نمی دونم دوسش دارم یانه!؟؟ و البته اونم منو دوست داره!؟؟

[ramin_ad]

با سلام،
یه مدتی هست که میام این سایت و از شما دوستان کمک می گیرم! یه بارم خلاصه وار قضیه رو توضیح می دم!
من 23 سالمه و 1.5 ساله پیش با دختری به قصد ازدواج آشنا شدم، ولی اولش آنچنان دلم هم براش نمی لرزید، بعد یه مدت دورا دور در ارتباط بودن برای اولین بار باهاش قرار گذاشتم! همون جلسه اول از رفتارش احساس کردم که اون از من خوشش نمی یاد (یا حداقل این طوری برداشت کردم) و کلا بیخیال قصه شدم. تا اینکه بعد 3 ماه که دوباره هم دیگه رو تو دانشگاه دیدم این دفعه بیشتر دوسش داشتم و در پی این بودم که یه جوری بهش بگم یا نه! که اون پا پیش گذاشت و ...
بعد از مدتی بحثمون رو جدی تر کردیم و شروع کردیم به بهتر شناختن هم دیگه با کلیه جزئیات، با هزار جور بالا و پایین شدن ها شد 6 ماه، (نزدیکی های عید 92) بهش اصرار داشتم به خونوادش اطلاع بده! که این کارو کرد ولی به من تا این 2 ماه پیش با هزار جور بهونه می گفت که اطلاع ندادم. حتی 2 ماهی هم سر این قضیه باهاش قهر کردم، دلیل اینم که از اول رک و رو راست نمی گفت واسه این بود که خونوادش شرایط سختی گذاشتن! (خونه، ماشین، کار، دکتری...!!) که البته به جز خونه بقیش حل شدنی برام، و قرارمون این بود که یه مدت صبر کنیم تا این شرایط جور بشه (حدود 3 سال) ناگفته نماند که یه کمی هم اختلاف فکری فرهنگی داشتیم که با بحث کردن ظاهرا با این تفاوت ها کنار اومدیم که امید وارم بعدا مشکل ساز نشن!
ولی خوب با این همه الان یه جوری دو دلم نمی دونم دوسش دارم واقعا یانه! همچنین در مورد اون که واقعا منو می خواد!؟ (آخه همیشه می گه اگه همه اون شرایط مخصوصا خونه جور نشه می ذاره میره )
الان به دو دلیل یکیش عدم صدافت و این که این همه مدت خودش با دروغ لفتش داده و الان داره گذر زمونه بهونه می کنه که چرا وقتمو گرفتی و ... از یه طرفم واسه اینکه می گه اگه جور نشه (احتمال جور شدن خونه برام 10% هست) میذارم می رم !در عین اینی که همه فشار درس و کار و هرچی از دست خودم برای به هم رسیدن برمی آید تحمل می کنم ناراحتم می کنه!
از یه طرفی هم واسه کات کردن یه جوری عذاب وجدان دارم! تو این مدت رابطمون تا حدی عمق گرفته! و دلم براش می سوزه!

[reza 12]

اول بگم که هر کسی اخلاق خاصی داره و چیزی که من مینویسم در مورد خودمه که اگه شرایط شما رو داشتم چه کاری انجام میدادم و طبیعتا نظرات و عکس العمل ها میتونن متفاوت باشن با توجه به ویژگی های که هر دو نفری تو رابطه از هم میبینن!
من به شخصه اگه قرار باشه با کسی ازدواج کنم و یه همچین افکاری در موردش بیاد تو ذهنم قطعا دیگه به عنوان همسر آیندم بهش فکر نمیکردم!!
اگه دختر مورد علاقم اینجوری برای من شرط بزاره که یا همه چیزایی که من میگم یا خداحافظ،حتی اگه یه رابطه ی ده ساله هم باهاش میداشتم،همه ی عشقمو میزاشتم زیر پامو افسوس ده سالیو میخوردم که به خاطر این دختر تلف کردم و دیگه این دختر رو فقط به عنوان یه خاطره برای خودم نگه میداشتم نه همسر آیندم!!!!!
در ضمن قرار نیست همیشه ما پسرها نگران اینده ی طرف مقابلمون بعد از ترکش باشیم،ما هم قراره زندگی کنیم و لذت ببریم از زندگیمون پس اول نگران خودت باش و دلت برای خودت بسوزه نه طرف مقابلت.البته خب بعضیام هستن که خیلی عاشقن و همه ی سختی ها رو برای رضایت عشقشون تحمل میکنن که البته باید بدونی اونا دیگه فکرایی که شما تو ذهنتونه در مورد عشقشون نمیکنن و دیگه این چیزا براشون مهم نیس...

