سلام
اینجا زیاد تایپیک زدم ولی هنوز حال و روز روحیم تعریفی نداره! راه اساسی جلوی پام بزارین که دیگه به آخر خط رسیدم به بن بست!
توی 4سال اخیر مشکلاتی واسم پیش آمده که زندگیم کاملا مختل شده و از نظر روحی آسیب دیدم دیگه خودمو یه شکست خورده میبینم که آدما روحمو اذیت کردن. نمیگم خودم مقصر نیستم هستم مقصر اصلی خودمم:( مشکل اصلیم همینه که خود درگیری با خودم گرفتم همش خودمو سرزنش میکنم چرا اینجوری شدم ؟ چرا با زندگیمو آیندم ایجوری کردم؟ چرا باعث نابودی خودم شدم که حالا فقط جز پشیمونی چیزی برام نمونده !؟ چرا همیشه توی گذشته زندگی میکنم؟
شاید بگین گذشته ها گذشته آیندتو بساز اما همینم نمیدونم چطوری ؟؟؟؟ دل نازک شدم و حساس .تا یکی بهم یه چیزی بگه زود اشکم در میاد
فقط دارم خودخوری میکنم و خودمو سرزنش میکنم احساس پیری میکنم کمکم کنید میدونم اگه همینجوری ادامه پیدا کنه نابود میشم! جوونیم داره از دست میره
گذشته داره داغونم میکنه/ حتی الان نزدیک 1ساله که هیچ آهنگی گوش نمیدم چون همه چی یادم میاددگریم میگیره:( چطوری دست از این خودخوریم بردارم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چطوری بشم همون مهنای شاد و سرحال؟؟؟:confused:
نیاز به یه تلنگر دارم چطوری ایجاد بشه که به خودم بیام؟؟؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)