سلام امیرحسین،میدونم الان یادوتصویرش زیبا میادبه ذهنت،احساس جدیدی رو داری تجربه میکنی که قبلا نمیشناختی،وقتی بهش فکرمیکنی احساس هویت اعتمادبه نفس ،وبامعناترشدن زندگی بهت دست میده... اماپسرخوب به این یک مرحله گذرا از زندگیته که باید بادقت وتأمل ودوراندیشی پشت سربگذاریش،به اون دخترنگو که دوسش داری وابرازاحساس نکن،هم ممکنه به لحاظ عاطفی مشکل پیداکنه وخانوادش متوجه تغییرات بشوند وهر دوشما انگشت نمابشویدوسرزنشها متوجه تون بشود،هم کنترل احساسات از دستت درمیره.سعی کن دیگه باهاش چت نکنی وشرایطی که باعث میشه بهش فکرکنی روتغییربدهی.بعدش یک خلأ برات میماند که سعی کن با ورزش وفعالیتهایی که دوس داری پرش کنی بااین روشها ازبتدریج ازاین حال وهوا میایی بیرون ودوباره روحت آروم میشه.حالا حداقل ۵سال زوده چون شرایط ازدواج مهیانیست ممکنه ازنظر روحی ممکنه آسیب ببینی.
ای بامن وپنهان چودل ،از دل سلامت میکنم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)