جدا بشم یا زندگیمو بسازم؟؟

[paniz93]

سلام
من دختری هستم 20 ساله که شدیدا به کمک شما دوستان عزیز واسه ساختن زندگیم نیاز دارم خیلی وقته سایته شما رو دنبال میکنم اما نتونستم با تایپیک بقیه دوستان مشکلمو حل کنم واسه همین این تایپیکو زدم تا شما دوستای گلم بتونین کمک کنین پیشاپیش از همتون تشکر میکنم
9 ماه پیش به اصرار خانواده با یه آقایی عقد دائم کردم که البته تا الان به دلایلی ثبت شناسنامه نشده چون سنم کم بود به هیچ وجه قصد ازدواج نداشتم واسه همین این عقد یه دفعه ای خیلی منو شوکه کرد اوایل تصمیم گرفتم که علاقه ای از طرف من وجود نداره رو ایجاد ککنم اما به دلایلی از جمله بعضی از اخلاقای خاص همسرم نتونستم ایشون از همون اول از من میخواست که مث عاشق و معشوق باشیم ولی واسه منی که علاقه ای نداشتم خیلی سخت بود ایشونم که صبرش خیلی کم بود و توقع داشت یه شبه عاشقش بشم از محبت کردن بهم کم نمیذاشت خونوادش خیلی بهم احترام میذاشتن ولی نمیدونم چرا این غرور لعنتیم اجازه نمیداد دوسش داشته باشم حس میکردم اگه علاقشو ایجاد کنم جلو بابا مامانم که یجورایی این ازدواجو تحمیل کردن شکست خوردم میخواستم بهشون ثابت کنم که اجبار کردن آدم به ازدواج تحمیلی چه عاقبتی داره اما غافل از اینکه داشتم همه چیزه خودمو نابود میکردم حتی توی اون دوران دست به کارایی زدم که همشون اشتباه محض بود وقتی دیدم شرایط خیلی واسم سخت شده ازشون خواستم که جدا بشیم تا خونوادم بفهمن که اشتباهشون به قیمت تباه شدن زندگیه دخترشون تموم شده اما فراموش کرده بودم که اون دختر خودمم نه دشمنم خیلی حرمتا اون زمان شکسته شده خیلی حرفای بدی زدم من که حالا یاداوریشون اذیتم میکنه نتیجه این شد که نامزدم و خونوادش راضی به جدایی نشدن ولی 6 ماه از من خبری نگرفتن و فقط وقتی یه مجلس داشتن از من خواهش میکردن که واسه حفظ آبروشون برم
از 3 هفته پیش که باهام صحبت کردن که تکلیفشونو مشخص کنن گفتم حاضرم یه بار دیگه واسه این زندگی تلاش کنم با این شرایط که نامزدی که اون زمان جونش واسم در میرفت الان دیگه سرد شده نمیدونم چیکار کنم نمیدونم پتانسیلشو دارم که یبار دیگه عاشقم بشه یا نه نمیدونم باید جدا شم یا باید بمونم:( خوشحال میشم اگه راهنماییم کنین

[کامران]

جدا شدن که اصلا! ی دختر جوون 20 ساله بیوه بشه دیگه هیچی! خیلی باید شانستون بزنه که ازدواج دوم خوبی داشته باشید! در ثانی پسر به شما علاقه داشته و این فرصت مناسبی بوده که از یک تحمیل یک فرصت بسازید که شما واسه لجبازی با پدر و مادرتون زندگی اونم خراب کردید! من الان خودمو جای اون آقا میذارم میبینم دوباره علاقه مند شدنم غیر ممکن نیست اما سخته! شما باید اشتباهاتتون را جبران کنید و با زیرکی هکه چیزو از دلش دربیارید! مطمئنا روزهای افتابی در انتظارتونه!

[faghat-KHODA]

سلام


با توجه به نوشته هاتون،شوهرتون و خونوادشون ادمای خوبی هستن.قطعا تمام تلاشتون رو برای حفظ زندگیتون بکنید.حیف به همین راحتی یه خونواده از هم بپاشه.اونم فقط فقط فقط به خاطر لج بازی شما با خونوادتون!


