معیارهای متناقض! (با توجه به اعتقاداتم چه کسی مناسب ازدواج با من هست؟)

[titi321]

سلام

مسئله ای که می خواستم مطرح کنم این هست که من بابت معیارهای ازدواجم دچار مشکلم. حقیقت اینکه من در گذشته آدم نسبتا معتقدی بودم مثلا پایبندی به یکسری مسائل برام خیلی مهم بود مثلا نماز خوندن یا شرکت در مراسم مذهبی. و افرادی که به این قوانین پایبند بودند برای من جزو افراد قابل قبول و قابل اعتماد بودند.
طی گذشت سالها و تجربیات مختلف، به دلایلی الان تقریبا اصلا آدم معتقدی نیستم و بنابراین مراسم دینی و پایبندی به برخی مسائل مثلا نماز خوندن یا اعتقاد به مقدسات برای من دیگه مهم نیست. و معمولا با آدمهایی که این اعتقادات رو دارند از نظر فکری تفاهم نداریم.
مشکل اینجاست که در عین حال بعضی حساسیتها از دوران اعتقادم در من مونده. مثلا از آدمهای سیگاری یا کسانی که مشروب میخورند خوشم نمیاد، یا اینکه مسئله حلال و حرام در اموال یا حق و ناحق برام هنوز مهمه. در مورد خودم یه تعادلی وجود داره و همچنان که پایبند اعتقادات نیستم این اصول رو در زندگیم رعایت می کنم. اما اشکال در پیدا کردن افراد مشابه خودم هست. مثلا اینکه چه کسی مناسب ازدواج با من هست.
بهرحال من از نظر فکری با افراد معتقد معمولا دچار مشکل میشم و راحت نیستم. به همین دلیل با یکی از کسانی که ازم درخواست ازدواج کرده بود به تفاهم نرسیدیم با اینکه ایشون پسر بسیار خوب و پاکی بود و ایشونم منو آدم پایبند و متعهد به اصولی میدونست، اما بقول ایشون مسیرهای ما در زندگی شبیه هم نبود.
از طرفی افراد غیر معتقد که از نظر فکری باهاشون تفاهم دارم از نظر اخلاقی مطلوب من نیستند. مثلا طبیعیه که فرد غیر معتقد قیدی در مورد مشروب نخوردن نداره یا بعضی انواع روابط آزاد رو تایید میکنه که مورد تایید من نیست.
حالا سوال اینجاست که اولا آیا این دوگانگی من مسئله دار هست و من بااید حتما یا جزو این گروه یا اون گروه بشم و تکلیفمو مشخص کنم؟ یا اینکه میشه بینابین بمونم و افرادی هم در جامعه پیدا میشن که مثل من باشن؟
اصلا چجور افرادی مناسب با این معیارهای متناقض من هستند؟ آیا اصلا معیارهای من متناقض هستند؟؟!!
اینم بگم که من دوستای زیادی دارم هم لائیک و هم مذهبی و گروهی هم مثل خودم بینابین هستن. منم مشکلی با اعتقاداتشون ندارم تا زمانی که سعی در تحمیلش نداشته باشن. اما خب خودتون می دونید مسئله ازدواج بحثش جداست و نمیشه زن و شوهر هر کس به کیش خود باشه باید تا حد مناسبی تفاهم فکری اعتقادی داشته باشن.
ضمنا لطفا راهنماییهاتونو بدون جهت گیری که این گروه بهتره یا اون گروه ارائه کنید. قصد من قضاوت نیست من فقط میخوام بدونم فرد مناسب برای ازدواج من چجور آدمی میتونه باشه
ممنونم

[maryam123]

سلام تی تی جان

خودت دوست داری در کدوم گروه باشی؟

مثلا ما بگوییم گروه A بهتر است.شما جز همون گروه میشی؟

خودت، خودت رو بهتر از هرکسی میشناسی.وزنه کدوم حس و حالت در شما بیشتره؟


مثلا بیشتر دوست داری معتقد باشی یا بیشتر دوست داری غیر مذهبی باشی؟

وقتی فرایض دینی رو انجام میدی حس خوبی داری یا وقتی انجام نمیدی؟

فکر میکنی حالا که از نظر مذهبی و دینی با گذشته فرق کردی چرا هنوز هم به یکسری مسائل گرایش داری و پایبند هستی؟(مثل همون تنفر از افرادی که مشروب میخورن)

ایا ناراحت هستی که هنوز یکسری از حساسیتها در درون شما باقی مانده؟

به نظر خودت این تغییر ناگهانی چرا صورت گرفته؟

چند سالته و تحصیلاتت چیه؟

خانومی

قبل از فکر کردن به ازدواج اول مسیر زندگیت رو مشخص کن و تصمیم بگیر که از زندگی چی میخواهی..از فرد مورد نظرت چی میخواهی....
با این روحیات ازدواج درستی نخواهی داشت.

