حرفای مادرم به شدت روی من تاثیر منفی میذاره و منو به هم می ریزه ( به محبت مادرم نیاز دارم به جاش حرفای آزار دهندشو میشنوم)

[sara 65]

سلام دوستان عزیزم
راستش توی باز کردن این تاپیک دودل بودم چون نمیدونم کسی میتونه حس منو درک کنه و باهام همدردی کنه یا نه! چون همه جا از عشق مادر میشنویم و فداکاری و دلسوزیو...
اما متاسفانه من توی این 27 سال که از زندگیم گذشته کمتر این چیزا رو حس کردم! توو تموم این سال ها چیزی که من از مادرم دیدم یا تحقیر شدن بود یا مسخره شدن! یا منت گذاشتن برای هرکاری که توی خونه انجام میده و یا مقایسه من با کسایی که واقعا هرچی فکر میکنم هیچ برتری توشون نسبت به خودم نمیبینم! شاید اینو باورتون نشه اما به سختی یادم میاد که یک بار مادرم بدون مناسبت منو از ته دل بغل کرده باشه و بوسیده باشه!
من و برادرم و خواهرم آدمای موفقی از نظر تحصیل یا کار بودیم اما هیچ وقت ندیدم که جایی داره به ما افتخار میکنه! در عوض کوچکترین ایرادانمونو انقد میگه که واقعا هیچ کدوم از ما اعتماد به نفس خوبی نداریم. و همیشه با هر روشی که برخورد کنیم یه دلیل برای گیر دادن به ما داره....
من آدم تقریبا اجتماعی و شوخی هستم و همه جا منو به عنوان یه آدم باجنبه میشناسن یعنی خیلی سخت از حرفاای دیگران ناراحت میشم اما مشکل اینجاست که حرفای مادرم به شدت روی من تاثیر میذاره و منو به هم میریزه. نمیدونم میتونین این حسمو درک کنین یا نه اما مثل یه بچه هنوز به محبت مادرم نیاز دارم و وقتی این محبتو نمیبینم و به جاش حرفای آزار دهندشو میشنوم به هیچ وجه نمیتونم خودمو کنترل کنم و گاهی ساعت ها گریه میکنم. میتونم اینو با اطمینان بگم که هیچکس توی زندگیم اندازه ی مادرم منو ناراحت نکرده و به خاطرش گریه نکردم! همین الان هم که اینا رو مینویسم دارم گریه میکنم
بهرحال الان دیگه به این نتیجه رسیدم که این اخلاقشه و من نمیتونم عوضش کنم اما میخوام حداقل خودمو عوض کنم! میخوام بتونم زخم زبونا و تحقیراشو نشنیده بگیرم و بهشون بی اعتنا باشم. نمیخوام قهر یا بی احترامی کنم فقط میخوام به جایی برسم که کاراش دیگه عذابم نده.دوستان لطفا اگه راهی به ذهنتون میرسه کمکم کنین تا بتونم تو این خونه دووم بیارم چون واقعا دارم افسرده میشم...

[veis]

وااای عزیزم گریه نکن. حتما الانم باهاش بحثت شده که این جوری بهم ریختی . آره ؟
یا شایدم بابت موضوع دیگه ای دلت گرفته بوده ، اونم یه چیزی گفته ، تو یه دفعه ناراحت شدی .

ولی مطمئن باش همه اینا در ظاهره . برو از دلش بپرس .
خب بعضی آدما هم اینجوری اند دیگه . علاقشونو بروز نمیدن. من که شک ندارم اون بهتون افتخار می کنه .
شک ندارم اگه یه ذره مریض بشین یا اتفاقی براتون بیفته ، اون از همه بیشتر غصه می خوره

الانم شما عصبانی هستی. یکی دو روزی به خودتون استراحت بدین یا جایی برین .
ایشالا حالتون خوب بشه .

فقط گریه نکنید دیگه .

[dokhtare kordestan]

سلام عزیزم
اگه روزی 1000 بار کتکت بزنه بازم عاشقتهمحال یه ماد عاشق فرزندش نباشه
ولی خوب دیگه اخلاقش اینجوریهمامان من همیشه میگه احتیاجی به تعریف و تمجید من ندارین مردم خودشون شمارو میبینن
عزیزنم اون اگه از شما ایراد میگیره قصدش تحقیر شماها نیست بلکه میخواد شماها بهتر بشین ولی روشش اینجوریه.به خیال خودش اینجوری تشویقتون میکنه
بالاخره نسل ما با اونا فرق داره نباید انتظار داشته باشی مثل ما رفتار کنن یا الگوهای تربیتیشون مثل ما باشهاکه مامان خوبی نبود الان شما به این راحتی میگفتیم منو خواهر برادرام موفقیم؟عزیزم موفقیت شما حاصل زحمت و تربیت مادرتونهاینو مطمان باش

