درخواست راهنمایی برای اصلاح و بهبود ارتباط با مادرم

[میشل]

سلام

من و مامان علارغم ارتباط عاطفی نزدیکمون، از ازل یه سری مشکلات حل نشده داریم.

من خیلی وقته که می دونم اکثر این مشکلات بخاطر منه. اما دیشب تصمیم گرفتم به جای خودمحکوم سازی، یا فاصله گرفتن، تلاش کنم به شکل اصولی تری این مسائل رو برطرف کنم.

مامان یه انرژی درونی صلح آمیز داره. که من نمی تونم تفسیرش کنم، اما حس می کنم به مرکز هستی نزدیکه. روحش روی جسمش هم اثر گذاشته، مثلا پوستش همیشه معطره... خلاصه یه حالت خاص داره که نمی تونم توضیح بدم. خیلی وقتا تو آشپزخونه می شینم که تشعشعش بهم بتابه، خصوصا وقتایی که مشغول کاره و چیزی نمی گه. اما گاهی یه سری رفتارها هم داره که خیلی بهشون حساسم.

اینجا می خوام یکی یکی اینا رو مطرح کنم، و با راهنمایی شما روشون کار کنم. من و مامان اصطلاحا هیچوقت آبمون تو یه جوب نرفته، من همیشه سعی کردم بهش یاد بدم چطور باهام رفتار کنه. دیگه وقتشه خودم یاد بگیرم چطور باهاش رفتار کنم.

فعلا دوتا از مشکلاتم رو میذارم. لطفا هرچی که در موردش به ذهنتون می رسه رو بهم بگید. مرسی.

1... غر زدن چیزیه که من ازش بیزارم... خصوصا وقتی "مامان" غر بزنه...

"حقیقتا" نمی دونم باید چیکار کنم، یه مدتی تحمل می کنم و ذهنم سرشار می شه از انرژی منفی. بعد عصبی می شم.

2... یه چیزیکه کلافم می کنه و بهش خیلی حساسم، و هیچ راه حل تست نشده ای هم براش ندارم، اینه که همیشه حواسش به غذا خوردن منه.

فرضا ناهار دو نوع خورشت باشه، اگه اولین قاشقم از خورشت الف باشه، میگه: مادرجون ب رو هم بخور. حالا اگه اولیش ب بود، می گفت: مادرجون الف هم خیلی خوشمزه شده. و اینا با توضیحات راجع به مواد مغزی اون یکی خورشت هم تکمیل می شن. در حالیکه فقط اگه ده دقیقه به من فرصت داده بشه، از هردوش می خورم...

یا یه چیزی تو بشقابم میریزه. اگرم خودش نریزه (چون من بارها گفتم خواهش می کنم کاری به غذای من نداشته باشید)، به یکی دیگه اشاره می کنه که اینکارو انجام بده. اگرم نه، به هرحال از دونه دونه ی برنجی که تو بشقاب منه، خبر داره. به محض اینکه تموم بشه، همه حواسش به اینه که دوباره بکشم.

البته با بقیه هم همینجوره (واقعا من فکر می کنم خیلی وقتا طعم غذا رو متوجه نمی شه اونقدر حواسش به دیگرانه)، ولی با من بیشتر. و من هم نسبت به مامان حساسم، یعنی اگه کس دیگه ای اینکارو انجام بده، ممکنه توجهم هم جلب نشه. ولی از اینکه حس می کنم زیر نظر مامان هستم، اعصابم خورد می شه.

یه نکته دیگه هم اینکه کلا تعارف تعارف بازی یکی از مشکلات خونه ماست، که گاهی هممون ازش خسته می شیم، اما فکر نکنم هیچکس جدی تصمیم گرفته باشه حلش کنه!

[khaleghezey]

درود بانو

خدا شانس بده کسی که میخواد دوماد این خونواده بشه بهش حسودیم میشه چه بخور بخوریه اونجا

گرچه من خونه مادرخانومم بخورم خوبه ولی اسم خونه شما رو باید گذاشت بهشت

منم با بابام همین مشکل رو دارم جنسای مغازه رو میزاره بیرون به امان خدا و میره در و پیکر مغازه هم بازه یا مغازش حساب کتاب نداره خداشاهده خسته شدم از بس بهش گفتم آخرشم نتیجه گرفتم همون کاری نداشته باشم بهتره خودم رو میزنم به اون راه ولی بازم حرص میزنم

فکر کنم شما هم همینجوری هستی نمیشه کاریش کرد

مثلا یه کلمه هست زشته یعنی خداوکیلی خانواده به باابم میگن این معنیش بد میشه 1000 بار بهش گفتن ولی بازم میگه؟!!!!!!!!!!!

