روابط همسر سابقم بعد از طلاق

[Hamid_r]

سلام.
من عضو تازه هستم. با انجمنها و روش پست گذاشتن هنوز کاملا آشنا نشدم، اگه این پست رو جای اشتباهی گذاشتم لطفا راهنمایی کنین.

من حمید هستم. 30 ساله. 7 ماهه که از همسرم جدا شدم. توافقی. 7 سال از شروع رابطون میگذشت. 4 سالی میشد که ازدواج کرده بودیم.
همسر من آدم ساده و مهربونی بود. آدم احساسی بود و نسبت به اکثر اتفاق ها مثبت فکر میکرد. همیشه من فکر میکردم با همه فرق داره. آدم تره. ولی چیزی که بیشتر از همه با این خصوصیاتی که گفتم نا سازگار بود نگرشش نسبت به خیانت و روابط زن و مرد بود. با اینکه خودش هم میدونست من چجور مردی هستم و امکان نداره بهش خیانت کنم، همیشه مردها رو متهم میکرد که همشون به زنهاشون خیانت میکنن و ... . همیشه به من میگفت که امکان نداره نسبت به یه مرد دیگه احساس جنسی داشته باشه یا بخواد حتی تو ذهنش با مرد دیگه ای باشه، ولی ممکنه من این کار رو بکنم.
بگذریم ، زندگی مشترکمون با همه خوبی ها و بدی ها تموم شد (به شکل متمدنانه) ، ولی چیزی که منو این چند وقته تا مرز جنون برده اینه:
1 ماه بعد ار جدایی متوجه شدم با یه نفر دیگه رابطه داره. با یه غریبه. اون ماجرا تموم شد و تازه الان یه 20 روزیه که فهمیدم با دوست پسر خواهرش رابطه داره.
میخوام بدونم کسایی که انقدر به هم ابراز احساسات میکنن میتونن انقدر راحت قید همو بزنن؟ واقعا زندگی واسم بی مفهوم شده. یعنی من 7 سال با کسی بودم که انقدر تنوع طلب بوده؟
اخیرا هم که این فکر به جونم افتاده که احتمالا با دوست پسر خواهرشم قبل از طلاقمون رابطه داشته.
تا حالا راجع به خودم فکر میکردم که میتونم تا حدی آدما رو بشناسم ولی تازه فهمیدم چقدر احمق و ساده هستم.
چکار کنم که از این جهنم بیرون بیام؟

[mahasty]

سلام.
به همدردی خوش اومدید.
دوست عزیز، شما یه مرد هستین با تجربه بیش از سه دهه تجربه زندگی نیروی جوونی. به عبارتی شما جز قوی ترین افراد جامعه محسوب می شین. با اینحال تجربه طلاق تاثیر بدی روی شما گذشته. بعد از چند ماه همچنان به فکر همسرتون و خوبی هاش هستین. زتدگیتون بی معنا شده و احساس شکست می کنید.
حالا حال یک زن رو در نظر بگیرید اونم در اجتماعی که نه تنها حمایتی ازش نمی کنه بلکه بعضا به دیده تحقیر هم ممکنه بهش نگاه بشه. این خلا عاطفی و تنهایی می تونه آدم رو به هر کاری وادار کنه. صد البته منظورم تایید کار ایشون نیست اما شما نباید شرایط فعلی رو به زمان ازدواجتون تعمیم بدین یا صرف برقراری ارتباط با شخصی رو دلیل بر وجود احساس بدونید.

توصیه می کنم دست از تجسس در کار همسرتون بردارید. سعی کنید مدتی از چیزایی که شما رو به یاد طلاقتون میندازه دوری کنید. اگر می تونین مسافرت برین یا چند هفته ای رو در کنار خونواده یا دوستانتون بگذرونید. اگر می خواید بیاین اینجا و در موردش صحبت کنید. بگین علت جدایی چی بود. چرا پیش هم برنمیگردین...

[khaleghezey]

درود دوست عزیز

به همدردی خوش آمدید

شما دونفر از همدیگه جدا شدید و نسبت به هم مسئولیت و تعهدی ندارید.حرفای شما درست ولی ایشون الان یه فرد آزاد و مستقل هستند که میتوانند برای خودشان تصمیم بگیرند حالا چه غلط و چه درست.

لطفا به نوشته بانو مهستی بیشتر دقت کنید:

توصیه می کنم دست از تجسس در کار همسرتون بردارید. سعی کنید مدتی از چیزایی که شما رو به یاد طلاقتون میندازه دوری کنید.

