یک مرد بی عرضه هستم...همسرم رو راحت از دست دادم

[محمد123]

سلام
کاملا اتفاقی این سایت رو تو نت پیدا کردم.
وضعیت روحی داغونی دارم.همسرم رو مفت از دست دادم و طلاق گرفتیم.نمیتونم دوریشو تحمل کنم.
هر لحظه این فکر که با یکی دیگه ازدواج کنه یا یک نفر دیگه باهاش باشه روانیم کرده.خواب و خوراک ندارم.
دو سال هست فشار خون گرفتم تو 29سالگی و هر روز پروپرانول می خورم.
اصلا نه با ورزش نه کار و نه تفریح نتونستم از این فکر راحت بشم.به هر بهانه تو فیس بوک و به میلش و به خطش پیام میدم که فقط ببینم هنوز از دستش نداده باشم.
اینقدر بی عرضه هستم نه میتونم برم راضیش کنم نه میتونم خودمو راضی کنم.
نمیدونم چه طور به زندگیم برگردم.واقعا عاشقش بودمو هستم.همش میگم شاید اون دنیا برای من بشه
نمی تونم بخوابم
عکساش و تمام وسایلاش رو میبینم فقط گریه میکنم
نگید فراموشش کنم که محاله.راهنمایی برای تمرکز اعصابم میخوام...

[hana_s]

سلام
مشکلتون چی بود که جدا شدین؟
اگه دوسش داشتین چرا طلاقش دادین؟؟

[کامران]

به همدردی خوش اومدید
کمی حوصله کنید تا با کمک دوستان به نتیجه برسید

یکمی بیشتر توضیح بدید!
چطور آشنا شدید؟
اختلافاتتون بر سر چی بود؟
عامل اصلیه جدایی؟
سن و تحصیلات خودتون و خانوم سابقتون؟
بزرگترها وساطتی نکردن؟
طلاق به خواست شما بود یا ایشون؟

[sanjab]

دوست عزیز

لطفا توضیحات کاملتری از سن خودتون- سن همسرتون- مدت زمان زندگی مشترک؟ نحوه آشنایی؟

آیا فرزندی هم دارید؟ چه مدت هست جداشدید؟ 3 دلیل اصلی برای جدایی؟

آیا تقاضا طلاق از طرف شما بود یا ایشون- نظر خانواده ها هنگام ازدواج و جدایی چگونه بود؟

آیا شاغلید؟ چند ساعت کار می کنید؟ آیا اهل ورزش و یا فعالیت جانبی هستید؟

امیدوارم با کامل کردن توضیحاتتون دوستان کارشناس بیاند و راهنماییتون کنند.

------

ببخشید گویی پست من با آقای کامروا همزمان شد:)

[محمد123]

یکمی بیشتر توضیح بدید!
چطور آشنا شدید؟
اختلافاتتون بر سر چی بود؟
عامل اصلیه جدایی؟
سن و تحصیلات خودتون و خانوم سابقتون؟
بزرگترها وساطتی نکردن؟
طلاق به خواست شما بود یا ایشون؟[/QUOTE]

مرسی از همدردیتون
تو دانشگاه آشنا شدیم.1سال دوست بودیم 29سال سن دارم و خانومم هم 29سالشه.
تو 21سالگی عقد کردیم.مشکل خاصی با هم نداشتیم.خیلی دوسش داشتم و دارم.من تک فرزندم بیشتر اختلاف ما یعنی ناراحتی ایشون به قول ایشون دخالت خانواده من بود.