بنظرم بیخیال

[ammin]

سلام.من فکرمیکنم ریشه ی این رفتار یه دوس داشتن زائدازحدمعمول هست که باعث میشه استقلال فرزند دچارمشکل بشه،"مخصوصا اگه متوجه بشن بخاطراین رفتارشون یا هردلیل دیگه ازش فاصله گرفتی ،احتمالا بدتر هم بشن"بنابراین به نظرم نباید احساس کنن بواسطه تحصیلات یاهرچیزی داره ازدستت میده،حرفای جدید که ممکنه براش قابل هضم نباشه رو زیادپیشش مطرح نکن،پیشش ادعای اینکه میخای تغییر اساسی کنی رو مطرح نکن.شاید زیرنظربودنت کمتربشه..برای تعارف بازی ها بالاخره یکی بایدشروع کننده تعارف کمترباشه.نه اینکه مطلقا قطعش کنه چون احتمالا باعث رنجش بقیه میشه

- - - Updated - - -

پ.ن:شما وخانم مصباح الهدی توی تایپیک من دستمو گذاشتیدتو پوست گردو ورفتید.کلی باریزبینی جواب پستاتونو داده بودم وسوال کرده بودم.

[mahasty]

سلام.
در مورد غر زدن:
کاری نکنید که غر بزنن! توی انجام کارا کمکشون کنید.
به درد دلشون گوش بدید تا ناراحتیشون رو اینجوری بروز ندن. در حین انجام اینکار، با همه نظراتشون موافقت کنید.
وقتی دارن شکایت می کنن سعی کنین خونسرد باشین و راهکار ارائه بدین(گرچه غیر عملی) تا با حرفای شما سرگرم بشن و ادامه ندن
با لبخند نگاهشون کنید و بهشون بگین که الکی خودتون رو ناراحت نکنین، پوستتون خراب میشه، پیر میشین و...
یه هدفون سنهایزر به خودتون کادو بدید |:

در مورد غذا خوردن:
یه دوستی داشتم که می گفت هر وقت میرم خونه مادرم قبل از هرکاری میرم سراغ یخچال و خالیش می کنم. منم اونروز بعد از مدتها خوردن غذای بیرون یا دست پخت خودم حس کردم چقدر دلم برای اینکه مامانم بشقابمو پر کنه و مجبورم کنه دوغ و نوشابه و خورشت و لازانیا رو با هم بخورم تنگ شده. چقدر برام مهمه که یکی حواسش به خورد و خوراکم باشه. این نعمتیه که باید قدرش رو دونست.

به نظرم وقتی می شینید سر سفره قبل از اینکه مادرتون بگه این چه خواصی داره یا اون خوشمزس، خودتون شروع کنید به تعریف کردن از دستپختش. بگید چه عطری راه انداختی مامان. این بوی کدومشونه که اونو اول بخورم. یا قبل از اینکه غذا بکشید بگید وای چقدر هوس قرمه سبزی کرده بودم. میتونم یه قابلمشو بخورم... اگه خودتون اشتها نشون بدید مادرتون خیالش راحت میشه که شما به اندازه کافی غذا میخورین و نیازی نیست نگرانتون باشه. سعی کنین یواش غذا بخورین که بشقابتون زود خالی نشه تا دوباره بکشن.
شما هم متقابلا این کارو بکنید. بگید غذا به این خوشمزگی درست کردین خودتون نمی خورین، یا فلان چیزو بخورین براتون خوبه و...