[نازنین2010]

من نفهمیدم چی شد به این راحتی زنتون را طلاق دادید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شما این همه احساس مثبت بهش داشتید ولی حاظر به جداشش شدید؟
ایشون بیشتر اصرا به جدایی داشت یا شما؟

از قضیه این دوستی هاش مطمئن هستید ؟
شاید میدونه شما حساسید رو این قضیه خانم کاری میکنه که این حرفها به شما برسه
برا جالبه که شما رو همسر سابقتون تعصب دارید ولی خواهرش رو دوست پسرش تعصب نداره و حاضره سر پسره با خواهرش شریک شه

به هر حای اون از شما جداشده و الان ازاده و هیچ تعهد وفاداری به شما نداره
پس خودتون را با این تفکرات متهجرانه اذیت نکنی

[sama_t]

میشه بفرمایید چرا جدا شدین وکدومتون خواهان طلاق بودید؟؟

[شیدا.]

حالا حال یک زن رو در نظر بگیرید اونم در اجتماعی که نه تنها حمایتی ازش نمی کنه بلکه بعضا به دیده تحقیر هم ممکنه بهش نگاه بشه. این خلا عاطفی و تنهایی می تونه آدم رو به هر کاری وادار کنه. صد البته منظورم تایید کار ایشون نیست اما شما نباید شرایط فعلی رو به زمان ازدواجتون تعمیم بدین یا صرف برقراری ارتباط با شخصی رو دلیل بر وجود احساس بدونید.

هفت سال رابطه و چهار سال زندگی کم نیست.
همسر شما قبلا هم مشکل احساسی داشته (تجربه ای، خاطره ای ...) که اینقدر از خیانت می ترسیده.
طلاق هم ضربه سختی بهش زده.

با تاکید بر حرف مهستی جان که "اصلا به معنی تایید رفتار ایشون نیست"
اما ممکنه یک نوع واکنش به فشارهایی باشه که تحمل می کنه.

ایشون دیگه همسر شما نیست و دنبال کردن روابطش فقط خودآزاریه.

[Hamid_r]

سلام ممنونم که پاسخ دادید و راهنمایی کردید.
در ادامه من میخوام چند تا نکته بگم که قضاوت آسون تر شه:

1- هیچ جدایی یک طرفه نیست. همیشه هر دو طرف اشتباهاتی کردن. من هم منکر اشتباهات خودم نیستم. ولی مطمئنمم که انقدر بزرگ نبوده که اینجوری در قبالش رفتار بشه. من به هیچی اعتقاد نداشته باشم به یه چیز دارم: وجدان. واسه من سوال اینه که چطوره وجدان انقدر راحت از بین مبره. درسته که ما روی کاغذ از هم جدا شدیم ولی آخه 3 هفته؟ یعنی به فاصله سه هفته باید اون اتفاق بیفته؟ بعضی وقتها فکر میکنم ممکنه نیاز جنسی بوده باشه ولی وقتی با خودم مقایسه میکنم علیرغم نیاز شدید، اون موقه اصلا نمیتونستم به همچین چیزی فکر کنم، چه برسه به اینکه طرفو بیارم تو تختی که قبلا با همسرم میخوابیدم!!!

2- رابطه اولش هیچ. اصلا بگیم اشتباه کرد. دومی چی؟ کاملا مطمئن هستم که احساسیه. کامل اتفاقی ایمیل هاشونو دیدم. یعنی یک رابطه 7 ساله انقدر زود فراموش میشه؟

3- دیشب یه مقاله خوندم که نوشته بود در بعضی موارد اثار مخرب طلاق (البته اونایی که بیشتر جنبه فردی داره) واسه مرد ها بیشتره (که حال و روز من همینو ثابت میکنه). این دلیل میشه من برم با هرکی دستم رسید رابطه برقرار کنم؟ راستی اینم لینکش:
اشتباهات من را تکرار نکنید - مدت پایداری مردان بعد از طلاق ؟

4- ببینید ما تو محل کارمون چند تا خانوم که از همسراشون جدا شدن داریم. دختر مجرد هم داریم. و البته متاهل. همه با کمال آرامش کار میکنن و هیچ مشکلی نیست. بعضا یکیشون هم به دلیل تصمیمات جالبی که واسه زندگیش بعد از طلاق گرفته شدیدا مورد احترام بقیست. اینکه جامعه قبول نمیکنه واسه محیط بزرگی مثل تهران صدق نمیکنه. و اینکه همه میدونیم رفتار بقیه با ما بیشتر بازخورد رفتار خود ما با اونهاست.

