشکم در میاد. از یه سکانس یه مقدار احساسی یه فیلم معمولی بگیر تا یه موسیقی شاید کمی هم شاد.

از صبح اول وقت که از خواب بیدار میشم تا وقتی که میخوام از سر کار برگردم چه توی خونه چه محیط کار همش دارم میخندم یا میخندونم. اما الان چند شبه وقتی دارم توی مسیر برگشت به سمت خونه میام توی ماشین گریه میکنم. گریه ای که فقط اشک نیست. گاهی به هق هق میرسه.

این میتونه جزء علائم افسردگی باشه؟

[فرشته اردیبهشت]

سلام اقا مبین

نمیشه گفت افسردگی
در حالت عادی هر از گاهی دل نیاز به گریه کردن داره چاره اش اینه که بعضی وقت ها یجایی خلوت کنی و راحت اشک بریزی
یه روح سالم نیاز داره به گریه تا به حس ارامش بعد ازون برسه

البته منظورم همیشه نیست اون هایی که مزمن حالت گریه دارن افسرده ان
اما ادم معمولی هم میخنده هم گریه می کنه
ادمی که شاده و دلش رقیق و شفافه یسری تحولات براش پیش میاد که باید با گریه و اشک بیرون بریزه گاهی علتش برا ما مبهمه و دقیقا نمیدونیم چرا گریمون میاد
این خیلی جای بحث داره

گریه سالم و بجا نشان سیال و جاری بودن روحه

اتفاقا یکی می گفت هرجا گریه تون اومد گریه کنین ولی معمولا ما در موقعیت های مناسبش به علت اینکه تو جمعیم جلوشو می گیریم و اون از بین نمیره انباشته میشه
بغض های کوچیک تبدیل به هق هق های طولانی میشه
نباید بذاری جمع بشه .

من هم ادم شادی ام ولی همین چندروز پیش تو خیابون بودم بخاطر یه مساله ای (شادی)گریه ام گرفت گریه شادی و جلوشو نگرفتم و راحت گریه کردم البته به حالت اشک ...

متاسفانه گاها عرف ما حیاتی ترین چیزها رو بد می دونه و سرزنش میکنه .
البته یه سوال دارم معمولا گریه های من ریشه شادی دارن و حال خوب بهم میدن .

گاهی گریه هامون بخاطر خلاهایی که داریم
گاهی دلیل عرفانی و عاشقانه داره
گاهی یه دلیل مشخص دنیایی داره
گاهی فقط یه بی قراری مبهمه بهانه می گیره ولی اگه تهشو بگیری به اصل قضیه میرسی
گاهی خیلی ارزشمنده
گاهی خیلی سخیف
گاهی از ذوق زیاد داری خفه میشی و بجاره ای جز گریه نداری
و....

تشخیص همه احوالاتمون برمی گرده به میزان شناخت خودمون از احوالاتمون .
چه بسا فردی خودش هم نمی دونه چشه .

گریه هرکس منشاش در نوع دغدغه های خودشه که میتونه بسیار متفاوت از هم باشه ...

شما چی ؟ احساس غم و اندوه شدیدی میکنید؟بخاطر چیه؟ اذیت میشین؟چطوریه؟

چیزهایی که نوشتم تجربه خودمه علمی و کارشناسی نیست .

[mobin31080]

سلام

ممنونم از توجهتون. از اینکه فرصت گذاشتین و نظرتون رو کامل نوشتین. خداییش من خودم تا حالا برای کسی اینقدر ننوشته بودم. بازم ممنونم.

عرض شود که یه مدت هست فشار زیادی رو تحمل میکنم. نمیگم از شرایطم ناراضی هستم اما خوب سخته. اینو از نظر اقتصادی میگم. البته این وضعیت چند سالی هست بوجود اومده و کم کم داره بهتر میشه.

