اضطراب و بی خوابی زندگیمو تحت شعاع قرار داده .

[m_eros]

سلام
الان 3 ساله که مشکلی پیدا کردم ..
درگیری های ذهنیم چیزاییه که همه ممکنه داشته باشن حتی بدتر از من ، اما
یادم نمیاد آخرین باری که با آرامش خوابیدم کی بود . دائم خوابای عجیب غریب میبینم. انقد خوابم سبکه با کوچیکترین حرکتی از خواب بیدار میشم. چندین بار از خواب بیدار میشم دوباره میخوابم صبح ها هم همیشه یه ساعت زودتر از وقتی که باید بیدار شم بیدار میشم حتی روزای تعطیل که سر کار نمیرم و میخوام بخوابم.اکثر مواقع صبح حالت تهوع دارم و نمیتونم صبحانه بخورم، بعدش تمام روز دلشوره دارم، حتی مواقعی که اتفاقی هم نیافتاده بی دلیل استرس میگیرم ، خیلی کم اشتها شدم . دائم فکر و خیال میکنم ، بیشتر به آینده فک میکنم ، خیلی مطالعه کردم راجع به این چیزا که بتونم خودمو کنترل کنم ولی دست خودم نیست.
سال اول که این مشکلو پیدا کرده بودم خیلی اوضام خراب بود دانشجو بودم صبحای امتحان بلا استثنا تهوع داشتم ببخشید وقتی میخواستم بالا بیارم زور میزدم ولی چیزی جز آب بالا نمیاوردم و انقد بهم فشار میومد که فک میکردم دارم خفه میشم و تا آخر روز بی حال بودم و کل انرژیمو از دست میدادم و از دلشوره هم نمیتونستم یه جا بشینم . ولی این حالتم فقط مواقعی بود که امتحان یا مشکلی داشتم فک میکردم به خاطر مشکلمه دکتر هم نمیرفتم. الان دیگه مزمن شده بدون هیچ علتی دلشوره دارم . خیلی هم کم تحمل شدم زود عصبی میشم.
2 ماه پیش به روانپزشک مراجعه کردم 2 تا قرص ضد اضطرابو اینا بهم داد ولی تاثیری نداشت دیشب دوباره نوبت داشتم گفتم تاثیری نداشت تغییر داد نمیدونم چقد تاثیر داره ، روانشناس خوب هم نمیشناسم که باهاش صحبت کنم
با اینکه در ظاهر زیاد بروز نمیدم ولی واقعا تو این مدت اذیت شدم.
میدونم شاید خودمم در گذشته مقصر بودم که این حالتا واسم پیش اومده ... ولی الان خیلی دلم میخواد درمان شم برگردم به همون روزایی که اگه یکی میخواست یه آدم بیخیال مثال بزنه منو مثال میزد.

[m_eros]

یعنی هیچکی نبود یه چیزی بگه !!!!!
ماشالا همه دکترای روابط دختر پسر و زناشویی دارن دیگه به ما نمیرسه
بابا به خدا وضیعت من اضطراری تره

[**سهیل **]

ماشالا همه دکترای روابط دختر پسر و زناشویی دارن دیگه به ما نمیرسه

این رو قبول دارم!
---------------------------------
سلام شما گفتین 3ساله تو این وضعیت هستین - قبلش چی؟
یعنی چی شد که اینجوری شدین؟
چند سالتونه؟ تحصیلات؟ مجرد؟ متاهل؟ و..............
بیشتر از خودتون و 3سال قبلتون بگین تا بهتر مشاوره شین.

[m_eros]

---------------------------------
25 سالمه - فوق لیسانس- مجرد
قبل از این اصلا استرسی هم نبودم تقریبا آدم بیخیالی بودم
نمیدونم دقیقا چه اتفاقی باعث شد فقط شروعش از زمان امتحانای پایان ترم یکی از ترم های دوره لیسانسم بود که خیلی فشار روم بود.
یه مقداری هم مشکلم ژنتیکیه ... ولی یهو شروع شد

[کامران]

سلام. این روزا خیلی گرفتارم و فرصت نمیکنم بیام تالار اما نوشته شما نظرمو جلب کرذ! من هم هروقت استرسای زیادی رومه عین همین حالات برام ایجاد میشه اما اینکه بی دلیل اینطور ممیشید جای تامل داره! ممکنه استرس مزمن پیدا کردید! من ی مدت سعی کردم واسه خودم ارامش ایجاد کنم و هر پیشنهاد کاری را حتا برای اینکه روم لود استرسزا نیافته رد میکردم! الان حالتام کمتر شده اما باز داغ شدن سر و گردن و گزگز گوش را تجربه میکنم! فقط باید اعصابتون را آرام کنید! درمانهای دارویی زمانبره و باید بهشون فرصت بدید! خیلی زوذ ذکتر را ول کردید!!