برای برگردوندن شوهرتون باید هزینه کنید.از غرورتون ، از احساستون.من خودم که اینجوریم.با بدترین دشمنام هم وقتی وارد فاز احساسی بشم انگار نه انگار مشکلی بوده.می بخشم و فراموش می کنم.اگه واقعا ادم خوبیه و ارزشش رو داره،عاشقش باشید و بهش ابراز کنید این عشق رو.همونجوری که خودش میخواست.

نمیدونم شما تا چه حد به پلهای پشت سرتون رحم کردید!!!!اما فقط اینو میدونم اگه خودم بودم نمیذاشتم این اخر ماجرا باشه.


به قول کامروای عزیز مطمئنا روزهای افتابی در انتظارتونه.


فقط خدا

[roseflower]

چراکه نه؟
خواستن توانستن است اگه شمابخوایدمیتونیداین روهم درنظربگیریدکه نامزدتون وخانوادش شمارودوست داشتندودارندکه منتظرشماموندندپس وقتی اونااین فرصت روبه شمادادندشماهم ازفرصت خوب استفاده کنیدوخودتون رونشون بدید،نشون بدیدکه به زندگیتون علاقمندیدوخواهان ادامه رابطه هستیدومیخوایدیه زندگی سراسرعشق وعلاقه بسازید
موفق باشید

[paniz93]

مرسی از راهنمایی همه دوستای گلم
حدود 2 هفتس رفتارمو کاملا عوض کردم به خونشون خیلی رفت و آمد دارم به خودش و خونوادش خیلی احترام میذارم ولی دریغ از یه ذره توجه اون امشب خونش مهمون بودم سر سفره رفتم کنارش نشستم اما انگار که چندشش بشه خودشو کنار میکشید تا اینکه بالاخره زن باباشو صدا زد و کنارش نشوند تا من کنارش نباشم یه کلمه هم باهام حرف نمیزنه حتی اگه سوالیم ازش میکردم اصلا جوابمو نمیده همش با زن باباش صحبت میکرد انگار که منی وجود نداشتم خیلی بهم برخورد خیلی خودمو نگه داشتم خونوادش خیلی بهم احترام میذارن اما خودش نه اینقد بهم برخورده بود که یه لحظه تصمیم گرفتم دوباره همه چیو بهم بریزم تا آخر تابستون تلاشمو میکنم اما اگه هنوزم رفتاراش همین بود ترجیح میدم تو همین سن مطلقه باشم از خونوادم خیلی دلگیرم از اینکه منو به این روز انداختن حالا هم ولم کردن اگه خونواده نامزدم دعوتشون کنن نمیان حتی جرات ندارم باهاشون درد دل کنم چون اگه یه چی بگم 100 تا روش میذارن تحویل خونوادش میدن نصف پلایی که پشت سرم خراب شده رو هم همین خوانوادم با حرفاشون خراب کردن نمیگم من بی تقصیرم ولی خونوادم با تجربه ای که داشتن میتونستن با سیاست تر باشن
بهش محبت که کنم با بی محلی جوابمو میده تورو خدا بگین چه کارایی انجام بدم تا اینقد بهم بی محلی نکنه؟؟