یه پروژه بزرگ دستمه که هیچکس غیر خودم نمیتونه روش کار کنه. کارفرما برای تحویل فشار میاره و منم همه کارها رو رها کردم و فقط روی این کار میکنم. برای همین خیلی از کارهای جانبی معطل مونده که هر کدوم هم برای خودش دردسر جداگونه داره.
من آدم فنی هستم. اینو غیر از رشته تخصصی خودم میگم. از اون اول این مشکلو داشتم که وقتی کارم نتیجه نمیداد، یعنی مثلا نمیتونستم مشکل ماشین بابا رو حل کنم یا تلویزیونو درست کنم شدید ناراحت میشدم. فکر کنم یه مقدار ناراحتی از این جهته.

مشکل دیگم اینه که به ناچار سنگ صبور کسی شدم که از سر علاقه کور داره خودشو بدبخت میکنه و از من مشاوره میخواد. یه بار محترمانه بهش گفتم نباید مشکلات خصوصی زندگیتو برای من تعریف کنی. یه مقدار ناراحت شد ولی چند روز بعد دوباره شروع کرد.دیگه چیزی نگفتم. اون بنده خدا هم کسی رو نداره.

حالا جدیدا یه حس تنهایی وجودمو میگیره. نمیدونم دقیقا ناشی از چیه اما گاهی از اوقات اشکم رو درمیاره. یه مرتبه بغض گلوم رو میگیره. با محرک های خیلی ساده. بعضی وقتا با خوندن مشکلات بچه ها توی همین سایت .

دوست دارم دوباره برگردم به دوران دانشگاه. اون موقع ها همه چی خوب بود.

[mahasty]

سلام

من پسری 30 ساله، خنده رو و پر سروصدا هستم. همیشه و همه جا به روحیه شاد داشتن معروفم.

از صبح اول وقت که از خواب بیدار میشم تا وقتی که میخوام از سر کار برگردم چه توی خونه چه محیط کار همش دارم میخندم یا میخندونم.

سلام.
شما کسی رو دارید که باهاش درددل کنید؟
شخصیت هیچ آدمی صددرصد مثبت نیست. یعنی همه ما نگرانی، عصبانیت و غصه و... داریم. اگر بخوایم مدام منکر این بخش از وجودمون بشیم مسلما به مشکل برمیخوریم. شما ناراحتی ها و تنش های عصبیتون رو کجا و چطور خالی می کنید؟ توی ماشین پشت چراغ قرمز؟ خب اینم یه راه حله! نشونه افسردگی هم نیست. در حال حاضر فکر میکنم مشکلاتی هم که اشاره کردید باعث شده روحیتون حساس‌تر بشه. فقط به این وضعیت عادت نکنید چون در اون صورت ممکنه تبدیل بشه به افسردگی. اما جلوی احساساتتون رو هم نگیرید؛ حداقل وقتی تنهایید.

[mobin31080]

شما کسی رو دارید که باهاش درددل کنید؟

سلام
توی خونه روابط خیلی خوبی داریم اما نمیتونم از مشکلاتم حرفی بزنم. دوست ندارم باعث ناراحتیشون بشم.

مشغله کاری هم تمام وقت منو گرفته و دیگه خیلی با دوستام در ارتباط نیستم. البته تقریبا همه دوستام ازدواج کردن و خودم هم راغب نیستم که مزاحمشون بشم.
نمونش امروز جمعه هست و من تنهایی شرکت هستم .

اما توی محیط کارم با شریکم گاهی صحبت میکنم. گاهی هم با کارمندمون. شریکم که وقتی یه مقدار صحبت میکنم همیشه میگه وای. من بدبختم ولی تو خیلی از من بدبخت تری.

یه سری صحبتها رو هم نمیتونم با همکارم ( کارمند) داشته باشم چون هم یه جریاناتی از قبل بینمون بوده که نمیخوام زنده بشه و هم خودش انقدر مشکل داره که مدام از من مشاوره میخواد.

