اصلا من رو نمی فهمه و .... (عاجزانه کمک می خوام ....)

[دلپذیراد]

دوستان، عاجزانه ازتون کمک می خوام


اوضاعم داره روز به روز بدتر میشه
الان دیگه خانواده ها به بدترین وجه در جریان بحث ها قرار گرفتند
دیشب رفتیم خونه ی مادرشوهرم شوهرم، وای دوستان
نمی دونید چی شد :(((((((


فقط در یک کلام فهمیدم، عشق و علاقه ای که همسرم می گفت هیچ ارزشی نداره، ایشون چون تنهاست و خانواده اش هم دوستش ندارند، این قدر به من وابسته است ...
مادرش این قدر خودشو زد ... این قدر به شوهرم چیز گفت
زد تو گوش شوهرم :((((((((
مادر شوهرم اصلا ننشت باهاش مثل آدم صحبت کنه، شوهرمم مدام بدِ منو جلو خانوادش می گفت، می گفت "منو تهدید به طلاق کرده، میگه تو رو دوستت ندارم، روزگار منو سیاه کرده ..."
مادرشوهرم عصبانی شد و کلی خودشو زد ...

و من فقط اشک می ریختم


مادرش به شوهرم گفت : "تو بدبختی"
"تو رو هیچ کسی دوست نداره"
"بهت گفتم چشماتو باز کن نکردی
دیدی چی شد"


و هزارتا حرف دیگه
بچه ها
من فهمیدم شوهرم بدبخته
تنهاست
هیچ کسی دوستش نداره


بچه هاااااااااااا تو رو قرآن بگید چه کار کنم
زبون شوهرم تیغ داره
آدمو می سوزونه


فهمیدم به مامانش رفته ....
مثلا تو بحث ها شوهرم به مامانش گفت : زنم میگه منو دوست نداره
منو نمی خواد
مامانش شروع کرد چیز گفتن و گفت آره نمی خوانت، تو هیچی نیستی که تو رو بخوان ... دوباره شوهرم که این جمله رو گفت
مادر شوهرم گفت
حتما کسی دیگه رو می خواد که دیگه تو رو نمی خواد


تو رو خدا کمکم کنید
جان ِ هر کسی که دوست دارین
دیشب وقتی منو رسوند خونه مون من از بس گریه کردم از حال رفتم جلوی مامان بابام
و مامان بابام هم شوکه شده بودن
اولش که با آب منو به هوش آوردن داشتن با ادب شوهرمو بیرون می کردن ... من گفتم تو رو خدا نه
اون هیچ کسی رو نداره
و دیشب بابام تا ساعت 5 نصف شب داشتن با شوهرم حرف می زدن
و قرار شد 1 هفته همو نبینیم و شوهرم بره مشاوره
ولی ...
مشکلات شوهرم تو این 28 سال زندگیش پیش آمده با تربیت افتضاح پدر و مادرش

کمکم کنید
از بس گریه کردم پوستم می سوزه و چشمام هم نای دیدن نداره ...

[فرشته مهربان]

ایشون هرمشکلی داشته باشه ، شما نمی تونی ناجی باشی .

با احساس دلسوزی و ترحم برای ایشان تصمیم نگیر .

نزد مشاور برو و وضعیت را بگو و بخواه که کمکت کنه و برایت روشن کنه با توجه به ویژگیهای همسرت چه آینده ای درانتظارتان هست و چه

مسائلی خواهید داشت . بعدش با این آگاهی تصمیم بگیر .


مثل قبل می گویم که همسر شما به بلوغ کافی نرسیده و در واقع در دوران کودکی خود مانده . و تا مسائلتان کامل حل نشده و به یک تصمیم

درست و قطعی با کمک روانشناس بالینی نرسیدید عروسی نکنید .

در ضمن مرتب تکرار اینکه او کسی را ندارد و تنهاست او را در حفظ اشتباهاتش تقویت می کند . شما اصلاً نباید ساپورتهای نابجا و غلط داشته

باشید که با صحبتهایی که در این پست داشتید و حال و احوال و احساس دلسوزی نابجا و ترحمتان انتظار اینکه ساپورتهای غلط داشته باشید

می رود .