[فرشته اردیبهشت]

سلام عزیزم

این مشکل خیلیاست من دقیقا این مشکلاتو دارم ولی خیلی خیلی شدیدتر چند سال بهش توضیح دادم دونه دونه گفتم مادر عزیز این کار هارو نکن گفت باشه هر بار گفت باشه اما

دقیقا همون کارارو تکرار کرد مثلا من حساسم که کسی دست به وسایل روی میزم و یا کمدم بزنه اما هرروز این کارو میکنه من ک صبح میرم سرکار بعدش تشریف میاره اتاقم و

مطابق سلیقه اش اونجارو دگرگون میکنه اخ نمیدونی چه حالی میشدم خیلی عصبی میشدم ا ما دیگه مدتهاس که بفکر تغییر دیگران نیستم و این کار رو میذارم بحساب دوست

داشتن و اینکه ازین کار لذت میبره میگم من که همیشه اینجا نمیمونم بذار هرکاری دوست داره بکنه با اینکه دقیقا دست میذاره رو نقطه ضعفم اما بازم سعی میکنم لبخند بزنم واقعا

بگم نظم کارم با این کار اون بهم میریزه اما چه میشه کرد ...

در مورد غذا هم دقیقا همون طوره صبح ها یه ساعت قبل از رفتن من صبح ساعت 6 پا میشه و هزار جور سوال میپرسه چی میبری منم هیچی نمیگم بعدش لقمه میگیره و شیر گرم میکنه و ...

بنظرم میومد با گفتن حل بشه ولی چیزی یا کاری که شده ملکه ذهن اینها تو این سن و سال سخته که بخواییم خودشونو تغییر بدن البته کاملا بی تاثیر نبود تقریبا 3 در صد تونستم

کاراشو کم کنم بهتر از هیچیه ولی نمیارزه .

بذار خوش باشن

[Happiness]

سلام
فقط یه نکته:
فکر کنین تا چند وقت این عمل مامانتون رو نبینید مطمین باشید بعد یه مدت خودتون اعصابتون بیشتر خورد میشه چرا؟! چون میگید مامانم مثل همیشه نیست نکنه خدای ناکرده اتفاقی واسش افتاده و ... .
پس قدر مادر تون (بخصوص) و پدرتون رو بدونید توی همه لحاظات حتی موقع غر زدن(= چارش یه بوس کردنه)(میدونم که خودتون میدونید ولی یه لحظه نبودشون رو متصور بشید ... )

خودتون رو جای مادرتون بذارید و از دید ایشون به مسایل نگاه کنید و عکس العملتون رو بررسی کنید. شاید یه بخش از رفتار شما باعث بوجود آمدن این حساسیت(من میگم نگرانی مادرانه) شده است پس اگه وجود داره بهتره در جهت رفعش تلاش کنید.

[کامران]

salamm
bebakhshig finlish minevisam ama alan mosaferatam va ba labtab hamsafarim ke farsi nadareh daram type mikonam
madaertoon kheyli doostet dareh va vase haminam ru shoma hasaseh, manam ru bacham daghighan hamintooram
rahkari k b zehn man mireseh:
1- vghti ghor mizaneh hatman niaz be takhliye zehn dare va inja shoma kodetu be onvane sang
saboor farz konid va meslenzamani ke shoma dar dooran koodaki ke ishoon baratun vaght gozashtan hala shoma ham bara jobranesh bayad vasashun vaght
bezarid va az kasi ke hamishe energy mosbat migird hala zamine e bshid baraye inke betunan enerjie manfishun ra khali konan
2- az inke havaseshoon be shoma hast faghat lezat bebarid.hamin o bas. khodiee nakarde ruzi k nabashan motevajeh mishin in tavajohat che
neemati boodan. dar in mored hasayet shoma ra bimored mibinsm va dark nemikonam

ye mored digam dar morede shma va ishoon hast ke tarjih midam nagam choon ghataan taypiket monharef misheh.

bazm ozr babt fingish

[صبا_2009]

سلام
من از دو رویکرد به این مساله نگاه میکنم و امیدوارم بتونم کمکتون کنم.

در هر دو رویکرد من روش مادرتون رو صحیح نمی دونم و به عنوان کسی که تا حد خیلی کمی این شرایط رو تجربه کرده باهاتون همدردی میکنم.

1) در اینکه رفتار مادرتون از سر عشق و محبت و علاقه وافر هست شکی نیست، اما در آزاردهندگی رفتارشون از دیدگاه من هم شکی نیست. اما اگر به این دید نگاه کنیم که این آخرین باری هست که براتون غذا میکشه، بهتون غر میزنه یا محبت نا محدود داره خیلی خیلی خیلی زیاد از بار آزاردهندگی این رفتار کم می کنه، فکر کردن به اینکه یه روز حسرت این همه محبت بی منت رو می خورین و ممکنه فردا دیگه این مادر نباشه در تعدیل رفتارتون کمک کننده هست.