[فرشته اردیبهشت]

کسی که موندن یا رفتنش بسته است به داشتن یا نداشتن خونه ....

[sara 65]

سلام
جالبه ایشون این همه شرط و شروط گذاشته و گفته اگه همشو مهیا نکنی میذاره میره اونوقت شما میگی اگه کات کنم دلم براش میسوزه!!! اگه همین الان شرایطت خوب بود و قصد ازدواج داشتی من نظری نداشتم اما بر اساس تجربه ی خودم و شناختی که از هم جنسای خودم دارم میگم که برنامه ریزی برای ازدواج برای چند سال دیگه یعنی تا جور شدن شرایطی که الان نداری توهمی بیشتر نیست!
واقعا فکر میکنی میتونین سه سال این رابطه رو مدیریت کنین؟اونم در حالی که از الان شک و تردید رو حس میکنی؟ یا اگه توی این چند سال مورد مناسب تری از شما پیدا بشه ایشون برای شمایی صبر میکنه که احتمالا نمیتونی همه ی خواسته هاشو برآورده کنی؟ برای حال تصمیم بگیر نه آینده ی خیالی!

[ramin_ad]

ممنون دوستان
من قبول دارم که این نوع حرف زدنش خوب نیست، ولی دو دلی من واسه اینه که حرف و عملش یکی نیست!
به خاطر همین حرفا چند بار خواستم کات کنم اون نذاشته! همیشه هم هوامو دارم، یه جورایی حتی بیشتر از خود من واسه کار و درس و ... من استرس داره! خودش می گه نمی خوام جلو خونوادم کم بیاری!! در مورد همین خونه 100 مدل راه حل داده که نمی دونم وام میگیرییم، و خونواده ها کمک می کنن و ....! ولی همیشه هم می گه که من نمی تونم برم خونه اجاره ای!
با این حرفا من خودم موندم که چرا نمیره!؟ از یه طرفم تا درسش تموم نشه اصلا به ازدواج فکر نمی کنه! من یه بارم یه خواستگار الکی که همه شرایط داشته باشه براش جور کرده بودم ولی ردش کرد، تو دانشگاه می دونم کسایی هم که وضع مادیشون خیلی از من بهتره بهش پیشنهاد داده بود ولی قبول نکرده بود (قبل از من)
منم حقیقتش نمی تونم آینده رو پیش بینی کنم که این چی کار می کنه!!!؟ مهم تر از همه چیز این رابطه نسبتا سرد شدمون هست که می ترسم خونه هم جور بشه ولی هم دیگه رو دوست نداشته باشیم کامل! من بیشتر تو این موندم که آیا هم دیگه رو دوست دارییم واقعا!؟

[صبوری]

خونوادش شرایط سختی گذاشتن! (خونه، ماشین، کار، دکتری...!!)

كدوم خانواده از يه پسر23 ساله اين شرايط رو ميخواد. به نظر من بهش توضيح بديد و براي ديدار دو خانواده قرار بزايد اگر هم قبول نكرد كاملا كنار بكشيد چون موندن تو اين وضعيت اصلا به صلاح شما نيست.

[فرشته مهربان]

با سلام

رابطه های اینچنینی و اقدام برای ازدواج به این شکل ( رابطه ای چندین ساله به امید فراهم شدن شرایط ) به ترکستان ختم است .