- - - Updated - - -

بعدشم قرار نیستش همه آدما مدل ابراز علاقشون مثل هم باشه.مادر منم سالس یه بار که مسافرت میره تو آغوشم میکشه و بوسم میکنه ولی من خودم روزی چندبار بوسش میکنم با همه وجود هم حس میکنم که چقد دوسم داره

[ammin]

سطح سواد مادرت چه میزان هست؟وشماوبقیه درچه سطحی؟بیشترین انتقادوتحقیرش روی چه رفتاروگفتاری ازشماست؟استدلالات خودش برای توجیه تحقیراتش چیه؟

[dokhtare kordestan]

شما هم باید اونارو درک کنید,بالاخره 1000 جور گرفتاری دارن به خاطر شما,خسته میشن,سن و سالی ازشون گذشته

یه کم رو رفتار واخلاقیات خودت تمرکز کن ,ببین واقعا رفتارت به عنوان یک فرزند مناسب هست یا خیر؟و ببین که آیا واقعا خودتو بهش نزدیک میکنی یا نه؟بهش ابراز علاقه میکنی؟

سعی کنید وقتی یه رفتار شما اونو اذیت میکنه به رفتارتون فکر کنید شاید واقعا مهم باشه و خودتون متوجه نباشید

- - - Updated - - -

با این افکار خودتو اذیت نکن
مطمان باش هم عاشقتونه هم خیلی بهتون افتخار میکنه

[hossein856]

با مادرت در مورد رفتارش تا به حال حرف زدی تا به حال بهش کفتی چرا این رفتارها رو میکنه به نظرم بشین مادرت حرف بزن چون مادر هرچقدر اخلاقش بد باش هیچ کس توزندگی نمیتونه مثل یک مادرباشه همیشه احترامش رو نکهدار با پدرت هم در مورد رفتار مادرت حرف بزن

[زنده دل]

لان دیگه به این نتیجه رسیدم که این اخلاقشه و من نمیتونم عوضش کنم اما میخوام حداقل خودمو عوض کنم!

اول باید رو خودتون کار کنید که از کاراشون ناراحت نشید
هر روز به خوبیهاشون فکر کنید + همون چندباری که در طول عمرتون بهتون محبت کردن و شمارو در آغوش کشیدن
اونارو بنویسید و هر وقت موردی یادتون اومد تو لیستتون اضافه کنید و هر از گاهی مرورش کنید تا تو ناخودآگاهتون بشینه

بدیهاشونم بخاطر خودتون - نه مادرتون - ببخشید و اینو همیشه با خودتون تکرار کنید که خدا چقد از این کار شما خوشحال میشه و بخاطرش تو کارهاتون گشایش بوجود میاره
به قول خودتون شما که نمیتونید ایشونو عوض کنید، مادرتونم هستن و هیچی نباشه کلی حق به گردن شما دارن، پس با فکر کردن به بدیها و کاستی ها خودتونو اذیت نکنید چون هیچ فایده ای نداره و فقط زندگی رو براتون تلخ می کنه
هنر زندگی کردن اینه که بتونیم با سختی هاش، خودمونو رشد بدیم. از این فرصت برای رشد خودتون استفاده کنید

بعد از اون سعی کنید وارد قلب مادرتون بشید
بالاخره هرکسی یه قلقی داره، باید راه نفوذ به دل مادرتونو پیدا کنید، اونوقت می بینید که چه راحت باشما راه میان
باید پیدا کنید که چه نوع محبتی رو مادرتون بیشتر تأثیر میذاره؟
مادرتون رو چه حسی حساسترن؟
مثلا اگه محبت شمارو با چشم ببینن (مثلا کادو یا تمیز کردن خونه) یا اگه بشنون (ابراز محبت، گوشزد کردن خوبیهاشون، گفتن جمله دوستت دارم) یا اگه لمس کنن (مثل بغل کردن) بیشتر تحت تأثیر قرار میگیرن
شما هر سه راه رو امتحان کنید ولی بیشتر رو اونی که رو مادرتون اثرگذارتره تمرکز کنید
به مرور روی برخوردشون با شما تأثیر میذاره
مگه میشه کسی کلی محبت از یه نفر ببینه و بازم رفتارش در مورد اون آدم عوض نشه
ولی تغییر دادن مدل یه ارتباط 27 ساله، زمان بر هست. امیدوارم صبور باشید.

