عشق به همجنس

[A*J]

سلام.پسر 18 ساله ای هستم که نسبت به اعتقاداتم قوی هستم و اکثرا به مسجد محلمان میروم.حدود یک سال است که دانشجو شده ام و اخر هفته ها به شهرمان باز میگردم
مدتی است که نسبت به یکی دوستان خودم (او 15 ساله است) یک حس قوی و دوست داشتن بسیار زیاد دارم و اصلا در مورد مسائل جنسی نیست.نمی دانم که این عاشقی است یا چیز دیگر.بیشتر دوست دارم با او وقتم را بگذرانم ولی او خیلی به رفتار من عکس العملی ندارد.دوست دارم مانند برادرم باشد و به محبت کنم.یکی از دلایلی که خودم حدس میزنم این است که من در خانه تک بودم و برادری نداشتم و خیلی دوست داشتم یک برادر کوچک تر از خودم داشته باشم تا به او محبت داشته باشم و مراقبش باشم.
نمیدانم دیگر باید چکارکنم.کم کم دارم دیوانه اش میشوم.خیلی او را دوست دارم
لطفا منو راهنمایی کنید

[فرشته مهربان]

سلام
ضمن خیر مقدم به جنابعالی و تشکر از اعتمادی که داشتید.
معمولا انرژی های روانی انسان در مسیرهایی که فرد باز می کند و اجازه می دهد جریان می یابد.
شما باید منظورتان را از عشق روشن کنید. اگر صرفا مسئله عاطفی و دوست داشتن خیلی زیاد نسبت به یک نفر هست، روش درمانی آن متفاوت است. اما اگر مسئله میل جنسی و ...، مطرح است ممکن است یک اختلال جنسی باشد که نیاز هست از طریق روانپزشک و دارو درمان شود.
به طور کلی افرادی که انرژیهای نا محدود خود را ( دانسته یا ندانسته ) بدون برنامه ریزی در یک جهت ناصحیح به جریان می اندازند به مرور دستخوش این دوگانگی ها و رنجها می شوند. ذهن سیال هست و اگر در اختیار خود باشد هر کجا باز هست حرکت می کند و شما با خیالات خود آن تخیل را آب می دهید. و یک بار به خود می آئید که اسیر توهمات و تخیلات گشته اید و عنان اختیار از کف داده اید.
متاسفانه اطلاعات بسیار کمی از خودتون و مشکلتون و جزئیات آن داده اید. لذا بنده با توجه به کلیاتی که در بالا گفته اید به همین مقدار بسنده می کنم.

.

[A*J]

سلام.این مورد اصلا در مورد مسائل جنسی نیست.فقط من خیلی او را دوست دارم و می خواهم مانند برادرم باشد.دوست دارم با من هم صحبت شود و به ابراز علاقه کنم.

[مدیرهمدردی]

با سلام و احترام
خداوند متعال به صورت اتوماتیک سیستم یک انسان را و نیازمندیهای او را و جواب به این نیازها را در مجرای طبیعی و صحیح آفریده است.
طبیعی هست که در جوانان کم کم نیاز جنسی و عاطفی ، برای همسر گزینی فعال می شود. و نیاز هست آنها شرایط و مقدمات روانی و فیزیکی را فراهم سازند.
هنگامی که فرد روند و مجرای طبیعی ارضاء این نیازهایش که ازدواج هست را سد می کند یا به تعویق می اندازد، این انرژی از کانالهای ناصحیح و بیش از اندازه ظهور و بروز می کند.
دوست جای خود دارد.
برادر و خواهر جای خود دارد.
مادر و پدر جای خود دارد.
همسر جای خود دارد.

حالا اگر متوجه می شوید انرژی زیاد و افراطی ازجنبه عاطفی و به طور وابستگی روی یک فرد سرمایه گذاری می شود ، نشان دهنده اینست که سایر مجراها طبیعی را سد کرده اید.
پیگیر بررسی راههای ازدواج خود باشید. و از تفکر و پروبال دادن به این احساستون اجتناب کنید. سعی کنید هم خیال خود را محدود کنید و هم در واقعیت رفت و آمد و ارتباط با او را محدود نمائید.

