بهانه های الکی سر بچه دار نشدن همسرم

[mehrdad399]

سلام دوستان
سال 89 ازدواج کردیم ..در حال حاضر من 29 سالمه و همسرم 24
الان 2 سال از ازدواج ما میگذره و خانمم میفرمایند که سال 94 بچه دار بشیم.
دلایل عدم تمایل به بچه دار شدن ایشون بشرح ذیل میباشد :
1-اینکه فرصت بیشتری رو داشته باشیم که باهم باشیم و مسافرت بریم.
2-از زندگییمون لذت ببریم
3-خونمون کوچیک و تخت بچه جا نمیشه..(85 متر خونه اره درسته خونه 2 خوابه هست و اتاق دوم اصلا جا نداره چون یکطرفش کامل کمد هست و یطرف پنجره و یکطرفش دراور و میز کامپیوتر)
4-سال 92 رو میگه زوده و سال 93 رو میگه 3 توش هست و بهترین موقع 94 هستش..

من موندم یعنی همه مردم اتاق تک و کامل و بزرگ برای پر کردن وسایل بچه دارند و بچه دار میشند ؟؟ یعنی نمیشه بجه رو با یه گهواره تا 2 سال نگه داشت بعد خونه رو بزرگتر کرد(تصمیم دارم تا 2-3 سال دبگه خونه بزرگتر بخریم فعلا اجاره ایم)

بابا مردم بدون این برنامه ریزیها بچه دار میشند..اینهمه هم دردسر ندارند مثل من بیچاره..
دارم پیر میشم ..
مقصر منم که اومدم صاف و پوسکنده با خانم راجب این موضوع حرف زدم 1000 بار و بازم مرغ یک پا داره..باید مثل خیلی از مرها کارم رو میکرم و با علامت تعجب میگفتم : ای کی چطور ؟اینطوری شد ؟
نظر شما دوستان چیه ؟

[آزرمیدخت]

[align=justify]سلام دوست عزیز،

شما یک سری دلایل داری که باید امسال برای بچه دار شدن اقدام کنید (1: دارم پیر می شم. 2: مردم بدون برنامه ریزی بچه دار می شن)، همسرت هم یه سری دلایل داره که دو سال دیگه بهتره.

از نظر من در کل دلایل همسرتون منطقی تر از دلایل شما میاد. از نظر شخص دیگری ممکنه برعکس باشه.

اما واقعیت اینه که پشت دلایلی که هر دوی شما میارید، یک "حس" وجود داره. نقش اون حس پررنگ تر از منطق شماست.

تو "دلت" می خواد بچه دار شی. بنابراین یه سری دلایل میاری، و همچنین دلایل همسرت رو بهانه می دونی.

همسرت "دلش" به مادر شدن نیست. و این عدم تمایل قلبی مهم ترین نکته ایه که باید بهش توجه داشته باشی.

کسیکه قراره "مادر" یا "پدر" بشه، لازمه برای اینکار تمایل قلبی داشته باشه. خدا "روح" انسان رو به تنهایی خلق کرد. اما "روان" شدیدا متاثر از پدر و مادره. دوره بارداری اهمیت فوق العاده ای در شکل گیری "روان" فرزند شما خواهد داشت. و هیچ چیز مهم تر از این نیست که یک زن قلبا از "مادر شدن" راضی باشه.

بنابراین صبر داشته باش و تمایلت به بچه دار شدن رو کنترل کن. دست از توجیه منطقی همسرت بردار، و تلاشت رو روی تمایل قلبی همسرت متمرکز کن. با رد کردن دلایلش، تحت فشار قرارش نده. بگذار در آرامش برای "مادر شدن" آماده بشه، و روزی برسه که با همه وجودش دلش بخواد این تجربه رو داشته باشه.

تکیه گاه امنی باش، وقتی همسرت از امن بودن ستون زندگیش اطمینان خاطر حاصل کنه، قلبش به روی فرزندش هم باز می شه.

اگه می گه قبل از تصمیم به بچه دار شدن، نیاز داره مسافرت بره، این حرفش کاملا منطقیه و مشخصه نیاز به آسایش و شادی داره. مطمئنا در سالهای اولیه ازدواج، تنش هایی پیش میان. حالا منطقیه که لازمه قبل از مادر شدن مدتی بی دغدغه باشه. پس لطفا سربه سرش نگذار و ذهنش رو آشفته نکن. اینکار به ضرر هرسه تای شما تموم می شه.



