روزگاری نه چندان دور هستی دردش را اینجا گفت تا شاید فقط همدردی بیابد و در رویایش راه چاره ای.
هستی رفت و کسی نپرسید کجا رفت و چرا رفت.
کسی سرنوشت هستی برایش مهم نبود.
کسی نخواست که بداند چه بر سر هستی آمد.
هستی به نیستی کشیده شد.
گناه هستی چه بود؟
در کدام دادگاه محاکمه شد؟
نیستی هستی فایده داشت.
اما بعد از نیستی هستی نوبت گرفتن کدام هستی است؟
شاید نوبت نیستی هستی خود باشد به جرم بی گناهی هستی!
هستی زمانی شایسته بود، تنها امید هستی جوانه زدن ارزشمندی شایستگی است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)