صدایم کن،که صدایت ارامش وجود من ا ست!
نگاهم کن،که درون چشمانت برایم طلوع یک دنیا عشق ومحبت است!
دعایم کن،که دعای تو تضمین فرداهای زیبای با تو بودن است!
نوازشم کن،که دستان پرمهرت گرمی گونه های گرم وخیسم است!
باورم کن،که با باور تومن عاشقترینم!
اشکهایم راپاک کن ،حالا نگاهم کن،کمی با من دردل کن، مرا ارام کن!
بگذار سرم رابر روی شانه هایت بگذارم،بگذار دستانت را بفشارم،بگذار بگویم چقدر دوستت دارم،مرا باور کن!
با ان چشمهای زیبایت نگاهم کن ای عشق من،نگاه تو مرا دیوانه تر میکند!
نگاه زیبایت را باور دارم ،زیرا درون ان یک دنیا محبت میبینم!
نگاهت را باور دارم زیرا درنگاهت معنای واقعی عشق را میبینم وکلمه ی دوستت دارم را میخوانم،وبا تمام وجود حس میکنم که چقدر مرا دوست داری!
با نگاه عاشقانه ات نام مرا صدا میکنی ومیگویی که تنها مرا داری!
نگاهم کن که نگات مرا به این باور می رساند که ماهر دو یک عاشق واقعی هستیم!
با نگاه درون چشمانت راز دلت را میخوانم واین را میدانم که تو بهترینی!
نگاهم کن،با نگاهت صدایم کن،با صدایت ارامم کن!
نگاهم کن ای عشق،تا با نگاه به ان نگاه عاشقانه ات احساس خوشبختی کنم!
متن از:مهدی لقمانی