خانمم فوق لیسانس دارند.خودم لیسانس.در رشته خوب و یک دانشگاه خیلی خوب.هر دوتامون.
اولین کسی بود تو زندگیمون اومد و هم فوق العاده با شخصیت هت با اینکه زیباست و خیلی موقعیت داشت تا شخص دیگه تو زندگیش باشه ولی معرفتش بالا بود.
از دلایل ترسم اینکه این همه حسن داره و میترسم ازدواج کنه.
من پدرم کارخونه داره من هیچ وقت کار نمیکردم.خانمم میگفت من این جور زندگی رو نمیخوام و استقلال داشته باش ومنم نمیتونستم منم تک فرزند بودم.
دعوا از گرفتن عروسی شروع شد خانواده من میگفتن اون جور ما میخایم و اون میگفت من هم این جوری میخایم هیچ وقت نشد عروسی بگیریم.
منم با یک دعوا قهر کردم با خانوادم و اون.واسه همین همه بهم دروغ گفتن دربارش گفتن طلاق میخوادو خانوادش اومدن اینجا و خیلی بی احترامی کردن و.....
منم ندونسته و تو عصبانیت رفتم تو فکر طلاق و حتی با پدرم رفتم تقاضای طلاق دادم و هر چی اون گریه کرد من طلاق نمیخوام و ....اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
4ماه تمام بهم میل میداد من جواب نمیدادم.ولی راتشو بگم دیدم دیگه خانوادم نمیرن دنبالش و خانواده اون هم زنگ میزنند جواب نمیدن.گفتن حتما دیگه طلاق بگیره براش راحت تره و از من که بی عرضم راحت میشه.
حتی یک بار هم از اقوام ما نمیرفتن دنبالش.نمیدونم شاید بهش همه حساسن و میدونند من عاشقشم بعد از دو سال جدایی هم هنوز همینم.همه منتظر بودن این روز رو ببینند.
بعد از یک سال که من تقاضای طلاق دادم و پس گرفتم خانمم گفت بیا توافقی جدا شیم با اینکه میدونستم برای دکترا میخواد بره آمریکا و به پول نیاز داره در توان خانوادش نیست گفن دیگه منت و پولتون رو نمیخوام.
تا لحظه آخر طلاق منتظر بودم بگه طلاق نمیخوام خودم هم برای کارایی که کردم نمیتونستم برگرد.و خانوادم هم هیچ کمکی بهم نکردن.
بهم گفت از تو متنفر نیتستم ولی از خانوادت حالم به هم میخورهههههههههههههههه.


اببخشید اگر واضح ننوشتم نمیدونم چه جور بنویسم دیگه

- - - Updated - - -


یکمی بیشتر توضیح بدید!
چطور آشنا شدید؟
اختلافاتتون بر سر چی بود؟
عامل اصلیه جدایی؟
سن و تحصیلات خودتون و خانوم سابقتون؟
بزرگترها وساطتی نکردن؟
طلاق به خواست شما بود یا ایشون؟[/QUOTE]

مرسی از همدردیتون
تو دانشگاه آشنا شدیم.1سال دوست بودیم 29سال سن دارم و خانومم هم 29سالشه.
تو 21سالگی عقد کردیم.مشکل خاصی با هم نداشتیم.خیلی دوسش داشتم و دارم.من تک فرزندم بیشتر اختلاف ما یعنی ناراحتی ایشون به قول ایشون دخالت خانواده من بود.

خانمم فوق لیسانس دارند.خودم لیسانس.در رشته خوب و یک دانشگاه خیلی خوب.هر دوتامون.
اولین کسی بود تو زندگیمون اومد و هم فوق العاده با شخصیت هت با اینکه زیباست و خیلی موقعیت داشت تا شخص دیگه تو زندگیش باشه ولی معرفتش بالا بود.
از دلایل ترسم اینکه این همه حسن داره و میترسم ازدواج کنه.
من پدرم کارخونه داره من هیچ وقت کار نمیکردم.خانمم میگفت من این جور زندگی رو نمیخوام و استقلال داشته باش ومنم نمیتونستم منم تک فرزند بودم.
دعوا از گرفتن عروسی شروع شد خانواده من میگفتن اون جور ما میخایم و اون میگفت من هم این جوری میخایم هیچ وقت نشد عروسی بگیریم.
منم با یک دعوا قهر کردم با خانوادم و اون.واسه همین همه بهم دروغ گفتن دربارش گفتن طلاق میخوادو خانوادش اومدن اینجا و خیلی بی احترامی کردن و.....
منم ندونسته و تو عصبانیت رفتم تو فکر طلاق و حتی با پدرم رفتم تقاضای طلاق دادم و هر چی اون گریه کرد من طلاق نمیخوام و ....اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
4ماه تمام بهم میل میداد من جواب نمیدادم.ولی راتشو بگم دیدم دیگه خانوادم نمیرن دنبالش و خانواده اون هم زنگ میزنند جواب نمیدن.گفتن حتما دیگه طلاق بگیره براش راحت تره و از من که بی عرضم راحت میشه.
حتی یک بار هم از اقوام ما نمیرفتن دنبالش.نمیدونم شاید بهش همه حساسن و میدونند من عاشقشم بعد از دو سال جدایی هم هنوز همینم.همه منتظر بودن این روز رو ببینند.
بعد از یک سال که من تقاضای طلاق دادم و پس گرفتم خانمم گفت بیا توافقی جدا شیم با اینکه میدونستم برای دکترا میخواد بره آمریکا و به پول نیاز داره در توان خانوادش نیست گفن دیگه منت و پولتون رو نمیخوام.
تا لحظه آخر طلاق منتظر بودم بگه طلاق نمیخوام خودم هم برای کارایی که کردم نمیتونستم برگرد.و خانوادم هم هیچ کمکی بهم نکردن.
بهم گفت از تو متنفر نیتستم ولی از خانوادت حالم به هم میخورهههههههههههههههه.