بعلاوه پدر شدن رو هم چندان ساده نگیر. تازمانیکه به حدی از بلوغ نرسیدی که از صمیم قلب، احترام به حقوق طبیعی همسرت (مثلا حق انتخاب برای مادر شدن) رو وظیفه خودت بدونی، برای پدر شدن هم آمادگی نداری. چون اون طفلی که قراره وارد زندگی شما بشه، حتی قادر به تشخیص حقوق خودش هم نیست که بخواد ازشون دفاع کنه! برای احترام گذاشتن به حقوق یک انسان ضعیف، باید خیلی انسان بزرگی شده باشی!

مقصر منم که اومدم صاف و پوسکنده با خانم راجب این موضوع حرف زدم 1000 بار و بازم مرغ یک پا داره..باید مثل خیلی از مرها کارم رو میکرم و با علامت تعجب میگفتم : ای کی چطور ؟اینطوری شد ؟

کسی که این جمله رو می گه، خیلی محتمله که فردا اگه مخالفتی از جانب فرزندش ببینه، بگه: مقصر منم که دارم با تو حرف می زنم! باید مثل خیلی از پدرها با کتک وادارت می کردم...

مهرداد جان، شما تازه دو ساله که ازدواج کردی. اگه تو این دو سال خیلی خوب هم کار کرده باشی، تازه تونستی مهارت های شوهر بودن رو کسب کنی. دو سال آینده هم برای کسب مهارت های پدر بودن زیاد نیست. خیلی کتاب هست که می تونی مطالعه کنی، ضعف هایی که باید برطرف کنی، قدرت هایی که باید کسب کنی... نگران نباش، دیر نمی شه...

[/align]

[mehrdad399]

[align=justify]سلام دوست عزیز،

شما یک سری دلایل داری که باید امسال برای بچه دار شدن اقدام کنید (1: دارم پیر می شم. 2: مردم بدون برنامه ریزی بچه دار می شن)، همسرت هم یه سری دلایل داره که دو سال دیگه بهتره.

از نظر من در کل دلایل همسرتون منطقی تر از دلایل شما میاد. از نظر شخص دیگری ممکنه برعکس باشه.

اما واقعیت اینه که پشت دلایلی که هر دوی شما میارید، یک "حس" وجود داره. نقش اون حس پررنگ تر از منطق شماست.

تو "دلت" می خواد بچه دار شی. بنابراین یه سری دلایل میاری، و همچنین دلایل همسرت رو بهانه می دونی.

همسرت "دلش" به مادر شدن نیست. و این عدم تمایل قلبی مهم ترین نکته ایه که باید بهش توجه داشته باشی.

کسیکه قراره "مادر" یا "پدر" بشه، لازمه برای اینکار تمایل قلبی داشته باشه. خدا "روح" انسان رو به تنهایی خلق کرد. اما "روان" شدیدا متاثر از پدر و مادره. دوره بارداری اهمیت فوق العاده ای در شکل گیری "روان" فرزند شما خواهد داشت. و هیچ چیز مهم تر از این نیست که یک زن قلبا از "مادر شدن" راضی باشه.

بنابراین صبر داشته باش و تمایلت به بچه دار شدن رو کنترل کن. دست از توجیه منطقی همسرت بردار، و تلاشت رو روی تمایل قلبی همسرت متمرکز کن. با رد کردن دلایلش، تحت فشار قرارش نده. بگذار در آرامش برای "مادر شدن" آماده بشه، و روزی برسه که با همه وجودش دلش بخواد این تجربه رو داشته باشه.

تکیه گاه امنی باش، وقتی همسرت از امن بودن ستون زندگیش اطمینان خاطر حاصل کنه، قلبش به روی فرزندش هم باز می شه.

اگه می گه قبل از تصمیم به بچه دار شدن، نیاز داره مسافرت بره، این حرفش کاملا منطقیه و مشخصه نیاز به آسایش و شادی داره. مطمئنا در سالهای اولیه ازدواج، تنش هایی پیش میان. حالا منطقیه که لازمه قبل از مادر شدن مدتی بی دغدغه باشه. پس لطفا سربه سرش نگذار و ذهنش رو آشفته نکن. اینکار به ضرر هرسه تای شما تموم می شه.



بعلاوه پدر شدن رو هم چندان ساده نگیر. تازمانیکه به حدی از بلوغ نرسیدی که از صمیم قلب، احترام به حقوق طبیعی همسرت (مثلا حق انتخاب برای مادر شدن) رو وظیفه خودت بدونی، برای پدر شدن هم آمادگی نداری. چون اون طفلی که قراره وارد زندگی شما بشه، حتی قادر به تشخیص حقوق خودش هم نیست که بخواد ازشون دفاع کنه! برای احترام گذاشتن به حقوق یک انسان ضعیف، باید خیلی انسان بزرگی شده باشی!

