من تنهام!

[the secret]

سلام دوستان.اول از همه اینو بگم که به هیچ عنوان آدم خودپسندی نیستم و قصد تعریف از خودمو ندارم اینایی که میگم معمولا نظر دوستامه در مورد من.
من یه دختر حدود 22ساله هستم. در بهترین و پرطرفدارترین رشته مهندسی مشغول تحصیلم.(تنها خانوم مهندس کل فامیل).سر زنده و پر انرژی. مهربون.با احساس.به شدت منطقی.همه بهم میگن بیشتر از سنم میفهمم.حجابم در حدیه که فقط به مقدار کم موهام از مقنعه ام بیرونه اما به یک سری اصول شدیدا پایبندم.طوریکه تاحالا نذاشتم هیچ پسری به قصد دوستی حتی بهم نزدیک بشه چه برسه دستش بهم بخوره. چون خودم رو مثل یک سریاز در جامعه میدونم و میخوام به سهم خودم نذارم ارزشهای جامعه ام لگدمال بشه.تعریف از خود نباشه تاحالا بارها دوست پسرهای دوستام منو که دیدن به دوستام گفتن (پاکی تو چهره ی این دوستت موج میزنه چه چهره ی معصومی داره معلومه با بقیه دوستات فرق داره. مایلم بعد از ازدواج با این دوستت رفت و امد خانوادگی داشته باشیم!)اوایل از شنیدن این جملات به وجد میومدم که واقعا نتیجه ی رفتارم تو ظاهرم متجلیه.اما بعدا این جملات حالمو به هم زد.چون دیدم از همه تنها ترم. بار ها تو خیابون پسرا دنبالم اومدن،کارمند بانک شماره موبایلمو برداشته، یه درجه دار نیرو دریایی با لباس فرم دنبالم افتاده و... همشون میگفتن از سنگینی و نجابت شما خوشم اومده و...
اما یا قصدشون دوستی بوده یا از نظر موقعیت اجتماعی فاصله ی خییییییلی زیادی بامن داشتن (از نظر تحصیلات پایینتر از من بودن و...). خلاصه تذاشتم بهم نزدیک شن.
نسبت به مردای جامعه بدبین شدم . توهین نشه منظورم همه نیس اما پسرا واقعا هوس باز شدن.مثل کشک خیانت میکنن.بهم گفته میشه تو برای پسرای این جامعه حیفی! زیادی پاکی!
چند ماهه از نظر عاطفی شدیدا نیاز به همراه دارم.تعجب میکنم با اینکه هر صفت مثبتی رو که ممکنه آرزوی هر پسری باشه رو دارم . از نظر چهره، قد و ظاهر و وضع مالی خانوادگی هم متوسط رو به بالا هستم. هیچ مشکلی ندارم. خانواده مم تحصیل کرده. دختر پر توقعی هم نیستم که بگم باید طرف وضع مالیش فلان باشه، فقط تحصیلات و شعور اجتماعی برام خیلی مهمه. اما نمیدونم چرا کسی مثل من تا حالا فقط باید 1 خواستگار بطور رسمی داشته باشه.که اونم از اقوام دور بود و پدرو مادرش ساکن روستا! که به مامانم گفتم نیان خونمون بهتره. محترمانه بهانه بیار بگو میخواد درسشو بخونه.که اونم بعد که نه شنید رفت با یه دختر 15 ساله ازدواج کرد.
(کلا پسر مجرد تو فامیل نمونده چون از هر 2 طرف کوچکترین نوه ام،یه وقت نگید لابد مشکل داشتی از نظر رفتاری!) هر خانمی هم تاحالا منو دیده از متانت و مهربونی من خوشش اومده.
واقعا دوستانی داشتم که به ظاهر چادری بودن اما وقتی باهم راه میرفتیم من بهشون میگفتم انقدر بلند نخند و جلف نباش و بالا پایین نپر ولی همونا 1بار که با مامانشون جایی میرن فورا براشون 1-2تا مورد پیدا میشه...
گناه من چیه که میخوام نیاز عاطفیمو از راه درستش برطرف کنم. دیگه خسته شدم . تا کی احساسات لطیفمو سرکوب کنم؟ منم آدمم! دلم میخواد منم موقع تنهایی یکیو داشته باشم و سرمو بذارم رو شونه ش.
دوستام میگن شدی عروسک پشت ویترین! خیلی امتیازا داری همه وقتی میبیننت به به و چه چه میکنن اما توان خریدنتو ندارن. عروسکای گرون مشتریای کمتری دارن...
منی که با طراوتو پر انرژی بودم مدتیه گوشه گیر شدم...بخدا نگاه که به خودم میکنم میبینم هیچ جا پامو کج نذاشتم.راضی نبودم دل کسی حتی ترک برداره چه برسه بشکنه...با پسرا هم تا وقتی که رفتار انسانی داشته باشن محترمانه برخورد میکنم. حتی پسرای کوچکتر از خودم تو دانشگاه رو نمیتونم به اسم کوچیک صدا کنم.
اما نمیدونم چرا وضع اینطوری شده. کم کم داره باورم میشه که واقعا ارزشهای جامعه داره عوض میشه...دیگه انگار نجابتو تحصیلات و شعور ارزش محسوب نمیشه...

