سلام خسته نباشید.
من توی دوستی با جنس مخالف دچار مشکل هستم.
الان حدود 20 سالمه ولی تاالان به خودم اجازه ندادم که به دختری توی کوچه خلوت شماره بدم.یا به دختری تیکه بندازم.(روم هم نمیشه.)آدم کم رویی نیستم توی حرف زدن مشکلی ندارم.
به طور مثال الان توی دانشگاه خیلی از دخترا هستن که دوست دارم باهاشون آشنا باشم و مثل دوستای دیگم.ولی اصلا دنبالش نرفتم.
بعضی از دوستام میشینن میگن مخ فلان دخترو زدم .فلانیو بردم و... یه سری بحث های دیگه که خودتون میدونید ولی من متنفرم از این کارا که بخوام بدون قصد ازدواج آینده یه دختر رو خراب کنم.
الان هم واقعا نیاز به یکی دارم که بدونم همیشه پیشمه . یه همدم.ولی شاریط ازدواج ندارم.
مثل دوستام هم که با یه من سیبیل میرن و با لوس بازی دختر مردوم رو میکشن طرف خودشون و بخاطر دختر رفیق خودشون رو میفروشن تا به قول معروف قمپز در کنن نیستم.در کل پیش دختر ها خیلی سنگین هستم.کلا اجازه هر کاری نمیدم به خودم.
یه کم هم اعتماد به نفسم کمه و احساس میکنم هیچ دختری از من خوشش نمیاد.حتی توی کل جهان.
چه کار کنم.؟
یاده یه استاتوسی افتادم
دوستام یه جوری میگن دوست دختر نداری؟ انگار دماغ ندارم :|
علاقه مندی ها (Bookmarks)