[A*J]

واقعیتش شرایط ازدواج برای این سنی که من هستم اصلا مهیا نیست.و از طرفی هم حتی فکر این که باهاش در ارتباط نباشم هم اذیتم میکنه.اگه شرایط ازدواج داشتم دریغ نمیکردم ولی با این حال دیگه نمیدونم چیکارش کنم.این چیزی که شما میگی مثل اینه که به یک معتاد بگی دیگه مواد مصرف نکن.اون میتونه به این راحتی این کارو بکنه به نظرتون؟شرایط منم همین جوره

[A*J]

یکی جواب بده.نمی دونم دیگه باید چی کار کنم؟

[بی همدم]

سلام تایپیکت رو خوندم و بهت حق میدم اصلا مشکلی نداره خیلی ها تو سن تو اینجوری میشن، به خاطر اقتضای سن ات هست. مثلا خود من همیشه این خصلت رو داشتم و جایی می رفتم همیشه عاشق هم جنس هایم میشدم و خیلی بهشون علاقه مند می شدم و دلم می خواست اون ها هم بهم توجه کنن. البته از لحاظ جنسی نه اما از لحاظ عاطفی آره. اما الان خوب شدم وچند سالی هست که خود به خود خوب شدم.به نظرم تو سن شما خیلی طبیعیه و غصه نداره .اما ممکن هست به کسی که علاقه پیدا میکنی بهت بی محلی کنه و یا ترکت کنه که اون وقت خیلی شکست می خوری چون من خودم تجربه اش رو تو دبیرستان داشتم و یکی از دوستانم رو خیلی دوست داشتم وقتی ولم کرد به حدی ضربه روحی شدم که افت تحصیلی پیدا کردم و کلی آینده ام تغییر کرد و افسردگی گرفته بودم.سعی کن فراموشش کنی چون اگه وابسته بشی و ولت کنه ضربه شدیدی میخوری.موفق باشی

- - - Updated - - -

سلام تایپیکت رو خوندم و بهت حق میدم اصلا مشکلی نداره خیلی ها تو سن تو اینجوری میشن، به خاطر اقتضای سن ات هست. مثلا خود من همیشه این خصلت رو داشتم و جایی می رفتم همیشه عاشق هم جنس هایم میشدم و خیلی بهشون علاقه مند می شدم و دلم می خواست اون ها هم بهم توجه کنن. البته از لحاظ جنسی نه اما از لحاظ عاطفی آره. اما الان خوب شدم وچند سالی هست که خود به خود خوب شدم.به نظرم تو سن شما خیلی طبیعیه و غصه نداره .اما ممکن هست به کسی که علاقه پیدا میکنی بهت بی محلی کنه و یا ترکت کنه که اون وقت خیلی شکست می خوری چون من خودم تجربه اش رو تو دبیرستان داشتم و یکی از دوستانم رو خیلی دوست داشتم وقتی ولم کرد به حدی ضربه روحی شدم که افت تحصیلی پیدا کردم و کلی آینده ام تغییر کرد و افسردگی گرفته بودم.سعی کن فراموشش کنی چون اگه وابسته بشی و ولت کنه ضربه شدیدی میخوری.موفق باشی

[A*J]

[حسین دستجردی]

با سلام دوست عزیز
به عنوان یه هم سن بهتون میگم در صورتی که واقعا میبینید نمی تونید رفت و آمد و ارتباط با اون شخص رو محدود کنیدپس بهتره این رابطه رو زیر نظر یه دکتر مشاوره و با چندین جلسه روان کاوی ادامه بدید چون با توجه به حساسیت این موضوع اگه خودتون بخواهید بدون کمک مشاوره به این رابطه خاتمه یا ادامه بدید در آینده ممکن هستش به مشکلات زیادی بر بخورید و توصیه دوم من به شما این هستش که به هیچ وجه نه تنها به اون شخص وابسته نشید بلکه نذارید اون احساس شما به خودش رو بفهمه و فقط مثل دو تا دوست صمیمی باهاش رفتار کنید