5- ما درسته توافقی جدا شدیم ولی من هرچه داشتیم (که البته چیز زیادی نبود ولی با هم بدست آورده بودیم) براش گذاشتم. تمام قسط ها و وامها رو با اینکه هردوتامون شاغلیم خودم دارم میدم. الان ماهانه 90 درصد حقوقمو یکجا تقدیم بانک میکنم. درسته الان زندگیم خیلی سخته ولی من میتونم تحمل کنم.همه واسه اینکه داستان مشکلات مالی بعد از طلاق رو میدونستم. حداقل الان ایشون مشکل مالی نداره، پس این گزینه هم رد.

6- جدایی ما از اولش واسه من معنی جدایی واقعی نداشت. خودم به این چشم بهش نگاه میکردم که بعد از یه مدت که فهمیدیم چیو از دست دادیم دوباره برمیگردیم. حتی 2 ماه بعد از طلاق ایشون حرف برگشتن رو پیش کشید. من نه نگفتم، گفتم الان واسه همچین تصمیمی زوده. باید زمان بیشتر بگذره. امیدوار بودم که اونم بفهمه.

7- Sama جان هردو خواستار جدایی شدیم. مطمئنا اگر هردو مرتب پیش یه مشاور خوب میرفتیم میتونستیم جمع و جورش کنیم. باورت نمیشه همه ی دوستا و آشنا ها مارو از بیرون که میدیدن فکر میکردن زندگی ایدال یعنی همین، ولی از درون داشت از هم میپاشید. الان که فکرشو میکنم اگه اینجوری ادامه پیدا میکرد این خیانتا تو ازدواجمون رخ میداد.

ببخشید که جسته و گریخته حرف میزنم. ذهنم داغونه. دلیل اصلی من واسه نوشتن اینجا بیشتر درد و دله، ولی واقعا خوشحال میشم نظراتتون رو بشنوم.
ضمنا من متهجر نیستم

راستی یه راهنمایی هم میخوام. از وقتی که از رابطه دومش با خبر شدم و به روش زدم تا حالا دیگه هیچ ارتباطی نداشتیم. این افکاری که تو سرمه داره منو از درون میسوزونه. به نظرتون باهاش تماس بگیرم راجع به این چیزا حرف بزنم یا باید همینجوری باهاشون کنار بیام؟

[noamooz]

سلام آقا حمید.
شما که از خانمتون جدا شدید و شاهد رابطۀ ایشون با مردهای دیگه بودید، چرا میخواید دوباره با ایشون زندگی کنین؟ (اگه میتونستین زندگی کنین، که جدا نمیشدین.)
به نظر خودت احساسی عمل نمیکنی؟

[کاغذ بی خط]

چرا فکر می کنید که با اون آقا ارتباط احساسی داره؟
شاید بابت کاری مدتی مجبور بودن با هم در مجامع عمومی باشن...قضاوت شما کمی زود نیست؟؟؟؟؟؟
کسیکه بعد 2 ماه از طلاق پیشنهاد برگشت میده احتمال این که زمانی که همسر شما بوده با اون آقا ارتباط داشته قطعا رد میشه....
من متوجه مطالب در دومین متن شما نشدم کدام ایمیل رو می فرمایید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به هر حال اون همکنون همسر شما نیست....همین قدر که در طلاق به او حق دادید به آزادی همکنون او هم حق بدهید

[mahasty]

سلام.
اینجا مثل اسمش جایی برای همدردیه. اینجا جای خوبیه که حرف بزنید تا افکارتون نظم پیدا کنه. هیچکدوم از افرادی که نظر میدن بی نقص نیستن و صرفا با نگاهی که از بیرون به ماجرا دارن سعی میکنن چیزی بگن که مخاطب رو دلداری بده یا بعد تازه ای از ماجرا رو نمایان کنه. به شخصه در جایگاهی نیستم که شما رو قضاوت کنم و صرفا از دید یک زن به ماجرا نگاه کردم.
اما باز هم میگم دیدن چندتا ایمیل، اس ام اس؛ گفت و گوی تلفنی، حتی دیدن دو نفر باهم صددرصد به این معنا نیست که شخص سوم بتونه تصور درستی از این ارتباط داشته باشه.
در مورد پاراگراف آخرتون؛ یه سوال می پرسم، هنوز همسرتون رو دوست دارید و دلتون میخواد باهاش زندگی کنید؟!
اگر نه! بله. باید همینجوری باهاش کنار بیاید.
اگر بله؛ ایشون رو حضورا ببینید. در مورد تمایلتون برای از سرگیری زندگی باهاشون صحبت کنید و بعد در مورد مسائل اخیر و در نهایت روابطی که فکر می کنید داشتن بپرسید.