[sara 65]

دوستای خوبم واقعا از همدردی و نظرات خوبتون ممنونم

veis عزیز
واقعا ممنونم. اتفاقا دیشب هیچ بحثی نداشتم و گذاشتم که یکم شرایط روحیم آروم تر بشه تا بیام اینجا دردودل کنم اما موضوع همینه که حتی یادآوری حرف ها و حرکات مادرم شدیدا منو ناراحت میکنه . یعنی در حالی که خیلی راحت میتونم حرف دیگرانو نشنیده بگیرم، انگار حرفای مادرم روی حساسترین بخش مغز منه که ناخودآگاه اشک منو در میاره!

Leila afshari عزیزم
بابت همدردیت ممنون اما نمیدونم واقعا عشقی که هیچ وقت به زبون نیاد یا نشون داده نشه ارزشی داره؟؟ من به شخصه ترجیح میدم یه نفر حداقل به زبون بگه که منو دوس داره تا اینکه تو دلش دوست داشته باشه و من هیچ وقت اینو نفهمم! صد در صد رفتار من هم مشکل داره اما من واقعا به مرحله ای رسیدم که هیچ امیدی به بهتر شدن شرایط ندارم چون همه ی راه ها رو رفتم و نتیجه نگرفتم

ammin عزیز
من فوق لیسانسم . برادرم 35 سالشه و پزشکه و خواهرم هم دانشجوی دکتراست. و هر دو ازدواج کرده ان. مادرم هم سالها قبل فوق دیپلمشو گرفته اما شاغل نیست. مادر من ذهنش پر از پیش داوری هایی راجع به ماست که تحت هیچ شرایطی تغییر نمیکنه. مثلا من تو گذشته کارامو یکم کند انجام میدادم اما الان واقعا اینجوری نیست. اما هنوزم وقتی میخوام یه کاریو انجام بدم مادرم جلوی همه این موضوعو پیش میکشه. مثلا اگه یه جا من شروع کنم به ظرف شستن جلوی همه میگه وای ندین سارا بشوره میخواد 4 ساعت طول بده! یا اینکه من سالها توی خوابگاه زندگی کردمو خودم یاد گرفتم که آشپزی کنم و این کارم خوب انجام میدم اما همیشه میگه تو عرضه ی غذا درست کردن نداری! با اینکه بارها یه کاریو انجام دادم و خودش قبول داشته که خوب انجام دادم اما سریع اونو فراموش میکنه و روی پیش داوریاش قضاوت میکنه! نمیدونم شاید میخواد منو تحریک کنه که این کارا رو انجام بدم ولی خودش میگه من به شما میگم که دیگران به شما نگن! فردا پس فردا ازدواج کنین به مشکل نخورین اما جالبه که همیشه جلوی همسرای خواهر برادرم هم ازشون ایراد میگیره پس من نمیتونم این دلیلو قبول کنم

آقای Hossein856
بله بارها باهش صحبت کردیم. پدرم هم با رفتارش آشناست اما متاسفانه گاهی تحت تاثیرش قرار میگیره و این برام خیلی ناراحت کنندست. متاسفانه خیلی علاقه به تخریب شخصیت ما جلوی همدیگه داره و من خودم سعی میکنم اصلا اهمیت ندم و تحت تاثیر قرار نگیرم هرچند که نا خودآگاه تاثیر میذاره و انتظار دارم اونا هم مثل من باشن. اما پدرم گاهی منو سرزنش میکنه ولی زود پشیمون میشه چون اونم از این شرایط خبر داره

- - - Updated - - -

اول باید رو خودتون کار کنید که از کاراشون ناراحت نشید
هر روز به خوبیهاشون فکر کنید + همون چندباری که در طول عمرتون بهتون محبت کردن و شمارو در آغوش کشیدن
اونارو بنویسید و هر وقت موردی یادتون اومد تو لیستتون اضافه کنید و هر از گاهی مرورش کنید تا تو ناخودآگاهتون بشینه

بدیهاشونم بخاطر خودتون - نه مادرتون - ببخشید و اینو همیشه با خودتون تکرار کنید که خدا چقد از این کار شما خوشحال میشه و بخاطرش تو کارهاتون گشایش بوجود میاره
به قول خودتون شما که نمیتونید ایشونو عوض کنید، مادرتونم هستن و هیچی نباشه کلی حق به گردن شما دارن، پس با فکر کردن به بدیها و کاستی ها خودتونو اذیت نکنید چون هیچ فایده ای نداره و فقط زندگی رو براتون تلخ می کنه
هنر زندگی کردن اینه که بتونیم با سختی هاش، خودمونو رشد بدیم. از این فرصت برای رشد خودتون استفاده کنید

