بین ادامه تحصیل و آوردن بچه دودلم.شما چه پیشنهادی دارین؟؟

[etemade shekaste]

سلام.از همه ی دوستان عزیزم که تا به حال کمکهای فراوانی بهم کردن ممنونم.ایندفعه سر دوراهی عجیبی قرار گرفتم من تصمیم داشتم امسال برای ارشد مطالعه کنم و واسه همین با همسرم در این مورد صحبت کردم ولی اون قبول نکرد میگه نگرانم که دیر بچه بیاریم و سنم بره بالا و... شوهرم از اینکه سنش میره بالا نگرانه و میگه تا تو ارشدتو تموم کنی میشم 34 ساله الآن 31 سالشه و من 23 سالمه.من خیلی علاقه دارم به ادامه تحصیل ولی با این اوصاف نمیتونم. شوهرم میگه ادامه تحصیل رو میشه هر زمان داد حتی با بچه ولی واسه تو هم زندگی و آسایش لازمه و فعلا صبر کن تا چند سال دیگه.میگه نیازی نداری تو که کارمند رسمی هستی و... ولی من برحسب علاقه میخام بخونم.با حرفای همسرم منم از اشتیاق درس میفتم و با خودم میگم چند وقتی استراحت کنم بعد ولی از فاصله انداختن بین مقاطع تحصیلی و اینکه بچه بیاد وضعیت بدتر بشه میترسم. خواهش میکنم شما راهنماییم کنین اگه شما یه شغل مناسب داشتین ادامه تحصیل میدادین؟ واسه بچه آوردن بعد از 1.5 سال عروسی زود نیست؟بعدآ میشه با بچه درس خوند؟به نظرتون با این فراز و نشیبی که زندگی من داشت آوردن بچه و خواستنش از طرف شوهرم نشانه ی خوبیه یا بد(البته 4 ماهی میشه که صلح برقرار شده در بیشتر موارد!!)؟؟

[omid65]

به نظر من بچه واجب تره ، الان شوهرتون 31 هست ، تا شما الان بخوای مطالعه کنی یک سال دیگه معلوم هم نیست که قبول بشین یا نشین ! تازه ارشد واقعا روش حساب کرد که دو ساله تموم بشه یا نشه .
پس اگه بخوای وارد این فاز بشی کلاً درگیرت می کنه .
من دوستانی دارم که الان سه ساله دارن می خونن ولی الان تازه تونستن دفاع کنن . یه سال هم پشت کنکور بودن میشه 4 سال .
حالا 31+ 4 = 35 سال ./
شوهرتون سی و پنج سالش میشه تا شما شروع کنین و قصد بچه دار شدن داشته باشین بچه تون زمانی به دنیا میاد که شوهرتون 36 سالشه .
وقتی تازه بچه تون زمان ازدواجش میرسه و 24 سالش میشه ، شوهر شما 60 سالش خواهد بود . فکرشو بکنین .
تفاوت نسل ها فاصله زیادی بین فرزندتون و شما خواهد انداخت ... .
.
از یه طرف فرصت ادامه تحصیل همیشه هست ، شور و شوقش رو هم میشه همیشه بدست آورد .
(از طرف یه دانشجوی ارشدی که تاپیک های قبلی شما رو نخونده)

[etemade shekaste]

سلام آقا امید ممنونم ازتون به خاطر جواب کامل و قانع کنندتون... اگه امکانش هست دوست دارم اولین تاپیکمو بخونین و اگر نظرتون عوض شد بهم بگین.ممنون میشم

[صبا_2009]

سلام خانمی

من با توجه به وضعیت زندگیتون اصلا پیشنهاد نمی کنم الان به بچه دارن شدن فکر کنید.

4 ماه زمان مناسبی برای تثبیت شرایط نیست و اینکه شما هنوز نتونستید شوهرتون و خانواده ش رو بطور کامل بپذیرید.