[پیدا]

1- بیست و دو سالته! چرا اینقد برای ازدواج عجله داری؟

2- این روزها اکثر دخترها تحصیلکرده و شاغل هستند. شرایط شما خیلی خاص نیست. شاید کمی مشکل از فامیل شماست که تنها مهندس فامیل هستی و توقعت رفته بالا.

3- پدر و مادر اون پسر ساکن روستا بودند، ویروسی نبود که به شما سرایت کنه. اجازه می دادید بیان و صحبت کنند شاید مورد مناسبی بود. ( البته چون تنها اشکالی که مطرح کردید محل سکونتشون بود گفتم. شاید مشکلات دیگری هم داشتند که نگفتید)

4- کمی متواضعانه تر به اطرافت نگاه کنی بهتر است. چون با این مدل و سطح توقع، ازدواج هم کنی، به مشکل برمی خوری.

[the secret]

تکرار میکنم به هیچ عنوان انسان مغرور و خود پسندی نیستم. اینا فقط نظر دیگران بود راجع به من!
من حتی کمبود اعتماد به نفسم دام یه جاهایی.
اینکه گفتید مشکل از فامیل ماست شاید درست باشه اما اینکه ازش نتیجه بگیرید من سطح توقعم بالاست نه .
پر توقع نیستم. فقط تحصیلات و شعور اجتماعی برام مهمه.
عجله ندارم .عاطفی ام. فکر میکنم احساس نیاز به جنس مخالف رو همه از ابتدایی ترین سالای نوجوانیشون تجربه میکنن... اما یه عده تا موقع رسیدن به موقعیت ازدواج با انواع روابط تا حدودی نیازشونو برطرف میکنن یه عده نه.

[hektor]

با عرض سلام
اولا تبریک میگم به شما به خاطر حفظ نجابت و وقارتون
ثانیا به نظر میرسه مشکل شما بیشتر نداشتن خواستگاره البته از نظر شما
شما همش 22 سالته هنوز فرصت و ظرفیت هست واسه پیشرفت و ........
به نظر من این نیازو کنترل کنین تا یه وقت خدایی نکرده شما رو هل نده سمت روابط بی قاعده و پوچ
ضمنا ممکنه شما رو به سمتی ببره که مجبور شین تن به هر خفتی بدین واسه صرفا ازدواج
اگه می بینی شخصی مناسب نیست خوب مناسب نیست البته نمیگم ظاهری قضاوت کن ولی این اخلاقت خوبه که هر کسی رو نپسندی و شخص همسطح خودتو انتخاب کن
اشکال از تو نیست!
در مورد راهکاری واسه افزایش خواستگار من راه حلی به ذهنم نمیرسه ولی تاپیک هایی هست که بپرسی میگن واست
یه ذره از این افکار بیرون بیا

[araaaam]

1- بیست و دو سالته! چرا اینقد برای ازدواج عجله داری؟

2- این روزها اکثر دخترها تحصیلکرده و شاغل هستند. شرایط شما خیلی خاص نیست. شاید کمی مشکل از فامیل شماست که تنها مهندس فامیل هستی و توقعت رفته بالا.

3- پدر و مادر اون پسر ساکن روستا بودند، ویروسی نبود که به شما سرایت کنه. اجازه می دادید بیان و صحبت کنند شاید مورد مناسبی بود. ( البته چون تنها اشکالی که مطرح کردید محل سکونتشون بود گفتم. شاید مشکلات دیگری هم داشتند که نگفتید)

4- کمی متواضعانه تر به اطرافت نگاه کنی بهتر است. چون با این مدل و سطح توقع، ازدواج هم کنی، به مشکل برمی خوری.

متاسفانه پیدای عزیز اصلا متوجه ناراحتی ایشون از دیدگاهی که منظورشون بوده نشدن که اینجوری با نیش و کنایه حرف میزنن!!
درکت میکنم عزیزم، الان ارزش های جامعه عوض شده...
خیلی احساس همدردی میکنم باهات..

[the secret]

راستش واقعا یه کم جا خوردم از حرفای ایشون (پیدا ی عزیز). و یه کوچولو هم دلم شکست. ولی اشکال نداره.
دوستان صریح و رک نظرشونو بگن. فکر ناراحت شدن منم نباشن. من استقبال میکنم.
واقعا میخوام بدونم نظر دیگران چیه نسبت به شرایطی که دارم.