بعد از اون سعی کنید وارد قلب مادرتون بشید
بالاخره هرکسی یه قلقی داره، باید راه نفوذ به دل مادرتونو پیدا کنید، اونوقت می بینید که چه راحت باشما راه میان
باید پیدا کنید که چه نوع محبتی رو مادرتون بیشتر تأثیر میذاره؟
مادرتون رو چه حسی حساسترن؟
مثلا اگه محبت شمارو با چشم ببینن (مثلا کادو یا تمیز کردن خونه) یا اگه بشنون (ابراز محبت، گوشزد کردن خوبیهاشون، گفتن جمله دوستت دارم) یا اگه لمس کنن (مثل بغل کردن) بیشتر تحت تأثیر قرار میگیرن
شما هر سه راه رو امتحان کنید ولی بیشتر رو اونی که رو مادرتون اثرگذارتره تمرکز کنید
به مرور روی برخوردشون با شما تأثیر میذاره
مگه میشه کسی کلی محبت از یه نفر ببینه و بازم رفتارش در مورد اون آدم عوض نشه
ولی تغییر دادن مدل یه ارتباط 27 ساله، زمان بر هست. امیدوارم صبور باشید.

مرسی از راهنمایی های خوبت. من واقعا به راهکارهایی نیاز دارم که بتونم خودمو کنترل کنم. در واقع وقتی میبینم با بی انصافی تمام داره از من بد میگه هرچقدر اون لحظه سعی میکنم که نشنیده بگیرم یا چیزی نگم نمیتونم. سعی میکنم از خودم دفاع کنم و اون لحظه نمیتونین تصور کنین که من چه فشار عصبی رو تحمل میکنم. بله ایشون یک مادره و مطمئنا برای من زحمت های زیادی کشیده و منم نمیگم که تمام این چندسال داشتیم با هم دعوا میکردیم . بارها شده که برای مدتها رابطه ی خوبی با هم داشتیم اما من همیشه از نظر محبت مادر احساس کمبود میکردم و میکنم.
کادو دادن یا بغل کردنو بوس کردن که هیچ فایده ای نداره.انجام دادن کار خونه راضیش میکنه اما خیلی سریع یادش میره و میگه شماها هیچکار نمیکنین همه ی کار خونه با منه. فکر کن که با رضایت تمام آشپزی کنیو ساعتها براش وقت بذاری اونوقت مادرت بگه یه شب غذا درست میکنی میگردی راحت ترین چیزو درست میکنی؟؟ یا میگه سارا چه اخمی میکنی داری این کارو انجام میدی در حالی که واقعا من داشتم با رضایت انجام میدادم. کلا اثر موقت داره و خیلی وقت ها هم به چشم نمیاد.

[tamanaye man]

خیالی نامردیه که بگی از مادرت متنفری ، تا عنوان تاپیکت رو دیدم خیلی فکرا به سراغم اومد .
یعنی واقعا به این که گفته ندید به سارا 4 ساعت طولش میده ، میگی سرزنش یا زخم زبون ؟ این چیزا که خیلی مادرا میگن ، و اصلا هم بچه ها به دل نیمیگیرن و میخندن ، تازه تایید هم میکنند که مامانم راست میگه .
از چیزایی که تعریف کردی من چیز بدی از مادرت ندیدم ، اتفاقا تمام موفقیت هاتون هم از چشم مادرت میبینم .

[hhh111]

دقیقا من هم همین مشکل رو دارم من22 سالمه با مامانم 18 سال تفاوت سنی داریم ولی انگار تفاوت سنی کم تر باشه بد تره
مامانم هیچ وقت ازم تعریف نکرده مثلا همه اش ایراد میگیره یا ایرادامو جلوی فامیل به همه میگه مثلا اره اینم کار بلد نیست اشپزی بلد نیست
همه اش تو خونه در حال مقایسه کردن با هم سن و سال های خودمه .....مدام میگه فلانی رو ببین چه زرنگ اونو ببین اله بله.......واقعا افسردم میکنه با این رفتاراش
وقتی انتقاد میکنم میگه اصلا نمیشه با تو حرف زد تو خیلی حرص میدی .....بدتر عصبانی تر میشم
واقعا مهربونه ولی فقط میگه اینو بخور اونو بخور ......نه تعریف میکنه نه بوس میکنه نه بغل .....فقط مقایسه ه ه از بس بوسم نکرده واقعا من هم دیگه روم نمیشه بوس کنم
تروخدا منم راهنمایی کنین .........واقعا عصابم میریزه بهم