خیر. عملا کسی رو ندارم

[برنده 1988]

سلام. ایا چیزی هست یا کسی هست دلتونو شکونده باشه. یا ناراحتت کرده باشه. منم تازگیا اینجوری شدم. کوچکترین قضیه ای ناراحتم می کنه و اشکم درمیاد... با این تفاوت من علتشو می دونم... شما هم باید علتی داشته باشه ..... و علت اون با توجه به حرفاتون می تونه تنهایی یا کار زیاد باشه .. شاید به مرحله ای رسیدید که باید کسی رو دوست داشته باشید و ازدواج کنید. اینجوری حس تنهایتون از بین میره و خوشحالی و شادی میتونه به زندگی برگرده.... به نظرم تنها چیزی اینجوری اشک ادم رو درمیاره حس تنهایی و نداشتن عشقه ............ چیزی که برای خیلی از اعضای تالار و من پیش اومده .......... شما افسردگی ندارید....... به نظرم باید وارد فاز جدیدی از زندگیتون بشید

[mobin31080]

سلام

شاید به مرحله ای رسیدید که باید کسی رو دوست داشته باشید و ازدواج کنید. اینجوری حس تنهایتون از بین میره و خوشحالی و شادی میتونه به زندگی برگرده

خودم دارم به همین موضوع فکر میکنم. یه مدت هم دنبالش بودم و چند جا رفتم. خداییش همه جا هم میگفتم وضعیت مالی و خانوادم اینطور هست و همشون هم قبول میکردند. اما بعدش به این نتیجه رسیدم الان نمیتونم. دلم نمیخواد ضعیف شروع کنم. مردم برای دخترشون هزار آرزو دارن.

امید دارم این پروژه کذایی تموم بشه. با یه شرکت خیلی بزرگ هم قرارداد همکاری امضا کردیم که به اونم خیلی خوشبینم. چند روز پیش هم شرکت به عنوان یک مرکز دانش بنیان تایید شد که از نظر اعتبار سنجی علمی و مالی توی کارهای بزرگ خیلی میتونه مفید باشه.

کلا زیادی خوشبینم. شاید هیچ کدومش انقدر که امید دارم خوب نباشن. اگه شرایطم خوبتر بشه حتما برای ازدواج اقدام میکنم.

[فرشته اردیبهشت]

سلام دوباره

خواهش می کنم

ببینید این دنیا و اموراتش گذراست اما حالی که انتخاب میکنیم داشته باشیم ماندگاره
طبیعیه گاهی گرهی تو کارمون میفته اشفتگی و ناراحتی کاری پیش نمی بره فقط انرژیمون رو تحلیل می بره

مسایل کاری ای که دارین رو باید مدیریت کنین به عنوان مشکل نبینین هیچ مشکلی ماندگار نبوده تا حالا حتی تو بدترین وضعیتش
نمیدونم از نظر اعتقادی چطورین و چقدر به توکل ایمان دارین بهرحال شما کارتون رو انجام بدین تلاش کنید ولی نگرانی و غم و اندوه رو بندازین دور و نتیجه رو بسپارین به صاحب اصلیش .

اما در مورد حالات روحی دل گرفتگی طبیعیه و مسلمه که باید براش وقت بذارین به دردهاش گوش بدین تسکین بدین حالا بهر طریقی که با روحیه تون سازگاره
نمیشه فقط به کارهای اجباری مثل سرکار رفتن و ... توجه کرد باید کارهای دلخواه هم تو برنامه داشته باشین دارین؟

مثلا یکی هر از گاهی نصف شب میره بالا پشت بوم و به خودش نزدیک میشه
یکی میره استخر و روحش رو لطیف می کنه
یکی میره کوه و اوج عظمت رو میبینه و غم های کوچیکش به نظرش مسخره میان و میخنده
یکی نماز می خونه یا روزه می گیره به نیت گشادگی حالش
یکی میره مسافرت
و یا پشت چراغ قرمز گریه میکنه

این خوبه که خوشبینین ...

موفق باشین

[مصباح الهدی]

سلام آقای مبین

درکتون می کنم.من هم همین چند وقت پیش این طور شده بودم. نسبت به مساله ای آلرژی پیدا کرده بودم . چیزی هم نشده بودها! ولی حساس شده بودم.

