باید با یکی مثل خودم ازدواج کنم؟ یا کسیکه ویژگی های مطلوب من رو در خودش داره؟

[میشل]

سلام دوستان.

یه چیزی ته وجود من هست که گاهی کاملا بهم غلبه می کنه. فکر کنم روانشناسا بهش می گن افسردگی. از نظر خودم یه غم عمیقه.

من کاملا افسرده به حساب نمیام، ویژگی های متناقض افسردگی هم دارم. مثلا خیلی وقتا یه نوع آرامش خاص دارم.

شادی رو خیلی دوست دارم، اما اون غم هم ته وجود من هست.

حالا سوالم اینه که یه آدمی مثل من باید با چه نوع شخصیتی ازدواج کنه؟

یه آدم شاد و پرانرژی؟ (چیزیکه دوست دارم). یا کسیکه اونقدرا هم شاد نیست؟ یعنی به اندازه اون اولی شادی های عمیق نداره.

حالا گذشته از این دو نفر، من کلا دلم میخواد بدونم باید چه نوع معیارهایی رو در طرف مقابلم جستجو کنم؟ اون چیزایی که دلم میخواسته بدست بیارم؟ (منظورم اون ویژگی هایی نیست که موفق شدم بدست بیارم، اونهایی که هنوز کاملا موفق نشدم در خودم ایجاد کنم)، یا اون چیزایی که خودم هستم؟

مثلا من دلم می خواد هیچوقت عصبانی نشم. اما خب هنوز نتونستم به این هدف برسم. من باید با یه آدم آروم و مسلط ازدواج کنم؟ یا یه آدم عصبی؟

[she]

خیلی حساس نباش اینجوری خانومی. کلی تر نگاه کن.
درون گرا هستی یا برون گرا؟
تو به هنر علاقه داری؟ ادبیات؟نقاشی؟ فلسفه؟
بودن در جمع غریبه ها بهت خوش میگذره؟ جند ساعت تو هفته مطالعه می کنی؟
.

[هلیا66]

به نظر من یه چیز ثابت شده و مشخصی تو این زمینه عملا وجود نداره شما با کسی که آشنا میشید باید ببینید که چقد میتونه نظر شما رو به خودش جلب کنخ و چقد میتونه اون احساس خوب رو به شما بده

[میشل]

خیلی حساس نباش اینجوری خانومی. کلی تر نگاه کن.
.

سلام عزیزم. دقیقا متوجه منظورت نشدم. انتخاب همیشه کار حساسیه.

نمی دونم بر اساس امروزم باید انتخاب کنم؟ یا بر اساس اهدافم؟ (البته با در نظر گرفتن این امید که بالاخره بهشون میرسم)

وقتی قراره بیشتر از یک نفر رو بررسی کنم، وضعیت سخت تر هم میشه.

همه آدم ها دنبال یه چیز خوب می گردن. و اگه چند تا خواستگار قابل قبول داشته باشن، اونی رو انتخاب می کنن که شرایطش بهتره، شخصیتش سالم تره و ...

اما من نمی تونم اینکارو انجام بدم. چون برام مهمه که برای طرفم خوب باشم. این برام مهم تر از اینه که طرفم برای من خوب باشه. البته هر دو مهمن، اما اولی در اولویته.

درون گرا هستی یا برون گرا؟
.

در اصل درونگرا هستم. اما برون گرا هم هستم. ولی نه به شدت خیلی ها. کلا نمی دونم شاید اصلا برون گرا نباشم.

تو به هنر علاقه داری؟ ادبیات؟نقاشی؟ فلسفه؟
.

نه اهل هنر نیستم.

بودن در جمع غریبه ها بهت خوش میگذره؟ جند ساعت تو هفته مطالعه می کنی؟
.

کمتر پیش میاد که کسی به نظرم غریبه بیاد. یه آدم اجتماعی به حساب میام، اما اندازه خوش گذشتن بستگی به روحیاتشون داره.

تعداد ساعت های مطالعم خیلی نوسان داره.

- - - Updated - - -

به نظر من یه چیز ثابت شده و مشخصی تو این زمینه عملا وجود نداره شما با کسی که آشنا میشید باید ببینید که چقد میتونه نظر شما رو به خودش جلب کنخ و چقد میتونه اون احساس خوب رو به شما بده

سلام هلیا جان.