کار اشتباهی که خانواده وی انجام داده اند و مثل یک بچه او را تحت حمایت خود داشته اند و بعد از آن شما این کار را خواهید کرد و در واقع اینگونه

هم شما و هم خانواده به او ظلم می کنید .لطف بزرگ و خدمت و کمک تخصصی و درست شما به ایشان این است که قاطعیت داشته باشید و

این روند و وضعیت را از ایشان نپذیرید و بعدش ببینید چکار می کند آیا تلاشی برای تغییر وضعیت می کند یا خیر ؟ مبادا شما بهزور برای مشاوره

هم هندلش کنید . بلکه شما فقط ضرب العجل تعیین کنید و بخواهید خودش اقدام کند و فقط بخواهید که تغییر ببینید و تاکید کنید که به هیچ وجه

حاضر به عروسی نخواهید شد تا وضعیت معلوم نشود .

بیان اینکه دوستت ندارم و .. چاره کار نیست . اتفاقا ًباید بگویی چون دوستت دارم یه مهلت بهت میدم اونم زیر نظر روانشناس . والا اگر دوستت

نداشتم یک روز هم فرصت نمی دادم .

[دلپذیراد]

ممنون

به نظر شما در صورت مراجعه به مشاوره و روانشناس ، ایشون تغییری می کنند ؟

یعنی این اشتباهات تربیتی و این که ایشون اصلا من رو نمی فهمه و هیچ کدوم از صحبت های من رو با معنی ایی که من بیان کردم نمی فهمه حل می شه ؟

[دلپذیراد]

دوستان کمکم کنید ...

من امروز فهمیدم علی رغم این که پدرم به من می گن من همیشه پشتوانه ات هستم ( حتی در طلاق )، این طور نیستن و خیلی بهشون سخت خواهد گذشت و ترجیح میدن ما به تفاهم برسیم تا این که بخوام طلاق بگیرم ...

چه کار کنم ؟ :((

[فرشته مهربان]

شما نزد روانشناس که بروی اول وضعیت دستت میاد ، بعد روانشناس به شما می گوید به تغییر امیدی داشته باشید یا خیر ؟

[هلیا66]

عزیزم فرشته مهربون درست میگه باید بهش یه فرصت و یه زمان مشخصی بدی که خودش با خواست و رضایت بره پیش روانشناس چون ایشون مشکل از زمان دوران بچگیشون دارن یکم شاید روند درمان طولانی شه و بهش بگو من چون دوست دارم میخوام ازت حمایت کنم و خودتم باید بخوای اگر بعد از مشاوره. روند بهبود رو طی کرد میتونی بهش امیدوار شی و گرنه به هیچ وجه به خاطر ترحم و دلسوزی باهاش ازدواج نکن تو باید اول از همه خودتو دوست داشته باشی و به خواسته های خودت اهمیت بدی به حرف دور و بریات هم توجه نکن چون یه عمر زندگیه بعد ازدواجت دیگه مجبوری خودت به تنهایی با مشکلاتت دست و پنجه نرم کنی و خودت تنها میمونی پس یادت نره اول خودت بعد بقیه باید واست تو اولویت باشن

[دلپذیراد]

خانوادش به مشاوره اعتقادی ندارند و اصلا مشاور رو قبول ندارند!

نه این که سطح خانواده شون پایین باشه ها! می گن مشاور روح آدم رو از خودش جدا می کنه و باعث می شه آدم خودش نباشه !!!