اگه ادامه تحصیل هم بدید با توجه به اینکه شما شاغل هستید تمرکز از زندگی زناشویتون برداشته میشه و مشغله تون میره بالا و عملا به دلیل های فشارهای کاری و درسی تحملتون پایین تر میاد و مدیریت بحران های زندگی نوپاتون مشکل میشه.

من توصیه می کنم یه مدت از شوهرتون فرصت بخواهید مثلا 6 یا 9 ماه . تو این مدت تلاشی در جهت ادامه درستون انجام ندید به جای اون بیشترین تمرکزتون رو بگذارین روی شناخت نیازهای خودتون و همسرتون و گشایش باب های جدید جهت تزریق عشق و محبت به زندگیتون و تثبیت این عشق و محبت .

اگر خیالتون از زندگی زناشویتون راحت باشه بعدا واسه بچه دار شدن راحتتر میتونید تصمیم بگیرید.

با توجه به اینکه شما شغل رسمی دارید هیچ گاه واسه ادامه تحصیلتون دیر نمیشه.

شاد باشید

[پیدا]

من تاپیکهای قبلیتون را کم و بیش خوندم.
به نظرم زندگیتون هنوز به ثبات و آمادگی لازم برای بچه دار شدن نرسیده. بهتره کمی صبر کنید.

اگر خیلی به ادامه تحصیل علاقمندی و فکر می کنی در آینده شغلی و درآمدیت تاثیر خیلی خاص می ذاره و برات خیلی در اولویت است انجام بده.

اما اگه چون همه فوق لیسانس دارند و از سربیکاری می خوای یکی دو سال وقت بذاری برای کنکور و بعد هم با کلی هزینه مادی و وقت فوق لیسانس بگیری و نتونی باهاش کار مناسب پیدا کنی، این کار را نکن. می تونی همین وقت را صرف تجربه و پیشرفت شغلی بکنی که به زندگیتون هم کمک کنه.

به نظر من زندگی شما نیاز به توجه بیشتری داره. به جای این که وقتت را صرف بچه یا درس کنی، یک مدت روی خودت، همسرت و زندگیت تمرکز کن. اشکالات را رفع کن. مشاوره مداوم برو و سعی کن رابطه تون را ریشه ای اصلاح کنی. اگر درگیر مسایل جانبی بشی، ممکنه از همسرت دور بشی و باز مسایل گذشته تکرار بشه.

[z o h r e h]

سلام

ميدونم حرفم تكرار حرفهاي بقيه است اما منم ميگم تا شايد تكرارش تاثيري داشته باشه

درجريان تمام تاپيكهاي شما هستم و خوندم ومنم جدا خواهش ميكنم اصلا به بچه فكر نكنيد

به نظرتون با این فراز و نشیبی که زندگی من داشت آوردن بچه و خواستنش از طرف شوهرم نشانه ی خوبیه یا بد

دقيقا با توجه به فراز و نشيب زندگيت بچه وقتي بايد بياد كه مطميني زندگيت افتاده روي غلتك و فراز و نشيب مشكلات شديدت طي شده

اگه قرار بود بچه نشونه باشه با تولد هر بچه اي كل مشكلات خونواده ها حل ميشد و زندگي قشنگ ميشد

اين همه بچه هاي مشكل دار تو جامعه نبودن

پس لطفا و خواهشا تا مشكلاتت با همسرت كامل حل نشده و از هردوتون مطمين نشدي

پاي هيچ بچه بيگناهيو به دنيا باز نكنيد

[elahe.a]