می دونم اکثر آدما همینکارو می کنن. اگه از کنار کسی بودن احساس خوبی داشته باشن، انتخابش می کنن. اما من نمی تونم اینطور باشم. دلیلشو بالا توضیح دادم.

برای من اون طرف قضیه مهم تره.

البته طبیعتا کسیکه به ازدواج با من اصرار می کنه، از کنار من بودن احساس خوبی داره. اما من نمی تونم مطمئن باشم اون احساس، پایدار و همیشگیه. چون من در بعضی موارد پایدار نیستم.

مثلا اکثرا در من آرامش و ثبات می بینن، اما نمی دونن من یه غم عمیق دارم. وقتی من این رو به یه نفر می گم، اون می شنوه، اما نمی تونه تجسم کنه، چون چیزیکه از من می بینه متناقض با چیزیه که دارم براش تشریح می کنم. و اتفاقا توضیحات من باعث می شه بیشتر به نظرشون خواستنی بیام!

[she]

سلام عزیزم. دقیقا متوجه منظورت نشدم. انتخاب همیشه کار حساسیه.

همه آدم ها دنبال یه چیز خوب می گردن. و اگه چند تا خواستگار قابل قبول داشته باشن، اونی رو انتخاب می کنن که شرایطش بهتره، شخصیتش سالم تره و ... اما من نمی تونم اینکارو انجام بدم. چون برام مهمه که برای طرفم خوب باشم. این برام مهم تر از اینه که طرفم برای من خوب باشه. البته هر دو مهمن، اما اولی در اولویته.

حساسی. و همین حساس بودن غم عمیق رو به وجود میاره.
.
تو خوبی. به اندازه کافی خوبی و بیشتر از اندازه کافی. حتی اگر هم درست نباشه یا تو مناسب نباشی برای همسرت این رو اون باید تشخیص بده.
تو فقط ببین همسری که انتخاب می کنی تو رو راضی و خوشحال می کنه یا نه. فقط همین.
این موضوع دوطرفه است. مثل کنار هم گذاشتن دوقطعه پازل می مونه.
هر وقت فردی رو پیدا کردی که معیارهای اولیه و اصلی رو داشت به خودت و اون وقت بده تا بقیه مسائل رو هم با شناخت از هم بفهمین.
هر آدمی یه پکیج کامله از خصوصیات مختلف.
.
ما نمی تونیم یه شوهر برای خودمون سفارش بدیم.
.
چطور درونگرا هستی و اون غم عمیق رو احساس می کنی اما اهل هنر نیستی؟ خودت رو با چی شاد می کنی پس؟
چی تو رو واقعن شاد می کنه؟

- - - Updated - - -

- - - Updated - - -

فکر می کنی بتونی بازم به من کمک کنی؟من حسابی بهش احتیاج دارم.

[میشل]

چی تو رو واقعن شاد می کنه؟

بعضی وقتا بی بهانه شاد و سبکم. بعضی وقتا هیچی شادم نمی کنه. دقیقا هیچی.

بعضی وقتا هیچی سخت تر از لبخند زدن نیست.

فکر می کنی بتونی بازم به من کمک کنی؟من حسابی بهش احتیاج دارم.

در چه مورد عزیزم؟

[she]

ببین منظورم علاقه هات بود. وابستگی هات.
می دونم بعضی وقتا آدم با هیچی خوشحال نمیشه. بعضی وقتا روحیه خوبی داره.
ولی کلن، دقیق تر فکر کن یه لیستی از همه چیزهایی که تو رو خوشحال می کنه // راضی می کنه // ناراحتت می کنه بنویس.
مثلا این که با مادرت بری خرید خوشحالت می کنه؟ با دوستت تلفنی نیم ساعت حرف بزنی؟ موسیقی ملایم گوش بدی؟ بری پار؟ فیلم کمدی ببینی؟ تخته نرد بازی کنی و ببری؟ ... نمره 20 بگیری؟ !
.
در مورد تاپیکم:confused: این آخری.