2) این جایی که شما زندگی می کنید خونه پدر و مادرتون هست. اونا غلط یا درست نحوه ی تربیت فرزند، معاشرت ، .... رو انتخاب کردند (و قطعا از نظر خودشون درست ترین روش رو هم انتخاب کردند و دارن بهش عمل می کنند) شما هم مسلما به سن استقلال رسیدین و این نارضایتی ها قطعا نشون دهنده استقلال فکری و عاطفی و ... هست. تعارض بین شیوه سلوک شما و مادرتون کامل طبیعی هست اما دو پادشاه در یک اقلیم نگنجد، شخص اول زندگی شما (پادشاه زندگی شما)سال هاست که مادرتون نیست و خودتون هستین وراهکار قطعی اصلاح این روابط علاوه بر استقلال فکری و عاطفی، استقلال مکانی هست. شاید با تذکر، با محبت با قهر و گلایه بتونین چند روز مادرتون رو کنترل یا اصلاح کنید اما این فقط چند روزه و باز هم همین آش هست و همین کاسه، بهتره به عوض کردن کاسه فکر کنید تا این محبت ها واستون خواستنی بشه و نه آزاردهنده.

[پونه]

سلام

م2... یه چیزیکه کلافم می کنه و بهش خیلی حساسم، و هیچ راه حل تست نشده ای هم براش ندارم، اینه که همیشه حواسش به غذا خوردن منه.

فرضا ناهار دو نوع خورشت باشه، اگه اولین قاشقم از خورشت الف باشه، میگه: مادرجون ب رو هم بخور. حالا اگه اولیش ب بود، می گفت: مادرجون الف هم خیلی خوشمزه شده. و اینا با توضیحات راجع به مواد مغزی اون یکی خورشت هم تکمیل می شن. در حالیکه فقط اگه ده دقیقه به من فرصت داده بشه، از هردوش می خورم...

یا یه چیزی تو بشقابم میریزه. اگرم خودش نریزه (چون من بارها گفتم خواهش می کنم کاری به غذای من نداشته باشید)، به یکی دیگه اشاره می کنه که اینکارو انجام بده. اگرم نه، به هرحال از دونه دونه ی برنجی که تو بشقاب منه، خبر داره. به محض اینکه تموم بشه، همه حواسش به اینه که دوباره بکشم.

البته با بقیه هم همینجوره (واقعا من فکر می کنم خیلی وقتا طعم غذا رو متوجه نمی شه اونقدر حواسش به دیگرانه)، ولی با من بیشتر. و من هم نسبت به مامان حساسم، یعنی اگه کس دیگه ای اینکارو انجام بده، ممکنه توجهم هم جلب نشه. ولی از اینکه حس می کنم زیر نظر مامان هستم، اعصابم خورد می شه.

یه نکته دیگه هم اینکه کلا تعارف تعارف بازی یکی از مشکلات خونه ماست، که گاهی هممون ازش خسته می شیم، اما فکر نکنم هیچکس جدی تصمیم گرفته باشه حلش کنه!

سلام میشل عزیز
مامان من هم زیاد غر میزنن ...
اما بند دوم حرفات که خوندم حسابی حسودی ام شد ... خوش به حالت اینقدر دوست دارن که تمام حواسشون این هست که شما از غذات لذت ببری ... مامانت عاشقانه داره بهت نگاه میکنه و مثل یک عاشق نشسته و داره ثانیه شماری میکنه که شما کلی لذت ببری.... من جای شما بودم تند تند ازش تعریف میکردم با لذت میخوردم سر قابلمه هم تو اشپزخانه ناخنک میزدم ... سر سفره هم از اول بشقابم از همه انواع غذا هم پر میکردم 5 دقیقه یکبار هم با لذت ازش تشکر میکردم دیگه مطمینم چیزی نمیگفت .....من که ارزو شده مادرم یکبار تعارفم کنه
مامان من که مدام غذا خوردن من میبینه و میگه نخورررررررررررر!!!!!! ادم از اشتها میاندازه گاهی هم پنهان میکنه که من نخورم!!!!!!!