همین طوری گریم می گرفت. میومدم حال و احوال می نوشتم گریه ناک می شد. خلاصه این جوری بودم.

راه حل این بود که هی میومدم تاپیک می زدم ولی نمی فرستادم!

اول تاپیک را می نوشتم تا آخرش گریه می کردم وقتی تایپک را می نوشتم و تموم می شد می دیدم انگار راه حل را پیدا کردم! انگار خودم می فهمیدم جواب چیه...به خاطر همین از فرستادن تاپیک هام پشیمون می شدم چون با نوشتن حسم بهتر شده بود...(ولی اگر می خوندینشون فقط گریتون می گرفت.خوب شد نفرستادم!)

شما هم احساستون را بنویسید. کلا عصبانیتتون،خشمتون و هرچی به ذهنتون میاد بنویسد. تو نوشتن غر بزنید از این و اون بگید.... هر چی دلتون خواست بگید.... دوست داشتین ارسال کنید و دوست هم نداشتین همون طوری دیلیت کنید... خیلی تاثیر داره. برای من که موثر بوده

اگه یکی باشه که شما را درک کنه خیلی خوبه...

من خودم اون موقع که ناراحت بودم حس می کردم کسی نیست درکم کنه! به مادرم می خواستم درد و دل کنم نمی تونست منو درک کنه و مسالم را بی اهمیت می دونست. می خواستم بیام اینجا بنویسم می گفتم بیام بنویسم همه می گن این چقدر ناشکره و احتمالا از مسالم اینجا یه بحث راه میفتاد!

ولی کسی را پیدا کردم که درکم کرد و غر زدن هام را تحمل... ازش خیلی ممنونم همین که روم قضاوت نکرد و منو می فهمید خیلی خوب بود و البته راهکار هم بهم دادند.

نمی دونم من چه جوریم؟ گاهی راه حل را بلدم ولی دوست دارم به یکی مشکلم را بگم و اونم فقط بگه می فهممت.

چقدر اون موقع ناراحتیم عصبانی می شم یکی بهم بگه مشکلی نیست که!یا سرزنشم کنه. در حالی که من اگر درک بشم تمام احساسات منفیم می ره...

مدل من این طوریه.چند بار هم این اتفاق برام افتاده و این طوری حالم خوب میشه...

یه چیز دیگه هم که تجربه دارم گاهی تکرار یک واقعه آدم را تو حس منفی می بره و نمیشه از اون حس منفی جدا شد. باید این حس منفی را سریع کات کرد! تو این جور مواقع مسافرت خیلی جواب می ده! این که آدم یه مدت از اون محیط قبلیش دور باشه و یه روند جدیدی را پیش بگیره! مثلا یه مدت هم حتی همدردی نیاد...

توصیه می کنم دو سه روز آخر هفته با دوستانتون یا خانواده یه شمال یا یه جای خوب برید. مسافرت بهترین راه حل برای فراموش کردن حس های منفیه.

موفق باشید

[mobin31080]

سلام
دوستان واقعا شرمنده کردین. دستتون درد نکنه. چقدر خوبین شما . تشکر میکنم.


داشتم نگران خودم میشدم. احساس خوبی نداشتم ام به لطف دوستان الان خوبم.

این دو روزه خوب بودم با اینکه نه دیروز و نه امروز کارم جواب نداد. تازه امروز سر کار یه کامپیوتر صنعتی رو هم خراب کردم. قرار بود امروز فاز اول پروژه رو تحویل بدم که با این گندی که زدم میره تا آخر هفته. بیخیال

واقعا درد دل کردن جواب میده.آدم سبک میشه. امشب توی راه انقدر روحیه داشتم که یه مسافر که راه رو گم کرده بود تا اونطرف شهر رسوندم.

سعی کردم امروز به داشته هام و موفقیت هام فکر کنم. در حین کار خوش بگذرونم و با آرامش کارم رو ادامه بدم.

باز هم از همه تشکر میکنم.

امیدوارم شاد و پیروز و سربلند باشید