هنوز خودت سردرگم هستی که دنبال چه جور ادمی هستی...بنابراین الان به نظرم انتخاب شریک زندگی کار مناسبی نیست.

[seture]

درصد خیلی زیادی هستن که اینطوری فکر میکنن.حدس میزنم تو یه خانواده ی مذهبی و مقید بزرگ شدی اما اختلاف عقیده ی زیادی بین تو و خانوادت هست.منم تقریبا مثل خودت هستم . فکر نمیکنم در برخورد با آدمایی که واجبات دینیشون رو رعایت کنن به مشکل بخوری مخصوصا تیپ افرادی که به اصطلاح بهشون مذهبی روشن فکر میگن و معمولا این افراد اعتقادات خودشون رو دارن و سعی در تغییر عقیده ی بقیه ندارن. به نظر خود من تشابه فکری مهمه نه لزوما تطابق کامل.

اینم بگم معیارات به نظر من اصلا متناقض نیست .نمیدونم شاید چون معیارای خودمم اینطوریه به نظرم اینجوری نیست .دوست دارم بدونم نظر بقیه چیه

[titi321]

در جواب maryam123 عزیز
من 28 سالمه و کارشناس ارشد هستم
دقیقا همین حالت بینابینی که هستمو دوست دارم دلم نمیخواد اعتقادات مذهبی داشته باشم اما اخلاقیات برام مهمه
از این وضعیت ناراحت نیستم و فکر میکنم که راه متعادل و منطقی ای برای زندگی ام در پیش گرفتم. طبعا یهویی اتفاق نیفتاده و میدونم هیچوقت نه کاملا اینوری و نه کاملا اونوری نمیتونم باشم اما به تحقیقات و مطالعاتم درباره اینکه چجور زندگی کردن بهتره در تمام طول عمرم ادامه خواهم داد پس الان نمیتونم حدس بزنم در 40 سالگی فلسفه ی زندگی من چیه ولی میدونم که همین حالت متعادل رو با جزئیات بیشتر تو شخصیتم تثبیت میکنم
حرف شما بابت سردرگمی صحیحه. خودم هم الان برای همین دارم فکر میکنم دیگه! نرفتم که کسیو انتخاب کنم، فعلا دارم خودم و معیارهامو میشناسم...

در جواب seture عزیز
بله تو خونواده ی معتقدی بزرگ شدم و الان از نظر اعتقادی باهاشون تفاهم ندارم. البته اونا آدمای مستبدی نیستند و سعی نمیکنند اعتقاداتشونو به من تحمیل کنند که اگه بخوان هم نمیتونن.
حق با شماست با آدمهایی که مذهبی روشنفکر هستند تفاهم نسبتا خوبی دارم کلا با اینجور آدما اگه منو مجبور به پذیرش اعتقاداتشون نکنن مشکل ندارم البته اخیرا حساستر شدم و وقتی رفتاری اعتقادی ازشون میبینم که برام قابل توجیه نیست دلم میخواد اون رفتارشونو نقد کنم و این میل به انتقاد کردن طبیعیه که دردسر ساز میشه. ضمنا من هم نگران این هستم که تو بحث ازدواج چون خیلی رفتارهای دو طرف و نتایجشون و ... بهم تنیده میشه این عدم تشابه فکری خطرناک میشه. فکر کن که طرف بخواد پولی رو جایی هزینه کنه که بنظر من حماقته و بنظر اون وظیفه س و یا اینکه اولویتهایی داشته باشه که برای من قابل درک نباشه فکر کن باید از حق خودم بگذرم برای کاری که مخالف سرسختشم هستم. وحشتناکه خب!

[mehrdad_m]

تا به یک ثبات نسبی نرسید احتمال بروز مشکل در زندگی مشترک وجود خواهد داشت

آیا روزی فکر میکردی نماز و مراسم مذهبی تا این حد برات بی ارزش بشه!؟

پس معلوم هم نیست که فردا باقی مسائلی هم که الان بهشون پایبندی بی ارزش نشه!

یا شاید هم برعکسش اتفاق افتاد و دوباره به سمت نماز و مذهب کشش پیدا کردی!

که در هر دو حالت میتونه منجر به پشیمانی از انتخابتون بشه.

البته سن شما سنی نیست که دیگه تغییرات شدید رخ بده.

متاسفانه یا خوشبختانه افراد مثل شما زیاد هستن.