از احساسات دست بردارید و یا این رابطه را کات کنید یا جدی و رسمی خواستگاری بروید . در غیر اینصورت منتظر آسیب ها و عواقب ناهنجار که کمترین آن شکست عاطفی و افسوس خوردنها برای وقتهای از دست رفته و ..... هست باشید .

[toojih]

سلام آقا رامین، من توی نوشته های شما تناقض میبینم. یه جورایی شبیه به کارهای دختر مورد علاقه ات که گفتی! با ماشین و کار و دکتری مشکلی نداری ولی با خونه مشکل داری. نمیدونم احتمالا باید دانشجوی پزشکی باشی که میگی با دکتر شدن مشکلی نداری وگرنه که همین یکی کلی زمان بره و از طرفی اگه این سه تا رو میتونی بدست بیاری که دیگه چرا با خونه مشکل داری؟!

و باز ایشون شرط گذاشته وگرنه گفته که میره و شما عذاب وجدان میگیری که ولش کنی!

من فکر میکنم که یه کم باید بشینی با خودت روراست تر فکر کنی که دقیقا مشکل از کجاست و چی تو رو ناراحت و نگران میکنه.

شاید بیشتر نگرانی که نمیدونی اصلا تو رو دوست داره یا نه. و از اون بدتر اینکه تو دوستش داری چون تو رو توی برزخی گذاشته و دقیقا مشخص نکرده که دوستت داره یا نه و به همین خاطر که یه جورایی تو رو تو بلاتکلیفی گذاشته بهش علاقمند شدی! و باز از این بدتر اینکه چون به یکی دو تا جواب رد داده و تو رو نصف و نیمه قبول کرده بهش علاقمند شدی...

اینا همش بد و بدتر از بده. باید بشینی با صداقت و تکلیفت رو با خودت مشخص کنی.

در ضمن طولانی شدن اینجور رابطه ها نه همیشه ولی توی بیشتر مواقع فرسودگی روح و روان و اذیت شدن رو به همراه داره برای همین من هم با فرشته مهربان موافقم. باید زودتر تکلیفت رو معلوم کنی.

[ramin_ad]

.... یه جورایی شبیه به کارهای دختر مورد علاقه ات که گفتی! با ماشین و کار و دکتری مشکلی نداری ولی با خونه مشکل داری. نمیدونم احتمالا باید دانشجوی پزشکی باشی که میگی با دکتر شدن مشکلی نداری وگرنه که همین یکی کلی زمان بره و از طرفی اگه این سه تا رو میتونی بدست بیاری که دیگه چرا با خونه مشکل داری؟!

و باز ایشون شرط گذاشته وگرنه گفته که میره و شما عذاب وجدان میگیری که ولش کنی!

من فکر میکنم که یه کم باید بشینی با خودت روراست تر فکر کنی که دقیقا مشکل از کجاست و چی تو رو ناراحت و نگران میکنه.

شاید بیشتر نگرانی که نمیدونی اصلا تو رو دوست داره یا نه. و از اون بدتر اینکه تو دوستش داری چون تو رو توی برزخی گذاشته و دقیقا مشخص نکرده که دوستت داره یا نه و به همین خاطر که یه جورایی تو رو تو بلاتکلیفی گذاشته بهش علاقمند شدی! و باز از این بدتر اینکه چون به یکی دو تا جواب رد داده و تو رو نصف و نیمه قبول کرده بهش علاقمند شدی...

اینا همش بد و بدتر از بده. باید بشینی با صداقت و تکلیفت رو با خودت مشخص کنی.

در ضمن طولانی شدن اینجور رابطه ها نه همیشه ولی توی بیشتر مواقع فرسودگی روح و روان و اذیت شدن رو به همراه داره برای همین من هم با فرشته مهربان موافقم. باید زودتر تکلیفت رو معلوم کنی.