[omid65]

حرصم میگیره از همه افرادی که میگن شما چقدر سنت کمه ، چه می دونم هنوز فرصت داری .
بابا بســــــــــــــــــــه .
بســـــــــــــــه تو رو خدا.
.آخه دوستان من ، ازدواج که همین طور الکی نیست که شما الان قصد بکنی ، فردا بری سر خونه زندگیت که !!
برنامه ریزی می خواد ، مطالعه می خوااد ، راضی کردن این و اون می خواد .
هزار تا برنامه داره .
همگی باید درست و اصولی بره جلو .
اونوقت شما میای میگی که هنوز زوده واست .
ببخشید پس کی وقتشه ؟
وقتی که تازه بابا و مامانش حواسشون جمع شد که ، اِ ! همه دخترای فامیل شوهر کردن ، دختر ما مونده ؟!
دوست عزیز!
احساس نیاز شما واقعا به جا هست ، شما دقیقاً نیاز داری که از راه صحیحش احساس نیاز عاطفی ات رو برآورده کنی .
پس ، از اینکه بهت بگن زوده واست دلخور نباش.
شما تازه در اوایل شروع پروسه بلند مدت ازدوواج هستی ، هیچ تضمینی نیست که یکسال آینده شما همسر داشته باشی و یا نداشته باشی.
حالا چیکار باید بکنی ؟!
کاری که باید بکنی در مرحله اول اینه که ، به نوعی به پدر و مادرت بفهمونی که دلت میخواد ازدواج کنی .
چه می دونم همش عکس نی نی ها رو توی سایت های اینترنتی نشون بابا و مامانت بدی ، بگی خوش به حال فلانی رفت سر خونه و زندگیش و. .. . . یا اینکه عمویی عمه ایی کسی رو بگی که باهاشون صحبت کنن .
اینجوری اونا می فهمن که قصدت چیه .
.
.
خواهش می کنم اگه گفتن هنوز دانشجویی ، قبول نکن که درسات تموم بشه . دلیلش هم اینه که درسات که تموم شد سنت میره بالا ، احتمال ازدواج کردنت میاد پایین . (اینجا ایرانه )
.
بعد از اون که خانواده فهمید چی می خوای ، باید یه سری اقداماتی رو انجام بدی .
جستجو کن در تالار ، تاپیک 40 روش پیدا کردن شوهر.
تمرکز رو اینه که فعالیت های اجتماعی ات رو گسترش بدی .
توی دید باشی.
.
.
در آخر باز هم تاکید می کنم که اصلا زود نیست ، بهتره به فکر باشی و از همین الان برنامه ریزی هاتو برای ازدواج گسترش بده .

[فرشته مهربان]

the secret عزیز

به همدردی خوش آمدی

خوشحالیم که سرای مار را انتخاب کرده و به جمع ما پیوستی

به خاطر ویزگیهای خوبتون بهتون تبریک میگم

شخصیت متعادلی داری

شما مشکلی نداری ، اضطرابت در خصوص خواستگار نیز نتیجه مقایسه کردنهاست ، اینکه دخترای دیگره چقدر خواستگار دارند و .... معیاری برای ارزش گذاری نیست .

در خصوص احساس تنهایی ، بهتره ازدرون خود را بیشتر تقویت کنی تا بتوانی حتی از تنهایی هم لذت ببری و آنرا فرصت بدانی .

نیاز به همسر در سن شما طبیعی هست و البته غلیان آن در این سن طبیعی هست ، اما بهترین کار خویشتن داری هست و مدیریت نیاز ، یکی از راه های مدیریت نیاز نیز سرگرم کردن نفس هست ، هروقت هوس همراه و همسر می کنی اما خواستگاری وجود ندارد توقف فکر داشته باش و روی این نیاز و میل رویا پردازی نکن ، حتی فعلاً از مطالعات مربوط به ازدواج و همسر داری بپرهیز ، و روی درس و چند فعالیت جدی و هدفدار متمرکز شو و از همسر تمرکز زدایی کن و فقط معیارهایت را تنظیم کرده داشته باش و از این فرصتها در جهت خودشناسی بهره بگیر ، به همسر هم فقط وقتی خواستگار داری ، آنهم برای شناخت و بررسی سنخیتها توجه کن .

موفق باشی

.

[behrooz.shie]

شما هنوز جوونی که
حتما اون کسی که هم سطح شما باشه و ارزش های شما برای ایشون ارزش داشته باشه وجود داره ولی شاید هنوز اون شخص رو پیدا نکردید و این نیاز به زمان داره
نباید جوری فکر کنید که کم کم ارزش هاتون رو ازدست بدید
البته شاید خود من هم مثل شما باشم ولی سعی میکنم کنترل کنم احساساتم رو
ولی خوب باز هم تنهای هست

[mohammad2012]

با دوستمون موافقم
..
شما هم کف خودتون رو باید پیدا کنین.. از خدا کمک بخواین