- - - Updated - - -

مرسی از راهنمایی همه دوستای گلم
حدود 2 هفتس رفتارمو کاملا عوض کردم به خونشون خیلی رفت و آمد دارم به خودش و خونوادش خیلی احترام میذارم ولی دریغ از یه ذره توجه اون امشب خونش مهمون بودم سر سفره رفتم کنارش نشستم اما انگار که چندشش بشه خودشو کنار میکشید تا اینکه بالاخره زن باباشو صدا زد و کنارش نشوند تا من کنارش نباشم یه کلمه هم باهام حرف نمیزنه حتی اگه سوالیم ازش میکردم اصلا جوابمو نمیده همش با زن باباش صحبت میکرد انگار که منی وجود نداشتم خیلی بهم برخورد خیلی خودمو نگه داشتم خونوادش خیلی بهم احترام میذارن اما خودش نه اینقد بهم برخورده بود که یه لحظه تصمیم گرفتم دوباره همه چیو بهم بریزم تا آخر تابستون تلاشمو میکنم اما اگه هنوزم رفتاراش همین بود ترجیح میدم تو همین سن مطلقه باشم از خونوادم خیلی دلگیرم از اینکه منو به این روز انداختن حالا هم ولم کردن اگه خونواده نامزدم دعوتشون کنن نمیان حتی جرات ندارم باهاشون درد دل کنم چون اگه یه چی بگم 100 تا روش میذارن تحویل خونوادش میدن نصف پلایی که پشت سرم خراب شده رو هم همین خوانوادم با حرفاشون خراب کردن نمیگم من بی تقصیرم ولی خونوادم با تجربه ای که داشتن میتونستن با سیاست تر باشن
بهش محبت که کنم با بی محلی جوابمو میده تورو خدا بگین چه کارایی انجام بدم تا اینقد بهم بی محلی نکنه؟؟

[شیدا.]

پانیذ عزیز،

زندگی ات را روی لج و لجبازی با دیگران خراب نکن. اگر همسرت مرد خوبی هست و دوستش داری، چرا باید بخاطر اینکه انتخاب خانواده ات بوده، ازش جدا بشی؟

همسر شما سه ماه سعی کرد و نتونست دلت را به دست بیاره. علتش را هم نمی دونست.
اون که خبر نداشت خانواده شما را مجبور کردند، پس خیلی دلخور و ناراحت شد که غرورش را شکستی و پیش خانواده اش اون را تحقیر کردی و تحویل نگرفتی.

حالا شما اگر سه ماه تلاش کنی و نتیجه نگیری، باز هم جا داره بیشتر تلاش کنی، چون همسرت را دل آزرده کردی و حالا پشیمونی.

البته من مطمئنم که همسرت در کمتر از یک ماه به سمت شما برمی گرده. محبت واقعی دلش را نرم می کنه.
بدون لجبازی و از ته دلت بهش محبت کن و سعیت را بکن.
وقتی باور کنه که پشیمون شدی و دوستش داری، برمی گرده به سمتت. نگران نباش.

[paniz93]

پانیذ عزیز،

زندگی ات را روی لج و لجبازی با دیگران خراب نکن. اگر همسرت مرد خوبی هست و دوستش داری، چرا باید بخاطر اینکه انتخاب خانواده ات بوده، ازش جدا بشی؟

همسر شما سه ماه سعی کرد و نتونست دلت را به دست بیاره. علتش را هم نمی دونست.
اون که خبر نداشت خانواده شما را مجبور کردند، پس خیلی دلخور و ناراحت شد که غرورش را شکستی و پیش خانواده اش اون را تحقیر کردی و تحویل نگرفتی.

حالا شما اگر سه ماه تلاش کنی و نتیجه نگیری، باز هم جا داره بیشتر تلاش کنی، چون همسرت را دل آزرده کردی و حالا پشیمونی.

البته من مطمئنم که همسرت در کمتر از یک ماه به سمت شما برمی گرده. محبت واقعی دلش را نرم می کنه.
بدون لجبازی و از ته دلت بهش محبت کن و سعیت را بکن.
وقتی باور کنه که پشیمون شدی و دوستش داری، برمی گرده به سمتت. نگران نباش.