سلام دوست عزیز

من هم فکر میکنم بچه هنوز زود هست اما پیشنهاد میکنم، به همسرتون اعلام کنین، شما هم قصد بچه دار شدن دارین اما باید شرایط بدنتون و شرایط روحی و روانی از هر حیث امادگی پذیرش این مسئولیت سنگین را داشته باشه،
از طرفی میتونین فعلا جسته گریخته ونه متمرکز مطالعه برای کنکور داشته باشین،
واقعیتش من منافاتی بین این دو نمیبینم! یکی از دوستان من، ترم 3 فوق باردار شد، حتی آزمایشگاه خودمون به دلیل مواد شیمیایی خطرناک براش مضر بود، دانشگاه همکاری کرد و ایشون قرار شد کارهای پایان نامشون را در آزمایشگاه دیگری که مواد و دستگاههای آلوده و خطرناک برای مادر و جنین ندارن انجام بدهند، زمان دفاعش هم پسرش 3 ماهه بود!
موفق باشی

[هیام]

سلام
خوشحالم که صلح برقرار شده بینتون ایشالا همیشه خوب وخوش باشید .

بنظر من باید کمی صبر کنید واوضاع رو بیشتر تحت نظر بگیرید.
بالاخره تصمیم کوچکی نیست حرف بوجود اومدن یه انسانه که حق داره تو ارامش کامل دوره جنینی وبعد ازون رو سپری کنه .

این حرف رو که فاصله سنی زیاد میشه رو نمیفهمم مخصوصا تو مردا.من از پدرم 25 سال کوچکترم حالا اگه میشد 27سال چه اتفاقی میافتاد

البته این نظر منه.....

[sanjab]

دوستان راهنماییهای لازم را کردند فقط خواستم یک نکته را تاکید کنم.

مرتب این اختلاف سنی فرزندان با پدر و مادر را از گوشه و کنار بیان می کنند.

ولی برای من جای سوال است که آیا یک پدر و مادری که وضعیت زندگی و مالی و درسشان تثبیت شده و در شرایط خوب

اقتصادی و روحی هستند و از لحاظ اجتماعی و خانوادگی تجربه و دانش زیادی کسب کرده اند بیشتر بدرد یک کودک یا نوجوان

می خورند؟؟ یا پدر و مادر جوانی که خودشان هزار درگیری اقتصادی و روحی - روانی باخودشان و دیگران دارند به آرزو هایشان مانند یک سراب نگاه می کنند،

آرزو دارند فرزندان مسیر نارفته و آرزوهای برآورده نشده آنها را برآورده کنند.

و تجربه ای در زندگی ندارند و تمام تجربیات زندگی شان را می خواهند روی بچه هایشان اعمال کنند بدرد آن فرزند می خورند؟!

اکثرا در سالهای گذشته در سن کم ازدواج می کردند و بلافاصله فرزند می آورند آیا این فرزندان با شرایط بهتری رشد

کردند نسبت به پدر و مادری که تحصیلات و شغل و شرایط روحی و خانوادگی بهتری را برای فرزندش فراهم می کند؟!

یک فرزند بیشتر به پدر و مادر جوان نیاز دارد یا یک پد و مادر فهیم و با تجربه با شرایط اقتصادی و خانوادگی مناسب و پایدار؟!

[etemade shekaste]

سلام دوستان عزیزم خیلی خیلی ممنونم از راهنماییهاتون، چشممممممممممممم حتمآ با شوهرم حرف میزنم خودم هم مخالف آوردن بچه با این شرایطم شوهرم خودش هم دودله یه بار دلش میخاد و یه بار میگه فعلآ زوده ولی این روزا اصرارش بیشتر بر آوردن بچه است و قبلآ یعنی یک سال پیش میگفت تا 5 سال بچه نمیخام و دوست دارم بعد اینکه خودمون به یه شرایط خوب رسیدیم بیاد ولی یه چند ماهی میشه که هوس بچه کرده با اینکه به غیر اون مشکلاتمون هنوز به سطح خوبی از نظر مادی هم نرسیدیم که هیچ، هرروز بیشتر هم میریم تو قرض...من مطالعه ارشد رو جزیی شروع میکنم انشاا... بعد قبولی ارشد واسه آوردن بچه برنامه ریزی میکنم