اببخشید اگر واضح ننوشتم نمیدونم چه جور بنویسم دیگه

- - - Updated - - -

دوست عزیز

لطفا توضیحات کاملتری از سن خودتون- سن همسرتون- مدت زمان زندگی مشترک؟ نحوه آشنایی؟

آیا فرزندی هم دارید؟ چه مدت هست جداشدید؟ 3 دلیل اصلی برای جدایی؟

آیا تقاضا طلاق از طرف شما بود یا ایشون- نظر خانواده ها هنگام ازدواج و جدایی چگونه بود؟

آیا شاغلید؟ چند ساعت کار می کنید؟ آیا اهل ورزش و یا فعالیت جانبی هستید؟

امیدوارم با کامل کردن توضیحاتتون دوستان کارشناس بیاند و راهنماییتون کنند.

------

ببخشید گویی پست من با آقای کامروا همزمان شد:)

یک توضیحاتی بالا دادم.خانواده من مخالف نبودن ولی خانواده ایشون یک ذره برای کار و سربازیم مخالف بودن ولی نه اون جور
الان کار میکنم تو نمایندگی کارخونه تو دفتر بابام.ورزشم میکنم.با دوستام هم مسافرت خیلی میرم.حتی با چند نفر خواست دوست شدم ولی همه تو رو نمیخوان که پول میخوان.
از زمانی که طلاق گرفتم گفتم دیگع قصد ازدواج ندارم و دوستی رو سرگرمی میدونستم و همش مقایسه با اون میشن همه:(
از صبح ساعت 9 میرم ناهار خونم بعد ساعت 3 میرم تا 9 شب و هرشب هم ده تا 12 باشگام
مرسی از شما

- - - Updated - - -

سلام
مشکلتون چی بود که جدا شدین؟
اگه دوسش داشتین چرا طلاقش دادین؟؟

نمیتونم برم دنبالش چون بهم گفت اگه میخوای عذابم بدی خانوادتو بهم دوباره نشون بده.منم نمیدونم جی کار کنم.
چ.ن فکر میکردم اون راحت تره ولی خانوادم مخصوصا مادرم دوستش داشت همیشه بهترینها رو براش میخرید ولی میگفت من فقط استقلا تو رو میخوام
اوایل فکر میکردم حق با خودم هست هر چی بهم میگفت برو مشاور یا با هم بریم من قبول نمیکردم.
ولی زمان بهم نشون داد همه واسه خودشون زندگی می کنند و بازنده فقط منم و دیگه فایده نداه

[آویژه]

سلام آقا محمد
متاسفم به خاطر احساسات بدی که الان تجربه می کنید. اما اتفاقا به نظرم این جدایی خیلی هم بی فایده نبوده. دست کم شما را متوجه اشتباهاتتان کرده.
اجازه بدید چنتا از حرفای شما رو نقل قول کنم:

"من هیچ وقت کار نمیکردم.خانمم میگفت من این جور زندگی رو نمیخوام و استقلال داشته باش ومنم نمیتونستم منم تک فرزند بودم.
منم با یک دعوا قهر کردم با خانوادم و اون
منم ندونسته و تو عصبانیت رفتم تو فکر طلاق
اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
و ..."

اینها مشکلاتی هست که خودتون نوشتید.
بذارید من واصح ترش کنم:

1) نداشتن استفلال مالی از خانواده که به تبعش عدم استقلال رای و وابستگی است ...
2) عدم تلاش برای تغییر
3) تصمیم گیری و واکنش های ناگهانی.
4) تاثیر پذیری بیش از حد و منفی از دیگران
5) حسرت خوردن برای گذشته
6) منفی بافی همه و هیچ ....
7) ...