ممنون آقای توجیه و سایر دوستان
نه من رشته ام مهندسی عمران هست فوق لیسانس می خونم واسه دکتری قبول شدن هم تو دانشگاه خودم مشکل چندانی ندارم همین که قبول بشم کافیه، کارم که الان یه جایی مشغولم (البته دو شیفته) ماشینم که با کمک پدرم جور کردم! ولی خونه الان تو شهر ما کمش حدود 110 میلیونه اینو جور کردن مشکله واسم! و من اصلا برام مهم نیست که قبلا کی پیشنهاد داده یا نه! منظورم این بود که هدفش صرفا مادیات نیست!
عذاب وجدان منم واسه خاطر عمق گرفتن رابطمونه (در حد بوسیدن اینا) و به احتمال قوی با اینکه خودش میگه میرم ولی نمی تونه! گفتم که رفتارش اصلا با حرفاش یکی نیست! و من اگه بخوام ترک کنم الان باید این کارو بکنم نه چند سال بعد که وقتمون بیشتر تلف شده!
ولی همون طور که گفتین این مشکلات دست و دل خودمو سرد می کنه! نمی ذاره اون طوری که باید همه تلاشمو بکنم واسه رسیدن به هم !!
متاسفانه الانم نه از دل خودم مطمئنم نه از دل ایشون که بخوام رسما اقدامی بکنم! من از دوستان کمک می خوام تا بتونم تکلیفم رو حداقل با دل خودم روشن کنم بعد!

و اینکه فعلا حداقل واسه سه ماه بعد نمی شه اقدام رسمی کرد چون خونواده من درگیر عروسی خواهرم و کارای اون هستن، خونواده اونا هم به یه مشکلی برخوردن که اصلا زمان مناسبی واسه اقدام رسمی نیست! و اینکه نرفته معلومه جواب منفی دیگه چون شرایطی که می خوان رو ندارم!

[صبوری]

برای دوماه (60 روز) با هم هیچ ارتباطی نداشته باشید ... و اجازه بدید که در مورد این موضوع هر دو فکر کنید و دقیقا سر دوماه (با تعیین روز و ساعت و دقیقه) برای احترام به خواسته طرف این عمل را اجرا کنید.
اگر طرفتان با این شرط موافقط کرد یکمرحله راگذرانده
اگر تا 30 روز تحمل کردید هردو شما دو مرحله را گذراندید
اگر 45 روز توانستید تحمل کنید ... عقل توانسته بر شما حاکم شود و مرحله سوم را سپری کردید
اگر 60 روز گذشت و بدونه وسوسه و بدون توجه به شعارها و توجیهات هنوز بر سر تصمیم خود بودید در مرحله چهارمهستید
و اگر تماس برقرار شد و اینبار عاقلانه سخن گفتید و بزرگترها در جریان بودند ... ماراهم به جشن عروسیتان دعوت کنید تا شاهد ازدواج دو دوست خوب و عاقل باشم نه دوجنس مخالف نا بالغ.
منبعش رو نميدونم.



این روش از دهه 50 (1950) پس از جنگ جهانی دوم در اروپا رواج یافت و باعث شد تعداد ازدواجها به نحو قابل ملاحظه ای کاهش یابد ولی میزان طلاق و قتلهای ناموسی و درگیریهای رایج قبل و پس از ازدواج و همینطور خودکشی و.... کاهش یابد
در حال حاظر هم انقدر این روند معمول شده که تا شخصی از شخص دیگر تقاضای ازدواج میکند بدونه تامل و چانه زنی زمانی را برای قطع رابطه(منطقی) تعیین میکنند و جالب اینجاست که در این دو ماه هیچ انتظاری از دیگری ندارند و در زمان موعود اگر تماسی برقرار نشد .... تکلیف روشن است کهتقریبا 80 درصد قرار ها بهم میخورد ولی اون 20 درصدکاملا محکم و قابل اطمینان است .... شرایط روانشناسی این روش کاملا تخصصی است و اگر لازم شد عارض میشوم ...البته در ایران بارها این فرایند را توصیه و تجربه کرده ام و جالب اینجا بود که نتیجه 100در 100 ثمر بخش بود .