[asemani]

میشل عزیزم
همه ما همیشه شاد نیستیم و لزومی هم نیست که همیشه شاد باشیم. چون انسان هستیم . گاهی بی دلیل و گاهی با دلیل شاد یا غمگینیم .
مخصوصا در مورد ما خانمها با توجه به دوره هایی که از نظر جنسی در ماه می گذرونیم ، میزان شادی و غم بی دلیلمون کاملا متغیره .
سوال کردی که با کسی ازدواج کنی که دوس داری یا با کسی ازدواج کنی که شبیه توئه .
اولین قدم اینه که خودت رو دوس بداری تا این دو مورد هر دو تیدیل به یک مورد بشن. یعنی کسی که تو دوستش داری و شبیه توام هست .
اما گام دوم
ویژگی های متفاوتی در ما آدمها وجود داره که هیچ کدوم خوب یا بد نیستن . فقط با هم متفاوتن . مثلا کسی شلوغی و .. رو دوس داره و کسی آرامش و سکوت و ...
ازدواج با کسی که همسان توئه مسلما در زندگی آرامش بیشتری برات خواهد آورد . اما در مورد مواردی که برچسب خوب یا بد نمیشه بهش زد.
اما در مورد ویژگی های شخصیتی مسلما تو نمی تونی با یه آدم عصبی زندگی کنی . حتی اگر خودت عصبی باشی (که من اینو در تو ندیدم ) باید با آدم صبوری ازدواج کنی که اگر تو ناراحت شدی اون صبوری پیشه کنه . وگرنه اگر تو عصبی باشی و بگی خب من میخوام اونم شبیه من باشه ، خب معلومه که دو تا آدم عصبی هرگز نمی تونن با هم بسازن.
خلاصه اینکه در ویژگی هایی که برچسب خوب و بد نمیشه زد و فقط شخصیت و عادات و رفتار انسانه باید فرد مقابل همسان تو باشه تا لذت بیشتری ببری . اما در ویژگی هایی که خودت می دونی منفی هستن و داری تلاش می کنی که اونو در خودت از بین ببری ، درصورتی که طرف مقابلت اون ویژگی رو نداشته باشه هم راحت تر با تو کنار میاد و هم تو می تونی ازش خیلی درس ها یاد بگیری .

ضمنا تو خوبی . خیلی خوب. چون قبول کردی که یک انسانی و یک انسان ویژگی های بد و خوب رو با هم داره . جایی خوندم که خدا دو جور صفت داره . اسما یادم نیست . اما نوشته بود که خدا اگر رحیمه ، جبار هم هست. اگر می بخشه ، انتقام هم می گیره . و ما همه اینها رو در قرآن هم خوندیم. اگر قبول داری که از روح خدا در ما وجود داره ، پس ما هم حاوی دو جور صفت هستیم و مسئولیتمون به عنوان یک انسان اینه که بدونیم کجا از کدوم صفتمون استفاده کنیم . و اینجوری ما کم کم به کمال می رسیم و به خدا .
وگرنه اگه قرار بود مثل فرشته ها فقط یه جور صفت در ما باشه ، اون وقت برتری و اشرف مخلوقات بودنمون کجا بود ؟؟ بدون اینکه تلاشی کرده باشیم ، به تکامل رسیدنی نبود .

و حالا تو قدم اول رو برداشتی ، شاید خیلی جلوتر از ما باشی . قبول کردی ویژگی های بد و خوب در تو همزمان هست. این اولین گام رسیدن روح تو به تکامله . پس تو خوبی. خوب تر از اون که باید ....:)

این حرف ها رو می خواستم در تاپیک قبلیت بزنم ، اما فرصت نشد .. :)

راستی در مورد اینکه معیارهای ازدواجت رو کامل تر بررسی کنی ، فایلهای دکتر فرهنگ رو گوش دادی ؟

[صبا_2009]

سلام
يه چيزي ته وجودم ازم مي خواست كه واستون بنويسم

نظر بنده كه كارشناسي نيست اما به نظرم بهتره با يه فرد خيلي صبور و قوي (فردي كه رفتار جرات مندانه داره) ازدواج كنيد.

با توجه به حرف هاي خودتون بخاطر نوسان هايي كه داريد و تمايلي كه براي رسيدن به اهداف معنوي (اخلاقي) داريد يه فرد صبور و جرات مند مي تونه نقش يه همسر خوب رو در كنارتون ايفا كنه.
جرات مند به اين دليل كه بتونه ضعف هاتون رو كه در راستاي اهدافتون هست در كمال شجاعت بيان كنه و از واكنش هاتون نترسه يا نرنجه.
خيلي صبور به اين علت كه اگه شما وارد پيك منفي موج سينوسي تون شدين اون فرد هم منفي نشه و بتونه بحران هاي اينچنيني رو پشت سر بگذاره.
درسته كه خواستگاراتون خيلي خودشون رو متمايل نشون ميدن و احتمالا وقتي اين مسائل رو مي گيد بخاطر صداقت يا تواضعتون شيفته تر ميشن اما اگر اين افراد كم صبر باشن هم به شما هم به خودشون صدمه ميزنند.