[toojih]

سلام. این حالت برای من هم پیش اومده با همون علائم کم خوابی، استرس، کم اشتهایی،.... ولی نه بدون دلیل. مثلا فشار کاری یا دغدغه تحصیلی.

من با نظر کامروا موافقم. برای من هم دارو موثر نبود. آرامش و رفع اون علته خیلی مهمه. باید دید که علت از کجاست و اونوقت میشه راه حل براش پیدا کرد.

[m_eros]

سلام. این روزا خیلی گرفتارم و فرصت نمیکنم بیام تالار اما نوشته شما نظرمو جلب کرذ! من هم هروقت استرسای زیادی رومه عین همین حالات برام ایجاد میشه اما اینکه بی دلیل اینطور ممیشید جای تامل داره! ممکنه استرس مزمن پیدا کردید! من ی مدت سعی کردم واسه خودم ارامش ایجاد کنم و هر پیشنهاد کاری را حتا برای اینکه روم لود استرسزا نیافته رد میکردم! الان حالتام کمتر شده اما باز داغ شدن سر و گردن و گزگز گوش را تجربه میکنم! فقط باید اعصابتون را آرام کنید! درمانهای دارویی زمانبره و باید بهشون فرصت بدید! خیلی زوذ ذکتر را ول کردید!!

منم الان بهتر از اوایل شدم بهتر خودمو کنترل میکنم ... ولی آره منم حس میکنم مزمن شده ...دکتر رو ول نکردم داروهایی قبلیش موثر نبود داروهای جدید داد بهم بهتر از قبله ولی یکم بی حالم میکنه صبحا ... البته منم کم استرس روم نیس هم درس هم کار و یه سری مسائل دیگه که دیگه واسم غیر قابل کنترل شده بود از هز چیز کوچیکی دلهره میگرفتم.

- - - Updated - - -

سلام. این حالت برای من هم پیش اومده با همون علائم کم خوابی، استرس، کم اشتهایی،.... ولی نه بدون دلیل. مثلا فشار کاری یا دغدغه تحصیلی.

من با نظر کامروا موافقم. برای من هم دارو موثر نبود. آرامش و رفع اون علته خیلی مهمه. باید دید که علت از کجاست و اونوقت میشه راه حل براش پیدا کرد.

منم دوس دارم علتشو بفهمم شاید یه سری رورابطی که قبلا داشتم بی تاثیر نبودن . نمیدونم چرا همیشه تو روابطم با شکست مواجه شدم شایدم انتخابام درست نیست.
منم کلا آدمیم که مشکلاتمو تو خودم میریزم اصلا بروز نمیدم شاید از ظاهرم هیچ کس نفهمه چقد دلم آشوبه سعی میکنم جلوشون بخندم و خوشحال باشم .
از زندگیم کارم راضیم شاید اگر این استرس لعنتی نبود خیلی هم موفق تر بودم. البته اینم بگم خیلی ایده آل فکر میکنم دوس دارم صاحب همه چیز باشم.


ممنون از همدردیتون

[m_eros]

مثه اینکه کارشناسای اینجا هیچی راجع به این موضوع نمیدونن !

[نوروزیان.]

عزیزم شما مشکل عصبی داری و باید دارو درمانی را ادامه دهید. همچنین بهتر است این قدر به خودتان فشار وارد نکنید. هم درس هم کار هم مسایل دیگر. شما الان باید درمان شوی و درمان شدن شما در اولویت و از هر چیزی مهمتر است. پس بهتر است از بین این کارها یکی را که از همه مهمتر و حیاتی تر است انتخاب کنی و بقیه را به بعد موکول کنی. اگر یک آدم قبراق و پرانرژی و سالم بودی من خودم به شما پیشنهاد می دادم همه این کارها را با هم انجام دهید. اما الان بیمار شده اید و نباید خودتان را به خطر بیندازید. باید بگویم علاوه بر تهوع استرس و فشار عصبی مداومی که شما دارید می توانید بیماری های بسیار جدی برای شما ایجاد کند که به راحتی درمان نمی شود. پس اولویت زندگی خود را روی درمان خود بگذارید.