مرسی شیدای عزیز مشتاقانه منتظر راهنماییت بودم
همین تصمیمو دارم میخوام نهایت تلاشمو بکنم تا اگه هم نتیجه نداد از این ناراحت نباشم که چرا واسه زندگیم هیچ تلاشی نکردم اما قسمت سختش اینجاست که هیچ پشتیبان و راهنمایی در این راه ندارم تو خونواده ما محبت زبونی به هیچ وجه وجود نداره و اکثرا درون گراییم اما نامزدم برعکس همش علاقشو ابراز میکرد نمیدونم چقدر باید خودمو تغییر بدم تا بتونم دلشو نرم کنم؟؟:( زن باباشم با همین ترفندا تونسته اونو به سمت خودش بکشونه چون اختلاف سنی کمی با زن باباش داره خیلی باهاش صمیمیه همش با اون حرف میزنه همش با اون بیرون میره همش به اون زنگ میزنه حس میکنم یه رقیب سرسخت واسه منه هر چی خواستم به نامزدم نزدیک بشم یا خودش یا زن باباش منو دور کردن حتی زن باباش یه جورایی غیر مستقیم بهم فهموند جدا بشم بهتره فک کنم از همون اولم جلوی این زن بابای زرنگ شکست خورده ام حس میکنم قبل اینکه من بخوام دست به کار بشم اون دست به کار شده از دست خودم خیلی عصبانیم ای کاش هیچ وقت به این دنیای لعنتی نمیومدم:mad:
بازم ممنون میشم راهنماییاتونو بشنوم

[paniz93]

مرسی شیدای عزیز مشتاقانه منتظر راهنماییت بودم
همین تصمیمو دارم میخوام نهایت تلاشمو بکنم تا اگه هم نتیجه نداد از این ناراحت نباشم که چرا واسه زندگیم هیچ تلاشی نکردم اما قسمت سختش اینجاست که هیچ پشتیبان و راهنمایی در این راه ندارم تو خونواده ما محبت زبونی به هیچ وجه وجود نداره و اکثرا درون گراییم اما نامزدم برعکس همش علاقشو ابراز میکرد نمیدونم چقدر باید خودمو تغییر بدم تا بتونم دلشو نرم کنم؟؟:( زن باباشم با همین ترفندا تونسته اونو به سمت خودش بکشونه چون اختلاف سنی کمی با زن باباش داره خیلی باهاش صمیمیه همش با اون حرف میزنه همش با اون بیرون میره همش به اون زنگ میزنه حس میکنم یه رقیب سرسخت واسه منه هر چی خواستم به نامزدم نزدیک بشم یا خودش یا زن باباش منو دور کردن حتی زن باباش یه جورایی غیر مستقیم بهم فهموند جدا بشم بهتره فک کنم از همون اولم جلوی این زن بابای زرنگ شکست خورده ام حس میکنم قبل اینکه من بخوام دست به کار بشم اون دست به کار شده از دست خودم خیلی عصبانیم ای کاش هیچ وقت به این دنیای لعنتی نمیومدم:mad:
بازم ممنون میشم راهنماییاتونو بشنوم


تورو خدا بیشتر راهنماییم کنین حتما باید مشکلم خیانت باشه تا بیشتر توجه بشه به تایپیکم


چجوری میتونم با زن باباش که عین یه هوو واسم رقابت کنم؟؟؟؟؟؟

[faghat-KHODA]

سلام

کاملا حق با شماست.فقط کافیه بزنید خیانت.اونموقع 7 شبانه روز زمان نیازه واسه خوندن پستها!!!

در مورد درونگراییتون،میتونید اونو به سمت برونگرایی سوق بدید.از اون دست مواردی هست که قابل تغییره.البته درونگرایی اشکال نیست ها.ولی واسه اینکه به شوهرتون نزدیکتر بشید بهتره از این لحاظ بهم شبیه تر باشید.


در مورد زن باباشون هم شما کاری به ایشون نداشته باشید.شما تمام تمرکزتون رو صرف محبت کردن به شوهرتون و بدست اوردن دل ایشون بکنید.اینقدر با ایشون صمیمی و دوست باشید که دیگه نیازی نباشه با زن باباشون حرف بزنن.


البته فکر کنم زن بابا رو یه کم واسه خودتون دارید گنده می کنید.

ففط خدا

[شیدا.]

اول این که اگر زن باباش تونسته دلش را به دست بیاره، محاله که همسرش نتونه.


دوم این که زن باباش دوست نداره شما جدا بشید. مطمئن باش.
برای ایشون هم بهتره که پسرشوهرش، زودتر سرو سامون بگیره و بره و بتونه زندگی راحت تر و خلوت تری داشته باشه.

این افکار مزاحم را بذار کنار و توجهت را بذار روی خودت و همسرت.