يه نكته ديگه اينكه اگر موقعي كه اون غم دروني بهتون چيره ميشه ميرين تو لاك خودتون و فعاليت هاي اجتماعي تون كم ميشه بايد حتما اين رو در انتخابتون لحاظ كنيد چون ممكنه همسرتون پيشنهاد تفريح و مسافرت و مهموني رو بده يا مثلا براي خوشحال كردنتون هديه گرانقيمتي رو تدارك ببينه و اين مسائل خوشايند شما نباشه و بالعكس اگه در مواجهه با غم دروني تون به تفريح و خريد و مهموني مسافرت مي پردازيد هم بايد دقت كنيد كه طرف مقابلتون اين پتاسيل رو داشته باشه.

در كل فردي رو انتخاب كنيد كه اون چيزي رو كه الان هستيد بتونه بپذيره. درسته كه شما در تغيير خودتون راسخ هستين اما ممكنه اين تغيير زمانبر باشه و اون فرد قدرت كنار اومدن با خود فعلي شما رو نداشته باشه واين مساله نه تنها انرژي شما رو براي حركت در جهت اهداف اخلاقي توني ميگيره بلكه ممكنه مشكلات حادي رو ايجاد كنه.

پاينده باشيد

[میشل]

سلام صبا جان.

خیلی خوب متوجه شدی جریان من چیه.

نگاهت به ماجرای حالات من، دقیقا درسته.

حالا چطور باید متوجه بشم طرفم ظرفیت با من ساختن رو داره؟ یعنی همین صبری که گفتی رو داره؟ چطور باید بسنجم؟

- - - Updated - - -

وای نه ... پیدا کردن چنین شخصی خیلی سخته. این مستلزم اینه که اون آدم قدرت درک من رو داشته باشه. اما کسی نمی تونه من رو درک کنه.

این چیزیکه توصیف کردی خیلی ایده آلیه. من خودم یه وقتی دنبال چنین آدمی بودم، این که می گی باید بتونه درک درستی از من داشته باشه.

اما هیچکس نمی تونه منو درک کنه. همین انجمن هم نمونه واضحیه برای اینکه من موجودیم که درک نمی شم.

من دیگه به این نتیجه رسیدم که بهتره با یه آدم معمولی ازدواج کنم. علتش فقط این نیست که اون آدمی که می خواستم رو پیدا نکردم. نمی دونم شایدم علتش دقیقا همینه.

به هرحال یه زندگی معمولی با یه آدم معمولی. با همین دعواها و تنش هایی که تو تاپیک های همدردی هست.

دیگه یه زندگی راحت و فیت خودم نمی خوام. دیگه امیدی ندارم با کسی ازدواج کنم که بتونه من رو درک کنه. که حس کنم بهم نزدیکه.

زندگی با یه آدم بی ظرفیت و بی صبر می تونه مجبورم کنه آدم بشم. مجبور بشم نوسان نکنم!

===========================

با این وجود بازم دلم میخواد بدونم چطور می شه صبر آدما رو سنجید؟

- - - Updated - - -

زندگی با یه آدم بی ظرفیت و بی صبر می تونه مجبورم کنه آدم بشم. مجبور بشم نوسان نکنم!

منظورم از بی ظرفیت و بی صبر، نداشتن درک درست از همه حالاتم بود، کلمات درستی انتخاب نکردم.

حالا نه اینکه دنبال چنین شخصی بگردم! در واقع انتخابی غیر از این ندارم. و از طرفی وقتی نگاه می کنم می بینم کدوم زنیه که بگه شوهرم همه حالات من رو درک می کنه؟ یا کدوم مردیه که از این نظر از همسرش راضی باشه؟

منم یکی مثل بقیه دیگه. در هر شرایطی اون چیزی رو دریافت می کنم که شایستگیش رو دارم. بازخورد خوبی هام و بدیهام رو دریافت می کنم.