[میشل]

سلام دوستان، مرسی از کمکتون.

خاله قزی عزیز، یه چندبار تشریف بیارید منزل ما، غذای بی روغن و بی نمک نوش جان کنید، متوجه می شید همچین بهشتی هم نیست.

امین جان حق با توه، ریشه اش محبته.

اتفاقا من هم پاسخی که به سوالام داده بودید رو با دقت خوندم، و بهشون فکر کردم. اما راهکاری به ذهنم نرسید که بهش اطمینان داشته باشم. به همین خاطر چیزی ننوشتم که بی جهت ذهنت رو با حرفام درگیر نکنم و فضا برای بقیه دوستانی که راهکارهای بهتری دارن، آماده تر باشه. اما یه توصیه تو ذهنم هست، که میام می نویسم.

- - - Updated - - -

کاری نکنید که غر بزنن! توی انجام کارا کمکشون کنید.
به درد دلشون گوش بدید تا ناراحتیشون رو اینجوری بروز ندن. در حین انجام اینکار، با همه نظراتشون موافقت کنید.

مهستی یعنی مامان عااشق این حرفای تو می شه...ولی مشکل اینجاست که اینا برای من عملی نیست...

وقتی دارن شکایت می کنن سعی کنین خونسرد باشین و راهکار ارائه بدین(گرچه غیر عملی) تا با حرفای شما سرگرم بشن و ادامه ندن

آره باید سعی کنم خونسرد باشم، مشکل اینه که خیلی سخته...

اما راهکار ارائه دادن، مناسب نیست. دوست داره فقط گوش کنم و تایید کنم. دلش نمی خواد دیدگاهش رو نقد کنم. و این دقیقا کاریه که من انجام میدم. خصوصا به پدر حساسم، وقتی میره زیر ذره بین مامان، تحملش برام سخته....

به نظرم وقتی می شینید سر سفره قبل از اینکه مادرتون بگه این چه خواصی داره یا اون خوشمزس، خودتون شروع کنید به تعریف کردن از دستپختش. بگید چه عطری راه انداختی مامان. این بوی کدومشونه که اونو اول بخورم. یا قبل از اینکه غذا بکشید بگید وای چقدر هوس قرمه سبزی کرده بودم. میتونم یه قابلمشو بخورم... اگه خودتون اشتها نشون بدید مادرتون خیالش راحت میشه که شما به اندازه کافی غذا میخورین و نیازی نیست نگرانتون باشه. سعی کنین یواش غذا بخورین که بشقابتون زود خالی نشه تا دوباره بکشن.
شما هم متقابلا این کارو بکنید. بگید غذا به این خوشمزگی درست کردین خودتون نمی خورین، یا فلان چیزو بخورین براتون خوبه و...

اینا خیلی خوبن. درسته. من به اندازه کافی ازش تعریف نمی کنم. گاهی اصلا اینکارو نمی کنم.

باید بیشتر تحسینش کنم.

مرسی عزیزم.

- - - Updated - - -

فرشته ی عزیزم، مادرامون خیلی به هم شبیه هستند.

البته الان دیگه من مشکل دست کاری شدن وسایل اتاقم رو ندارم، چون اومدم یه طبقه بالاتر.

در هر حال نتیجه ای که بهش رسیدی، همونه که من هم بهش رسیدم. می تونم بهش آسون بگیرم.

در واقع تفسیر من از یه کار بخصوص هست که باعث آزارم می شه، نه خود اون کار.

مثلا تفسیری که از مرتب شدن وسایل آرایشم دارم... وقتی تو دلم می گم: آخه چرا چرا باید به اینا دست بزنی؟؟ مگه من نگفتم کاری به وسایلم نداشته باشید؟؟

این تفسیر ایجاد عصبانیت می کنه. اما خود عمل، یعنی مرتب شدن وسایلی که من قبل از رفتن به هم ریختم، به خودی خود هیچ زیانی نمی تونه برای من داشته باشه!

باید روی این حساسیت کار کنم، و کم و کمترش کنم تا کاملا از بین بره. اونوقت می تونم از خیلی کارهای مامان خوشحال هم بشم...