شما حتما باید دوتا کار رو انجام بدید:
1-مشخص کردن ملاک ها و معیارهای اصلی و خط قرمز هاتون که مطمئن هستید به این زودی ها تغییر نمیکنه

2-صحبت و بحث کامل (قبل از ازدواج )با شخصی که باهاش آشنا میشید.در مورد تمامی مسائل.از نظرتون درباره خمس و زکات گرفته تا نوع تربیت فرزندان!!

*حدس میزنم ناخودآگاه گرفتار دین گریزی و دین ستیزی شدید. اگر حب و بغض های افراطی رو داشته باشید هرگز به حقیقت نمیرسید! پس اگه قصد مطالعه و تحقیق دارید بدون پیش داوری و پیش فرض های ذهنی این کار رو انجام بدید.

[knasri]

با تشکر از نظرات بقیه دوستان، من باید به این دوستمون بگم وضعیت شما استثنایی یا خاص نیست. خیلی از افراد اینگونه هستند یعنی مذهبی نیستند ولی به اخلاق پایبند هستند. برعکسش هم هست؛ یعنی افراد مذهبی وجود دارند که مثلاً سیگار می کشند یا کاملاً فاسد هستند یا در روابط با جنس مخالف با سو استفاده از روش هایی مثل صیغه هر کاری دلشون خواست می کنند.

تعداد افراد مثل شما در ایران کم نیست. من خودم اینطوری هستم و تقریباً تمام دوستانم اینطوری هستند (افراد کاملاً غیر مذهبی ولی به شدت پایبند به اخلاق). معیار های شما متناقض نیست برای اینکه مذهب به اخلاق ربطی نداره. این دو مستقل از هم هستند منتها معمولاً اکثر مذاهب دارای تعلیمات اخلاقی هستند که این مساله باعث ابهام می شه و افراد اینا رو قاطی می کنند.

[گل نمک]

منم همین مشکلو دارم
آدم معتقدی نیستم اما قصد ازدواج با یک آدم معتقد دارم
گیر کردم بخدا

[siamak60]

با سلام
به نظر من جواب درست را knasri و mehrdad_m دادن که جواب knasri به نظرم بازم بهتره.
ببینید توی دنیا شما قرار نیست که به کسی اعتقادات خودتون را ثابت یا رد کنید. همه دوستان مسلمان یا مسیحی یا هر دین دیگری را در نظر بگیرید عموماً دین خودشون را درست می دونن و هیچ کدوم هم قادر نیستن به شما حتی اصول دین دیگر را بگن چه برسه به اینکه بخوان اون را رد کنن. در یک همچنین دنیایی بحث، بحث درست و غلط یا سیاه و سفید نیست. بحث این هست که شما می تونید یک چیزی حول و حوش 5% از امور دنیا را درست و 5% را هم غلط اعلام بکنید مثل دروغ به عنوان یک غلط و راستگویی به عنوان یک درست که عموم این موارد هم مسائل اخلاقی هستند. بقیه اش بحث تفاوت هست. من تو یک خانواده به دنیا می آم دیگری هم توی یک خانواده دیگه و خیلی از چیزها را از خانوادمون می گیریم و نه اینکه روشون تحقیق کرده باشیم مثلاً نوع پوشش، مذهب و میزان اعتقاد به مذهب، نحوه نگاه به پول و ...پس قبل از هر چیزی این را بپذیرید که دنیا، دنیای تفاوتهاست.
بخش دیگری را هم می خوام توضیح بدم و اون هم اینکه شما بعد از ازدواج، متأهل هستید و نه مجرد که بگید : ((من می تونستم با یکی دیگه ازدواج کنم.)) ضمن اینکه آدمها احتمال تغییر عقایدشون هست حالا فرضاً شما به قول دوستمون mehrdad_m به ثبات برسید از کجا معلوم که همسرتون عقایدش عوض نشه ؟!
سوم اینکه شما یک مقدار بایستی مثل من(که هنوز نتونستم نتیجه بگیرم.) تلاش کنید از خودتون حساسیت زدایی کنید، غلط و درست را بگذارید کنار اما مواظب باشید شما نمی تونید با کسی که زیاد به تعیین غلط و درست می پردازه( مذهبی تند یا غیر مذهبی تند.) کنار بیاید چون اون سعی می کنه شما را به درستی که فکر می کنه ببره.
پیشنهاد می کنم دو تا کار بکنید:یکی اینکه کتابهای روانشناسی را در خصوص رفتار انسان بخونید که قبلش باید یک چند تا کتاب در ارتباط با پایه روانشناسی بخونید و دوم هم اینکه در خصوص مسائل فلسفی کتاب بخونید و ببینید مکاتب فلسفی متفاوت چی می گن به خصوص بحث رهایی از یقین.
موفق باشید.