سلام.
دچار یه مشغولیت ذهنی شدم.
احتیاج دارم یکی توی یکی از این دو راه دلگرمم کنه تا بتونم هر کاری که درست هست، با ثبات قدم بیشتری برم.
من امسال قصد دارم کنکور ارشد شرکت کنم.
سال 90 درسم تموم شده بود اما پارسال به دلایلی کنکور ارشد ندادم. مادرم از جهت هایی خوشحال بود که ادامه ندادم. الان براتون میگم که موضوع از چه قراره.
-------------------
همونطور که خودتون هم میدونید، اکثراً میگن که در امر ازدواج، دختر خانم بهتره تحصیلاتش، یا کمتر از آقا پسر باشه یا هم سطح باشن.
این موضوع و دلایل پشتش رو، هم من قبول دارم ، هم مادرم.
مسئله ای که هست، اینه که خیلی از آقایون، تحصیلاتشون رو یا نمیتونن ادامه بدن، یا علاقه ای به ادامه ندارن یا علاقه و استعدادش رو داشتن اما شرایط زندگی جوری نبوده که ادامه بدن.
یا اینکه خیلی هایی که رفتن پی درس، کلاً (یا فعلاً) قید ازدواج رو زدن.
این حالت رو بذاریم کنار حالتی که برای دختر خانم ها پیش اومده.
که سربازی ندارن. و سن ازدواج هم که رفته بالا. وظیفه ای هم در قبال سرمایه گذاری مالی برای آینده ندارن. پس وقت بیشتری دارن برای درس خوندن.
پس دخترا درس میخونن و تحصیلاتشون از اکثر خواستگاراشون بیشتر میشه. و پسرا برای اینکه بتونن شرایط ازدواج رو مهیا کنن از درس دور میشن. (حالا نه همه ی همه، ولی خیلی موارد این جوری هست)
---------------------
تکلیف این وسط چیه؟
مثلاً مادرم میگه "اگه فوق قبول بشی، دیگه پدرت خواستگارایی که لیسانس باشن رو راه نمیده و خودت هم نسبت بهشون دلسرد میشی"
بخاطر همین تا فرصتی پیش میاد، سعی میکنه نظر منو برگردونه.
بارها به مادرم گفتم که تصمیم خودم رو گرفتم و حداقل اگه تشویقم نمیکنه، منو زده نکنه. تقریباً هم الان مادرم کمتر این موضوع رو عنوان میکنه. حداقل کمتر مستقیم میگه:). اما هنوزم گاه گداری بدش نمیاد اشاره کنه به این موضوع.
یا وقتی حرف خواستگاری میشه، مادرم هر بار سریع (قبل از اینکه اصلاً دیده باشیمشون) میگه اگه جور بشه کنکورتو چیکار میکنی!(یعنی کاش جور بشه تا نتونی کنکورتو خوب بدی:) )
موندم. بعضی وقتا میگم نکنه مادرم درست بگه.
خیلی بین دوراهی نیستم. بین ادامه دادن تحصیلات و ادامه ندادن، راه ادامه تحصیل رو انتخاب کردم.
اما همچین دلم به راهی که دارم میرم هم، مطمئن نیست!
لطفاً راهنماییم کنید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)