1-توی خانواده پرجمعیت(به شرط اینکه بین اعضا ارتباط خوبی باشه )رفت وامد حضوری ویا ارتباط تلفنی و...زیاده مثلا شاید خانم بخواد هر روز احوال یکی از خانوادشو بپرسه یا واسه هر مناسبتی به هر کدوم اس ام اس بزنه یا حضوری ملاقات داشته باشه که یا برید خونشون یا دعوتشون کنه خونه خودتون .خب این بسته به روحیات شماست که آیا از این مسایل خوشتون میاد یانه.شما تو جلسه خواستگاری قبل اینکه نظر خودتونو بگید ازش بپرسید چقدر اهل رفت وامده وبا کیا. ودوست داره تو تبریک مناسبت ها به کیا اس ام اس بزنه.
2-بچه های این خانواده ها کمی مستقل تر از خانواده های کم جمعیت هستن واگر بر فرض بخوان تنها برن بیرون نگرانی کمتری واسش دارن ولی وقتی تعداد بچه ها کمه نظارت والدین بیشتره .نمونش خود من که تک فرزندم وزیاد با این مساله روبرو بودم!ا
لبته بیدست وپا بودن خیلی نمیتونه ارتباطی با این داشته باشه .بچه هایی هم هستن که تعدادشون زیاده اما هنوز نمیتونن گلیم خودشونو از اب در بیارن.
3-از نظر اقتصادی توی این خانواده ها ممکنه یه سری کمبودهایی باشه که طرف انتظارداشته باشه بعد ازدواج همسرش واسش مهیا کنه والبته ساپورت اقتصادی از طرف پدر ایشون واسه شما وجود نداره ولی خب اگر کمکی هم در اینده نیازداشته باشید میتونین رو اعضای دیگه خانوادش حساب کنید .که البته تو دوره الان با این وضعیت اقتصادی یه کم ناممکنه در کل مشکل زیادی نیست که اگه اون دختر خوب باشه بخواین به خاطرش انتخابش نکنید.تازه خوبی هایی هم داره مثلا توی غمها ومشکلات تنها نیستید .میتونید از هم مشورت بگیرید وبهم کمک کنید.تازه! بچه هاتون یه عالمه خاله ودایی دارن نه مثل من که نه خاله ای هست ونه دایی
.فقط وقتی میخواین دعوتشون کنید خونتون همه رو با هم نگید چون از شلوغی سر سام میگیرید
علاقه مندی ها (Bookmarks)