مقصر منم که اومدم صاف و پوسکنده با خانم راجب این موضوع حرف زدم 1000 بار و بازم مرغ یک پا داره..باید مثل خیلی از مرها کارم رو میکرم و با علامت تعجب میگفتم : ای کی چطور ؟اینطوری شد ؟

کسی که این جمله رو می گه، خیلی محتمله که فردا اگه مخالفتی از جانب فرزندش ببینه، بگه: مقصر منم که دارم با تو حرف می زنم! باید مثل خیلی از پدرها با کتک وادارت می کردم...

مهرداد جان، شما تازه دو ساله که ازدواج کردی. اگه تو این دو سال خیلی خوب هم کار کرده باشی، تازه تونستی مهارت های شوهر بودن رو کسب کنی. دو سال آینده هم برای کسب مهارت های پدر بودن زیاد نیست. خیلی کتاب هست که می تونی مطالعه کنی، ضعف هایی که باید برطرف کنی، قدرت هایی که باید کسب کنی... نگران نباش، دیر نمی شه...

[/align]

ببنید من یه بیماری دارم که تازه دکتر متوجه شده و میگه باید زودتر برای بچه دار شدن اقدام کنی.. خانمم میدونه..
در ضمن درمورده سفر ..ما یه سفر خارج رفتیم و جند داخلی.. با توجه به مسائل اقتصادی کشور و کرانی دلار بعید میدونم دیگه سفر خارجی بتونم برم فعلا..در ضمن سفر داخلی هم با وجود بچه تجربه جدید و لذت دیگری دارد بنظرم من..
از طرفی اختلاف سنی با بچه ام هم داره روز به روز زیاد و بی حوصلگی رو در خودم مبینم..

[پدربزرگ]

بابا مردم بدون این برنامه ریزیها بچه دار میشند..اینهمه هم دردسر ندارند مثل من بیچاره..
دارم پیر میشم ..

مردم بدون برنامه ریزی بچه دار میشن مجبور هستند صورت خودشون رو با سیلی سرخ کنند

نمیشه که بچه رو انداخت بیرون مجبورن نگهش دارند بسختی از پس خرج مخارج بچه بربیان.

همسر شما کم هم غیره منطقی نگفته .

در این اوضاع و گرانی و بچه دارشدن خیلی مشکله . حالا بحث مخارجش کنار شاید شما وضع بهتری دارید برایتان مشکلی نباشد .

همینجوری که نمیشه بچه دارشد . شما که 9ماه باردای رو تحمل نمیکنید.

همسرتون از لحاظ روحی روانی باید شرایطش راداشته باشد که بچه دارشود.

همینطور که همسرتون عرض کردن شرایط را ندارد . اگر به اجبار با استرس همسرتون حامله شود
به فرزندتون آسیب میرسه .

شما به 29 سالگی میگی پیری !!!!!!

تازه اول چلچلیته . بقول همسر برید بگردید .
یه سوال مایل بودید جواب بدید : هدف از فرزند دار شدن چیه .

بخاطر که فکر میکنی سنتون بالار فته یا چیزه دیگری هست .میشه توضیح بدید .

[mostafavi9090]

سلام دوست عزیز

شما میتونین که احساس مادر شدن همسرتون رو تحریک کنید چیزایی رو بگین که روحیه مادر شدن در وجودشون تحریک بشه و به این موضوع فکر کنه وقتی در تنهایی فکر کرد بدونید که علاقه پیدا میکنه و طولی نمیکشه که موافقت کنه اما در صورتی امکان داره که شما بهترین روش و بیان اون روش رو در موقعیت مناسب رو بسنجین و عمل کنید
http://ahlekhaneh.ir

[mehrdad399]

دکتر به من گفته بهترین زمان برای بچه دار شدن شما زیر 30 هست..
بله احساس پیری هم میکنم وقتی فاصله سنیم با بچه ام 32 تا 30 باشه ..بی حوصله میشم...کم طاقت میشم..
به هر حال من مشکلی مالی خداروشکر ندارم که بهانه اونو داشته باشه..
در ضمن مگه من چند بار میتنونم تا 2 سال دیگه با اینهمه کار و گرفتاری برم سفر ؟
شما که میفرمایید همینجئری نمیشه ..پس چه جوری میشه ؟ مادر من و شما چطوری تونستند..این یه روندی هست که تماما مادرای دنیا طی میکنند..مطمئن باشید اگه به امادگی باشه 2 سال دیگه با الان هیچ فرقی نداره..