از فعالیت های استرس زا به شدت پرهیز کنید. اتفاقا درست متوجه شده اید. رابطه های دوستی با جنس مخالف بسیار آسیب زننده است و چرایش را همه می دانند. شما باید از این روابط و هر چیز استرس زای دیگری پرهیز کنی. سعی کن در کارهایت نظم داشته باشی تا به خاطر دیر شدن یا عقب افتادن کاری استرس نگیری. ضمنا پیش یک روانپزشک کاملا مطمئن برو.

[m_eros]

عزیزم شما مشکل عصبی داری و باید دارو درمانی را ادامه دهید. همچنین بهتر است این قدر به خودتان فشار وارد نکنید. هم درس هم کار هم مسایل دیگر. شما الان باید درمان شوی و درمان شدن شما در اولویت و از هر چیزی مهمتر است. پس بهتر است از بین این کارها یکی را که از همه مهمتر و حیاتی تر است انتخاب کنی و بقیه را به بعد موکول کنی. اگر یک آدم قبراق و پرانرژی و سالم بودی من خودم به شما پیشنهاد می دادم همه این کارها را با هم انجام دهید. اما الان بیمار شده اید و نباید خودتان را به خطر بیندازید. باید بگویم علاوه بر تهوع استرس و فشار عصبی مداومی که شما دارید می توانید بیماری های بسیار جدی برای شما ایجاد کند که به راحتی درمان نمی شود. پس اولویت زندگی خود را روی درمان خود بگذارید.

از فعالیت های استرس زا به شدت پرهیز کنید. اتفاقا درست متوجه شده اید. رابطه های دوستی با جنس مخالف بسیار آسیب زننده است و چرایش را همه می دانند. شما باید از این روابط و هر چیز استرس زای دیگری پرهیز کنی. سعی کن در کارهایت نظم داشته باشی تا به خاطر دیر شدن یا عقب افتادن کاری استرس نگیری. ضمنا پیش یک روانپزشک کاملا مطمئن برو.

مرسی نوپو جان ،کاملا پیگیر داروها هستم روانپزشکمم بهترین پزشکه اینجاست الان که دارو مصرف میکنم وضعیتم بهتر از قبل شده ، من کلا آدم صبوریم خیلی چیزارو تحمل میکنم ، کارو درس که نمیخوام کنار بذارم کنار چون دوس دارم، به خاطر کارمم مجبورم دائم به روز باشم سرچ کنم مطلب بخونم چون تو مرکز تحقیقاتی کار میکنم ازشم راضی ام الان ، اوایل واسم خیلی سخت بود اما الان نه عادت کردم ،
آره قبول دارم این روابط به من آسیب زد البته نه الان بلکه 4 5 سال پیش ، که اثراتش باقی مونده ، و یه ترسی همیشه تو وجودم هست ازینکه نتونم رابطه خوبی برقرار کنم و متاسفانه این ترس باعث میشه که واقعا هم نمیتونم و بهم میخوره با اینکه به هر دلیلی حالا کاری ندارم خیلیا هستن وحله ی اول جذبم میشن اما نمیتونم اونجور که میخوام رابطرو کنترلش کنم.
یه مشکل دیگم دارم همه چیزو میفهمم خیلی وقتا هم میدونم باید چی کار کنم ولی خودمو گول میزم گاهی وقتام میفهمم اما نمیدونم چه عکس العملی در مقابل دیگران انجام بدم.
چون بهم ثابت شده اگه عکس العمل به موقع انجام ندی خیلی ضرر میرسونه و بر عکسش خیلی به نفعه ، مخصوصا آدم حساسی مثل من خیلی محافظه کارم باید مراقب رفتارام باشم.چون همین چیزا باعث افسردگی و اضطرابم شده.
با اینکه وقت آزاد زیاد ندارم کار میکنم مطالعه میکنم کلاس زبان میرم با دوستام زیاد بیرون میرم اما بازم احساس تنهایی می کنم دلم یه همدم میخواد یکی که بتونم باهاش راحت حرف بزنم، بهم ارامش بده
نیدونم لازمه کنار دارودرمانی پیش روانشناس هم برم یا نه ؟ اینجا مشاور خیلی خوب نداره متاسفانه ، فک نمیکنم خیلی فایده داشته باشه و نمیدونم داروهایی که میخورم چقد موثرن آیا درمان میشه یا بعد از قطعشون دوباره بیماری برمیگرده مطمئن نیستم. دلم میخواد رفتارای درستو یاد بگیرم فبل اینکه خودم تجربه کنم و بهم ضربه بزنه .
بازم ازتون ممنونم که وقت میذارین