دیشب من و خانوادم رفتیم خونه ی اون ها و حرف های خیلی خیلی بدی زده شد و چند تا از قضایای بینمون رو مجبور شدیم بگیم و کلا پدر و مادرش خیلی بهش چیز گفتند ولی آخرش هم به این نتیجه نرسیدند که پسرشون مشکل داره
به این نتیجه رسیدند که من حساسم و خیلی حساسیت به خرج می دم،
الانم اصلا به ادامه فکر نمی کنم چون خیلی اذیت شدم و کلا حرمت ها جلو خانواده ها هم از بین رفت ولی می بینم بازم شوهرم دوستم داره!!!
خلاصه کلا الان نمی دونم باید چه کار کنم ؟ اصلا نمی تونم دوباره اعتماد کنم و دوباره با امید برم جلو

[nosh nosh]

به نظرم یکبار دیگه به خودت و همسرت فرصت بده وم برید پیش مشاوره بالینی و به گفته های فرشته مهربان عمل بکن اگر تاثیری نداشتش و مشاوره گفت نمیشه کاری کردش تصمیم بگیر در مورد جدایی.و درمورد خانواده شوهرت کاملا مشخصه که بچه اشون و هیچ وقت مقصر نمیکنن ما یه فامیل داشتیم شوهر معتاد بودش میزدش بداخلاقی میکرد.خانم بازی میکرد دوست دختر قبلیشو عقد کرده بود هیچ کس از خانواده اش قبول نمیکردن مقصره بدتر به فامیله ما میگفتن تو ولخرجی ولی با صحبت بزرگترا و تلاش این خانوم الان همه چیز آروم و خوب شده پس تو هم اول سعیتو بکن و قوی باش

[TikTak]

سلام
1- اگر واقعا فکر می کنی شوهرتون یک آدم بدبخت هستش بدونید که فقط یک آدم قوی می تونه بهش کمک کنه و نه کسی که همش اشک میریزه و غش و ضعف میره!!!.
2 – آیا تا به حال باهاش نشستید صحبت کنید تا ببینید چه مشکلاتی داره . آیا سعی کردید درکش کنید ؟
3 – جوری با شوهرتون برخورد نکنید که خودش را براتون لوس کنه!!!! (...)
4 – بدونید جدایی همیشه بهترین کار نیست بعضی از موارد پاک کردن صورت مساله هستش .
5 – هر کسی بر اساس بینش و تجربه ای که داره به دیگران کمک می کنه پس فکر نکنید کمک پدرتون به شما باید حتما بر اساس میل و احساس شما باشه .
6 – طرز نوشتن شما در اینجا به گونه ای هستش که به نظر میاد شما روابطتون رو با شوهر و خانواده اش از ابتدا درست مدیریت نکرده اید و به نظر من (نظر منه و هیچ مبنایی نداره) شما خودتون هم به بلوغ عاطفی کافی نرسیده اید و هیچ بعید نیست که پاره ای از مشکلات به وجود امده از سمت خود شما باشد و به گونه ای رفتار کرده باشید که شوهرتان بین دو راهی خانواده خود و شما گیر کرده باشد و سعی می کند هر دو طرف را حفظ کند .
7 – توصیه های دوستان دیگر را دوباره مطالعه فرمایید .
امیدوارم موفق باشید

[دلپذیراد]

ممنونم از همتون

من و شوهرم هر دو آدم های پرحرفی هستیم، بله بارها صحبت کردیم و از مشکلاتش پرسیدم ( البته نگفتم مشکلاتت چیه بیشتر به صحبت هاش گوش دادم ) شوهرم اعتماد به نفس پایینی داره و خیلی خیلی آدم حساس و احساساتی هستش ... به من خیلی وابسته اس و همین باعث شده که من رو خیلی محدود کنه ...

با پدرم صحبت کرده و قرار شده به مشاوره مراجعه کنه ... نمی دونم سرانجام این رابطه چی می شه ...

من آدم قوی ایی بودم اما چون شوهرم این قوی بودن ِ من رو غرور و بی مسئولیتی می دونه کم کم مثل خودش ضعیف شدم ...

شاید باورتون نشه اما من مهم ترین دردم اینه که من رو نمی فهمه، مثلا من می گم چقدر هوا خوبه و اون برداشت می کنه : ماه توی آسمون می تابه ! باور کنید جدیدا خیلی از صحبت هامون به همین میزان اختلاف فهمیدنی داره ...

دوستان نظر دیگه ای ندارین ؟