به شما حق می دهم که نگران از دست دادن همسر سابقتان باشید. اما تجربه نشان می دهد اینکه در این شرایط برای بازگشت ایشان اقدام کنید هیچ نتیجه ای در بر ندارد و تنها تکرار این سیکل معیوب است. باید اول تلاش کنید همه موانعی که باعث دوری شما از هم شد را رفع کنید. مثلا موارد بالا را و یا چیز های دیگری که خودتان به این لیست اضافه می کنید.
پس اگر می خواهید شرایط را عوض کنید: بسم الله

[ahuman]

هر چی اون گریه کرد من طلاق نمیخوام و ....اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
4ماه تمام بهم میل میداد من جواب نمیدادم

ما مردا گاهی چقد سنگدل می شیم درد شما چند برابره درد منه چون لذت با هم بودنو چشیدیدن بعد از دستش دادین . 4 ماه مدت زیاده چطور تونستین به زن قانونی تون بی توجهی کنین انقد ؟
سعی تون رو بکنین بهش نشون بدین ک واقعا به اشتباه تون پی بردین تا یه عمر حسرت نخورین ک چرا هیچ کاری نکردم . زود هم دست از تلاش بر ندارین دفه اول گفت نمی خوام برو و دلسرد بشین . الان وقت اینه ک مثل سیریش بچسبین بهش . اگه قبلا کارای مهم رو به اون ترجیح می دادین الان کاری کنین بفهمه به خاطر اون این کارا تونو تهطیل کردین
هر کاری میشه بکن تا حسرت نخوری بعدا مفت از دستش دادی الان باید سخت بدستش بیاری

[deniz90]

سلام آقا محمد. خوبيش به اينجاست كه به اشتباهتون پي برديد. آدما معمولا وقتي كسي و يا چيزي رو از دست ميدن قدرش و بيشتر ميدونند ولي مهم وقتيكه قدر داشته هامون رو بدونيم به نظر من وقتي دو تا جوون با هم ازدواج كردن هر مشكلي كه هم داشته باشند اول بايد خودشون بين خودشون حل كنند و پاي خانواده ها به وسط كشيده نشه چون اينطوري مشكل بيشتر وسعت ميگره حالا بماند كه در گذشته اشتباه ها زيادي كرديد ولي مهم الانه. اگه اين خانم ازدواج نكردن مي تونيد و اين فرصت رو هم داريد كه بهش بگيد اشتباه كرديد و پشيمونيد. تا از دستش نداديد مي تونيد باز راضيشون كنيد تا دوباره به زندگيشون برگردند حيف نيست آدما به اين راحتي از كسي بگذرن البته بعضي وفتا ميشه كه تو زندگيت يه مسائل و يا دلايلي هست كه آدما پا رو احساسشون مي زارن ولي قضيه شما فرق داره شما نتونسيد جايگاه والدين و جايگاه خانمتون رو مشخص كنيد ولي باز براي به دست اوردنشون تلاش كنيد ولي اين بار اشتباهاي گذشتتون رو تكرار نكنيد. اگه امكانبرگشتن اين خانم هست پس اين كارو بكنيد در ضمن هيچ خانمي دوست نداره همسرش بيكار باشه و هيچ تلاشي نكنه حتي اگه پدرشون حمايتش كنه

[گل آرا]

سلام...متأسفم.

من با حرف های آویژه کاملا موافقم. تو بهترین حالت اینه که شما بری دنبالش، اونم قبول کنه و برگرده و با هم دوباره زندگی کنین... اما اگه شما خیلی رفتارها در خودتون تغییر ندید و شرایط عوض نشه دوباره همون آش و همون کاسه است.
و این بار زودتر از قبل دلزده میشین چون خاطرات تلخ گذشته مدام تداعی میشه. پس اگه میخواین برگرده اولین قدم اینه که یه چیزایی در شما عوض بشه.

[tamanaye man]

چقدر ناراحت شدم .به همسرتون 100 % حق میدم . اون از شما یک مرد می خواسته .ولی شما زندگیش رو نابود کردین .به نظرم اول بشین با خودت فکر کن ببین میتونی تغییر کنی ؟ می تونی مستقل شی ؟ اگر به چیزایی که همسر سابقت می خواسته میتونی برسی ،تا دیر نشده برو و دوباره به دستش بیار ، ولی اگر می خوای دوباره اذیتش کنی ولش کن بزار اون زندگیش رو کنه ، گر چه خیلی از آرزوهاش بر باد رفته .